De kikkers hadden een feestje na de regen van vanmorgen, daardoor waren ze misschien wat minder oplettend want al snel had een hongerige reiger een lekker hapje te pakken.
En als iets lekker is moet je er langzaam van genieten
en dat deed hij dus ook.
dat smaakte!
Het leken net kleine zuurstofbelletjes die mee naar boven kwam bij het alg vissen vanmorgen. Toen het eenmaal in de kruiwagen lag en ik nog eens wat beter keek zag ik dat het eitjes waren.
Ik denk slakjes, want als je goed kijkt zie je dat ze hier al een soort van huisje op hun rug hebben.
Nu hoop ik maar dat ik ze er niet allemaal uitgevist heb, maar dat zal wel niet, want er is nog alg genoeg. De vijver wordt weer steeds mooier en zichtbaar beter in evenwicht. We laten het maar zo. De grijze folierand die soms boven het water uitsteekt raakt ook alsmaar meer begroeid met mos en hangende plantjes, we vullen af en toe bij en als het regent komt het water van het platte dak erbij.
De kikkers hebben het ook prima naar hun zin. De reiger komt af en toe een hapje halen en dat vinden wij helemaal niet erg, er zijn kikkers genoeg en dat beest moet toch ook eten.
En als toetje heb ik dan nog deze. Wat een schatje hè.
Behoorlijk wat regen vanmiddag, die we net op ons nek kregen. Het was wel verfrissend en lang niet meer zo koud, wat je ook gelijk aan de blaadjes ziet. De lente barst los als het ware.
Ik kwam een verloren sticker tegen, de surfers doen hun uiterste best om te redden wat er nog te redden valt, ik hoop dat het ze lukt, want wat moeten we met een stelletje eilandbewoners met een privé steigertje. Er staan over het hele eiland de prachtigste huizen te koop, laat de eventuele kopers er daar eentje van uitzoeken... ;)
En kijk eens naar de Helleborus, is hij niet prachtig!
Allemaal zaailingen eronder van het zaad van vorig jaar. Ik zal er wat in potjes zetten voor eventuele liefhebbers en zelf wil ik er ook nog wel ergens een.
De fluwelen bolletjes van de Pauwlonia Tomentosa, waar we al sinds vorig jaar naar kijken gaan nu ook tekens van leven vertonen, ik ben zo benieuwd of ze nu echt mooi allemaal open gaan zodat de boom vol hangt met allemaal paarse toortsen.
Nog een week schat ik, dan zullen we het weten.
De lucht is weer blauw inmiddels.
Nog even en we zitten voor de rest van de zomer weer fijn verscholen achter het dikke bladerdek van de wingerd. Dan kan ik weer lekker voor me uitstaren zonder eigenlijk iets te zien onder het uien snijden.
Een stukje verder is de Hedera ook alweer behoorlijk aan het uitbotten na de vernielende snoeibeurt.
Het zal nog wel een tijdje duren, maar ik ben nog nooit zo blij geweest met al die nieuwe uitlopers, als teken dat er nog genoeg leven in de resterende stronken zit.
Alle stekken en struiken die ik tegen de 'nieuwe' schutting heb geplant slaan ook aan, laat de boel maar losbarsten! En omdat het zo weinig regent geef ik ze iedere dag water.
Hier bracht ik ze weg en gistermorgen wilde ik ze vlug even ophalen voordat Janny en Freek zouden komen. Dat lukte ook wel, maar ik moest nog wel even wachten, want ze wilde het eerst passen voordat ze het klaarmaakte en dat was maar goed ook. Er waren nog veel kraaltjes over waar best nog een kettinkje uit zou kunnen met weer wat zilver ertussen. Ze had er een slotje aangedaan wat ik niet mooi vond, dus zochten we twee nieuwe uit, gelukkig had ze nog twee dezelfde want de voorraad was krap. Et voila! Ik ben er blij mee! Mijn armband en het kettinkje wat ik al had passen er goed bij.
Nu nog dragen, maar dat zal bij dit wel lukken, af en toe als ik er zin in heb.
Janny bracht gisteren nog wat foto's mee, die ze uit handen van de opkoper van de inboedel van oom Han had weten te redden. Dierbare foto's voor ons, ik had ze nog nooit gezien.
Ook van die mooie houtopslag. In de tijd dat deze foto genomen is woonde oom Han en tante Nel al in het huis.
De wagenmakerij, waaraan ik zoveel leuke herinneringen heb. Veel gespeeld bij opa in de vakanties in de werkplaats, in de krullen en van de afvalhoutjes iets timmeren.
Janny trok zich eens een vakantie lang terug achter dit muurtje met een stapel boekjes. Moe werd boos en Janny liep weg, dat wist ik ook nog, gelukkig vonden we haar weer toen we gingen zoeken.
Freek moest nodig weer eens naar de kapper. Dat was twee weken geleden al het geval dus nu helemaal.
Vanmiddag wandelden we heerlijk in de wind en de zon een rondje door de polder en omdat ik volle spaarkaarten had aten we daarna een hapje bij Westenwind. Een soort van twee halen één betalen, maar ook iets van verandering van spijs doet eten.
Er was net voor ons een buslading ouden van dagen gelost dus best druk, maar ook wel erg gezellig.
We hadden de keus uit twee soepen, twee hoofdgerechten en een verrassend dessert van de kok,
met chocolade! Janny zat er helemaal onder, maar die had voor de foto ineens haar gezicht schoongepoetst
Het was erg lekker hoor, daar bij Westenwind, met prachtig uitzicht op de Grevelingen.
Voordat ze kwamen was ik al in Zierikzee, maar dat vertel ik morgen.
Vandaag zag de lucht er weer heel anders uit. Zo is de polder en zijn mijn wandelingetjes elke dag weer anders en dus nooit saai.
Het was in elk geval niet meer zo vreselijk koud.
Het Koepeltje blijft na de laatste wederopbouw mooi schoon en heel, nu al voor het vierde jaar.
ER gebeurt niet veel, maar dat wil niet zeggen dat ik me verveel, eigenlijk kom ik tijd tekort. De tuin wordt steeds mooier en opgeruimder en natuurlijk wandelen we, maar het feuten en blogs lezen schiet er even een beetje bij in, dat ga ik zo meteen maar weer eens inhalen.
Mooie wolkjes vandaag, maar dat was dan ook het enige, denk er maar een ijzig koude wind bij en blauwe handen van de kou.
Onze gele kanarie kreeg vandaag een nieuwe accu, die begaf het afgelopen weekend ineens, gelukkig hebben we dan nog altijd ons rode reservemonster.
