Afgelopen nacht droomde ik dat Sas en Sers ons huis gekocht hadden, het kwam zelfs in het journaal , waardoor ik het zelf ook pas te weten kwam, dat was wel een beetje raar. Vast om de zomer in Zeeland te vieren.
Ze kwamen even langs en o o o wat waren ze blij met hun mooie nieuwe huis, garage, carpoort, sauna, buitendouche, wijnkelder, tuin, vijver, kantoor, alles vonden ze geweldig! Ik vond het natuurlijk ook fantastisch want alles zou zo blijven.
Het houdt me zodoende dag en nacht bezig. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed, en tussendoor ruim ik af en toe nog maar eens wat op, daar is het tenslotte weer voor. Ik heb nog nooit zo'n keurig huis gehad en ik ben nog lang niet klaar hoor. Joop maakt nog geen aanstalten om zijn kantoor fotoklaar te maken.
Tussen de buien door gingen Didi en ik even naar het strand voor een wandelingetje, het was nog steeds stormachtig, maar ze heeft even lekker kunnen rennen dat was nodig blijkbaar want ze holde de poten uit haar lijf.
Ik zou ook graag buiten nog een beetje opruimen en in de tuin wat dingen doen voordat de fotograaf komt, maar dan moet het wel even droog worden en ik denk ook niet dat dat werkelijk helpt, want de tuin zal wel platgegooid worden, vijver dicht, bomen eruit, het is nu eenmaal bedrijfsgrond en het mag bebouwd worden, dus ja, het behoort allemaal tot de mogelijkheden en daar denk ik dan aan, 's nachts vooral.
Gisteren was mijn poot alweer afgebroken, tenminste het schroefje eruit, dat was in december ook al een keer het geval. Armoe troef dus met die bril, want de glazen zijn ook behoorlijk beschadigd en omdat het in december nog niet kon vanwege de vergoeding van de verzekering, het kon wel natuurlijk maar ik heb toch liever €100 terug, besloot ik vandaag toch maar een nieuwe uit te zoeken.
Er was gelijk tijd voor een oogmeting en ik zocht iets uit, deze had ik in december ook al gepast, ik vond hem wel leuk, natuurlijk zet je dan nog een heleboel andere op, maar komt dan toch steeds weer bij dezelfde. Joop ging nog even mee om hem in het echt te zien en de 28ste is hij klaar. Fijn!
Verder eigenlijk niets gepresteerd, niet gewandeld niet gepoetst, he le maal niets!
Spelletjes heb ik gedaan, ik ben alweer een paar weken aan het Candy Crushen, eens kijken of ik Joop in kan halen, of Hanny...
Dat rijen bruingerookte boeken verkooptechnisch niet echt goed doen kan ik wel begrijpen, dus ik ruimde er al wat op en vanmorgen ging ik verder. Maar ja dan worden de planken toch wel erg leeg en dan begin je te sjouwen met dingen van de ene plak naar de andere.
Toen heb ik mezelf een halt toegeroepen, want het moet wel gewoon gezellig blijven natuurlijk. Ik heb weer wat boeken uitgepakt en de boekenplanken zien er nu weer goed uit. Ik ga mijn huis niet uitkleden zolang ik er woon. Een ander doet het maar weer op zijn manier.
Ik voelde me niet echt fijn, Joop was weg en omdat ik gisteren ook al niet gelopen had deed ik mijn wandelschoenen aan en ging erop uit. Ik koos voor windje mee en besloot maar te zien waar ik terecht kwam.
En toen was ik elf kilometer verder ineens weer hier, de ballonnetjes zijn inmiddels verdwenen en ik stapte er weer op de bus.
Sinds vanmorgen staan we te koop (nog niet openbaar). Eens kijken of we in de loop van het jaar voorgoed de afslag Zonnemaire kunnen nemen voor een relaxte oude dag.
We zijn dan weer terug bij af, we waren niet in de gevangenis maar we zullen toch wel wat moeten betalen.
Het verhaal is inmiddels wel bekend dat we trouwden in 1966 in Zonnemaire, we woonden nog in bij mijn ouders in de I.M. van der Bijlstraat, maar hoe ging het toen eigenlijk verder...
Mijn ouders verhuisden en wij konden in hun (huur) huis blijven wonen, waar allebei de kinderen werden geboren. Inmiddels werd er in Zierikzee een heel nieuw plan gebouwd, we hadden ons ingeschreven want zo'n mooi nieuw huis dat leek ons wel wat. Ik denk dat het september 1970 was toen we verhuisden naar Plan West als één van de eerste bewoners van het plan, Zijpestraat 22. Daar woonden we ongeveer 4,5 jaar, Joop zat inmiddels bij het onderwijs en gaf les in Spijkenisse. Tsja en dan ga je daar ook wonen natuurlijk, zo dachten wij toen nog, want het was best ver rijden elke dag.
Daar werd ook een heel nieuw plan gebouwd 'Waterland'. We schreven ons in en kregen een huis, het was 1974? Beverveen 119? geloof ik. Prachtig huis, groot, nieuw, leuke buren, maar wat was ik er ongelukkig. Ik weet er niets meer van, heb geen enkele foto van dat huis of van ons daar.
In 1976, mijn ouders woonden inmiddels op Scharendijke kwamen we een keer op een zondag op de soep en deden een rondje en daar stond een huisje te koop in de Ingridstraat. We hebben het gelijk dezelfde dag nog gekocht en zijn er een week of twee later al ingetrokken. Er moest veel gebeuren, maar dat had ook wel weer zijn charme. Lange vakanties bij het onderwijs en daarin verbouwden we.
Toen dat klaar was ging Joop voor zichzelf beginnen een installatiebedrijf. We twijfelden, maar gingen toch bij de zaak wonen die hij inmiddels had. We bouwden ons huis in 1990 waar we nu nog steeds wonen.
En nu is het weer tijd voor een verandering, want het is gewoon teveel, te groot, het relaxte dat we hier jaren hadden is er een beetje af, het wordt teveel moeten en dan is het niet leuk meer en de boel de boel laten kan ik niet. Het is een superfijn huis, hout is heerlijk!
Foto is van Ernesta
Gewoon maar verder gegaan met opruimen vanmorgen, de keukenkastjes deze keer. Dingen die ik toch nooit gebruik, wat moet je ermee. Net als een kast vol glazen, daarvan heb ik er de helft naar de glasbak gebracht. Hupsekee, weg ermee.
Vanmiddag een wandelingetje in de zon en omdat ik mijn sleutels vergeten was en zodoende niet in huis kon, deed ik een rondje door de tuin.
Kijk de bijenorchis staat er ook alweer.
Dat moet toch als je ergens gaat wonen, niet dat we er nu zo vreemd zijn, maar goed er is daar in d'Ouwe Smisse vaak live muziek op zondagmiddag, dus gingen we eens een kijkje nemen en het was erg gezellig. We kamen allemaal oude en vertrouwde bekenden tegen.
Jammer dat er alleen zuurkoolstampot was, daar had Joop niet zoveel zin in, dus reden we op weg terug naar huis langs Salud voor een hapje. Al met al een leuk rondje hoor.
Verder stonden we vandaag ook weer in het nieuws, vanwege mijn nieuwjaarsmailtje.
Het is allemaal wat. Een mens zou er onrustig van worden.
Ons huis staat nu nog niet officieel te koop, we hebben zelfs nog geen idee van de prijs. Zo gauw dat bekend is zal ik daarvan natuurlijk wel verslag doen.
Met het idee dat ik het padje toch een beetje warm moet houden reed ik vanmiddag met Joop mee tot Zonnemaire en stapte uit bij 'ons' huis.
Het miezerde, niet echt gezellig weer voor foto's, maar de overbuurman liep buiten, die kennen we ook al jaren dus ik stapte op hem af voor een praatje en ging alweer onderuit op het schuine stuk van de oprit dat glad was.
We lachten en maakten wat lolletjes, hij houdt nu de boel in de gaten zodat niemand ongemerkt de boel inpikt.
Want ik krijg er toch steeds meer zin in. Ik heb best nog een tuintje, dat moet wat opgehoogd worden en dan zet ik er wat groens, bloeiends, besjes, geen kale dingen in de winter in met vrolijke bodembedekkers. Het is op het noorden dus graag wat tips! Daarboven bij die koekoek kijk ik op de dijk, daar ga ik zitten kleuren.
Joop heeft een verwarmde garage, nooit meer dooie vingers en die krijgt beneden zijn kantoor met openslaande deuren, want zijn functies bij de duivenvereniging blijft hij zeker voorlopig nog wel uitoefenen, dat kan ook zonder duiven.
We liepen terug naar Scharendijke en bij het schaap was er nog niets aan de hand, maar een kilometer verder was het feest. Ik keek eens achter me, want Didi bleef achter en met dat ik haar riep sprong ze over de sloot en toen pas zag ik ze ook, een stuk of tien, misschien wel vijftien kippen die luidkakelend wegfladderden. Het duurde niet lang of ze had er een te pakken en ja daar sta je dan met je kip. Op naar de volgende. De boer was inmiddels op mijn geroep en het gekakel afgekomen, ik ben er nog schor van. Hij haalde het gaas weg zodat ik het land op kon en Didi te pakken kreeg. Poeh! Ik heb geen idee of ze echt dood waren of alleen maar een trauma hebben opgelopenn en nooit meer een ei leggen, dat kan natuurlijk ook.
De boer zat er niet zo mee, 'het is de aard van het beest', zei hij met prachtige stem. 'Zeg het maar' zei ik, 'volgens mij ben ik daarvoor wel verzekerd', maar papierwerk zag hij niet zitten en met 'doe maar een tientje' was het geregeld.
Nou en toen kwam mijn allerliefste schone zus ook nog even langs voor een wijntje, zodat we gezellig even bij konden praten. Een dag met een gekleurd randje zak mâ zaage ;)
Zoals afgesproken ben ik lekker aan het opruimen geslagen, zo erg zelfs dat ik van geen ophouden weet. Ik kom ook de gekste dingen dingen tegen, zoals de oude pijpen van Joop. Ik vond het zonde ze zomaar in de kliko te gooien dus plaatste ik ze op de gratis site en daar waren ze zo weg. Wat iemand daar nu toch mee moet...
Maar als het gratis is zijn de meeste dingen zo weg. Toch ga ik niet alles zomaar weggeven, verhuizen kost ook geld en weggeven of de kliko kan altijd nog.
Ik heb er een aparte pagina voor aangemaakt en de spullen die ik niet meer hoef zet ik apart in de blokhut, dus mocht je eens willen komen kijken, doe dan maar een berichtje hier of daar. Ik zal proberen het up to date te houden.
Het geeft wel een heerlijk gevoel dat opruimen, ik begin ook zo langzamerhand aan het idee te wennen en krijg er ook steeds meer zin in. Logeerruimte hebben we daar ook genoeg (niet groot, maar genoeg) dus iedereen kan gewoon blijven komen. Campings zat op Zonnemaire, vlak om de hoek zelfs, mocht je liever in een tent of caravan slapen.
En nu maar hopen dat het lukt!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3569-3576 van 8274 |
Volgende Pagina »
