In de Boutlaan ziet het wit van de pluizen, zoals ik al
eerder vertelde, misschien dat iemand hier kan zien wat voor bomen het zijn, het lijkt toch net of er een laagje sneeuw ligt. Dat bracht me op het idee om eindelijk maar eens het kerstcadeau van
Bruno te verzilveren, een waardebon voor een luxe
gourmetmaaltijd voor vier personen. Vanmiddag opgehaald en vanavond samen met Ina en Martin opgepeuzeld, erg lekker en vooral erg gezellig.
UPDATE:
Hier een andere foto waarop de bomen wat duidelijker zijn te zien.
Ik wil het nu eigenlijk best weten.
Ik denk dat het
deze is
Even klikken voor de hele foto
Het wemelde van
de blauwtjes op het stukje dijk naast de afslag. Ik had al verschillende keren geprobeerd een foto te maken, maar ze waren te beweeglijk, ik kreeg ze er niet op. Inmiddels moest ik ook hoognodig even een sanitaire stop maken, dus ik liep een stukje de dijk af, zodat ik niet te snel zichtbaar was vanaf de weg en daar zaten ze, nog geen meter van me vandaan op een Vergeetmenietje.... onbeweeglijk. Gelukkig bleef Simba een beetje op afstand, want die wil meestal ook meekijken als ik me ergens op focus. Het ging prima, ik maakte een hele serie foto's en ik ging er zelfs aan twijfelen of ze wel leefden. Toen ik dacht genoeg foto's te hebben, raakte ik ze even aan met mijn vinger, alleen de pootjes bewogen even een beetje, springlevend dus. Schitterend toch? Als ik al niet blij was, was ik het zeker geworden van deze foto vandaag, wat een cadeautje!
Hier vertelde ik al dat er gebroed werd en sinds een paar dagen zijn er nu vier kleine zwaantjes, tenminste ik zie er maar vier. Als ze iets groter zijn nog maar eens langs, het is net iets te ver en inzoomen lukt me niet, daar moet ik de gebruiksaanwijzing nog eens voor doorlezen, ik krijg alleen wazige foto's, dus ik doe vast iets verkeerd. Voor zulke dingen moet je even de tijd nemen en daar heb ik niet altijd zin in, tijd zat natuurlijk, daar ligt het niet aan.
Ik heb me weer goed vermaakt vandaag, beetje in de tuin, wat boodschapjes, harinkje tussendoor, wandelingetje met twee hondjes (met Simba gaat het ook weer een stuk beter) en omdat er al verschillende bakjes met kleine pasta restjes in de diepvries stonden heb ik me er wat koken betreft met een makje afgemaakt, alles bij elkaar gegooid en ik had weer een maaltje, dat scheelt weer ruimte in mijn vriezer.
Nederland herdenkt de doden nog maar eens.
Ik ben benieuwd hoe lang we dat nog vol gaan houden.
Natuurlijk weten we allemaal dat het nooit meer mag gebeuren....
maar er zijn altijd, overal, zo vreselijk veel doden...
Eigenlijk zou het een algemene herdenkingsdag moeten zijn voor alle doden van oorlogen en terroristische aanslagen waar dan ook.
Voorlopig leef ik erg mee met de familie van
deze vrouw.
De Clematis heeft voor dit jaar zijn beste tijd gehad, hij was prachtig en rook heerlijk, vandaar nog maar even een foto die ik vorige week maakte. Hij is nu volop aan het uitvallen, de rose blaadjes dwarrelen overal, ik laat ze lekker waaien. Er vliegt ook een heleboel zaad door de lucht, gisteren in de Boutlaan zag het wit van de pluizen, geen idee wat voor bomen dat zijn, maar er kwam genoeg uit. Gelukkig hoeft niemand dat op te ruimen, dat vindt allemaal zijn eigen weg wel weer.
Iets anders is het met de computer. Joop had al een tijdje last, zo traag als wat en hij kon het maar niet vinden, tot ze hem ergens op een forum adviseerden
deze eens uit te voeren. Hij heeft het bij mij ook gedaan, er is ruim twee gigidinges aan rommel gewist en ik mis nog niks, behalve dan dat ik overal opnieuw in moet loggen en ik ben weer zo snel als wat. Misschien een aanrader.
Nadat ik nog gezellig koffie had gdronken met
Marlies en Dirk zijn ze op huis aan gereden, Marlies had genoten en was er lekker even uit geweest, zei ze. Het viel ons vanmorgen al op dat Simba een beetje mank liep, maar we konden eigenlijk niet goed zien welke poot het nu was. Toen ze weg waren ging ik op pad voor een wandeling en was onderweg om Belle weer op te halen, het lopen ging steeds moeilijker en het leek me niet verstandig verder te gaan. We zijn toen met een slakkegangetje weer terug naar huis gelopen. Een mevrouw die het zag zei: "Da gae nie goed éé, 't is deze poât, (ze wees de linker voorpoot aan), ie is ôk dikke, ik weet 'r oales van, 'k è â zôvee meegemaekt mee ongden, dè môje mee nea de dierearts". Nou dat wachten we nog maar even af, ik zie niks diks.... en als er een vogel in de tuin loopt die haar niet zint, gaat ze er als een speer achteraan. Ik denk eerder dat ze een spiertje heeft verrekt en aan één poot zit ook een wondje. Al met al loopt dat niet lekker natuurlijk en dan ook nog zo warm....
Ik ben er toen ook maar even bij gaan liggen, in de wind en in de zon was het wel even lekker, daarna de schaduw weer opgezocht.
En voor Dirk:
Vanavond hebben we een omelet gegeten. Er lag nog een ons ham, een tomaat en een bakje champignons, eieren en brood had ik ook nog. Beetje peper, zout en tijm, paar plakjes kaas erover laten smelten en we hebben weer gesmuld, een ui had ook nog gekund maar die ben ik vergeten
Wel, dirk en ik hebben het plan opgevat om morgen, 1 mei dus, eens op en neer naar jou te gaan. Als jij dat net zoÂ’n goed idee vind als wij laat het dan even weten.
Een stukje van de mail die ik gisteravond kreeg en natuurlijk vond ik dat een uitstekend idee.
Ze kwamen een dagje maar blijven een nachtje. We hebben gewandeld over het strand, buiten gegeten en tot laat buiten gezeten bij het kacheltje.
De maan was vol en we deden alle lichten uit, donkerder konden we het echt niet maken...
Het hele oranje gebeuren is een beetje aan me voorbij gegaan. Vanmorgen natuurlijk wel de tv aangezet en met een half oog gekeken hoe de koninklijke famile werd vermaakt in den Bosch en omstreken. Tot het moment kwam waarbij de hele familie aan het dansen was, ze hadden daar kennelijk allemaal plezier in, heerlijk, daar heb ik even van mee zitten genieten. En omdat ik deze dag toch niet ongemerkt voorbij wilde laten gaan heb ik vanmiddag, met oranje shirt, fleece en tasje een rondje rond het dorp gedaan, het was een uitgestorven boel, ik was te vroeg of te laat, maar er was geen feestganger te bekennen.
Goh, hoor ik nu iedereen denken, oranje fleece? Ja! Er stond een harde frisse oostenwind en eenmaal uit de wind en in de zon werd je levend gebraden zo fel was de zon, ook niet gezond en zeker niet lekker. Ik heb dus het grootste deel van de dag aangekleed en wel met mijn rug naar de zon gezeten, of in de schaduw, met een boekje of een blaadje.
klik
Ook nog maar een foto van Yara. 't Lijkt wel of ze er maar een beetje bijhangt de laatste tijd, maar niets is minder waar natuurlijk, ze is druk met het tekenen van een boek waarvan bijgaande foto's. Als ik het goed begrijp heeft elke tekening een verhaal, maar of dat ook duidelijk uit de verf komt moeten we nog even afwachten, mooi wordt het zeker.
Nietsvermoedend liep ik vanmiddag door het dorp met Simba, netjes aangelijnd zoals meestal in het dorp. Tot er opeens vanuit een tuintje een hond luid blaffend kwam aangerend inclusief bijtneigingen, het scheelde een haar. Simba is niet agressief dus die reageerde eigenlijk niet, de andere hond werd teruggefloten en uit de tuin hoorde ik, "viel ze nu alweer een hond aan?" Ik ben verder gelopen en heb niet gereageerd, ik ben van nature ook niet agressief. We schoven aan bij het baasje op het terras van Salud, Joop had daar voetbal gekeken en dat was reuze spannend begeep ik. PSV kampioen, wie had dat nu verwacht, ik zeker niet, want ik houd me niet met voetbal bezig. Afijn we namen een drankje en genoten van het heerlijke weer, het was gezellig.....tot het moment dat eerdergenoemde hond langs kwam lopen, met baasjes en een kindje in de wandelwagen. Toen was natuurlijk het hek van de dam, Simba herkende haar al van verre. Natuurlijk hielden we haar vast en er gebeurde verder niets, maar vanaf dat moment was ze erg waakzaam. Jongens op het terras hadden ook steeds de neiging naar voorbijkomende hondjes, wel of niet in een mandje op de fiets, te gaan blaffen, erg leuk....(ik kon er ook best om lachen en Simba spitste alleen maar haar oren.)
Inmiddels waren Michael en Dana aangeschoven, de zoon van Ina en zijn vriendin. Heel gezellig. We hebben samen een hapje gegeten en Michael had de riem van Simba rond zijn stoelpoot gedaan. Na het eten had hij een sigaretje gepakt en daarmee was blijkbaar de riem vanonder de poot gegaan, dus toen er een paar jongetjes op skates langskwamen, vloog Simba daar al blaffend op af, ze heeft het daar niet op, ik weet dat en hou haar dan ook altijd extra in de gaten. Ze doet ze niks, ze blaft alleen maar, maar die ventjes schrikken zich wel rot natuurlijk. Afijn toen kreeg ik dus een hoop commentaar van die jongens die maar steeds die blaffende hondjes nadeden, ik had gelachen zeiden ze, terwijl ze zelf al die tijd niets anders deden, om andere dingen weer wel, maar ook niet altijd even mens en dier vriendelijk zal ik maar zeggen. Ik ben naar ze toe gegaan en heb zo goed en zo kwaad dat ging even uitgelegd hoe het zo was gekomen, geen idee of ze het begrepen hebben, gelukkig ken ik mijn hond beter dan hun....
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6585-6592 van 8048 |
Volgende Pagina »
