Dit lijkt misschien zo op het eerste gezicht een rare foto en dat is het ook eigenlijk wel. Ik was hem vergeten maar hij zat in het mapje van tien jaar geleden. En omdat ik niet weet of ik het mijn zus ooit vertelde doe ik het hier ook nog maar een keer.
Het is het huis waar wij geevacueerd waren na de ramp in 1953, ik weet niet precies welke maar het was op de Lede 32, Rotterdam.
Daar moet het ongeveer zijn, dit was voorjaar 1953.
Zo aan het eind van het jaar kijk ik nogal eens terug en daar word ik niet altijd even vrolijk van.
Tien jaar geleden deed ik dat dus ook en ging ik op zoek naar Ronald Hoppel, het jongetje dat geboren werd nadat wij weg waren bij de mensen waar we gevacueerd waren en waar we nog een foto van toegestuurd kregen.
Hallo Ria,
Ik heb enig speurwerk gedaan naar de Ronald Hoppel, via een familielid uit Zwijndrecht heb ik hem gevonden in Amersfoort. Onderstaande berichtje mocht ik vanmorgen via Hyves ontvangen. In de bijlage kan je ook het huisadres lezen waar jullie hebben gewoond. Ik zal er van de week een foto van maken.
Een vriendelijke groet, Jan
Dat werd dus bovenstaande foto.
Beste Jan,
We vonden een recu van een fotozaak met het adres van Koos (Jacobus) Hoppel. Hij woonde op 'Leede 32'. Zou je mijn mailadres door willen geven aan degene die in 1953 bij mijn vader ingewoond heeft, met het verzoek contact met me op te nemen? We weten weinig uit die tijd voor mijn geboorte (ik ben de oudste zoon van Koos uit 1955).
Groetjes, Ronald Hoppel.
Daarna mailde ik hem met mijn verhaal en hoe fijn we het bij zijn ouders gehad hadden en daarop kreeg ik het volgende antwoord:
Beste Ria,
Ik heb de mail ontvangen en ik had eerder moeten reageren, sorry daarvoor.
De onderste foto ken ik uit mijn fotoalbum, dus die zal zeker door mijn ouders opgestuurd zijn. De andere foto's zag ik voor het eerst. Mijn moeder zie ik op de eerste foto. Zij is al overleden in 1967
Max de hond is uit huis gegaan toen ik geboren werd.
Voor zover ik weet woonden mijn ouders op de Leede weer in bij Kees en Martha van Damme. Ik kan me hen nog heel vaag uit mijn vroege jeugd herinneren.
Mijn ouders zijn van de Leede naar twee kamers boven het politiebureau op de Hoflaan verhuisd waar ik geboren ben. Later zijn ze teruggegaan naar tuindorp, waar ze hun eerste eigen huis hadden op Grift 11.
Ik ben benieuwd naar het museum, ben jij daar al wezen kijken? Ook lijkt het me erg leuk om kennis met je te maken. Misschien kunnen we dat combineren met een bezoek aan de Leede?
Ik ga toevallig zo onderweg naar Zeeland om de mogelijkheden voor een zorghotel te bespreken.
Groeten, Ronald Hoppel.
Dus ja, ik heb het verder maar zo gelaten. Geen behoefte het nieuwe Tuindorp of het museum te zien of iemand die ik niet ken te ontmoeten. Zo gaat dat meestal.
Afgelopen jaar ging ik op zoek naar oude buurtjes uit Spijkenisse, waar we goed contact mee hadden ondanks dat ik het daar niet kon wennen. We hebben er maar anderhalf jaar gewoond.
Ook die vond ik en ik had contact met hun zoon, of eigenlijk zijn vrouw, hij vond het te lastig. Er is natuurlijk overal weleens wat maar hier werd ik ook alweer niet vrolijk van.
En op de koop toe nam ik ook mijn oude agenda's nog eens door afgelopen week.
De jaren negentig. Verdriet, woede, moeilijkheden, alles komt naar boven. Er waren ook leuke dingen natuurlijk, maar het was niet echt de gelukkigste periode uit mijn leven.
In 2003 begon ik met mijn weblog. Ook niet de makkelijkste periode, maar ik kon het weer kwijt, daar heb ik toch behoefte aan. Het verschil met de agenda's is wel dat ik op mijn blog overwegend de leuke dingen vertel en probeer de vervelende zaken wat sneller te vergeten, dat is beter.
Ik heb besloten de agenda's op te ruimen, dat had ik natuurlijk al lang moeten doen.
De Tibouchina waar ik het eergister over had. Elke dag nieuwe knoppen die open gaan, hij weet van geen ophouden. Ik heb in de achtertuin geen extra versiering nodig hoor, dit vind ik Kerst genoeg. Nog vijf nachtjes en het is weer voorbij.
Bijna drie..... jaar geleden, bestelde ik twee blocks van 50 vel, daar is er nu bijna (nog 1 vel) eentje van op!
Een paar dagen geleden dacht ik dat ik eigenlijk beter gelijk nieuwe kon bestellen, maar nu ik het opgezocht heb en zie dat ik er bijna drie jaar mee doe wacht ik toch nog maar even. Tegen de tijd dat deze op is kan er wel van alles gebeurd zijn, maar voorlopig kleur ik 'vrolijk' verder.
Afgelopen nacht struikelde ik over het bed, ik moest nodig naar de wc en nam de bocht te kort met vreselijke gevolgen, tenminste dat dacht ik toen ik daar lag. Ik had iets horen knakken en dacht dat mijn neus gebroken was, daar viel ik namelijk recht op. Eerst schreeuwde ik er lustig op los want het deed pijn! Even later besefte ik dat het niet voor niets gebeurd was en probeerde op te staan om mijn weg verder te vervolgen, dat ging gelukkig.
En wat deed Joop? Die bleef lekker liggen, gaf geen sjoege en dacht, oh dat is Ria die is over het bed gestruikeld...
Sjoege (Amsterdams) reactie (geen sjoege geven = hij doet alsof zijn neus bloed)
's Morgens als de zon op komt is de wereld op zijn mooist, vooral als er wat riet en een paar bomen in de buurt zijn.
Meestal wordt het in de loop van de dag toch wat grijs of de lucht moet er iets leuks van maken.
Dus ik hoop dit jaar op nog zeker een stuk of twaalf mooie ochtendwandelingetjes om de dag in elk geval vrolijk te beginnen en volgend jaar weer gewoon 365 van vanalles en nog wat.
De bomen op de tweede foto zie ik in de vier jaar dat we hier nu wonen groter en sterker worden, ze steken altijd mooi af tegen de lucht, jammer van het bord dat aangeeft dat je daar niet verder kunt
De bomen op de derde foto staan op een hoek, er staat altijd wel iets in de weg en ze zijn niet altijd de moeite van het fotograferen waard.
De boom op de laatste foto is altijd prachtig, erg oud al en er is nog weinig aan gesnoeid.
Rond de middag regende het een tijdje, maar om een uur of twee klaarde het weer op en deed ik nog een rondje.
Ik dacht eigenlijk dat de engeltjes heel verbaasd waren omdat ze naar beneden werden gestuurd in verband met het corona virus, maar volgens Joop liggen ze aan het strand en Heleen zegt dat ze zingen en nu ik eens beter kijk zou dat best eens waar kunnen zijn en wordt het toch gewoon een gezellige kerst ;)
Update:
En ze liggen bij nachte in het veld natuurlijk, niks geen strand!
Nog steeds is het geen dooie boel in de tuin al wordt het wel steeds minder natuurlijk, maar er bloeien nog geraniums en ook de Tibouchina bloeit nog volop. Dagelijks nieuwe knoppen, er komt geen eind aan.
Morgen een foto ik was nu te laat.
Ik heb zitten kleuren vandaag en af en toe gewandeld, het was lekker!
Vanmiddag weer met hondje Paule. Toen ik thuis kwam vroeg Joop of ik weg was geweest, hij had me niet zien gaan, of ik had het niet duidelijk genoeg gezegd... hij had me niet eens gemist... en dacht zeker dat ik anderhalf uur met mijn jas aan boven had gezeten 
We aten een diepvries pizza, het is even afkicken nu ze op het dorp niet meer gebakken worden, vandaar.
Het zag er zo veelbelovend uit vanmorgen maar dat viel in de loop van de dag toch een beetje tegen.
Na het ochtenrondje gelijk maar de auto gepakt en doorgereden naar Zierikzee, het leek nog zo stil overal, maar er liepen toch bij de Lidl al behoorlijk wat mensen. Maar goed de buit is binnen, ik hoef voorlopig niet meer. Gelijk ook even naar de groenteboer en vanmiddag ben ik naar Brouwershaven gelopen voor vis, dat zit in de diepvries.
Nu alleen nog naar de vleesboerderij en een krststl. Voor mij hoeft dat niet maar voor Joop hoort dat erbij zo'n stl. Het in de hongerwinter geboren zijn achtervolgt hem toch zijn leven lang en zeker met krst moet het toch een beetje speciaal zijn. Geen idee, misschien krijg ik dat bij de vleesboerderij.
Joop zorgde voor bananen en kaas. We komen nu wel toe tot na de krst, alhoewel bananen wel wat vaker op het lijstje staan, die worden anders te rijp.
Bij de buurman worden de spruiten geplukt. Wij hadden vandaag heerlijke krootjes met speklapjes.
Het was alweer fijn weer vandaag. Niet zo zonnig als gisteren, maar toch uitnodigend genoeg om lekker even bezig te zijn. Ik word er tenminste altijd wel actief van. Even de vloer onderhanden genomen, zuigen en soppen, de laatste keer dit jaar neem ik aan of er moet iets ergs gebeuren. Wasje gedraaid, daar volgen er nog wel een paar van, maar deze kon nog lekker buiten hangen.
Dit alles terwijl Joop lekker aan het fietsen was.
Vanmorgen had ik al gezien dat de suikerbieten aan de Korteweg gerooid werden, daar waren ze toen al mee bezig, dus het beloofde een flinke slikbende te worden op de weg.
Toen ik er vanmiddag weer voorbij kwam rond een uur of half vier, was de klus geklaard en het land weer leeg (bovenste foto). De streep onderaan is de weg, één grote glibberboel, maar dat wordt meestal heel snel opgeruimd.
En dan kom je thuis na het wandelen en dan moet de was nog even naar boven, even een kopje koffie, even de gemaakte foto's bekijken en dan is het alweer tijd voor de spruitjes.
Een heerlijke dag, ik kan er niet anders van maken. Ik snap werkelijk de mensen niet die elke dag ergens anders moeten gaan wandelen om het leuk te vnden.
Het was alweer prachtig vandaag. Dat begon vanmorgen al, al was er toen nog volop bewolking, maar het was wel heerlijk zacht en ik besloot een wat langer rondje te maken, ik was nu toch onderweg.
Een paar uur later maar weer op pad. Inmiddels was de zon gaan schijnen, af en toe wat leuke bewolking, mooie vergezichten want het was erg helder.
En terwijl ik wandelde fietste Joop, zo zijn we toch af en toe samen thuis. Vandaag was er ook weer een puzzel klaar, want ook dat gaat door. Van kleuren komt nog even niets, druk met andere dingen en ook nog een breiwerk, een mens komt soms tijd tekort.
Dit is de Goudmijnweg, een onbekend stukje weg, je moet het weten te vinden, maar wel mooi zo onverhard.
Al met al ruim 12 km, ik vind dat ver zat op één dag.
De week begon prachtig, lekker zacht, droog, mooie luchten, heerlijk! Dit zijn de fijnste ochtendrondjes.
Daarna frobelde ik een kaartje voor de Dorpsraad en laat ik nu toch weer gewoon iedereen een gelukkig 2020 wensen! Gelukkig stond het er niet al te lang en was er iemand oplettend genoeg om te waarschuwen.
Ik frobelde nog een paar dingen en mens kan daar best druk mee zijn, maar vanmiddag was er weer tijd voor een rondje, een stuk minder mooi dan vanmorgen, grijs en kouder leek het wel.
En dan hadden we vanavond na de pasta het 'nieuws' van de lockdown. Nederland gaat weer op slot voorlopig, het is er een goede tijd voor, kerst en oud en nieuw lekker allemaal thuis waar het ook best gezellig kan zijn. Ik vind het prima! Hopelijk zijn snel de resutaten zichtbaar.
De pakjesbezorgers zullen het wellicht nog drukker krijgen maar vooruit maar, online bestellen is in en je hoeft er de deur niet voor uit.
Ik ben zo blij dat we op een dorp wonen, dat ik gewoon fijn naar buiten kan lopen en praatjes kan maken met dorpsgenoten, dat we door al dat gedoe toch totaal niet eenzaam zijn.
Vij weken zijn zo om!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1369-1376 van 7873 |
Volgende Pagina »
