Waar zullen we het eens over hebben, want het is nogal wat allemaal hè.
Nieuwe Corona maatregels met o.a. de nachtklok. Niet dat wij daar ook maar iets van zullen merken maar toch, best ingrijpend en het is al zo stil 's avonds en 's morgens.
Een nieuwe Amerikaanse president, waar wij allemaal of toch de meesten van ons erg blij mee zijn. Wij hebben net naar zijn inwijding zitten kijken, erg luguber met al die mondkapjes. Tot er opeens geknuffeld werd, ik ben daar helemaal niet zo op tegen hoor, maar toch vraag je je dan af of dat zomaar kan.. ik vroeg het aan Joop, want die weet alles. Iedereen is getest natuurlijk, zei hij. Dat zal het zijn natuurlijk, maar waarom dan die flauwkul van die mondkapjes?
Verder is de poot van mijn bril afgebroken tijdens ons dagelijkse knuffelminuutje, langer houden we het niet meer vol, maar mijn bril is wel kapot nu.
Gelukkig heb ik nog veel reservebrillen en dan pak ik altijd weer naar dat oude brilletje waar ik alles nog prima mee zie zeker sinds 2003 want daar heb ik hem al op bij het voeren van Levi
Die klokken van de bovenste foto hebben natuurlijk niets met de avondklok te maken maar meer met de watersnoodramp.
Schenking van 16 klokken door een Wageningse toneelgroep. bron Zeeuws archief.
En nu maar wachten op al die avondklokbabies zo rond eind oktober, begin november.
In 1998 ging Joop voor het eerst naar Nepal om een trektocht naar de Dhaulagiri te maken.
Hij deed dat alleen, vergezeld van 1 kok, 1 hulpkok, 1 gids, 1 hulpgids en 7 dragers, zo was hij toch niet alleen.
Ik heb vandaag alle foto's gescant met het appje van gisteren en tussendoor ook nog gekleurd en andere dingen gedaan voor de afwisseling.
De tocht duurde drie weken. Joop gaat nu zelf de beschrijvingen er nog bij zetten.
Ik hoop dat iedereen nu begrijpt dat ik niet geschikt ben voor zo'n zware tocht. Misschien wel geschikt, maar ik heb geen zin om op een gletsjer te slapen en onder de bloedzuigers te zitten, dan ga ik maar lopen zeuren dat ik naar huis wil en Joop heeft meestal wel genoten, al was het best zwaar af en toe, mooi en onvergetelijk was het zeker.
Op de foto's kan geklikt worden.
Dat Zeeuwse vlaggetje staat daar nog steeds natuurlijk, zodat ze daar weten dat er een Zeeuw was.
Het zag er niet aanlokkelijk uit om naar buiten te gaan vanmorgen, maar ik deed het wel en na een tijdje spotte ik de buurtjes achter me zodat we gezellig samen verder wandelden onder het kletsen.
Vanmiddag nog zo'n rondje en dat was het wel voor vandaag. De sneeuwklokjes had ik vorige week al gezien, heerlijk! Blommetjes!
Begonnen met het fotograferen van de foto's van Joop waar ik het gisteren over had, dat viel niet mee want dat moet rechts. Fototoestel omhooghouden en richten met rechts en met links de boel plat houden, ik had al snel in de gaten dat dat hem niet ging worden, want veel pijn aan mijn arm en schouder. Het omhoog houden en weer terug komen, ik ga door de grond. Verder valt het wel mee hoor.
Eenmaal weer binnen keek ik bij de reacties van gisteren en daar was Dhyan met de gouden tip! Super! Dankjewel!
Gelijk geinstalleerd, die Fotoscan app van Google. Heel snel gaat het niet, maar ik heb de tijd en ik hoef niets te tillen en het kan gewoon binnen en ik hoef ze daarna niet meer bij te snijden, want dat kan daar ook tegelijk.
Joop had foto's aangekruist zodat niet alles hoefde, maar nu doe ik ze gewoon allemaal, het is een mooie serie. En ik hoop dat het dan ook voor iedereen duidelijk wordt waarom ik niet meeging toen, en nu nog niet, naar Nepal. Prachtig om te zien, maar ik hoef er niet te zijn.
Kijk ik zag het afgelopen week pas, ook bij andere nagels, minder duidelijk. Het komt soms voor als er iets schokkends is gebeurd en ik denk dat dit met het overlijden van Didi te maken heeft aan de groeiperiode te zien. Ik heb het vaker gehad en meestal wist ik dan precies waarvan het kwam. De lijnen van Beau heet het en dan niet die strepen in de lengte maar dat ene deukje overdwars.
Frisjes vandaag ook al kwam er geen sneeuw meer, de wind was koud.
Lekker gewandeld en Joop fietste.
Ik kleurde en Joop deed weer andere dingen.
Iemand nog bruikbare tips voor het fotograferen van foto's uit een fotoalbum? Glanzende foto's, ze zijn geplakt, het is een mooi boek en zonde om ze los te gaan trekken. Dat ik op invallend licht van ramen en schaduwen van mezelf moet letten weet ik wel, maar hoe doe ik het het handigst wat dat betreft.
Een dag of twee geleden heb ik de Tiboucjhina zijn jasje al aangedaan waar hij afgelopen zomer flink uitgegroeid is, maar om een beetje bescherming te bieden is het nog wel genoeg en voorlopig vriest het toch nog niet dat het kraakt. Hij kan best wat hebben.
De geraniums staan onder precies zo'n zak en daarachter de rotanstoeltjes. De foto's zijn genomen nadat de sneeuw gestopt is dus meer wordt het hopelijk niet. Het was weer even leuk.
Vanmorgen nog wel eerst lekker even naar buiten geweest maar vanmiddag heb ik even overgeslagen.
Als laatste de beklimming van de Mont Blanc in 1997.
Dat betekende het laatste jaar in de Alpen, want het volgende jaar zou hij naar Nepal gaan. Maar daarover een volgende keer meer.
De meest gebruikte route, de Goûterroute, is geklasseerd als peu difficile en vertrekt vanaf Les Houches, Nid d'Aigle, Cabane de Tête Rousse, refuge du Goûter naar de top. Deze route is later op de dag wel gevaarlijk bij het oversteken van de Grand Couloir wegens vallend gesteente. Elk seizoen vallen hier doden. Het laatste stuk is nog 1000 hoogtemeters klimmen via de Dôme du Goûter en de Arête des Bosses. Omkeren kan nog bij de noodhut, de refuge Vallot. Het succes is afhankelijk van een gedegen conditionele voorbereiding, mooi weer (geen wind op de topgraat), een goede uitrusting, veel ervaring en begeleiding door berggidsen. In noodgevallen kan bij slecht weer een afdaling worden overwogen via de oude standaardroute, over de (spletenrijke) Bossons-gletsjer.
Ze vertrekken dan ook 's nachts om twee uur en hij staat daar toch maar mooi 's morgens om half acht, bij helder weer, een moment om nooit te vergeten, dat pakt niemand hem meer af.
Klik op Joop of hier
1996 Een zomerkamp in de Alpen. Joop als gids van een echtpaar en een groep bij de beklimming van de Grand Paradiso. De Breithorn deed hij alleen. De enige 4000ers van Italie.
Hier de andere link of deze
De Breithorn is een 4164 meter hoge berg in de Alpen, op de grens tussen Zwitserland en Italië, op de grens van Wallis en Piëmont tussen de Matterhorn in het westen en de Monte Rosa in het oosten.
De Breithorn wordt beschouwd als een van de gemakkelijkst te beklimmen vierduizenders van de Alpen. Dit is te danken aan de kabelbaan die vanuit Zermatt naar de 3870 meter hoge Klein Matterhorn gaat. Vanaf dit punt kan men over de gletsjer en een sneeuwwand met een helling van 35° de top betrekkelijk eenvoudig bereiken. Onervaren bergbeklimmers moeten echter zeer goed opletten. Het weer kan op deze hoogte erg snel omslaan. Lawines en het dikke pak sneeuw op de bergkam kunnen ook voor gevaarlijke situaties zorgen.
1996 is ook het jaar dat Simba in november bij ons kwam. Het begin van de drieentwintigjarige hondenperiode, zo werd ik goed bewaakt als Joop op reis was.
Er valt niet veel te beleven hier. Vroeg uit bed gerold want ik was om drie uur al wakker. Na de thee op pad voor boodschappen, ze moesten de deur nog opendoen bij de PLUS. Daarna om groente bij Zuidbos, Joop haalde nootjes op de fiets in Zierikzee, we kunnen er weer tegen.
Deze serie is van 1995, toen Joop de cursus touwleider volgde, ook weer bij de NKVB.
Natuurlijk slaagde hij met vlag en wimpel.
Read More
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1425-1432 van 7961 |
Volgende Pagina »
