Na een fijn ochtendrondje, overwegend in de zon, was het tijd om de oliebollen op te halen in het Dorpshuis. De jaarlijkse actie van de muziekvereniging om de kas wat te spekken.
Daarna gingen we de tuin maar eens in, ik om te vegen vooral en Joop om de meegebrachte bijenspullen op te ruimen. De bijen mogen hun zelf vergaarde honing houden om zo de winter door te komen, hij hoeft dus geen suikerwater te voeren. We hoeven niet te persen en potjes te vullen, iedereen blij!
De boel netjes aangeveegd, alles even van zijn plek gehad en opnieuw geordend. Een beetje groepjes gemaakt en gladde schauwplekken ook even geschuurd met een sopje met azijn. Het wordt weer leger en leger, maar de blaren vallen voorlopig nog wel even, de boom is nog niet half leeg, al staat de wind nu wel de goede kant op.
Mir kwam ook nog even op de thee, we zoenen maar even niet meer en zitten gewoon aan de eettafel net als altijd.
Zo langzamerhand glijden we de donkerte in. 's Morgens vooral wil ik toch wel even weten hoe laat het is voordat ik mijn bed uit stap. Acht uur vind ik een mooie tijd, maar zeker met donker weer lijkt het dan nog lang niet zo laat.
Silvia zou eigenlijk dit weekend komen, maar ja nu maar even niet.
Soms denk ik weleens, straks gaan we onverwachts dood en zien we elkaar nooit meer, ook met broers en zussen, het kan toch zomaar gebeuren dat we elkaar al voor de laatste keer gezien hebben.... zulke gedachten heb ik soms.
Mijn binnenkant is vaak veel somberder dan mijn buitenkant lijkt. Hebben jullie dat ook?
Tijd voor kaarsen. Jaren niet veel kaarsen gebrand, wel met krst soms, maar nu voel ik de behoefte af en toe wat aan te steken. Ik had al een bord gepakt wat Joop ooit eens kreeg in verwegistan, maar dat liep rond, dan staan ze niet mooi recht. De asbakken had ik al op de vensterbank gezet vorige week, maar ineens wist ik waarom!
De tuin vanmorgen, het wordt tijd dat ik weer eens even veeg. Ik vind het zo jammer dat ik de middelste trompetbloemklimmer al heb gekortwiekt, want die wordt prachtig geel in de herfst, dat was ik even vergeten, zo zonde. Kleurrijk is het wel hoor alles bij elkaar, leuk om naar buiten te kijken, ook als het regent.
Dat deed het vanmorgen gelukkig niet en er was geen wind, dus Paule kon wel alleen op stap met bazinnetje. We waren gisteravond gezellig even op visite bij haar voor een wijntje en een boot met tappa's als dank voor het invallen voor haar vertrouwde uitlaters die met vakantie waren. Je kunt wel blijven volhouden dat het niet nodig is, maar ja, het was gezellig en lekker, dus ja.
Komende dagen weer eens wat tijd om te vegen en de tuin op te ruimen en alles een beetje bij elkaar te zetten. De rotan stoeltjes blijven gewoon buiten, ze beginnen al aardig te verkleuren, dat vind ik fijn. Hierin verschil ik best met Joop, hij zou ze het liefst blinkend geel houden, van mij mogen ze vergrijzen. Hoe ouder hoe mooier dat is toch met zoveel dingen zo.
Vandaag de verjaardag van Wim, hij werd net als Kees afgelopen maandag 78 jaar, op deze leeftijd mag je dat best vermelden. We hebben gezellig even gebeld vanmiddag.
Ook gelijk maar eens even contact gezocht met mijn 79 jarige zus, Corona gooit heel wat roet in het eten wat betreft het eens even gezellig bij elkaar langs gaan, dat is erg jammer en het ziet er niet naar uit dat daar snel een eind aan komt.
Wat een weer weer en het begon er al mee dat ik nat werd vanmorgen, terwijl het nog droog was toen ik wegfietste. Goed voor de teint zullen we maar denken.
Elke dag wel wat regen, veel gekleurd met het resultaat hierboven. Zomaar wat, lekker simpel, een wezentje dat zichzelf lijkt te omhelzen, dat is wat ik erin zie.
Deze gaf ik mezelf cadeau, ik had nog geen rode en daar kan een mens toch niet zonder. Een heruitgave uit de collectie van 1983 maar dan helemaal uit gerecycled materiaal, ik ben er weer erg blij mee. Kan ik mijn rode truien eindelijk ook weer eens aan :)
Jarenlang heb ik me afgevraagd waar die hoefijzers ook alweer hingen, ik wist dat het hier ergens in de buurt moest zijn en vooral in het begin toen we hier pas woonden keek ik er soms naar uit als ik in de buurt wandelde.
En nu weet ik het ineens omdat ik het origineel van de foto tegenkwam en het rondje dat ik toen deed, zo'n tien jaar geleden. Nu kom ik er dagelijks langs maar de hoefijzers hangen er niet meer.
Ik blijf het apart vinden, foto's van toen hier in de buurt, omdat ik hier toen helemaal niet woonde.
Er zijn twee wandelhulpen van Paule met vakantie dus ik spring maar een beetje in als het niet al teveel regent, zodoende fiets ik ook een lekker stukje merkte ik vandaag. Twee keer naar de Dijkhuisjes heen en weer is toch 4x1,5km=6km en twee wandelrondjes van 3km komt ook op 6km. Dan heb ik toch 12 km in de benen, gisteren ook en ik denk morgen weer. Ze zijn blij met me daar en dat is fijn! Het is een lief mens met een lief hondje.
En dit kleine zwarte paardje loopt er nu ook nog steeds, alleen... (de foto is ook van tien jaar geleden). Alle Dijkhuisjes bewoners hebben een beetje medelijden met hem en brengen af en toe wat lekkers en maken een praatje. En die bomen op de achtergrond zijn ook weg. En die paardekar rechts staat er nog steeds, want deze foto maakte ik pas.
Ik vind het leuk om te zien hoe het verleden en het heden zo weer samen komen, voor mijn gevoel tenminste hè, het zal verder iedereen een rotzorg zijn of nu een foto van vandaag of tien jaar geleden plaats, maar zo werkt dat bij mij niet.
Verder kleurde ik en Joop fietste en puzzelde en 's avonds heeft weer even twee avonden wat te bespreken in Kruiningen, dat is bijna naast de deur .
Oh jaa, ik deed ook nog boodschappen want het brood was op en nu ben ik totaal geen grote broodwolf maar af en toe een boterhammetje vind ik lekker. Voor de zekerheid zat er een mondkapje in mijn tasje, het was totaal niet druk, personeel had niets op, de helft van de winkelende mensen ook niet, dus ik deed het ook niet, wel bij iedereen uit de buurt gebleven maar de PLUS is groot genoeg en vast ook goed geventileerd. Weer wat extra dingen ingeslagen, potjes en koffie en pannenkoekenmeel en houdbare melk, mijn voorraad is nog nooit zo groot geweest.
Het was droog vanmorgen, dus ik kon weer eens met Paule op stap. Bazinnetje was blij dat ik kwam. Ze was al geweest met hem, maar ik merkte wel dat het haat zwaar viel, veel wind en dan slecht ter been met een hondje, dat is onhandig. Hij had ook nog niet gepoept, dat houden we ook in de gaten natuurlijk.
Dus we deden een rondje en kwamen twee dames tegen die ik wel vaker tegenkom. Even een praatje natuurlijk en welk rondje ik dan deed. 'Oh, heb je de doodskopvlinder gezien?' vroeg de ene, nee dat had ik niet en ze legde uit waar hij gisteren zat.
We maakten het rondje af en ik besloot er even langs te fietsen en jawel, daar zat hij! Paar foto's gemaakt en weer naar huis.
Vanmiddag moest ik naar de dokter voor het aanstippen van mijn 'puuste' en ik besloot er nog eens langs te rijden. Hij zat er nog steeds en het waaide inmiddels best hard.
Op de terugweg nog een keer, steeds een paar foto's makend, maar hij zat heel onhandig aan de noordkant van een boom zodat ik de sloot in moest om hem goed in beeld te krijgen.
En ja hoor, ik kwam bij de dokter en daar stond het: 'bij binnenkomst mondkapje opzetten', die lagen in de auto had Joop al een paar keer gezegd, maar ik mopperde wat en er kwam een man samen met mij aan, 'eentje van mij hebben?' vroeg hij. Hij had een heel pakje in de auto. Fijn. Ik was geholpen, later bleek dat er binnen ook nog klaar stonden, daar heb ik er toen ook nog maar eentje van gepakt.
Nu ja, mijn puist is aangestipt, ik ben voorlopig weer uitgedokterd hoop ik.
De geboortedag van Miriam vandaag. Ik durf al bijna niet meer te zeggen hoe jong ze wordt, want dat zegt natuurlijk ook iets over mij. Ze kwam gezellig even op de thee en verder deed ze er zelf ook niets aan, dat krijg je op een bepaalde leeftijd...
Twee rondjes tussen buien door. best lekker!
Verder niet veel gedaan, wat gekleurd enzo, ik kan me best vermaken als ik niets te doen heb. De foto's maakte ik vanmiddag, op een paar druppels na bleef het droog.
Ook nog eens lekker makkelijk pizza gegeten, dus gauw klaar met koken. Het was een goeie maandag.
Lekker op stap vanmorgen. Het regende nog toen ik van huis ging en net onderweg kwam ik Frans met zijn hondje tegen, een paar honderd meter verder zou het droog worden.
Ik had me weer lekker ingepakt, regenbroek en regenjas aan, daaronder alleen een dunne joggingbroek en een t-shirt met dunne trui. Precies goed want het waaide behoorlijk
Na een tijdje werd het steeds lichter, ik maakte behoorlijk wat foto's onderweg.
Op Noordgouwe was de kerkdienst bezig, niemand op straat, ik was na Frans nog niemand tegen gekomen. Oh jawel schiet me nu te binnen, er liepen wat mensen naar het kuuroord de Schouw die kwam ik eigenlijk niet tegen.
Na Noordgouwe weer de polder in, daar waren een paar schapen in de wei en even later zou ik een fietser tegenkomen.
In de Oostweg, toen ik bijna thuis was begon het weer een beetje te spikkelen, het viel al met al reuze mee.
Acht klometer wandelen en zowat niemand tegenkomen (op een auto of vier na), het was heerlijk!
Joop had ondertussen gefietst, die deed tegen de avond nog een rondje. Ik vermaakte me met de gemaakte foto's en begon maar weer aan een tekening. Breien kan ik wel even vergeten, ik probeer het ook niet meer.
Mezelf na de thee vanmorgen lekker waterdicht ingepakt en naar buiten de polder in en zes kilometer in de miezer gelopen. Daarna smaakt koffie met brood zo heerlijk!
En omdat je dan al zo fris en aan de regen gewend bent is het ook fijn om buiten nog wat te rommelen. Alle planten hebben een heerlijke regendouche gehad, ik heb wat dingen verplant en gescheurd, het is de tijd ervoor.
Sjouwen met zware bloempotten gaat me nog prima af, zelfs van de trap af, al moesten dan wel eerst mijn sokken uit merkte ik...
Ook weer alles naar binnen en de geldboom na een zomer buiten ook weer naar binnen.
Daarna repareerde ik mijn lievelingsvestje. Ik draag het zo graag en ik heb nadien ook al andere vesten gebreid maar deze is gewoon het fijnst. Jammer dat het zulke slechte wol is, ik merkte het bij het breien al, de draad brak soms zomaar af. Er zitten al stukken op de mouwen maar nu begonnen de mouwen en de knoopsgaten te rafelen. Gelukkig heb ik nog wol en nu is het weer heel.
Nog even over gisteren, ik veroordeel niemand die een mondkapje wil dragen wel of niet aangepast aan de kleding, het is ieders goed recht, net zo goed als het mijn goed recht is om het niet te doen.
En dan wil ik ook deze nog maar even delen, het is precies zoals het in mijn beleving is en ik gisteren ook een klein beetje duidelijk probeerde te maken.
