Hè hè eindelijk weer eens een dag om over naar huis te schrijven. Er was zon, ook nog wel wat nattigheid, maar het was lekker om buiten te zijn.
Vanmiddag weer eens op de thee in de Veerhoek, dat was ook alweer een tijd geleden. Nog wel een keertje samen gefietst laatst, dat wel en binnenkort hopelijk weer samen wandelen.
Daarna nog een extra stukje door de polder juist omdat het zo lekker was. De selderieknollen worden nu ook gerooid en er staat nog een heel veld met suikerbieten daar, dat wordt nog een 'slik' bende!
Er worden zo langzmerhand voorbereidingen getroffen voor de uitgestelde DriveByByeBioswaar we binnenkort vast van kunnen genieten, het aantal besmettingen lopen terug en uiteindelijk is dit bedoeld als een coronavriendelijk uitstapje.
En dan zo rond een uur of vier valt de schemer alweer in. Nog een week of vijf en dan keert het tij weer, nog even doorbijten. Ik kijk uit naar januari! December zegt me niets met al zijn opgefokte gezelligheid, maar dat is vast geen nieuwtje.
Het zijn een beetje saaie dagen. Laat licht, vroeg donker, dat is nu eenmaal zo rond deze tijd, maar als het zonnig weer is wil dat nog weleens wat uitmaken. En dat is het nu niet.
Somber en nattig. Gisteren helemaal, het grootste gedeelte van de dag regen. Vandaag was het droog, dus kon er tenminste weer gewandeld worden. Heerlijk!
Ook gekleurd natuurlijk. Breien durf ik nog niet. Voor Joop heb ik een trui gekocht die hij graag aan heeft gelukkig, hij draagt zelfs de trui niet eens meer die ik vorig jaar gebreid heb, dus ik pas even.
Van foto's maken komt ook weinig, zeker met dat grijze weer niet, alles is saai.
Ik weet niet meer waarom op 25-11-2004 'Sinterkloas z'n wieze oad schodde', maar er is altijd wel iets om 'jun oad over te schodden', dacht ik zo.
Gisteren gebeurde het weer, ik had een wandeling gemaakt en liep door het dorp naar huis.
'Zonder hond? Neem je geen hond meer? Geen zin meer on te wandelen...!..' en ik herhaalde nog maar eens dat ik er niet meer aan begin, dat ik tenslotte ook iets kan krijgen.... of Joop
Maar nee, zo màg ik niet denken, ik moest naar die oude man van een stukje verderop kijken die elke dag nog met zijn hondje loopt. Ja die oude man heeft geluk, maar er is ook een oude vrouw die steeds weer aan het regelen is om haar hondje een stukje te laten lopen, maar daar komt niemand mee aandragen.
Nee, ik moet afwachten wat er op mijn pad komt! Dat vooral!
Nou als ik niet wil dat er een hond op mijn pad komt dan komt hij er ook niet, zo simpel is het.
Ik wandel met genoegen, zeker nu het zo koud is, lekker door, flink de pas erin.
Geen hond heeft ook zijn voordelen. Heel de dag regen vandaag en ik hoef niet naar buiten, best fijn, al had ik het met hond natuurlijk wèl gedaan, ingepakt en wel een rondje en er zijn echt heel veel hondenbezitters die met zulk weer alleen even naar een stukje gras lopen en snel weer naar binnen gaan.
Als ik nog tien jaar jonger was begon ik gelijk weer aan zo'n dotje als in het filmpje, zoals ik ook tien jaar geleden deed en daar heb ik nooit een dag spijt van gehad en het zou dan ook echt weer een Rottweilertje zijn hoor, dat zijn de liefste, ik mis haar nog elke dag...
Als er eentje klaar is vraag ik meestal aan Joop wat hij ervan vindt en wat het is. Deze keer was hij duidelijk, 'dat zijn wij', waarop ik vroeg wat we dan aan het doen zijn want we zitten wel op onze knieën en weer kwam rap het antwoord 'juun trekke'!
Nou dat is het dus en daar kunnen jullie het mee doen.
Vroeger werd de juun nog gewoon met de hand uit de grond getrokken, daar kwam nog geen machine aan te pas, hij deed het weleens in de schoolvakantie om wat te verdienen, maar dat was nog voordat we elkaar leerden kennen, dus ja ergens klopt er iets niet!
Als we 's morgens allebei tegelijk de deur uitgaan is het altijd weer de vraag wie er het eerste thuis is. Joop fietst 10km en ik wandel er ruim 3. Voor mij ligt het er dan aan wie ik tegenkom en hoeveel praatjes en of foto's ik maak en voor Joop maakt het uit hoe hard het waait en uit welke hoek.
Wat die praatjes betreft maakte ik laatst wel een behoorlijke blunder. Er zijn dames die elke ochtend samen wandelen, ik hoor ze dan al van een eind aan komen kwebbelen. Nu was het de laatste tijd zo dat er weleens een andere dame de plaats in nam van één van de eerste twee (let op het wordt ingewikkeld) en bij zoiets slaat dan gelijk mijn fantasie op hol: 'het is vast haar dochter die een nachtje over is' en daar blijft het dan even bij.
Maar als dan steeds vaker de tweede de plaats van de eerste inneemt gaat mijn fantasie verder: 'misschien is haar relatie voorbij en woont ze weer tijdelijk bij haar moeder', niks raars tegenwoordig, vroeger ook niet.
Vorige week was het plots het geval dat ik eerst de twee dames zoals ze in het begin liepen tegenkwam, dus dame 1 en 2 en een stukje verderop dame 3 met een meneer erbij. Toen begreep ik het niet meer... en ik zei: 'ik kwam je moeder ook al tegen', idioot natuurlijk want dat had ik maar verzonnen. Waarop ze antwoordde 'nee, dat is mijn moeder niet hoor, dat is de overbuurvrouw!', daar bleef het weer bij, we lachten erom en liepen verder.
Een paar dagen later liep ik een stukje op met 'moeder' ze was alleen met haar hond en ik vertelde over mijn vergissing. 'Oooh dat zal ze leuk vinden' zei ze, 'we zijn ongeveer even oud!'
Hahaha, we konden er wel om lachen, ze begreep het ook wel, want zij is grijs en de 'dochter' blond, heel ander type ook, dus ja. Op rimpels let ik nooit zo, maar moeder had ze ook niet zag ik nu.
De nestkast van de foto hangt er pas, geen idee voor welke vogelsoort hij bedoeld is, het lijkt mij een roofvogel, maar dat kom ik vast nog wel te weten binnenkort.
Regen vanmorgen en ik hoefde niet dus deed ik het niet. Wel een paar uurtjes later toen de zon er al weer door kwam af en toe. Het kleinde broertje van gisteren had inmiddels ook zijn hoedje uitgeklapt.
Begin van de middag deed ik wat boodschappen in een bijna lege Plus, dus ik kon fijn bij iedereen uit de buurt blijven. Ook nog even bij Zuidbos voor groente en fruit, de meegenomen verse spruitjes zijn inmiddels alweer op.
Ondertussen was er een bos bloemen bezorgd, dat is ook weleens leuk, vooral als je het totaal niet verwacht.
Nou en toen aan het eind van de middag nog een klein rondje een dag stelt echt niets voor als je lekker bezig bent.
Mist vanmorgen! Een klein wereldje maar niet minder mooi. Een eenzaam geel paddenstoeltje in de berm en alles nat en vol druppels. Ik was alweer vroeg.
Vanmiddag een rondje met het hondje en op de terugweg liep ik om om te zien of zijn hoedje al open was en nog liep ik er ongemerkt voorbij hoewel ik precies wist waar hij stond. Een stukje terug en daar lag hij, tsja, dat kan ook een hond zijn geweest natuurlijk, even met de neus ertegen en zoiets ligt om, Het hoedje was wel open.
Een paar passen verder was intussen zijn kleine broerje op gekomen, die was er vanmorgen nog niet, of ik had hem toen nog over het hoofd gezien.
Aan een nieuwe tekening begonnen, altijd leuk, wat zou het weer worden.
Bij Margo hangen inmiddels de klaprozen ook aan de muur en wat ik dan zo leuk vind is dat ze gewoon kippen heeft met dezelfde kleur groen als in de tekening.
Ik had geloof ik wel goed geslapen, maar was toch wel erg vroeg wakker en na wat gedraai en gekeer besloot ik maar uit bed te gaan, de zon zou zo tevoorschijn komen. En ondanks dat ik een paar dagen geleden nog zei dat ik daar niet voor uit bed ging deed ik het nu toch, het kan verkeren.
Het was mooi maar van korte duur en eer ik thuis was zat hij alweer achter de wolken
Vanmiddag was er een duiven vergaderingetje aan huis. Ik zorgde voor koffie en maakte dat ik weg kwam.
Heel af en toe nog wat zon, maar het werd alsmaar donkerder, wel heerlijk gewandeld en inmiddels regent het.
Ganzen schrikken nergens meer van, tenminste niet van mij met mijn fratsen, maar een spreeuwenverzameling wil nog wel schrikken als je in je handen klapt. Net iets te vroeg gedrukt, ik porbeer het mogen nog eens.
