Nog even over de cursus. We moesten iets fotograferen, iets dierbaars, iets dat iets over ons zou vertellen.. en dat dan onder een lamp, in kleur, zw/w en sepia.
Nu zijn alle kleine frutseldingen wel waardevol voor mij, maar die grote vogel is dat zeker, ik kreeg hem ooit van Joke. Het kleintje kwam er later bij ze staan symbool voor Joke en mij, de grote en de kleine.
Ze blonken steeds onder de lamp, dat was vervelend, dus ik koos voor de volgende optie.
Ook vogeltjes die me dierbaar zijn, ik kreeg ze ooit van Truus. Ze zijn al eens gevallen toen waren allebei de kroontjes eraf, maar die heb ik er weer opgelijmd. Alle vogeltjes staan sinds we hier wonen op de wc.
Het blok hout heb ik ooit gered van de brandstapel omdat ik even een blokje nodig had om iets op te zetten. Ik schuurde het en het wordt alsmaar mooier, een herinnering aan het vele gesjouw en een oude vriendschap.
Deze twee versies konden ermee door volgens mij, maar ik kon niet kiezen dus ik nam ze allebei mee.
Ikzelf vind de bovenste mooier, want en het mooie blok en de vogeltjes goed in beeld, de 'meester' koos voor de tweede, want ook het blok, maar toch vooral de vogeltjes beter in beeld. Ik snap het wel, ik had ook het verhaal erachter moeten vertellen.
Zo waardevol ziet het er niet uit en niemand snapt ook mijn verhouding met dat blokje hout. Hele bossen hebben we omgezaagd, geladen in de kar, gelost, versleept, verzaagd, gekloofd, gestapeld en weer naar de kachel gedragen. Niet dat ik bij elke fase aanwezig was maar toch wel een paar en vooral de laatste, ik word nog moe als ik eraan denk.
Dus ja, zeker waardevol, die drie vriendschappen, ooit geweest of nog zijn.
Gisteravond was het weer cursus. Ik heb tot nu toe het gevoel dat ik mijn opdrachten niet goed uitvoer, maar dat zal wel komen omdat ik zo lang geen les heb gehad, of de rest doet het gewoon verkeerd natuurlijk, dat kan ook. Niet dat ik geen leuke foto had hoor, maar nadien heb ik altijd het gevoel dat ik het anders had moeten doen.
Toen er een nieuw model moest komen ging ik maar eens zitten, dan hoef je ook even geen foto's te maken, ik had er hele rooie wangen van gekregen. Wel confronterend hoor, zo'n sessie.
We kregen een boekwerkje met de eerste beginselen en ik vergat dat mee te nemen, stom natuurlijk, maar vandaag kon ik het tijdens de luchpauze ophalen. Heen kon ik meerijden met Joop die een afspraak had, Didi en ik wandelden terug en dat is best een eind ook al hadden we windje mee.
Het was koud, maar we hebben het gehaald!
Ruim 13km al op de teller vandaag, dat is wel heel veel. Ik heb de indruk dat sinds de nieuwe telefoon de kilometers toch iets korter zijn en dat de 13 ongeveer 11 moet zijn, maar dan nog en we moeten nog een rondje.
Het gaat goed! Ik ben alweer overeind en zolang ik niet ga zitten is er niets aan de hand, ik kan tillen, bukken, buigen, traplopen, geen probleem. Een hoge stoel gaat ook nog, het ligt eraan hoe lang, maar de bank kan ik beter vermijden.
Ochtendrondje gedaan en omdat ik mijn schoenen toch al aan had, want dat is even een dingetje, gelijk maar boodschappen gedaan, ook al was ik nog niet op mijn fristst. Uit de auto is ook even lastig, maar in de winkel gaat het weer vanzelf. Er lopen 's morgens nog veel meer vrouwen die eruit zien of ze net uit bed komen, ik viel helemaal niet op, ik zag er eentje die erbij liep of ze naar een galavoorstelling moest, die viel veel meer op.
Was ophangen ging ook, koffiezetapparaat ontkalken daar moet je ook even bij blijven staan, eigenlijk hoef je weinig moeite te doen om een beetje overeind te blijven, dat doe ik elke dag!
Middagrondje gedaan en zonder dat ik er erg in had zat ik ineens weer gehurkt omdat er wat geels blonk. En dat ging ook weer. Zo goed als over dus... als ik nu hier tenminste niet te lang blijf zitten.
Joop gaat ook goed! Uitkijken hoe hij zijn voet neerzet dan is er niets aan de hand. Dinsdag op controle.
Op dezelfde wandeling het speenkruid en klein hoefblad voor het eerst tegenkomen dat is toch wel bijzonder. In tuinen had ik het speenkruid al wel gezien.
Het was een fijne wandeling tot het klein hoefblad, want dat moest op de foto natuurlijk, door de knieen en knippen maar, eens een ander bloemetje, een paar bloemetjes, steeds overeind en weer door de knieen en ja hoor, daarna bleef ik haaks. Ervoor was ik nog zo goed als recht, rugpijn was nog niet over, maar het rechtop lopen ging prima! Ik ben wel thuisgekomen maar vraag me niet hoe, dus ja, nu maar weer wachten tot het minder wordt.
Even iets anders.
Didi sukkelt al een tijdje, wat zeg ik, ik denk al sinds nov.2018 met haar vacht en ik stak dat steeds op de grote wasbeurt die ze toen kreeg. Gisteren schoot me ineens te binnen dat ik een half jaar daarvoor en wel op 20 april 2018 met seniorbrokjes was begonnen (zo handig dat weblog). Nu vraag ik me af of het misschien daardoor komt en ik al die tijd voor niets de wasbeurt de schuld gaf.
Voor zo'n oude hond wandelen we best veel natuurlijk, dus wie weet heeft ze een tekort aan iets, ik ga gewoon weer een beetje grotehondenvoer bijvoeren, kijken wat er gebeurt.
De natuur gaat ondanks alle stormen gewoon rustig door met ontluiken. Dennis was best pittig en nu komt Ellen eraan, ze heeft beloofd het rustig te houden dus daar houden we haar aan.
Best lekker vandaag, de was heeft zelfs buiten gehangen en heeft lekker gedroogd, niet helemaal natuurlijk en ik moest ook hard lopen anders was het nog natter als eerst geweest.
Bij het verzetten van een paar potten om de narcissen wat beter in het zicht te krijgen schoot het in mijn rug, ik denk tenminste dat het daardoor kwam. Bijven lopen, niet gaan zitten, dat is het best, maar ja ik kan toch niet de hele avond heen en weer blijven lopen.
Met Joop gaat het prima! Lopen doet hij zonder krukken, in en om het huis, met steeds meer gemak. Traplopen gaat ook prima. Langzaam en voorzichtig natuurlijk, maar het gaat.
Vanmiddag nog wel redelijk droog gewandeld maar daarna brak de hemel open, wat een regen valt er en ik moet er nog even door...
Het is koud ook al zeggen ze dat het warm is.
Ik oefende wat met mijn huiswerk voor de fotoclub, een hoop gesjouw met lampen en kippen, of wat ik dan ook op de foto wil zetten, maar dat moet niet te lang duren want dat ga ik tog niet in de praktijk brengen, al is het wel handig dat je weet waar het zit natuurlijk.
Beetje gekleurd ook nog, maar van mij mag het zo 11 uur zijn, dan kan ik naar bed..
We kwamen niet ver vandaag, Sil sliep lekker uit terwijl ik de hondjes uitliet.
Gisteravond hebben we mijn juwelenkistje eens doorgespit of er nog iets bij zat voor haar vijftigste verjaardag. Niet alles kwam in aanmerking natuurlijk, maar na enig overleg vond ze toch iets van haar gading. Ik kan nu ook niet zeggen dat ik gelukkig de foto nog heb want dat geloof ik niet. ( wat lief, krijg ik net een mooie toegestuurd)
Het is een hanger, gemaakt van een zilveren gulden, dat deden ze in de oorlog omdat die gulden toch niets meer waard was en het zilver wel, of zoiets. Hij was ooit van mijn oma Prince, een familiestuk zodoende. Ik hoop dat ze hem af toe met plezier zal dragen.
Joop maakte om even buiten te zijn een ritje met zijn scootmobiel naar Scharendijke, de accu was niet helemaal vol en dat moest hij bekopen op de terugweg, nog een paar kilometer van huis zo goed als leeg. We brachten de oploader en zo kon hij in de Spar op Brouw even aan de prik.
Hoooi allemaal, ik ben een nachtje in mn geboortedurp en het weer zit ook nog eens mee.
We hebben vandaag al een klein poosje lekker buiten gelopen maar vooral om de keukentafel gezeten en flink bijgekletst want we zagen elkaar voor t laatst op mijn geboortedag 28 december, in Nijkerk, eeel egenst aorus. Mijn baan in de kraamzorg bevalt heel goed, ik maak van alles mee en leer vooral heel veel. De tijd lijkt ook ineens veel sneller te gaan. De winter is zo voor mijn gevoel nog niet eens begonnen en de crocusjes staan alweer in bloei, wat fijn dat ik dit nu even samen met mn moeder kan bekijken.
De tv staat hard omdat pap z'n gehoorapparaat het of niet doet of hij heeft het niet in,... dus ik mag nu op mam dr hele rustige stille kamertje een bericht schrijven op haar blog, omdat ze even geen inspi heeft en ik eigenlijk ook niet maar ja...
Voorlopig blijf ik hier tot morgen dus als jullie nog suggesties hebben over hoe we morgen de dag kunnen invullen heel fijn en altijd welkom, we dachten zelf even aan stroa maar dat kunnen we beter afwachten tot 14 maart in Scharenol want dan stuiten we vast nog wel bekenden tegen het lijf, dat vinden we altijd leuk.
Mam moet lachen omdat ik hier haar blog zit te schrijven en ik vind het ook wel grappig eigenlijk.
Nou toedeloe, fijn dat ik juliie via deze weg eens beter heb leren kennen...
liefs en een dikke valentijnkus van Sil X
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1729-1736 van 7928 |
Volgende Pagina »
