Nachten wakker liggen en leeuwen en beren zien, dat is mij niet onbekend. Overdag ziet alles er dan plotseling weer een stuk lichter uit. Niet dat de zorgen dan ook voorbij zijn, maar wel beter te overzien.
Nu is dit wel weer een beetje vaag, maar dat zijn jullie wel van me gewend. Het is voor mij belangrijk dat iedereen weet waarom ik zo loop te geeuwen. Zorgen. Zoals zoveel mensen die hebben. Ik besef maar al te goed dat ik heus niet de enige ben.
Een paar boodschappen gedaan op Scharendijke en maar eens wat tulpen gekocht, de eerste van dit jaar, mooie paarse. Lekker gewandeld de zon scheen en de wind was gaan liggen.
Straks de eerste fotocursusles, vandaar dat ik een beetje vroeg ben. Ik heb er totaal geen zin in... maar dat vertel ik morgen wel weer.
De aardappelen waren op, dus de spruitjes gingen niet door. Gelukkig had ik de andere helft van het pak melk van vorige week nog, of was het al de week daarvoor dat we pannekoeken aten...
Ik maakte het beslag met de andere helft van het meel, rook eens aan de melk en bakte de pannekoeken.
Toen ik het pak bij het afval deed zag ik pas de datum, ik moet het gekocht hebben toen die al voorbij was, deze lang houdbare melk die niet in de koeling staat. De pannekoeken zijn op, ik merk nog niets...
Mijn gedachten zijn vandaag vooral bij de familie van der Steen, de molenaar uit Scharendijke. Van begin af aan heb ik ze bezig gezien, bewonderd ook om wat ze deden sinds 2008 toen ze het verpauperde restaurant met het nieuwe huis kochten. Een huis dat helemaal niet hun smaak was, vertelde ze eens. Het liefst zouden ze daar een mooie molenaarswoning voor in de plaats zetten, want daar was het hun om begonnen, de molen!
Dus daar begonnen ze mee, de molen draaide en maalde zoals hij nog nooit gedaan had en zij begonnen te bouwen en te sjouwen, bijna dag en nacht, alles deden ze zelf, altijd waren ze bezig als ik er voorbij kwam. En heel langzamerhand werd het iets, stukje bij beetje.
Er kwam een winkeltje en een pannenkoeken restaurant en er kwamen klanten, het werd drukker en drukker en ik vond het leuk voor ze! Het ging zo goed! Hun harde werken werd beloond.
De molen werd in 2018 hun eigendom en werd oude staat teruggebracht, vorig jaar was ook dat klaar!
Lees hier hun hele verhaal.
En nu is de molenaar plotseling dood. Verschrikkelijk vind ik het en natuurlijk wens ik alle nabestaanden veel sterkte en ik hoop zo voor de molenaarsvrouw dat ze door kan en dat er iemand komt om de molen draaiend te houden.
Niemand weet uit welke richting de wind morgen gaat waaien, we moeten het maar nemen zoals het komt.
Zo waait de wind
Zo komen de dingen en gaan
We verzinnen ze niet, ze gebeuren
en al weten we niet waarvandaan
ze maken ons blij of we treuren
alles is nemen en geven mijn kind
zo waait de wind.
De wolken ze varen
ze varen voorbij
de sneeuw van december
de bloei van de mei
alles wat ik zing
wordt een herinnering lief kind
zo waait de wind
't is een hand op je schouder
'n voetstap op het grind
zo waait de wind
Zo komt de liefde
opeens ontmoet je haar
ze komt jouw kant op
en niemand weet van waar
als je de moed hebt verloren
komt onverwachts een vrind
zo waait de wind
Toon Hermans
We hadden bezoek vandaag.
Dit is Oaklynn. Het hondje van Ed de broer van Joop, een terriërtje, ik weet niet precies welk soort.
Dat was natuurlijk best even spannend toen ze binnenkwam, maar Oaklynn gedroeg zich zoals bezoek zich hoort te gedragen, maar wandelde ook rustig rondjes door de kamer met Didi op haar heupen. Tot ze op een gegeven moment wisten wat ze aan ekaar hadden en moe van het rondjes lopen waren. Ik denk dat ze allebei lekker slapen vannacht.
Het was even gezellig met broers en zus bij elkaar, alvast een klein beetje jarig zijn, want dat zijn de broetjes deze maand weer.
Weer eentje klaar. Ik begon er gelijk na de vorige mee, precies een week geleden dus.
Het was heerlijk vandaag. Zo leek het tenminste zo lang je in de kamer bleef en buiten in de 'tuin'was het ook nog goed te doen, maar toen we gingen wandelen merkten we pas hoeveel wind er stond en die was best fris. Gelukkig had Joop zijn muts en kniekleedjes mee.
Joop zijn Ipad is alweer te koop, bijna niet gebruikt wie biedt! De Huawei werkt wel gewoon in de nieuwe Polo, alleen het VW programmaatje WEconnect niet en dat is niet belangrijk daar moet je na de proefperiode gewoon voor gaan betalen en dat was hij niet van plan. Dus pak je kans als je van IPad houdt. De factuur is aanwezig alles erbij, zonde van het geld weer. Beter eerst eens een beetje verdiepen in de zaken, maar ja dat kost tijd en moeite, gelukkig loopt het niet in de duizenden en is de schade te overzien.
De hielspoor is al een stuk minder, vanmiddag wel gewandeld, weinig last, om de paar uur één paracetamol verlicht de pijn.
Lang licht al hè!
Het wordt zo langzamerhand toch steeds weer een beetje leuker buiten. Ook al was er vandaag geen zon, er zijn nu wel overal sneeuwklokjes ook in de dijken hier en daar.
Ook een Helleborus ontdekt, ooit het raadsel van Scharendijke. Niet zomaar los in de polder maar bij iemand in de tuin. Ik blijf hem mooi vinden.
Gewassen, de diepvries ontdooid en uitgebreid boodschappen gedaan. Dat ging niet allemaal vanzelf want ik heb nu hielspoor, heel vervelend. Daardoor loop ik denk ik verkeerd en doet heel mijn lijf nu zeer, zeker als ik even gezeten heb is het moeilijk opstarten. Het is toch wat al die kwaaltjes, maar dit is snel weer over hoop ik. Ik heb ook teveel gezeten afgelopen week, geen zin nergens in en alleen zitten kleuren dat is ook niet goed. Het zal wel een samenloop van dingen zijn.
Morgen 1 februari.
Soms zijn onderbroeken ook aan vervanging toe en ik bestelde er een paar bij Sloggies, dat doe ik al jaren, ze zitten goed en gaan ook jaren mee. Tegenwoordig zijn er naadloze, ja ze verzinnen ook op onderbroekengebied van alles. Ik bestelde er vier. Vroeger zaten ze in een doosje, één onderbroek per doosje. Vandaag hingen ze aan een plastic hangertje en dat hangertje zat weer in een plastic zak en verder zat er aan elke broek een plastic kaartje vastgemaakt met zo'n plastic draadje dat je er zonder schaar niet af krijgt.... het is toch verschrikkelijk!
Het moest niet mogen, zoveel overbodigs.
Telefoon bevalt prima! Ik heb gebeld en werd gebeld zonder mankementen. Alles werkt naar behoren. Ik verdiep me nu in het cloudgebeuren, dat moet er toch ook een keer van komen, want ik merk wel dat het erg handig is, op elk apparaat alles bij de hand te hebben, zeker de foto's. Het duurt alleen even voordat je alles door hebt, ik verdenk die apparaten er ook van niet alles wat je vraagt gelijk te doen, een beetje pesten lijkt het wel om te kijken of je het wel echt doorhebt...
Geen foto's gemaakt vandaag, vandaar nog eentje van gisteren 
Mijn telefoon ging zich de laatste tijd steeds vreemder gedragen. De batterij kon ik zowat niet meer bijhouden en de laatste dagen stond hij steeds vast, dat kwam dan wel weer goed, maar ja, als hij kapot is kan alles niet meer overgezet worden, dan ben je alles kwijt.
De oude heb ik nog niet zo heel lang, juni 2017 nog niet eens drie jaar, maar ja dat was dan ook mijn eerste pas, met deze doe ik wel de rest van mijn leven. Ik dacht een samsung A50 te kopen maar dat werd een A51, iets nieuwer, maar ook wat duurder dus ja, je weet het niet hè. In de winkel alles netjes overgezet, voor zulke dingen gaan we naar van der Krieke. Er stond een pot met chocolade op de toonbank, dus ik vermaakte me wel.
Daarna nog even naar de Lidl. Ik heb een hekel aan parkeermeters, zeker als ik niet weet hoe lang het gaat duren dus ik had de auto buiten de stad geparkeerd. Tijd om John te laten zien dat Zierikzee ook mooie straatjes heeft, maar toen zat er ineens weer een poes in beeld.
Bij de LIdl kwam ik een mevrouw tegen, ze zei vriendelijk goeiendag en ik ook, even later stonden we samen bij de vleeswaren en ik kon niet vinden wat ik zocht, zij blijkbaar ook, dus we raakten aan de praat. Het was een bekend gezicht dus ik vroeg 'ken ik je ergens van?' 'Nee hoor' zei ze, 'maar ik jou wel!'
Ze volgt me blijkbaar al vanaf het begin, ik sta tussen de nieuwsberichten en omdat het gezicht best bekend was geloof ik bijna dat we elkaar al eerder tegenkwamen.
'Een paar dagen geleden was je wat laat' zei ze 'ik dacht, er zal toch niets met haar man zijn... en je komt wel eens vis halen op Brouw! Ik weet alles van je! Gewoon doorgaan hoor!' drukte ze me nog eens op het hart.
Heerlijk!
Vandaag weer wat laat vanwege die telefoon.......pffff gedoe!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1745-1752 van 7928 |
Volgende Pagina »
