In de wingerd zit een bloeiwijze waar heel veel bijen en andere insecten op afkomen. Je kunt het bijna geen bloemetjes noemen en ze vallen ook zo weer uit.
Ik heb een paar keer een serie foto's gemaakt, maar die beesten zitten gewoon niet stil.
Verder fantaseer ik er dan bij dat het onze bijen zijn die even thuis wat lekkers komen halen, dat kan toch. Er zijn meer mensen met bijenkasten op het dorp dus dat hoeft helemaal niet zo te zijn natuurlijk, maar het kan wel.
Die van ons kan je aaien zegt Joop, dat ga ik maar niet proberen, maar bang ben ik ook niet als ze zo door de struiken zoemen.
De kriebelhoest duurt voort. Ik hoest te hard zegt Joop en ik hou mijn hand niet voor mijn mond, slecht opgevoed natuurlijk. Ooit is het weer over.
De boeren zijn druk in de weer, groot materieel rolt door de polder en als ze over de smalle polderwegen rijden ga ik altijd maar zover mogelijk in de berm.
Het kan nu echt niet lang meer duren, wat duurt het lang dit jaar met die Tibouchina!
In de bloembakken op de stoep heb ik ook een paar dingen die nog moeten beginnen te bloeien, ik heb geen idee wat eruit gaat komen, dat maakt het wel extra spannend natuurlijk.
Het was echt nog zo'n bijkomdag, wel een beetje lopen sjouwen met spullen, want een nachtje in een ander huis brengt nieuwe ideeen, of je ziet juist wat je niet wilt dat kan ook, inspirerend in elk geval.
Lekker 'gewoon' zomerweer! Goed voor een ochtendrondje en een middagwandelingetje na een bakje thee met Mir, ook al gezellig.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik het erover had, maar gisteren was het dus zover, de reunie van het discofeestje van jaren geleden. Er waren nogal wat afvallers want ziekte en ongelukjes heb je nu eenmaal niet in de hand, maar we waren met een leuk clubje. Genoeg om wat herinneringen op te halen en gezellig te kletsen hoe het iedereen vergaan was na die tijd.
Na de barbeque kwam er een juffrouw met een tas met pruiken en toen werd het pas echt gezellig natuurlijk, hahaha, we pakten allemaal onze telefoons want lollig was het best natuurlijk, foto's maken van elkaar en maar doorsturen, 'oh die is leuk, stuur eens door'. Gelukkig wist iedereen hoe het moest.
Er werd eens van pruik gewisseld, maar van dansen op dezelfde banden die Kees nog steeds heeft kwam uiteindelijk niets.
En om twaalf uur gingen we lekker slapen.. wat er bij mij maar niet van kwam want dat vervelende kuchje was er weer. Gelukkig heb ik niemand uit zijn slaap gehouden.
Een paar dagen geleden stapte ik uit bed en vroeg me af wat ik gedaan had die nacht of toch tenminste de dag ervoor, alles deed zeer. Ik kon niets verzinnen en de boel kwam wel weer op gang maar echt lekker voelde ik me niet, eigenlijk echt helemaal niet. Toen kwam er die nacht met de kriebelhoest, eergisteren, dat begon 's avonds al en ik deed geen oog dicht.
Gstermiddag toen Joop onderweg was en ik op de bank zat te breien begon het water uit mijn neus te druppen en het genies, ik ben gewoon verkouden. Daar denk je toch niet aan. Hopelijk valt het een beetje mee, ik voel me al wat beter, het is niet dat het steeds erger word. De tweede keer in korte tijd, misschien nog genoeg antistoffen...
Het huis opgeruimd en een beetje gepoetst. gewandeld, ik had er zin in, het was lekker weer.
Hier was het vandaag allemaal om te doen.
Even heen en weer naar Enkhuizen om een bijenvolkje op te halen. Ik heb nog even getwijfeld of ik mee zou rijden want Bovenkarspel ligt daar vlakbij en daar woont Thérèse, en dan zou ik even bij haar op de koffie kunnen.
Maar vijf uur onderweg voor een bakje koffie bij Thé dat vond ik toch een beetje teveel, ik rijd toch al niet graag auto en wat ben ik achteraf blij dat ik het niet gedaan heb, want Joop was nog maar net weer op de terugweg toen hij een klapband kreeg, hij was gelijk langs de kant van de weg gaan staan en had de ANWB gebeld voor hulp.
De auto is naar een tankstation gebracht en het 'thuiskombandje' werd eronder gelegd. Ze adviseerden hem alleen er niet helemaal mee naar huis te rijden want de andere band stond ook op springen. Raar dat ze dat bij de APK in februari niet gezien hebben.
Dat heeft hij toen maar gedaan met de nodige vertraging natuurlijk.
Afijn, de bijtjes zijn thuis en staan nu in het weitje bij de anderen.
Ik breide en wandelde een rondje en deed verder niets. Weinig geslapen afgelopen nacht, ik had een vervelend kriebelhoestje.
Ik ga het uitzetten, al die nieuwsberichten waar je dagelijks mee wordt geconfronteerd. Al die ellende, ik wil het niet meer weten. Want wat heb ik eraan dat ik weet van dat vreselijke ongeluk met zoveel doden, van dat kind dat geduwd wordt, van dat kind dat naar beneden valt, schietpartijen hier, schietpartijen daar, wat moet ik ermee!
Om nog maar te zwijgen van de aarde die langzaamaan ten onder gaat, kan ik er wat aan doen? Maar het maakt wel angstig. Branden, plagen, stijgende temperaturen, het komt niet meer goed, het tempo versnelt...
Er is al ellende genoeg in de buurt, mensen die je kent, dat kleine wereldje om je heen. Dingen die de krant niet halen maar net zo pijnlijk voor de betrokkenen zijn, zo'n wereldje heeft ook iedereen.
Ik vind dat kleine wereldje genoeg voor mij, er valt al genoeg te tobben.
Je krijgt nog één kans zei ik, nadat ik al zijn armoedige, afgelopen winter geproduceerde blaadjes eraf had gesneden en zette hem buiten. Regen, hitte, aan alles heeft hij lak, er komen mooie nieuwe blaren en op de plek van de afgesnedenen? een nieuwe scheut, dat wordt een heel bos straks.
Ik knipte de uitgebloeide jasmijn kort, misschien bloeit hij nog een keer, en ordende de andere klimmers een beetje, je kunt je net zo druk maken als je wilt natuurlijk op die veertig vierkante meter. Heerlijk!
Joop kreeg een nieuw implantaat, dat was zo gebeurd en weinig last, dat was vroeger, in mijn tijd, wel even anders...
Mooie lucht vanmorgen!
En vanmiddag ook!
Best warm weer om te lopen, we hielden het kort.
Heb je dat hert gezien vroeg ik aan Joop die een stukje verderop bezig was, het liep zijn kant op.
Nee, zei hij....
En deze zag ik ook.. geen idee wat het is.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 2009-2016 van 8011 |
Volgende Pagina »
