Nou Didi was behoorlijk jarig hoor. Ik heb voor haar gezongen vanmorgen, Heleen kwam een cadeautje brengen maar toen waren we jammer genoeg niet thuis. Best een spannend cadeau met een balon eraan en het rook ook behoorlijk lekker.
De verrassing was groot toen we het uit hadden gepakt een heuse stokjeshapslinger, toen ze er eentje op had ging ze weer netjes liggen want anders krijgt ze er ook geen tien tegelijk natuurlijk. Maar toen ik niets deed of zei was de verleiding toch te groot en hapte ze er nog maar eentje.... en nog eentje... toen heb ik hem maar even opgeruimd want een misselijke Didi daar hebben we ook niks an.
En we blijven nog maar even in de feeststemming want morgen, donderdag de 15de, is onze kleindochter jarig.
Toen ik vroeg of haar rekeningnummer nog klopte zodat ik haar cadeautje kon overmaken, vroeg ik gelijk of ze een recente foto voor me had zodat ik ook eens met mijn mooie kleindochter kon pronken. Ze stuurde deze en nog eentje van dezelfde serie die zeker niet recent zijn maar andere had ze niet zei ze.
Jammer toch, ze is zo mooi en het is zo makkelijk tegenwoordig, want dan maak je toch even een selfie, oma doet niet anders. Hoe meer foto's hoe vertrouwder je met jezelf raakt en hoe meer je jezelf accepteert zoals je bent.
Ik zei het al, ze is mooi en morgen wordt ze negentien.
Yara was twee toen ik begon met bloggen, dus degenen die van het begin af aan meelezen, kennen haar nog als peuter, al zijn de meeste foto's van de beginperiode verdwenen.
Ze werkt al een tijdje bij Mac Donalds en blijft daar voorlopig. Ze heeft twee paardjes waar ze haar meeste vrije tijd in steekt en ze verzorgt ook nog andere paardjes. Heeft veel vriendinnen en een hoop lol en zo hoort het ook op je negentiende.
Toen ik negentien werd ging ik over vijf maanden trouwen...
Verslapen vanmorgen, niet heel veel hoor een half uurtje misschien. Vroeger vond ik dat heerlijk, maar tegenwoordig niet, dan is het eer je een beetje op gang bent zomaar een uur later dan anders.
Het had behoorlijk gespookt 's nachts, onweer met de bijbehorende hoosbuien, dan lig je toch wakker. Ik wel tenminste.
Morgen, woensdag de 14de wordt Didi tien.
Een oog minder, een beetje grijs hier en daar en best nog speels als het haar uitkomt, zeker geen ouwe chagrijn en nog net zo lief als toen ik haar tien jaar geleden uitkoos, 'dat geeltje, die met die bleare'... ze waren met z'n twaalven. Met het vrouwtje van een zusje heb ik nog af en toe contact.
Op de mooie wolkenluchten na hebben we er weer weinig van gemerkt, een paar spatjes af en toe, dat was het.
Maar ja, vanwege die code gingen we toch maar wat vroeger een rondje doen, want op de buienradar kwam er ook nogal wat aan. Wat een gedoe eigenlijk hè. Vroeger ging je gewoon, met of zonder plu of regenjas.
Zodoende heb ik al twee mouwen klaar en het rugpand opgezet van de trui voor Joop. Een beetje doorbreien maar, want ik heb voor mezelf ook wel iets in gedachten en voor je het weet is het winter...
Sokken, jassen, dassen, mutsen en truien, het komt er allemaal weer aan, heerlijk!
Even mijn schoenen van dichtbij voor de dames. Het zijn wel degelijk damesschoenen, die voor de heren zijn veel grover, ik heb alleen geen idee meer waar ik ze gekocht heb en dat vind ik heel raar
Teva Forebay 's zijn het. Van Meindl is er ook wel zoiets en ook van Salomon. Die van mij zijn volgend jaar ook weer aan vervanging toe, ik kocht deze vorig jaar en daar heb ik volgens mij geen melding van gemaakt, vandaar dat ik het niet meer kan vinden. Nu zie je weer hoe belangrijk het is alles te vermelden.
Je zult maar pas op een boerderij wonen, dan wil je toch een beetje beestenboel om je heen, zoals deze twee. Jonge kalkoenen misschien dacht ik, maar nee, het zijn parelhoenders.Ik vind ze wel mooi.
Lekker gewandeld weer. Joop ging ook alweer mee en nu zonder pijn en moeite een rondje Schapeweg.
We liepen een rondje Schraphage in de wind vanmiddag, al is dat voor Joop nog geen vanzelfsprekendheid, hij heeft nog de conditie van een slappe pannenkoek. Zijn voet ging ook weer pijn doen maar dan op een andere plek, dat kwam door de inlegzooltjes dacht hij. Bij ieder bankje dat we tegenkwamen ging hij wel even zitten.
Dan kon Didi ook even rusten was de smoes en die vond dat ook helemaal niet vervelend.
Veel wind, dat kwam mijn kapsel weer niet ten goede, maar hoe wilder hoe leuker vind ik zelf dus ik laat het maar lekker wapperen.
Vanavond aten we panneNkoeken met een nieuw potje stroop en het viel ons op dat de verpakking anders was. Al eeuwen was het potje rond, van karton en nu ineens van plastic met platte kantjes. Wat een onzin weer zo vonden wij..... daar was zeker over nagedacht....
En jawel ..... ik zocht het eens op. Ze zijn zo gek nog niet bij de Zeeuwsche Boerin.
In de auto nam ik al een slokje en eenmaal thuis nog eentje en echt ik voelde het gelijk, het hielp, die tijmelixer en lekker was het ook nog eens. Daarna heb ik niet meer gehoest, alleen vanmorgen even maar toen heb ik gelijk maar weer een slok genomen.
Na de koffie kreef ik het opeens op mijn heupen, heerlijk. Zoiets moet spontaan komen, als je geen zin hebt wordt het niets. Nu is beneden alles weer lekker opgefrist, ramen schoon, vloer schoon, planten alweer buiten in de regen geweest, lamellelen schoon, ga zo maar door in een paar uurtjes tijd alles gedaan.
Vanmiddag nog een rondje Korteweg met Joop. Het is ook goed dat hij nu weet wat er aan de hand is en dat het verholpen wordt, dat geeft rust en een helderder vooruitzicht.
'Waar zijn de koetjes gebleven?' vroeg Joop, toen we er bijna tegenaan liepen. Ze stonden wel op een andere plek, maar om ze nou helemaal over het hoofd te zien... ik ben benieuwd of die nieuwe lenzen daar ook verbetering in brengen. Ik ben bang van niet.
We wandelden een rondje Stoofweg vanmiddag, het was heerlijk, echt Nederlandsch zomerweer zoals het hoort.
We hebben een huiskrekel, want dat is het een krekel en geen sprinkhaan. De hele dag zit hij in/op hetzelfde blad, af en toe maakte ik eens een foto, hij vond het best.
Was ophangen boven zijn hoofd, heen en weer lopen, niets waar hij zich wat van aantrok.
Verder was ik even in Zierikzee voor een hoestdrankje. Het was er kermis, wat een drukte. Ik kocht een ijsje, keek even naar de zwiepende bakjes en reed daarna weer terug naar het rustige Zonnemaire.
UPDATE:
Ik twijfelde gisteren al of ik het plaatje er nog bij zou zetten, maar deze vond ik gisteren en dat vond ik eigenlijk wel een erg duidelijke uitleg:
Vroeg op vanmorgen want Joop had een afspraak bij de oogarts en ik moest mee om terug te rijden, want dat zou hij zelf niet kunnen.
Eerst Didi uitgelaten en daarna togen wij naar Goes. Joop ging bij de dokter naar binnen en ik naar beneden voor koffie met een croissantje en ondertussen kijken naar de voorbijlopende mensen, wat toch anders is als een 'gewoon' terras. Ik ga het er verder maar niet over hebben.
Het duurde best lang, ik liep eens een stukje en kwam terecht naast een mevrouw die ook zat te wachten tot ze haar kwamen halen, ze had een vlekje op haar neus dat niet dicht ging een kleinigheidje vond ze zelf en ik ook eigenlijk, vergeleken met wat we aan ons voorbij zagen komen.
Na een uurtje kwam Joop weer om de hoek, hij zag me nog wel zitten gelukkig.
Staar, dat is het. Allebei zijn ogen moeten gepeld worden, of hoe zeg je dat, nieuwe lensjes in elk geval en daarna geen bril meer nodig. In september gaat het gebeuren, dat is mooi, dan zijn we daar ook weer vanaf.
