Honderd vellen mooi papier, zesenzeventig potloden plus wat ik nog heb, daar kom ik de winter wel mee door.
Af en toe een trui voor de afwisseling, een wandeling op zijn tijd, een mens kan het slechter hebben.
De verkoop ligt een beetje stil, maar mocht je interesse hebben... hier staan ze allemaal, de opbrangst is nog steeds voor Rita!
Een vijftigjarige bruiloft vandaag in de Veerhoek. Ik dacht er een beetje laat aan want om elf uur moest ik bij de dokter zijn, maar ik had nog een uur dus dat moest lukken, want daar hoort toch een bloemetje bij.
En dat lukte! Daarna snel naar de dokter voor de operatie, ook dat verliep voorspoedig. Het priegeltje wordt op kweek gezet maar dat duurt nog even alles bij elkaar want dat wordt maar 1 keer per week opgehaald.
Vanmiddag na de wandeling thee met taart bij het gouden bruidspaar samen met Joop en Didi.
Dat was even gezellig herinneringen ophalen, foto's van de bruiloft bekeken in net zo'n boekje als wij hebben met ongeveer dezelfde foto's. Geen foto's van het bruidspaar nu en verder ook geen foto's gemaakt, maar bij thuiskomst was er dit verliefde tortelstel op de schutting, dat kan toch geen toeval zijn.
Het zou een hele dag regenen, maar dat viel reuze mee, zelfs de was was zo goed als droog toen er eind van de middag een (hoos)buitje kwam.
We verbraken vanmiddag het 'rondjekorteweg record' omdat er best veel buien aankwamen en ik om half twee bij de kapper zou zijn. Iets meer dan een half uur terwijl ik er anders met gemak drie kwartier over doe.
Mijn haar is weer een paar centimeter korter, ik twijfelde even over een pony maar dat vond Joop geen goed idee en de kapster ook niet. Dat is fijn! Iedereen is blijkbaar zo langzamerhand aan mijn zo goed als blote voorhoofd met wapperende losse slierten gewend.
Na de kapper even om banaantjes, maar dat werd toch nog een tas vol, plus PLUS peperbollen, de lekkerste. Het proefschoteltje was leeg dus ik moest wel een zak meenemen. Dat worden weer stinkende winden vanavond.
Mijn caran 'd Ache kleurtjes begonnen aardig op te raken en van de Fabel Castell had ik nog genoeg dus pakte ik die weer eens, want daar zijn ook veel meer kleuren van en die heb ik ook allemaal, maar dat viel behoorlijk tegen nu ik eenmaal gewend ben aan de Luminance, dus ik heb vandaag maar de knoop doorgehakt en een cadeautje voor mezelf besteld... moet kunnen!
Het is wat vlekkerig en is op de manier waarop ik er mee bezig ben minder geschikt, al heb ik er ook al genoeg tekeningen mee gemaakt. En nee ik hoef geen aquarelpotloden!
En toch laat ik hem maar weer zien ook al ben ik minder tevreden, waarom niet. Mijn blog, mijn ding.
Lekker gewandeld ook en bij Heleen op de thee! Feest!
Het is ook weer truienweer. Heerlijk!
Staaroperaties gebeuren nog gewoon in het oude Zweedse Rode Kruis ziekenhuis in Zierikzee, zoals nog wel een paar dingen. Het heet tegenwoordig Zorgboulevard Victoria, ach ja, zo ouderwets kan natuurlijk niet meer.
Didi en ik wandelden ondertussen een rondje. Ik dacht een rondje Kaasjeswater te doen maar ik nam blijkbaar de verkeerde ingang waardoor ik er bijna gelijk weer uit was. Nu ja zo mooi was het daar ook weer niet en ik bekeek daarna eens wat nieuwbouw in de buurt.
Op tijd weer terug want anderhalf uur zou het vast niet duren als ik de verhalen moest geloven en na nog net geen uur kwam hij alweer aangelopen.
Op de terugweg zei hij nog niet veel, er zat nog zalf in hij zag nog weinig, maar eenmaal thuis in zijn stoel ging er een wereld voor hem open... 'Het is ongelooflijk! Ze hebben het licht aangedaan', zei hij. Nou dat klonk in elk geval goed. Op het ogenblik is het nog wel vervelend, het traant en is ook best een beetje pijnlijk. Hoe kan het ook anders, ze zitten toch in je oog te peuteren. Over drie weken het andere oog. Vannacht nog even dat kapje ophouden voor het geval ik hem per ongeluk een klap op zijn oog geef...
Sil en ik deden nog een droog ochtendrondje door de Kortweg en dat was mooi meegenomen want daarna brak de hemel open. Zij vertrok na de koffie weer richting huis, inclusief lampen die nu een mooi plekje hebben gekregen.
Vanmiddag werd het droog, mijn fototoestel maakt wat vrolijks van de natte boel op standje kleurrijk. Verder dan de Oostweg kwamen we niet.
Morgen is een spannende dag en hoewel iedereen zegt dat het niets voorstelt, vinden wij die staaroperatie best spannend en Joop nog het meest natuurlijk. We zullen zien, om half twee is hij aan de beurt.
Vandaag werd Mir 51. Het is niks dat je kind ouder wordt, maar zelf voel ik me ook nog ongeveer zo, dus eigenlijk kan ik haar wel geruststellen en zeggen dat je na je eenenvijftigste niet meer ouder wordt. Wel ouder natuurlijk maar het voelt niet als ouder, zoiets.
Ze deed er niets aan zei ze, dus daar legden we ons bij neer. Joop moest op pad voor de duiven, gisteren ook al dus die was uithuizig.
Sil kwam en zodoende gebeurde het dat ik samen met mijn dochters spruitjes at met een cordon bleu van kip en we deden daar een wijntje bij en champagne vooraf want Sil had ook iets te vieren. Nou en toen was het uiteindelijk toch nog een beetje feestelijk.
Als afsluiting van de avond speelden Sil en ik ouderwets een potje yahtzee.
Ik vond het een prima dagje, lekker gewandeld ook nog!
Op de kop af tien jaar woont ze nu bij ons. Een oog minder, maar verder nog steeds gezond en wel, tenminste dat hopen we dan maar. Niets is zeker.
Natuurlijk vierden we wel een beetje dierendag en kreeg ze een extraatje maar verder geen overdreven gedoe, weet dat beest veel, die vindt het raar dat we ineens zo overdreven doen.
dus het blijft hier bij een extra koekje
Joop haalde zijn nieuwe schoenen op en omdat ik toch met mijn fototoestel liep maakte ik snel een filmpje. Hij was er moe van. Hè hè.
