Het was mooi weer vanmorgen en we besloten om op Scharendijke nog eens e.e.a. op te gaan ruimen, vooral in de blokhut stonden nog veel spullen waarvan ik dacht dat nieuwe kopers ze misschien zouden kunnen gebruiken, spullen van de verhuizing van Miriam en dingen die eigenlijk niet mochten.
Vorig jaar hebben we nog geprobeerd een gastenverblijfsvergunning aan te vragen voor de blokhut, maar dat werd afgewezen. Achteraf logisch maar goed, we hebben het geprobeerd.
En nu was de gemeente op eigen houtje wezen kijken hoe het ervoor stond, ze waren daarvoor maar over het hek heen geklommen zonder ons in te lichten en aan de hand daarvan kregen wij een brief van drie kantjes van wat er allemaal nog moest gebeuren. Drie kantjes vol over eigenlijk niets, de helft is al gedaan en kopers zijn er alleen maar blij om. De advertentie bij de makelaar is inmiddels aangepast, want denk maar dat ze het in de gaten houden.
Keukenblokje eruit en de andere keukenspullen ook gelijk maar opgeladen op het op z'n laatste benen lopende karretje. We waren nog maar net onderweg toen er een wiel afliep, oorzaak van het uit zichzelf in de sloot rijden van een tijdje geleden, ik heb geen zin het op te zoeken, maar dat gebeurde dus en dat was de nekslag.
Daar stonden we met onze wagen volgeladen op een niet meer te repareren kar.
Gelukkig konden we van iemand uit de buurt een kar gebruiken, de boel overladen en het spul wegbrengen, ons eigen karretje in de berm achterlatend.
Op de terugweg 'Koos' gebeld wiens telefoonnummer we bij de oud ijzerboer kregen en toen we de kar teruggebracht hadden stond hij er al ons karretje op te laden. Ik kon nog net wat foto's maken.
Want het klinkt misschien gek, maar dit doet, bij mij tenminste, meer pijn dan de Spit. We hebben het ooit gekocht voor 250 GULDEN, maar we hebben er zo ontzettend veel mee versjouwd. Dus vandaag onverwacht nog een tijdperk afgesloten, nu hebben we een trekhaak maar geen kar meer. Er moeten nog wat dingen weggebracht dus karbezitters mogen zich melden, ooit houdt ook dit op. Het leven wordt steeds simpeler als je ouder wordt.
Afgelopen nacht had ik al geen oog dichtgedaan, voor mijn gevoel dan hè, Joop had me nog horen snurken zei hij, maar dan gaat zo'n dag niet ongemerkt voorbij, ik ben versleten.
Ik zag een hart in de polder vanmiddag. Harten zijn altijd overal je moet ze alleen willen zien, geluk begint nu eenmaal bij jezelf. Niet dat ik elke dag sta te stuiteren, maar op een dag als vandaag komt het aardig in de richting.
We hebben de Spit verkocht vandaag. Weer een tijdperk ten einde en een zorg minder. Terug naar België waar hij ter wereld kwam en waar nu ook de APK moet gebeuren, hoeven we dat ook niet meer te doen.
Verder loop ik al een paar dagen gelukkig te zijn in mijn nieuwe spijkerbroek. Ze maken weer de goeie bij Levi's! Gewoon tot in de taille en ook goeie lengtematen. Wel met een beetje stretch dat was er vroeger nog niet, maar verder psies zo. Heerlijk! Misschien waren de pijpen vroeger ook wat wijder, want die maakte ik altijd gelijk smaller op de naaimachine van mijn moeder. Dat kostte meestel wel een paar naalden.
De een wat dikker, de ander wat dunner, allemaal netjes op een rij.
Overzichtelijk, weten waar je aan toe bent, daar zijn wij eigenlijk ook wel aan toe.
Niet dat de boel niet goed geregeld is, maar gewoon een huis minder zou fijn zijn en wie weet is dat ook binnenkort wel zo, want belangstelling is er altijd nog geweest, maar dan was er weer een haak of een oog of geen geld. Nog even geduld.
Het ziet er wel blauw uit, maar er stond een straffe koude oostenwind, echt nog wel mutsen en wantenweer.
Zo dat was dan nog even een korte stuiptrekking van de winter. Hier is de sneeuw na een regenbuitje vanmiddag zowat allemaal verdwenen en nu stevenen we af op het voorjaar. Woensdag 15 graden zeggen ze.
De blommetjes mogen weer komen. Ik heb geen idee wat die witte zijn, maar dat is juist leuk natuurlijk, zo blijft het een verrassing. Ik kocht ze twee weken geleden in het tuincentrum.
Verder zitten we een beetje voor de tv tussen de wandelingen door, tenminste van Didi en mij, Joop heeft nog steeds last van jicht, dus die wandelt al helemaal niet. Ik bak eens een cake, maak eens een pannetje soep en zo rommelen we maar wat aan. Niet dat er verder niets aan de hand is hoor, je zou het allemaal eens moeten weten, maar ik hou wijselijk mijn mond, niet alles is geschikt voor de hele 'hoegemeente'.
En ik heb wat afkickverschijnselen van het kleuren, eigenlijk verveel ik me te pletter. Haken lukt ook al niet, ik vond nog een paar tassen en die waar ik mee begonnen was heb ik weer uitgetrokken, het werd dus niet eens iets anders en zo gaat alles meestal anders dan je denkt of hoopt.
Voor mij eentje met iets Egyptisch, boeken en warme kleuren, rood... zei Margo.
We lagen in bed en ik zei tegen Joop wat moet ik daar nu weer mee, en toen zei hij 'Sphinx'.
En toen keek ik de volgende dag maar eens hoe die er eigenlijk uitzag en toen groeide het idee al een beetje en zodoende werd het dit. Poten als boeken en een rode zonsondergang. Weer eentje af dus. En de opbrengst gaat weer naar Rita.
Foto's van vanmorgen en vanavond, tussendoor deden we nog even een plas en verder kleurde ik voornamelijk.
'Ik zit niet lekker, het moet anders", begon Joop een paar dagen geleden. Nu had ik ook al eens lopen kijken en wat geprobeerd, maar toen toch maar weer terug gezet. Vanmorgen begonnen we samen en het verliep goed gelukkig. Joop maakte van twee stoelen één en we gooiden er eentje buiten dat scheelt al een hoop. Freek moet dan als hij komt maar op de bank of een andere stoel, dat regelt zich vanzelf weer. Meestal zijn we toch met z'n tweeen en anders gaan we gezellig aan de keukentafel.
Verder besloot ik mijn domicilie naar boven te verhuizen. Ik kleurde daar al en zat er toch best vaak en ik vind het onzin om twee bureaus te hebben. Dus ontdeed Joop twee kantoortafels van de poten en verhuisden we het ene zware blad naar boven en het andere naar buiten, wat een heel karwei was en we ons afvroegen of we dat vorig jaar ook allemaal alleen hadden gedaan, het viel namelijk best tegen, maar de boel staat weer overeind en we hebben het zonder kleerscheuren gered. Joop heeft nu ook weer zijn eigen kamer en meer ruimte.
'Welke potloden gebruik je' vroeg ze weer, dat had ze al vaker gedaan en er gelijk achteraan ' je moet ... deze eens proberen, ik stuur je er een paar, dan kan je ze proberen'. Leuk! Want ik heb toch binnenkort wat anders nodig.
En toen bracht de post een pakketje en ik dacht nog ze heeft ze goed ingepakt, die paar potloden... blijkt het een hele doos te zijn! Ik ben er heel blij mee, want ze kleuren goed! Lekker zacht en toch precies. Maar voor haar tekening waar ik mee bezig ben ga ik ze toch niet gebruiken omdat de structuur toch anders is, het verschil zou zichtbaar zijn. Bedankt lieve Margo!
En door al de drukte van vandaag heb ik niet eens gekleurd, misschien straks nog even.
Zwart wit en alles wat daar tussenin zit, meer kleur valt er buiten niet te beleven.
Gelukkig is er binnen meer kleur en is het er lekker warm. We kwamen niet ver zodoende.
Joop heeft sinds lang weer eens jicht in zijn grote teen, dus die kon toch niet gaan lopen. Pijnlijk maar met een pilletje wel gauw verdwenen hopelijk.
Vandaag werd Truus 70, oud hè. Gelukkig ben ik dat nog lang niet!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3033-3040 van 8134 |
Volgende Pagina »
