We hadden vandaag gepland om eens in Oostende bij Ed de broer van Joop en Ina te gaan kijken met de otootjes. Hij woont daar alweer een paar jaar en wij waren er nog nooit geweest, schande natuurlijk.
Eerst een stop in Goes om te kijken of het achterwiel wel goed vast zat, dat wiebelde volgens onze achtervolgers. Gelukkig was er niets aan de hand en gingen we weer verder op pad.
We dronken koffie daar waar Nederland België wordt. Lekker!
Nou en toen trokken we België in. Ongelooflijk wat ze daar met de wegen deden, juist niet doen en waar ze mee bezig zijn, vooral dat laatste. Degene die daar verantwoordelijk voor is moet eigenlijk gelijk achter slot en grendel, diegene is niet goed wijs en er juist op uit iedereen op een dwaalspoor te brengen, Tom snapt er ook niets van.. en Joop probeerde zelfs een keer spook te rijden. Best eng allemaal hoor.
Maarrr.... we hebben het gevonden en kijk eens wat een mooi geplaveide straat, daar zijn ze ook blijkbaar al een jaar mee bezig.
We dronken wat en aten een taartje toen ik er achter kwam dat we in het huis van de vriendin van mijn zwager zaten, dat kan natuurlijk want daar waren we ook nog nooit geweest, maar qua meubels en dingetjes die er stonden had het zomaar ook zwager zijn huis kunnen zijn vond ik.
Daarna wandelden we een stukje, keken ook even bij het huis van Ed en op de boulevard.
Daarachter is ergens de zee, af en toe zie je een klein stukje. We moeten maar goed ons best doen om dat hier zien te voorkomen, want het is echt geen gezicht.
We moeten er maar niet aan denken dat het bij ons zo wordt.
Inmiddels was het al later dan we dachten, dus keerden we snel weer huiswaarts, deze keer via de snelweg dachten we, eerst weer even verkeerd gereden maar dat konden we herstellen, Ina en Martin gingen ook verkeerd en die dolen nu nog ergens door België op zoek naar de goede weg naar huis.
Konden we maar gewoon lekker al fladderend door de lucht net als die zwanen, wat moet dat heerlijk rustig zijn.
De springbalsemien is stiekum meeverhuisd, dat had ik niet gezien, maar inmiddels zie je hem echt niet meer over het hoofd. Sinds vandaag bloeit hij ook. Natuurlijk ga ik niet al dat zaad hier laten springen, al zal ik dat niet helemaal kunnen voorkomen, maar ik zal zo hier en daar in de polder eens wat gooien, geen idee of het daar groeien wil maar dat zien we dan vanzelf.
De schutting is twee meter.
Didi heeft op de foto net kennis gemaakt met Guus, de Boxer van het dorp, eindelijk eens eentje die gewoon wil spelen, ze is er duidelijk nog van onder de indruk.
Prachtige blommetjes vind ik zelf.
Ik poetste en waste vandaag eens wat, het is hier niet alleen maar luilekkerland natuurlijk...
...al weten de hommels mijn tuintje ook al te vinden en aardig wat stuifmeel te verzamelen.
Het eerste vlas is alweer gemaaid en blijft zo een tijdje liggen om te roten.
Twintig augustus is het weer vlasdag in Dreischor.
Dit jaar vindt er een linnen huwelijksceremonie plaats een erg leuk idee vind ik en een reden om toch maar weer te gaan kijken die dag. Al die jaarlijkse evenementen zijn steeds hetzelfde en op den duur heb je het allemaal wel gezien, maar een bruid en bruidegom in het linnen is toch wel apart.
Heel anders wordt het komende zaterdag 30 juli op de eerste 'Beleef Zonnemaire' dag.
We versliepen ons bijna vanmorgen, zo stil was het. De haan had wel gekukeld, maar die was blijkbaar ook weer in slaap gesukkeld, of druk met andere zondagochtendzaken.
Deze vlinder vond ons tuintje blijkbaar erg aanlokkelijk, ging elke keer op Joop zijn been zitten, zelfs bijna een keer op de neus van Didi, dat was wel een erg leuke foto geweest want ik liep met mijn toestel in de aanslag.
We maakten een fijne ochtendwandeling en daarna haakte ik lekker in de schaduw verder aan mijn rode gordijn.
Nog een wijntje bij de Smisse en daarna makkelijk eten.
De nieuwe notenboom met mij voor de maat ernaast
Niks boompje groot plantertje dood, hoogstens een wat grotere knobbel.
Van het restant stenen van de stoep bouwde ik wat uhh.. dinges zodat de potten wat hoger staan, achterin de vetplanten. Het heeft allemaal zijn tijd nog even nodig.
Lekker vroeg op stap vanmorgen want ik dacht dat het erg warm zou worden, dat viel wel mee gelukkig .
Vlinders in overvloed, maar ze op de foto krijgen is weer wat anders.
behalve deze dagpauwoog dan.. die wilde heel even poseren.
Hij liet me ook nog even zijn mooie onderkant zien, of was dat nu deze atalanta..
die eigenlijk te ver weg zat.
Vanmiddag even naar het tuincentrum voor wat Sempervivum. Ik heb het altijd over vetplanten, veel makkelijker. Daar heb ik een leuk hoekje mee gemaakt en omdat ik op Scharendijke ook nog van dat spul in de tuin heb haalde ik daar gelijk nog wat stekjes en maakte ook de jaarlijkse notenboomfoto. Het wordt tijd voor noten!
De nootjes die ik hier plantte en waarvan er eentje is uitgekomen doet het ook nog steeds, die heb ik meegenomen, dus daar zal ik in het vervolg een update van maken en morgen eens een foto.
Onze spruitjes voor komende winter staan er prima bij. Paarse hoef ik niet maar de groene daar kijk ik nu alweer naar uit.
Ik wist eerst niet wat het was, kolen dacht ik, maar mijn zus heeft een groenteboer als schoonzoon en zij herkende de paarse spruiten, die er nog niet aan zitten nu, maar door de kleur viel het kwartje.
Met een paar extra kolen voor de afwisseling, want daar houdt ook een boer wel van.
Ik winkelde even vanmiddag en kwam met twee bh's en een badpak thuis, soms lukt het gewoon.
Ik had niets voor als er plots eens gezwommen moest worden, niet eens een bikini, geen idee waar die gebleven zijn. Er lag nog wel een kleurig broekje maar dat vind ik zelf niet meer kunnen nu, de boel moet meer bedekt, eigenlijk meer in bedwang worden gehouden, daar gaat het om.
Het was echt een vreselijke paskamer, met een spiegel waarin je tien keer zo dik lijkt en alle butsjes en deukjes wel erg zichtbaar zijn. Toen ik zag dat alles erin kon, gauw weer uitgetrokken en thuis nog eens gepast, het kan ermee door, binnenkort maar eens zwemmen.
Vanmorgen lekker vroeg aan de wandel en even zwemmen bij Bommenede.
Het land heeft prachtige lappen in allerlei kleuren en dan zijn de spruiten er nog niet eens bij. Nog even en alles is er weer af. We deden boodschappen, ik haakte nog wat en eind van de middag nog wat verjaarsvisite, gezellig!
Gisteren kreeg ik een berichtje of ik mee ging op de foto voor de krant, heel Zonnemaire moest op de foto voor het grote witte huis in het dorp en of ik ook maar zoveel mogelijk mensen mee wilde nemen... Kom ik daar is er maar een man of vijftien, wel gezellig hoor en ik voel me vereerd, maar met de organisatie heb ik dus niets te maken.
Er is niets leukers dan zo'n prachtig verzorgd pakketje te krijgen, de verzend(st)er had duidelijk zijn/haar best gedaan.
Natuurlijk begreep ik gelijk wel van wie het was, het was me beloofd en er was om een adres gevraagd ... mijn mus keek en kwetterde blangstellend mee.
Geniet maar even mee hoor want zo'n kaart krijg ik niet iedere dag en jullie ook niet denk ik.
en dan de tekening, met lijstje en al ...
... en nu hangt het hier, recht voor mijn neus.
Een mens moet zoveel mogelijk positiviteit om zich heen verzamelen, tenminste dat moet niet maar dat mag en als er één positieveling op deze wereld bestaat dan is dat Dagmar wel.
Ik heb het al gedaan maar bij deze nog een keer lieve Sjeu, hartstikke bedankt! Ik weet hoeveel moeite je dat allemaal heeft gekost.
Ik beloof je een tegenprestatie, maar daar is het nu nog te warm voor, heb geduld.
