Vorig jaar gaf ik Miriam de aquarelspullen die ik nog had met het idee dat dat misschien de nodige afleiding zou brengen en gelukkig pakte ze het gelijk op. Ze maakt inmiddels prachtige schilderijen (tenminste dat vinden Joop en ik) en ze worden steeds mooier!
Het waren twee bewogen jaren. Er gebeurde nogal wat, bij de één zowel als bij de ander en als moeder kan je dan alleen maar toekijken, er zijn als dat nodig is en hopen dat het goed komt.
Gezondheid, werk, gelukkig zijn, dat gaat allemaal niet vanzelf en vaak begint het met het één, dat heeft dan weer zijn weerslag op het ander en voor je het weet zit je in een enorme knoop.
Gelukkig heeft de laatste tijd de positiviteit de overhand en ik kijk dan ook vol vertrouwen het nieuwe jaar tegemoet.
U GO GIRLS!
Vooruit kijken en niet achterom naar wat was.
Het haalbare nastreven en je niet blind staren op het onbereikbare.
Kleine geluksmomenten koesteren.
Negatieve vervelende mensen en situaties negeren of uit de weg gaan, ze zijn je aandacht niet waard.
Positief blijven.
...dat moeten we doen!
Ik zeg met opzet 'we' want natuurlijk geldt dat ook voor mij.
Silvia die dacht totaal niet creatief te zijn blijkt ook aardig op papier uit de voeten te kunnen. Voor de grap begon ze hier eens samen met de kinderen en ook die worden steeds mooier!
Zeker als je stopt 'metalleswaarjemaarmeestoppenwilt' een goede afleiding om je gevoel te uiten, petje af!
En met dit alles wil ik alleen maar zeggen dat ik trots ben op mijn meiden!
Hoe ze zich staande houden en zich door moeilijke tijden heen slaan, allebei!
Op naar 2014!
Truus mailde: 'we hebben elkaar dit jaar helemaal nog niet gezien, zijn jullie thuis komend weekend?'.
Nou dat waren we natuurlijk en nu we zijn weer helemaal bijgepraat en hebben samen gezellig gegeten en gedronken
Joop had gisteren nog buitenverlichting gevonden en die hebben ze gezamenlijk in het inmiddels groter gegroeide kerstboompje van een paar jaar geleden gehangen, ik moest nog even douchen, maar natuurlijk ook eerst even een foto maken.
Daarna wandelden we een stukje en kletsten we gezellig verder. De zon scheen heerlijk, we waren precies op tijd want eenmaal thuis kwam er weer bewolking.
Van Truus kreeg ik een heuse pluizenverwijderaar, ik had nog nooit van het bestaan ervan gehoord, heb het ook nog niet kunnen testen, maar volgens haar werkt het prima.
En nu zijn ze weer naar huis en wij gingen nog even naar de kroeg. Nou en toen we weer zo naar huis kwamen rijden was het toch echt volop kerst hier hoor, wat een lights.
Wij moeten even wat bepraten.
Doewie.
De ene dag ziet alles er nog zonnig en stralend mooi uit en dan plots is er de volgende dag alleen nog mistroostig grijs, blubberig landschap. Die blubber was er gisteren ook hoor maar die valt dan lang zo erg niet op.
Eenmaal weer thuis besloot ik dan toch ook maar de buitenlampjes op te zoeken, tenminste... ik hoefde niet eens te zoeken, ze stonden gewoon nog daar waar ik ze vorig jaar had neergezet in de garage. Een paar binnenlampjes had ik al uit de kelderkast gevist, best gezellig, zeker bij dit grijze weer.
En nu dus nog wat voor buiten. Ze deden het nog, deze kon ik zo weer ophangen, veel kapotte lampjes maar dat ziet niemand van een afstand, het gaat om het idee. Bij het poortje deed ik ook een snoertje maar toen gebeurde er weer iets, die heb ik er verder maar ingesmeten.
Echt, het is niet voor niets dat ik zo de pest heb aan die dagen hoor er is al zo vaak iets fout gegaan, voor de Kerst of tijdens en met oud en nieuw, het lijkt wel of mensen ineens anders worden, of verwachten dat jij ineens anders wordt. Of misschien ligt het ook wel aan mij, dat ik anders word omdat ik er zo tegenop zie.
Vroeger vond ik het ook best leuk, zeker in de tijd toen we nog echte kaarsjes in de boom hadden die dan rond de schemer werden aangestoken en bleven branden tot ze op waren. De volgende dag werden er dan nieuwe kaarsjes in gedaan.
Kerst het feest van de vrede, die vaak ver te zoeken is.
Plots was het avond, nadat ik heel de dag lekker in de weer was geweest. Nog steeds een beetje aan het poetsen, hondekleedjes- en andere wasjes en alweer boodschappen... we hebben niet eens gewandeld. Dat deden we tegen de avond pas nog een stukje vooral voor wat zonsondergangfoto's, maar toen was ineens mijn batterij leeg. Dat gaat blijkbaar dubbel zo snel bij kou.
Het was in elk geval een vruchtbare dag, Joop had ook zijn eerste ei.
De pagina van Rabin heeft een UPDATE!
Het gaat goed! Knap ventje, op alle fronten. We zijn trots!
Voor het eerst een witte boel vanmorgen.
"Ies op de viever!" was het eerste dat we riepen.
Ik wilde eigenlijk met de bus, maar net toen hij eraan kwam rijden belde Joop dat mijn fototoestel nog op tafel lag. Toen ben ik maar niet ingestapt, want wandelen zonder vind ik niets. Zodoende een ander plan getrokken aangezien er maar één bus per uur rijdt hier.
Laag water, mooie ribbels, stormgaten en schelpenranden
De schaduwen zijn weer op zijn langst zo op het midden van de dag.
Deze paarden stonden met hun jas aan lekker met hun kont naar de zon, want koud was het nog best, zeker in de schaduw waren de plassen nog bevroren.
Vandaag zochten we de polder weer op, nadat ik vanmorgen uitgebreid de badkamer onder handen had genomen en dat was best nodig al zeg ik het zelf.
Het was weer heerlijk weer, net als gisteren, de lucht zat vol met extra vitamientjes.
De boeren doen weer hun best de ganzen buiten de deur te houden, al heb ik dit jaar nog weinig ganzen gezien. Misschien voorspelt het een zachte winter, daar ben ik eigenlijk wel aan toe na al die sneeuw van de afgelopen jaren.
Volgens mij voldoen die rood witte slierten net zo goed als al die extra grote dingen die ze neerzetten, tot auto's en caravans toe.
"Een schone douche", zei Joop toen hij eronder vandaan stapte..
"Zie je het?" vroeg ik
"Ja zeker!" was zijn antwoord
"Dan is het goed hè!"
Want dingen uit gewoonte op dezelfde dag van de week schoonmaken daar ben ik nog nooit voorstander van geweest, je maakt iets schoon omdat dat nodig is, dan zie je tenminste ook resultaat.
We namen de bus naar Renesse vanmiddag, het was prachtig weer en de wind kwam uit het westen.
Het kaartenscanapparaat werkte niet in de bus, dus ik mocht voor niets mee, 'dan moeten ze maar maken dat het werkt' zei de chauffeur.
Het was afgaand water dus we hadden lekker de ruimte.
Eenmaal weer thuis zeemde ik de ramen aan de buitenkant en veegde de op hopen gewaaide blaren nog weg, het was bijna voorjaarsachtig, heerlijk!
En om vijf uur was het nog licht!
Als het zo blijft tot na de kerst prakiseer ik niet over extra lampjes.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4049-4056 van 7994 |
Volgende Pagina »
