Een ieniemienie bloemetje in de tuin.
Bolletjes die boven de grond uit piepen
En de Helleborus waar toch blijkbaar nog iets van een bloem in komt. Het is spannend in de tuin en bijna voorjaarsachtig te noemen, want overal zitten knopjes in en vanmiddag hoorde ik van iemand waar de appelbloesem al bloeide.
Vanmiddag ontmoette ik een groepje Stoepeschieters. Altijd leuk om mensen die je al een tijdje op het internet onmoet, ook in ´real life´ te leren kennen. Het was erg gezellig.
Didi en ik gingen weer eens met de bus vandaag. We stapten uit op het Transferium in Renesse en wandelden vandaar via de Hogenboomlaan naar het Watergat. Het was heerlijk weer.
Gelukkig hadden we windje mee, er stond best een behoorlijke bries en of Didi zich nu verstapt had weet ik niet maar ze heeft best een tijdje erg mank gelopen en we hadden nog een behoorlijke tippel voor de boeg.
Gelukkig ging het steeds beter.
En het weerhield haar ook niet van een flink partijtje rollebollen
We hebben lekker doorgestapt, zo kon ze haar eigen tempo lopen. Rechtsachter zit het mankement en toen we thuiskwamen heb ik haar een pijnstiller gegeven, gewoon uit voorzorg want dat zijn ook ontstekingsremmers.
Zere poten moeten we niet hebben. Morgen maar even rustig aan.
Vanavond heeft ze weer eventjes opgepast toen Joop en ik een daghap aten bij Salud. Ik merkte toch dat ze het niet leuk vond, ze was de oudejaarsavond blijkbaar nog niet vergeten. Maar het ging goed en we waren na een heerlijke maaltijd lekker snel weer thuis.
"Wat doe jie noe wi zo vaare van uus, môje nat regene!"
Ik kijk eens achter me en zeg dat ik denk dat het voorlopig wel droog blijft...
"neee, je môt deahinter kieke, dea komt de wint vandeane!"
Afijn we maakten een praatje, er was een 'klus iezer gebrocht' daar waar ze met het voetgangerstunneltje bezig zijn, dus er zit weer beweging in de zaak.
Iezer is best fotogeniek vind ik dus ik maakte er wat foto's van.
De lucht deed ook weer zijn best goed uit de verf te komen vandaag.
Het dreigde wel, maar ik hield het gelukkig toch droog tot ik thuis was.
Wat heerlijk hè, gewoon weer maandag, iedereen weer aan het werk, of in elk geval het gewone leven van alledag. De eerstkomende feestelijkheid is nu weer de Strao. En voor Scharendijke hier.
Mijn fototoestel was leeggelopen vannacht. Gelukkig zag ik het voordat ik ging wandelen, dus ik legde hem nog even aan de prik en stofzuigde intussen. Jammer genoeg lag hij aan het verkeerde stekkertje want als de pc stilvalt wordt er ook niet opgeladen.
Afijn er was toch een blokje zichtbaar en gelukkig kwam Mir net thuis zodat ik ook haar (mijn oude) tioestel mee kon nemen.
De mijne begon na twee foto's alweer te piepen, maar gelukkig een reserve. Er was best een bijzondere lucht en dan loop ik zo te balen als ik geen foto kan maken.
Janny belde net voordat ik wegging, ze zouden op de koffie komen. We hebben weer gezellig zitten kletsen. Ook over de Kerstdagen van vroeger. Hoe we nog eens met zijn allen in St.Phillipsland waren met de Kerst en allemaal bleven slapen, tien man sterk. Janny en Freek met vier kinderen en wij met twee en zo groot was dat huis heus niet. En mijn moeder maar lachen en koken en regelen. Diepe bewondering hebben wij daar nu voor. Geen boodschap namen we mee, daar dachten wij niet eens aan, want alles zou er zijn, zoals altijd.
Mijn vader die geen stap uit zijn stoel deed, daar herinner ik me tenminste niets van en wij wasten hooguit eens iets af, maakten de boontjes schoon, of bemoeiden ons met de kinderen zo goed weten wij dat niet meer, maar het verliep altijd vlekkeloos. Daar heb ik dus mijn kerstangst niet aan overgehouden. Vroeger was het nog goed.
Een beetje onwerkelijk voelt het nog wel hoor.
Maar ik ben opgelucht en overwegend blij ...
met hier en daar een vreugdesprongetje...
hopelijk ook blijheid op de langere termijn...
dat hangt van binnendrijvende storingen af...
maar de eerstkomende dagen vooral blij.
Een stuk minder vrolijk vandaag, qua weer ook, het kan natuurlijk ook niet elke dag feest zijn.
Heerlijk gewandeld, dat wel.
En nu maar hopen dat ik mezelf niet al te blij gemaakt heb met een dooie mus.
Dat doet me trouwens ook aan Amira denken. Zij won vorige week Holland Got Talent en van blijdschap deed ze een dood dier na. Ik vind het schitterend, dat doet ze thuis ook als er iets gebeurt waardoor de ze kluts kwijt is. Dat zouden meer mensen moeten doen!
Nee, dan sommige mensen met een zware vorm van hoogmoedswaanzin, die moeten eigenlijk gewoon per direct achter slot en grendel.
Zo komt er toch weinig terecht van mijn goede voornemen... grrr!
Nu ja, mìjn ei van vandaag ben ik weer kwijt in elk geval.
Bij Joop komen ze volop uit, elf jongen al, ook al verloopt ook dat niet zo voorspoedig. Veel onbevrucht en sommigen zelfs nog geen ei gelegd. Maar we blijven positief! Dit wordt een topjaar!
Met morgen om te beginnen weer een nieuwe topdag...?!
Goed bezig! Met fotograferen doe je het haast dagelijks: een ander perspectief kiezen bepaalt vaak het beeld. je kunt het vast ook op andere terreinen toepassen succes!.
Zo reageerde Marlies op mijn goede voornemen wat meer afstand te nemen van zaken de me op wat voor manier ongelukkig maken.
Dat bracht ik vandaag wat foto's maken betreft gelijk maar eens in de praktijk. Ik bekeek de bomen en het riet eens van een andere kant, gewoon omdat het kon en vooral ook omdat ik zo blij was en nog steeds ben.
2014 kan voor mij namelijk nu al niet meer stuk en hoe druk je dat dan uit? Voor mij is dat met foto's, die zeggen in mijn geval vaak meer dan woorden.
Een blije mij met windje mee.
Een goed begin en nog een heel jaar de tijd om ook tot een goed eind te komen.
Want natuurlijk zijn we daar nog lang niet.
Nou, ziet het er vrolijk uit, of ziet het er vrolijk uit?
We brachten oudjaarsavond bij Salud door, er was een pubquiz en na nieuwjaar dansten we nog even. Een leuke avond zodoende. Toen we thuis kwamen bleek er toch iets mis, we konden om te beginnen al niet in huis omdat Didi blijkbaar met haar poot de knip van de voordeur een beetje naar beneden had geduwd. De achterdeur zat ook op de knip dus dat zou moeilijk worden... maar met een flinke schop deur ging hij toch open.
Ze had dun gepoept in de gang en was behoorlijk van slag. Nu had ze eergisteren het bot van de vleesboerderij weer tevoorschijn gehaald en ik weet niet voor hoever opgegeten. Wie weet zat er stukje bot dwars, of waren haar darmen daardoor van streek. Daarbij natuurlijk nog eens het vuurwerk, waar ze anders nooit op reageert, maar ja, we waren er niet, ik weet het niet. Volgend jaar maar weer gewoon thuis.
Nadat ik alles had opgeruimd kroop ik nog even achter de pc voor de foto's, altijd leuk en al met al werd het toch best nog laat. Toen ik eenmaal wilde slapen krabbelde ze elke keer aan de deur van de bijkeuken, ze wilde naar buiten en even later nog eens, en nog eens... van slapen kwam zodoende niet veel. Ik ben het jaar dus maar begonnen met een middagdutje.
Niet gewandeld maar lekker bij de kachel gebleven.
Een update van de Helleborus. Veel bijzonders is het nog niet, ik denk dat het hierbij blijft, mocht het nog veranderen dan laat ik dat zien natuurlijk.
