Ik stop ermee me zorgen te maken om dingen waar ik toch niets aan kan veranderen, dat heeft geen nut en het zorgt er enkel maar voor dat ik verzuur en zelf de lol in het leven verlies, terwijl de rest van de wereld gewoon lekker doorfeest....
Was het maar waar hè. Nee het is juist voor het overgote deel ellende, armoede, honger, ziektes, noem het allemaal maar op, we hebben het veel te goed hier.
Gisteren was ik weer in de borstenbus, twee jaar lijken in een vloek en een zucht voorbij, het leven is te kort om altijd maar bang te zijn voor noodweer. Code oranje, ik scheet in mijn broek en het stelde niets voor!
En toch ben ik boos. Op mensen die wèl zelf hun geluk in handen hebben en het op de één of andere manier toch weten te verzieken voor zichzelf en hun omgeving.
Klam en warm en niet eens een zonnetje. Niet echt mijn favoriete weer, maar goed, we zullen het ermee moeten doen. Hopelijk vallen de buien die onderweg zijn een beetje mee. De bloemen staan beschut voor wind en hagel en ik hoop dat het snel voorbij waait, ik ben er bang voor.
Er gebeurt weinig, vandaar dat ik weinig te vertellen heb, soms heb je van die periodes en in vrolijke lulverhaaltjes heb ik geen zin, ook dat wil niet altijd lukken.
Zo langzamerhand leer ik toch wel wat hoor, want ik wist gelijk dat dit (vijfdelig) Kaasjeskruid was en ook het Slangenkruid kon ik gelijk thuisbrengen, vooral ook omdat ik het op dezelfde plek tegenkwam als de vorige keer.
't Was vooral nat vanmorgen, dus ik speelde een spelletje en deed eigenlijk niks verder. Je bent tenslotte met pensioen of niet. Eenmaal droog lekker de polder weer in.
Pa en moe zwaan hebben inmiddels gezinsuitbreiding gehad en lieten duidelijk merken dat ik het niet moest wagen dichterbij te komen, dat deed ik dan ook maar niet en Didi zat ook aan de liijn.
Het was feest op het dorp gisteravond. ZSC vierde haar 50 jarig bestaan in een grote feesttent. We gingen even kijken en bleven hangen, het was gezellig, niet erg druk maar de meiden waren er ook, die hadden een reunie van de lagere school.
Zodoende hebben we heerlijk gedanst, dat was al een hele tijd geleden en ik doe het toch zo graag. Dansen is goed voor een mens. Vandaar geen blogje gisteren, dat kon ik niet meer opbrengen toen ik thuis kwam. Ik ben gelijk mijn bed ingerold, waar Joop al lag, die was eerder naar huis gegaan.
Dus daar moest ik ook weer een beetje van bijkomen vandaag.
Nu maar hopen dat we vanavond ook weer een klein oranje feestje hebben, dat zou leuk zijn!
Geboren in het vlasdorp en ik vind het nog steeds een van de mooiste gewassen.
Mijn favoriete rondje op het ogenblik is dus langs het vlas, om elke dag te zien hoe het steeds mooier wordt.
Dichtgezaaid staat het op zijn ranke stengels waardoor bij het minste zuchtje wind de bloemetjes bewegen en dat is nu eenmaal lastig foto's maken. Maar vandaag had ik geduld en geluk, weinig wind en blauw met wolkjes.
Niets bijzonders maar ik vind het mooi en elk jaar weer de moeite waard te laten zien.
Straks de rammelende bolletjes met het zaad erin, het maaien, maar zover zijn we nog lang niet...
Didi vindt dat rondje ook wel best, veel jong spul, dus spannend en af en toe een stukje zwemmen. Fazantjes zijn favoriet om achteraan te gaan, dus op plaatsen waar ze vaak zitten moet ze even vast.
