Alweer zo'n koude dag. Deze foto's zijn nog van gisteren en ik denk dat er vandaag niet veel meer mensen zich op straat vertoonden.
Hier woont 'Art Ist'.
En deze mensen hebben 'unond die biet'.
Zo is er nog zo'n zinnetje 'Bietunakkunaaie'.
Ik heb twee rondjes gewandeld en gekleurd vandaag. Joop puzzelde. Volgende week nog kouder, het is ook nog maar februari, ik weet het.
Afgelopen nacht heb ik heerlijk geslapen onder mijn gisteren ontvangen nieuwe dekbed van katoen, dat toch weer heel anders voelt dan eentje gemaakt van gerecycelde petflessen. Nu maar afwachten of het enige invloed heeft op mijn nog altijd jeukende rug. Het petflessendekbed kocht ik vorig jaar maart en in mei viel het me op dat mijn rug steeds jeukte. Allicht duurt het ook weer een tijdje eer ik verandering zal voelen. Spannend!
Begin van de middag even naar Zierikzee voor een paar boodschappen. Donderdag is marktdag maar er was geen mens te bekennen op een paar op de markt na. Alle straten waren leeg, dus ik maakte eens wat foto's. Je hebt dan niet zo snel het gevoel dat je voor gek loopt als oud wijf met je cameraatje, de straten waren mooi leeg.
Nog even een voorval van gisteren toen de plastic bakken werden geleegd, ik vind het zelf wel grappig.
Er stopte een auto van Handhaving bij de rolemmer die ik net buiten had gezet, het plastic is woensdags aan de beurt. Toen ik nog even in de emmer keek, zag ik een klein bruin flesje, geen idee waarvan, maar ik liet het zo en dacht dat het wel van plastic zou zijn, want glas houden we ook apart.
De handhavingsmevrouw had in mijn emmer gekeken en pakte zo'n papier wat ze dan aan het handvat doen, als er iets niet goed is... ik rende naar buiten want ik had natuurlijk zo'n bruin vermoeden en vroeg wat er aan de hand was.
'Er zit glas in uw bak mevrouw'
'dat is geen glas maar plastic' zei ik op goed geluk, want ik had het ook niet gecontroleerd.
'nee hoor dat is glas' zei ze weer
'nee hoor' en ik pakte de emmer en kiepte hem ondersteboven zoveel zit er nooit in bij ons. En daar was het kleine bruine flesje van plastic! Ze keek wel een beetje op haar (bruine) neus en een ja-maar en dat het toch net leek, maar ook excuus. Ach ja, ik vind het zo kinderachtig, terwijl we meestal alles wel netjes apart houden, maar er kan eens een klein bruin flesje tussendoor wippen natuurlijk.
De jaren na de ramp werd er op deze dag meestal wat extra aandacht besteed aan de watersnoodramp, zeker om de vijf jaar, nu begon het weken geleden al met als gevolg dat ik een beetje watersnoodmoe ben. Al die ellende, al die verhalen elke dag maar weer. Ik ben nu zover dat ik het niet meer wil zien.
Natuurlijk is het goed, die aandacht, want we moeten wel alert blijven en er moet wel iets gedaan worden zodat herhaling uitgesloten is, al lijkt dat bijna onmogelijk en boeken moeten zeker geschreven worden door de mensen die het meemaakten, zodat alles bewaard blijft, ook in het watersnoodmuseum. Het verslag van mijn vader moet daar ook ergens liggen.
Wij kochten in 1976 een Deense geschenkwoning in Scharendijke en woonden daar 14 jaar in. We (Joop) verbouwden het een en ander, zetten er een muur omheen en waar ik in het deurgat sta kwam mijn wolwinkeltje. In 1990 bouwden we ons houten stapelbouw huis aan de Elkerzeeseweg, waar inmiddels ons Installatiebedrijf bedrijf was gevestigd. Waarna we in 2016 weer naar Zonnemaire verhuisden...
Joop was vandaag vooral druk met het veranderen van het elektrisch, want als je je bureau naar de andere kant van de kamer verhuist waar juist geen stopcontacten zitten moet er toch iets gebeuren. Netjes weggewerkt in een kabelgootje tegen de deurdorpel aan liggen de snoeren nu.
Voor mij een fris ochtendrondje en daarna een gezellig bezoekje aan de kapper, ik kan er weer even tegen. Daarna een paar boodschappen want ik was daar nu toch en de bananen waren alweer op. De mevrouw voor mij pakte ook een trosje. Ze stond nog naast me terwijl ik aan het zoeken was. 'Ik wil wel het lekkerste trosje natuurlijk' zei ik tegen haar, 'dat heb ik net gepakt hoor', zei ze blij. Zo leuk als mensen je spelletje meespelen!
Net bericht dat het nieuwe bed pas volgende week dinsdag komt, het is natuurlijk ook niet een gewoon postpakketje, een bed wordt ingepland, logisch.
Gebroken werd ik wakker vanmorgen, draaien draaien en nog eens draaien. Veel teveel gedaan natuurlijk gisteren waardoor oververmoeid en ook het bed verzet waardoor ik aan de andere kant sliep, dat heb ik vandaag maar weer snel veranderd naar de andere hoek waardoor ik iig weer op mijn eigen plek lig.
Niet echt fit (allebei niet) togen we naar Ikea, het kan tenslotte maar gebeurd zijn en Joop had thuis al iets uitgezocht wat hem wel wat leek we konden dus gelijk door naar de kantoorafdeling, maar ja eer je daar bent kom je langs zoveel andere dingen.
Het bleef bij het bureautje dat hij al gezien had en na een lange middag knutselen staat het ook al in elkaar.
We kwamen ook nog een leuke sprei tegen en een paar verlengsnoeren en na ongeveer drie kilometer en een zoektocht door het magazijn stonden we weer buiten. Het was best druk, veel vrachtverkeer, ik vind er niets meer aan, al die drukte, vreselijk vermoeiend ook en dat waren we toch al.
Het 'oude' bureau is verkocht voor minder natuurlijk en wordt woensdag opgehaald, heel fijn! Het kan maar weg zijn.
Ik zal het niet laat maken vanavond, wat een dag.
Sinds we allebei corona hadden, begin december, slaapt Joop op de logeerkamer en eigenlijk bevalt ons dat allebei prima. We slapen allebei rustiger omdat Joop geen last meer heeft van mijn gesnurk en ik niet niet van zijn gefluit. We duwden elkaar steeds maar wakker in de hoop dat het op zou houden en dat brengt alleen maar onrust.
Joop gaat niet graag slapen, eigenlijk zou hij liever gewoon opblijven maar dat lukt niemand natuurlijk, maar hij gaat altijd later. Ik ga nu vroeger en word niet meer gestoord.
Maar ja, het kost ons wel de logeerkamer, nu hebben we niet vaak logees, maar het kon. Ik had al aan de oplossing gedacht en vanmorgen kwam Joop er zelf mee. Ik moet altijd eerst even aan het idee wennen en of ik het wel echt wil, maar we besloten het maar gewoon te doen en dan wordt er, zoals altijd, gelijk aktie ondernomen.
Bureau eruit bed (=besteld) erin, kleiner bureautje (we gaan op zoek), kast verzetten (zo gebeurd), plank verhangen (fluitje van een vent) we waren er druk mee vandaag. We krijgen elk onze eigen kamer! Best handig ook een bed beneden. Dus ja, een leuke sprei erover overdag en we hebben een divan. Foto's volgen vast, maar het begin is er.
Bureau + ladenkast = te koop €125
Lekker vroeg opgestaan, dat komt ook omdat ik lekker slaap de laatste tijd. Hoe dat komt weet ik nog niet precies, maar we proberen zo het een en ander eens uit en er staat nog meer op stapel.
Ik moest nog even naar de winkel vanmiddag, dan heb ik keus, of ik wandel of fiets naar Brouw, of ik rijd met de auto naar Scharendijke en omdat appels en banenen en wat je dan nog meer tegenkomt in zo'n winkel best veel wegen voor een rugzakje, ging ik met de auto.
En als je dan eenmaal op Scharendijke bent is het strand vlakbij. Het was laag water en de zon scheen, het was heerlijk! Dat moet ik toch eens vaker doen....
MIjn fototoestel stond verkeerd ingesteld, ik kijk daar niet altijd naar, maar nu moest ik ze allemaal bewerken om iets toonbaars te krijgen, jammer dus ik moet zeker nog eens terug.
Daarna nog een ritje om Mir op Schuddebeurs te brengen zodat ze terug kon fietsen, want ook fietsen hebben onderhoud nodig. Ook dat was gezellig.
Nou en daarna had ik dus een heleboel foto's en Joop voetbal.
In 1953 na de ramp begon mijn echte leven en in 2003 begon mijn online leven. In die tijd begon ik ook zo'n beetje met kleuren, hele kleintjes deze is 10x15, ik heb ze vast al vaker laten zien en bij deze dacht ik aan de ramp. Nu eindelijk eens uit het lijstje gehaald om een goede foto te maken en als je hem dan groter maakt op het www ziiet het er niet meer uit, dus geen vergroting want groter is hij niet.
Met de grotere begon ik pas hier op Zonnemaire.
Het was erg koud vandaag, twee korte wandelrondjes en met de auto om groente. Wat ik verder deed doeternietoe.
Zometeen weer een aflevering van 'het water komt'.
Er overleed een klasgenoot van de ULO zag ik in de krant. Ze was een week voor mij jarig en (bijna) elk jaar als we elkaar tegen die tijd tegenkwamen toen we nog op Scharendijke woonden, zeiden we tegen elkaar: "het is bijna weer zover..." Dag Klara.
