Zulke heerlijke ochtenden de laatste dagen en ook al lekker vroeg licht, dan maak ik met plezier mijn rondje twee keer zo lang. Dan heb ik een lange dag in het vooruitzicht, om halfverweg de middag nog een rondje te doen, het ligt eraan hoeveel energie ik nog over heb.
Ik heb lekker zitten kleuren. Eigenlijk is de buitenboel ook wel aan een beurtje toe, maar dat vind ik nog te koud hoor. In plaats daarvan bracht ik een bezoekje aan het tuincentrum in Renesse, gewoon een rondje plantjes kijken en met wat violen thuiskomen, verder niks.
Er kwam ook nog een pakje. Je kunt het beter voor zijn dan dat je later zegt hadden we maar...
Het apart slapen bevalt uitstekend, we worden allebei uitgerust wakker, alleen is er nu niet alleen een duw of een paar woorden nodig om te laten weten 'het gaat niet goed' (wat we natuurlijk al meerdere keren meegemaakt hebben). We hebben nu ieder een knop, ja het is misschien wel een beetje gek maar ik voel me er toch beter bij.
Heel eenvoudig een drukknop op batterijen op het nachtkastje of zoiets en het lawaaiding ligt op de keukenkastjes ergens in het midden. Als je drukt gaat er een riedeltje spelen, net wat je uitgezocht hebt, net zo hard als je wilt en als je nog een keer vijf seconden drukt gaat hij uit. That's it.
En nu maar hopen dat we hem nooit hoeven te gebruiken.
'Beter mee verlegen als om verlegen' zei mijn moeder altijd.
Om 11.40 had ik een afspraak voor een echo van mijn knobbelvinger in Goes. Ik reed om elf uur weg. De weg naar Goes is nooit overdreven druk, de brug kan open zijn of alle stoplichten tegen, maar ik was ruim op tijd. Het parkeerterrein wel overvol, maar juist dat ene lege plekje vlakbij de ingang was vrij voor mij. Even aanmelden, even wachten voor de foto, zo gepiept, even wachten voor de echo, ook zo gepiept en weg was ik weer. In minder dan anderhalf uur was ik weer thuis...! Mij hoor je niet mopperen op het ADRZ, nooit eigenlijk.
Joop had ondertussen gefietst en na een kopje koffie deden we samen boodschappen, daar was het ook lekker rustig, dat is doordeweeks in de winter altijd wel.
Vanmiddag kwamen studenten aan de deur zeuren om geld voor Save the Childeren in verband met de ramp in Turkije en Syrië. Ik wacht meestal netjes tot ze uitgepraat zijn, maar Joop ergert zich er altijd aan dus die kwam even korte metten maken, ik heb daar een hekel aan en hou er een rotgevoel aan over. Ik was toch wel van plan iets te storten hier of daar maar niet op giro 555, al die miljoenen die maar verdwijnen, ik vertrouw dat nooit.
Toen ik achter mijn pc ging zitten was het eerste wat ik zag een actie van Save the Children
Save the Survivors bekijk het filmpje. Het is allemaal zo triest en verschrikkelijk en je kunt niets doen.
Maar nu ben ik donateur geworden, elke maand wat voor de kinderen, voor hùn leven van na de ramp.
Mijn geweten is gesust, want als je niets doet voelt het ook niet goed.
Een gezamelijk wandelingetje met iemand uit het dorp vanmorgen en we maakten er een extra lang rondje van, dan hadden we dat toch maar te pakken! Het was heerlijk!
De boeren zijn ook wel blij met zo'n nachtvorstje of wat, daar droogt het lekker van op.
Vanmiddag nog een rondje om te kijken of het klein hoefblad al boven de grond kwam, maar ik zag op een paar paardenbloemen na nog niets, al zal dat niet lang meer duren. Ik kijk zoals elk jaar weer uit naar de eerste bloemetjes, de katjes zijn er in elk geval al wel.
Toch alles bij elkaar 12km in de benen en vanavond lekker nasi gekookt
Zo heerlijk helder met een wit randje en af en toe een vleugje nevel als het vanmorgen was, zo somber was het vanmiddag.
Het bed van Joop zou bezorgd worden, maar ik deed nog snel een ochtendrondje. Gelukkig maar want er was file en het kwam later dan beloofd, dit had ik toch maar mooi te pakken.
Ook best mooi hoor, maar een stuk kouder dan vanmorgen.
Onderweg werd het iets lichter en jawel even later een gat en zo trok het steeds meer open.
Joop kan nu natuurlijk niet wachten tot het bedtijd is. Gisteren is het hor, of is het de hor opgemeten en volgens de horrenmeneer kon het uitstekend geplaatst worden, zelfs het gootje had kunnen blijven liggen, maar dat vinden we nu toch mooier langs het plafond. En hoewel het dubbele deuren zijn, waarvan er altijd maar eentje open gaat, kan er ook gewoon voor maar één deur een hor.
Misschien is het ook een goed plan voor in de keuken waar we dezelfde openslaande deuren hebben. Ikzelf dacht eigenlijk aan van die flappen, die achter je dichtvallen, een deur moet je dan ook weer dichtdoen en naar een keuken wordt nu eenmaal meer heen en weer gelopen. Iemand tips en/of ervaring?
Onze dochters zijn nu ongeveer net zo oud als ik, toen ik met mijn weblog begon en in het begin wisten ze dat ook niet eens, niemand wist het, ik deed het puur voor mezelf en schreef daardoor ook veel meer op, ook over hun. Als er weer eens een relatie uit was of een ruzietje hier of daar, niet altijd maar over het algemeen liet ik veel meer los en in de loop der jaren werd dat steeds minder, vooral ook omdat ik wist dat er meer mensen meelazen en niet heel ons huishouden hoeft natuurlijk op straat te liggen.
Afgelopen week kreeg ik een appje van Sil, ze was eens in de begintijd aan het lezen en kwam tot bovenstaande conclusie. Ik denk dat ze geen van beiden een tiende gelezen hebben van wat ik schreef. Tegenwoordig wel wat meer denk ik.
We hebben best wel wat meegemaakt met z'n drietjes. En moeilijkheden zijn nu eenmaal nooit leuk om te vertellen, dat deed ik op een uitzondering na in het begin ook niet.
Nou en toen hadden ze hier gisteren een wijntje gedronken en daarna nog even naar de kroeg en dan eens even lezen wat mams over ons bezoekje schreef.
Weinig dus, want zo'n bezoekje kost energie en ik dronk een wijntje mee, dus dan heb ik echt geen zin om nog een 'ingewikkeld' blog te schrijven.
We hadden het vooral over tatoeages hier en daar en eventuele relaties en/of dat nog iets toevoegt op hun leeftijd, daar dachten ze verschillend over, tenminste op dat moment, dat kan zomaar vandaag weer anders zijn, want wispelturig zijn ze wel.
Naarmate je ouder wordt word je ook wat milder, vooral Sil had altijd wel moeite met mijn blog. "Mijn moeder is een weblog' riep ze weleens. Vooral als er iets was, niet echt heel belangrijk en ik vertelde dat dan op mijn blog, zodat ook vooral mijn zus en andere vrienden en kennissen het wisten. Belangrijke dingen vertelde ik ze toch wel eerst peive. Als ze dan eens iets vroeg en ik antwoordde: 'heb je mijn weblog niet gelezen?'. Dan krijg je natuurlijk vanzelf dat er een soort afgunst ontstaat misschien.
Nu ja niet dat ik het nu meer over de dames ga hebben hoor, zij hebben hun eigen leven en in het begin was dat nog wat meer verweven met het mijne, ook vanwege de kleinkinderen. En over de kapsalon van Mir heb ik altijd wel verslag gedaan.
We begonnen vanmorgen met het veranderen van de elektriciteits kabels die we een paar dagen geleden hebben aangelegd. Van links naar rechts van het kamertje van Joop d.m.v. een gootje over de vloer tegen de dorpel.
Joop had inmiddels verzonnen dat er daar ook een hordeur moet komen, want twee ventilatiestripjes bovenin de deuren is best weinig als het 's zomers heet is. Zo'n hordeur heeft ook nogal wat ruimte nodig en die strip zat dus in de weg. We hadden het beter gelijk kunnen doen natuurlijk, maar ja....
Nu eerst met een gootje naar het plafond, gootje langs het plafond en gootje naar beneden, veel netter, maar wel gedoe met die gootjes en dekseltjes en plakkertjes en boven je hoofd.
Maar samen hebben we de klus weer geklaard, wij zijn een prima team!
Een ochtendrondje kwam er zodoende niet van maar vanmiddag heb ik de schade ingehaald. Het was grijs, maar niet koud en de wind was gaan liggen, dus heerlijk gewandeld.
Geen gootjes- en of polder- foto's, maar Nora lacht zich een voetje!
