Een stralende dag en heel veel bezoekers, ik denk rond de vijftig, ik was al snel de tel kwijt.
Bedankt aan allen die er waren. Zoveel bewondering en welgemeende complimenten, ik ben er van onder de indruk. Het was een bijzondere dag.
Ook vanwege het feit dat Laurent uit Eindhoven naar Zonnemaire kwam om mij te ontmoeten.
Dit zei hij er van op Facebook:
Ik volg de weblog van Ria al sinds ergens rond 2007 en daarna later verbonden op Facebook, maar heb haar nooit in het echt ontmoet.
Enkele jaren geleden begon ik haar kleurpotlodentekeningen op te merken die ze op Facebook had geplaatst, en ze waren erg opvallend. Ze kunnen heel mooi zijn, maar vaak ook best verontrustend. Ze zijn echter altijd machtig. Je ziet ze hier: https://riavanfelius.nl/page/tekeningen-te-koop
Ik kon zien dat het dezelfde indruk maakte op de bezoekers in haar huis. "Ik heb nog nooit zoiets gezien! ", hoorde ik meerdere keren. Ook waren mensen nieuwsgierig naar hoe Ria het heeft gedaan, en ik was ook verbaasd dat ze deze tekeningen niet plant, geen voorschetsen maakt, maar gewoon improviseert. Ze begint gewoon met bepaalde vormen en het ontwikkelt zich van daaruit.
In het echt leek ze een heel aardig persoon. Ook gezellig met haar man gesproken, terwijl ze de zeer vele bezoekers die naar haar tekeningen kwamen kijken, moest bijwonen.
Mensen vroegen ook of ze nergens anders exposities had, en zouden verbaasd zijn dat ze dat niet deed.
Ria leek zelf een beetje verrast te zijn van alle mooie complimenten die ze kreeg. Maar het is best briljant wat ze doet, dus wat mij betreft geen verrassing. Wat een leuke dag...
En mijn vroegere schoolvriendinnetje die ook een rondje Zonnemaire kwam doen, waarmee we na afloop een hapje bij de Smisse aten. Ook al bijzonder en erg leuk!
En dank ook aan de twee kopers! De tekeningen krijgen vast een mooi plekje.
Het is gelukt, een laatste tekening klaar voor morgen.
Een vermoeiende dag want ik was er nog best lang mee bezig en ik had nog een afspraak bij de kapper want dat haar met die wind, ik was er klaar mee, nu komt het niet meer voor mijn ogen... hoop ik.
En na de kapper begon ik eens met het inrichten van de tentoonstelling. Nog dingen anders hangen andere kleur lijst nog maar eens verhangen, ik kan dan gewoon niet stoppen. Vouwtafel naar binnen net als vorig jaar. Stoelen kunnen naar buiten morgen, die staan alleen maar in de weg. En ga zo maar door. Ik wilde nog een cake bakken maar kwam een ei tekort, eens zien of Dineke eieren heeft morgenochtend anders gaat het over, om 11 uur stroomt het vol, hahaha.
Het wordt tijd voor een update van Nora, dat is alweer een tijdje geleden. Ze kon al achteruit kruipen maar heeft nu ook door hoe vooruit gaat, dat is handiger. Het gaat altijd hard dat eerste jaar waarvan driekwart er alweer bijna op zit. Degene die haar aanmoedigt is oma Sil.
Vandaag was wasdag (alweer) zo droog met die wind, dan is hij nog ergens goed voor. Druk met de tekening die ik nog graag af wil hebben, ik weet niet of dat handig is.
Wat het weer betreft zijn de vooruitzichten goed voor zaterdag, leuke berichtjes overal, het komt vast goed. Vandaag werd de vlag gebracht, ik vond het al vreemd want ik had die van vorig jaar nog, maar hij wist niet meer wie hem teruggebracht hadden. Ik maak dan de snuggere opmerking van 'dan heb ik er nu twee' in plaats van te zeggen, 'neem maar weer mee', maar ik had al gezien dat de nieuwe groter was... zulke dingen zie ik gelijk... :)
Hoewel de meidoorn nu al weken bloeit viel het me vanmorgen pas op, al van verre! Zoiets daar moet net je oog op vallen, dat vind ik dan zo leuk! Want was is het? Ja twee bomen in een, maar wat lijkt het? Ik zeg nog niks en hoop dat jullie hetzelfde zien als ik...
Alvast begonnen met de boel aan kant te maken voor zaterdag, ja dat houdt nu niet meer op tot ik vind dat ik alles gedaan heb dat moest gebeuren en dat kan best morgen al zijn. Buitenboel ook al aangeveegd, er was niet veel wind dus dan waait het niet gelijk weer alle kanten op, dat scheelt een hoop. Niemand die iets van dat alles ziet natuurlijk, maar voor mezelf moet dat dan gebeurd zijn
Nog wat dingen geplant....gelukkig raken mijn potten op. Ondertussen ook nog een laatste tekening aan het maken, ik hoop dat hij een beetje lukt.
Vanmiddag nog een wandelingetje, ik blijf het rare luchten vinden, van die hele felle witte wolken tegen dat felle blauw, op de foto valt het nog mee.
Gisteren werd er hier in de buurt een ransuil gesignaleerd, die dacht zeker dat hij al in Noorwegen was.
Vanmorgen na de wandeling eerst naar het tuincentrum voor wat plantjes. Ik had de buuv beloofd haar bak weer wat op te leuken, ze is geopereerd en nog veel moe. Wel twee keer heel die kas doorgelopen want veel plantjes natuurlijk, maar de bak staat op het noorden, dus die zomerbloeiers kunnen dan beter maar niet. Nu ja er zit wat in en ze is er blij mee, dan is het goed he.
Zelf nam ik ook nog wat mee natuurlijk, ik word een behoorlijke geraniumfan... zou dat bij de leeftijd horen? Geraniums kunnen eigenlijk overal en er zijn zoveel prachtige soorten en kleuren, ik begin ze steeds leuker te vinden. Dat fijne witte is een euphorbia soort dat moet ik even onthouden, want hopelijk overwintert hij, echt heel schattig spul.
De klaprozen beginnen nu ook, er gaat er elke dag wel eentje open, dat wordt één grote rooie bos binnenkort, er zijn er wel een paar geknakt of ze hangen scheef, maar ik wilde klaprozen toch? Nou dan zal je klaprozen hebben! Vorig jaar zag het er nog maar zo uit, maar die produceerden heel wat zaad! Leuk hoor, maar volgend jaar toch maar weer iets minder, denk ik.
En toen was het weer maandag. Ik wandelde en kleurde wat met een beetje zere neus, er moet meer gesmeerd worden anders gaat het niet goed, er was niet eens zon de laatste dagen. Vanmiddag weer wel gelukkig.
Dit eendje zwom in z'n eentje in die hele grote sloot, pa of moe was nergens te bekennen.
Wel een mooie heldere sloot met plantjes, geen idee wat het is.
Er kwam een hommeltje op bezoek bij de grote wasbloem, gelukkig zag ik dat, was mijn fototoestel in de buurt en werden het snoepjes van plaatjes, op goed geluk.
Aan een nieuwe tekening begonnen voor de innerlijke rust en vanmiddag nog een wandeling in de wind, daar ben ik klaar mee, met die wind. Mijn klaprozen hebben nu al zoveel te verduren gehad dat ik versteld sta dat ze nog leven, vanmorgen kwam zelfs de eerste bloem tevoorschijn!
Het was me het nachtje weer wel, als het dan niet snel lukt, lukt het ook helemaal niet meer, om vier uur was ik, helemaal sufgedraaid, nog wakker. Na een paracetamolletje is het uiteindelijk toch gelukt, maar om dan te zeggen dat je uitgerust wakker wordt....nee.
Misschien bgint de stress voor komende zaterdag ook wat toe te slaan. 'Heb je de folder al genien' vroeg de eerste die ik tegenkwam vanmorgen, nee dat had ik nog niet en even later weer iemand. Leuk! Mooie folder! En dat is het ook toen ik hem eenmaal weer thuis uit de brievenbus had gepakt.
Gisteravond sloeg de onzekerheid al toe want wat maak ik nou helemaal, paashazen met grote oren, die deed me wel de das om, iedereen zag het blijkbaar behalve ik en dan is het dubbel zo stom, ik heb het wel veranderd, maar toch.
Na even een klein dutje stapte ik op de fiets richting Zierikzee, voor thee en nog wat andere dingen. Het was er druk vanwege een Jazz festival. Jazz is niet zo mijn ding. Ik hou niet van getoeter, dat is het meer en dan vooral koper getoeter, maar een harmonie vind ik dan wel weer leuk. Ik ben maar snel doorgelopen.
Heen windje mee kracht vijf, terug wind tegen viel niet mee maar ik heb het gered, 20km in de benen. Ik ging nog een keer zo hard een oprit af, tegen de wind in, dat ik de mensen die ik tegen kwam zag kijken waar mijn motor zat
