Niet dat we daar zoveel aan doen, corona of niet, rond deze tijd zijn het altijd rare dagen.
Vroeger thuis vierden we sinterklaas, weken later hadden we twee dagen kerst en oud en nieuw en dat was het, 'korte piene'.
Tegenwoordig zijn de mensen heel de maand met niets anders bezig en lijkt het op het eind tot een soort oudennieuw- orgasme te komen. Ik ben er al jaren klaar mee, met al die flauwekul. Tradities zijn leuk maar dit is allemaal al lang geen traditie meer maar puur geldbejag.
Dan de lichtjestocht van vanavond! Ze waren een beetje te vroeg volgens de planning, ik had nog maar net mijn schoenen aan en de deur zat al op slot..... maar gelukkig had ik de eerste twee ook nog in beeld. Geen tijd om naar instellingen te kijken, gewoon maar aangezet en mooi dat het was!!! De moeite waard om in het groot te bekijken!
Nog een foto van de oprit maar dan na de verbreding van 1933. Zo is hij nu eigenlijk nog steeds, alleen andere bestrating en een witte streep in het midden. De schuur links die er kwam na de afbraak van de vier huisjes heeft ongeveer in 2012 plaats moeten maken voor ons rijtje. (als iemand denkt dat het anders is hoor ik dat graag)
Leuk om te vermelden is misschien ook dat in het huis op de foto die ik gisteren plaatste, met de ladder tegen de muur, ooit een moord is gepleegd.
Het is nog maar de vraag of het moord was, maar er is wel geschoten door een politieman uit Dreischor. Zijn vrouw was op dat moment in dat huis aanwezig Het hele verhaal kan je hierlezen, dat heb ik vandaag ook eens, uitgeprint en wel, op het gemak gedaan. Het is het verslag van 'de moordenaar' zelf, eigenlijk meer het levensverhaal. Best leuk om te lezen een tijdsbeeld ook.Het drama van Theodorus Klooster.
De afbraak in volle gang, 2012 ongeveer.
En zo is het nu ook al niet meer, deze is van 2015, want we hebben inmiddels zonnepanelen.
Ondertussen zoeken we verder naar waar we naar op zoek zijn....
Dit is de plek waar we nu wonen voordat de oprit in 1933 werd vernieuwd. Er kwam steeds meer verkeer en daarvoor werd hij verbreed. Er stonden vier huisjes en die werden daarvoor afgebroken.
Hier sta je bovenaan de oprit en kijkt de andere kant op met rechts de huisjes.
Er kwam ineens een buurman (we hebben best veel buurmannen) met een vraag en of ik dat wist en nee ik wist dat ook niet, maar ja dan ben je inmiddels wel nieuwschierig geworden en ik ging ook eens zoeken want het internet is groot. En nu denk ik zomaar dat ik toch al iets gevonden heb.
Ik zeg nog niets, maar het vervolg kan best leuk zijn.
Het was regenachtig en ik zat lekker achter mijn pc, dingen zoeken, oude foto's in het gemeentearchief doorbladerend. Van wandelen kwam niets terecht, dat doe ik morgen wel weer.
Morgen/vandaag de 28ste wordt Sil 52. We gaan niet heen en weer naar Nijkerk. Zo gauw het weer mag gaan we uit eten met z'n allen, dat stond al geboekt voor afgelopen 19dec. maar jammer genoeg ging dat net niet meer door, het leuke is wel dat we het nu nog tegoed hebben, ik hoop ergens in januari.
Het heeft even geduurd maar Sil heeft eindelijk haar draai gevonden in de kraamzorg, ze gaat nog de vervolgopleiding doen om bij de bevallingen te mogen zijn en naar het er nu naar uitziet treedt Yara in haar voetsporen, zij is al aangenomen en kijkt er naar uit wanneer ze mag beginnen. Erg leuk voor allebei.
Toen we vanmorgen samen een rondje deden was het al ijskoud, maar vanmiddag was het best bar koud, dat is nog een graadje erger. Ver zat voor vandaag.
De lucht was wel aardig, het klaarde net een beetje op, maar verder was het een kale boel.
Joop puzzelde en ik deed iets anders. Gisteren had hij voor het eerst weer een puzzel klaar na een maand ongeveer. Ogen gaan toch nog steeds achteruit.
De maaltijd zit er ook weer in. Vandaag een varkenshaasje, met spruitjes, zelfgemaakte appelmoes en een aardappel, toetje is ook al op. Straks nog koffie met een bonbonnetje. Koffie hebben we anders ook natuurlijk maar de bonbonnetjes (of de banketstaaf) maken het verschil, net als de (zelfgemaakte appelcompôte). Vroeger namen we ook nog een likeurtje (of twee) bij de koffie, daar moet ik niet meer aan denken.
Het zijn de kleine dingen die het doen.... en overdaad schaadt.
Het is al een heel jaar een bende in Brouwershaven. Eerst met het opknappen van de kademuren en nu ligt het hele parkeerterrein weer overhoop. Dat het mooi wordt zag ik vanmiddag al een beetje en de winkels waren ineens weer goed bereikbaar. Dat had blijkbaar niemand verwacht, het was er erg stil.
Ik liep om batterijen, die waren nu al leeg en kerst begint net, dat kan natuurlijk niet. Het was lekker buiten en al miezerde het af en toe, het was een fijne wandeling.
Appelmoes gemaakt van de goudrenetten. Zakje biologische rode kool erbij, schnitzeltje, aardappeltje......mmm.
De foto gebruik ik van Vibez Factory. Dat heb ik niet gevraagd maar ik zet het erbij en het is toch een beetje reclame ook denk ik dan.
Vredig is ook weleens een mooi woord om te gebruiken vind ik, vooral nu, opgefokt als de mensen zijn door alles wat moet en niet mag, al krijg ik de indruk dat het al wat minder is dan vorig jaar.
Ik was bij de kapper vanmorgen, dat voordeel heb ik met een dochter als kapster en daarna fietste ik naar Zierikzee. Het was een ijskoude tocht met op de heenweg tegenwind. Ik had niet eens een muts opgezet want ja mijn haar zat netjes en zo koud leek het niet. Gelukkig had ik een col rond mijn nek die ik als muts kon gebruiken, mijn jas sluit hoog genoeg om dat op te vangen.
Het was best gezellig in Zierikzee. De meeste winkels waren open en hadden een kraampje voor hun deur, of de mensen stonden buiten te wachten tot de volgende klant weer naar binnen mocht. Het was markt, ik kocht noten, liep even rond en fietste met grotendeels windje mee weer naar huis.
Vanmorgen nog amandelstaaf gekocht, dat smaakte prima bij de thee. Vanavond na de zuurkool namen we alvast een ijstoetje, het moet toch op tenslotte. Zo gaat dat hier
