Het was weer eens licht vanmorgen, heerlijk!
Een frisse wind, dat wel, maar dat was alleen maar goed voor de frisse neus.
Vanmiddag nog een fijn rondje voor de neus van Joop.
Didi zag het nieuwe jaar al komen in de verte, of was het toch Heleen...
We hebben heerlijk gegeten vanavond met z'n drietjes bij Op dn Diek.
De fijnproevers van het eiland en omstreken en de rest van europa waren er ook en dat wil wat zeggen.....
We hebben gesmuld!
Bij Op den Diek
En toen het op was rolden we gewoon even van dn Diek af naar beneden.
Tien jaar geleden zag de wereld er heel anders uit, het was prachtig wit en Joop kwam toen net terug uit Nepal, waar hij Rabin zijn eerste laptop een ouwetje van ons cadeau deed.
Rabin zit inmiddels op de universiteit in Kathmandu, maar we moeten/willen nog wel even zijn zus Rita verder helpen. Als dit schooljaar voorbij is gaat ze kiezen welke richting ze uit wil en dan is het nog drie jaar. Als dat allemaal lukt hebben we ook haar de kans op een betere toekomst gegeven, dat hopen we dan tenminste maar.
Wie weet staat er nog ergens een potje zonder bestemming, Rita zal jullie dankbaar zijn.
Vandaag was het vooral grijs, net als gisteren en eergisteren en vandaag ook nog een stevige bries erbij.
De wilgen in de Oostweg zijn al geknot, de knotters zijn vroeg dit jaar, maar er moeten er denk ik ook niet zoveel gebeuren, geen idee om de hoeveel jaar ze dat doen eigenlijk.
Voor morgen en overmorgen alvast smakelijk eten, ik ga zo een pannetje pasta maken en morgen hoef ik niet te koken, wat er overmorgen op tafel staat zien we dan wel weer.
Gisteravond maakten we een cullinaire wandeling door Zonnemaire.
We verzamelden bij molen de Korenbloem en werden verwelkomd met gluhwein. We werden verdeeld in vier groepen. Onze groep ging voor het voorgerecht naar Op dn Diek iets met vlees erg lekker, ik heb niet veel foto's gemaakt. Daarna voor een tussengerecht naar de Smisse, iets met rivierkreeftjes en pompoen, ook al lekker. Alles op het gemakje met een glaasje wijn erbij of iets anders.
Ons derde station was Cafetaria Bommenede voor het hoofdgerecht, een flinke spies met verschillende vleesjes, ik kon het nog net op maar er stond natuurlijk ook nog een toet op het programma. Daarvoor gingen we naar de kerk , het werd verzorgd door Dorpshuis de Maire. Toetjes met advocaat en bitterkoekjes en rum, welja een beetje ging er nog wel in.
En zo maakte elke groep een ander rondje, met weer een ander gerecht op een andere plek.
Ik de kerk was een kunstwerk te zien, 'glow in the dark' het was er donker en de engeltjes gaven licht, dat is op mijn foto niet te zien omdat mijn flits aanstond.. We hebben erg gelachen daar want we hadden inmiddels kerstmutsen die licht gaven en bij sommigen ook de tanden, heel grappig.
Erg gezellig allemaal, volgend jaar weer.
Vanmorgen alweer lekker op tijd een frisse neus gehaald in de polder en vanmiddag weer natuurlijk.
Dat hier een schuur gestaan heeft weten we nu wel.
Het leuke is dat ik nu ook foto's van de binnenkant heb, gekregen van en gemaakt door Digna Sinke.
Ze is verre familie (tweedegraads nicht zegt Joop) ook vanuit die Prince schuur en een paar weken geleden legden we ons stuk van de stamboom eens naast elkaar, zodat we hier en daar elk nog wat aanvullingen hadden en wat foto's waarbij een naam kon.
Eén van die oude foto's sprong eruit, die foto kende niemand maar het was wel bekend wie het was, wonend in Amerika, inmiddels hoog bejaard en nog in leven, hij kende de foto ook niet. Leuk!
Omdat ik niet zo gauw wist waar ik ermee moest blijven met de verhuizing zette ik de drie schalen maar op de schutting, ze pasten precies de schutting is breed en ze zijn daar niet meer weggeweest. Er wordt wat in afgebadderd en gedronken door de buurtvogels, heel leuk om te zien.
De laatste tijd zijn er veel lijsters, die zag ik nog niet zo vaak hier.
Vandaag weer een nieuwe voorraad verbolletjes en pinda's gehaald. Echt nodig is het niet natuurlijk, want koud is het niet, maar vooruit eventjes dan een extraatje voor de kerst. Ik deed de laatste boodschappen, heerlijk!
Vijftien jaar aan het bloggen deze dagen.
Dat is toch 5475 logjes minstens, want in het begin plaatste ik er soms wel twee of drie per dag. Ik vind het nog steeds erg leuk. Er zijn periodes dat het me wat zwaarder valt, maar dan vind ik toch dat ik er iets van moet maken, zo ben ik nu eenmaal en dat heeft denk ik meer met gedrevenheid dan met verslaving te maken.
Voorlopig worden we er nog niets wijzer van, alleen maar armer....
Vandaag zat ik voor de verandering eens tegen het puntje aan. Ik had net aardappelen en uien gehaald bij de buurmanboer en bedacht dat ik die eerst wel even in de garage kon lossen voordat ik nog meer boodschappen ging doen. Ik nam de bocht niet net als anders om de auto voor de garage te zetten maar reed wat rechtdoor en stuurde naar rechts zodat ik naast de weg zou komen te staan, iets te vroeg dus, kgggrrrrgggrrrr klonk het alarmerend ik schrok me kapot.
Eerst zag ik niets, 'het valt mee' dacht ik nog, maar toen ik beter keek toch een flinke ja hoe zeg je dat, een beetje gedeukt en gekrast onder het portier, dus ja dan heb je toch zo een paar honderd euri schade wat dan weer te weinig is om via de verzekering te doen vanwege de no claim.
Nu ja, we leven nog, de boodschappen zijn in huis, daarna nog een wandelingetje in het gemiezer, er zijn erger dingen.
Onderweg wel een telefoontje dat de bank niet op de afgesproken termijn geleverd kan worden, dat wordt wel week zes in het nieuwe jaar zei de mevrouw. 'Gelukkig hebben we nog een bank' zei ik, ze vond het fijn dat ik het zo makkelijk opvatte, tsja wat moet je anders...
Bij deze dan de kleur van de nieuwe handdoeken, blauw en bruin volgens mij, maar Miriam dacht daar anders over. We zijn blijkbaar niet de enige, dus barst maar los.
Het rekje ook erbij, mooi hè, dat is wel erg handig, we hingen ze maar zo hier en daar aan een hoekje van iets.
En dan wil ik ook nog even weten wat voor kleur deze boom heeft.
