Na wat gescharrel in de tuin, ging ik al op tijd op stap want ik zou vanmiddag met Miriam een stukje kunstroute doen.
Het was heerlijk weer. In de polder bloeit de valeriaan volop. Die van mij wordt niets dit jaar, het is te droog denk ik, er zitten nog niet eens knoppen in.
Ik geef wel veel dingen elke dag water, gewoon omdat ik wil dat ze groeien, de rest zoekt het maar uit een beetje droogte moet toch kunnen, al is het nu wel heel erg.
Ik heb er geen namen bij, maar deze vond ik wel erg leuk. Hompen steen gestapeld zodat het lijven lijken, gewoon op een stoeptegel.
deze zijn ook grappig, al zou ik zoiets nooit kopen
En deze komen hier helemaal niet tot hun recht tussen de kerkbanken. Erg mooi beschilderd oud hout. Bij sommige dingen denk ik, dat kan ik ook, zeker bij zoiets.
Inspirerend is het zeker zo'n middagje.
En toen had ik aan het eind wel ruim elfduizend stappen op de teller, na een rondje van 7 km door de polder en een rondje kunst.
Het vlindertje klampte zich aan een grasstengel vast, ik dacht dat hij wel weer snel verder zou waaien, maar hij bleef net lang genoeg zitten voor een paar foto's, al was het nu niet bepaald een houding waarbij zijn vleugeltjes goed tot hun recht kwamen.
Didi en ik deden een kort rondje. Ik had nog wat aan de laurier geknipt, dat doe ik met de snoeischaar want anders knip je alle blaren door de helft en daardoor was het wat later geworden.
Wel lekker zonnig weer, maar een stuk kouder dan gisteren.
Daar was hij dan vanmorgen, mijn bijenorchis in vol ornaat. Als je niet weet waar hij staat zie je hem over het hoofd, zo'n miezerig plantje is het, maar op de foto doet hij het goed en als alle knopjes open zijn is hij nog veel mooier natuurlijk.
We hadden gezellig bezoek vandaag.
Freek ging weer naar de kapper en Janny en ik wandelden een rondje.
Ze werd gebeld, dus ik kon ongestoord even mijn fototoestel erbij pakken, dat hoort ze toch niet als het piepje gaat, doof als een kwartel en geen gehoorapparaatjes in.
"Dat is zeker je zus", zei een voorbijgaande bekende, "dat kan je wel zien, jullie lopen precies hetzelfde!"
Dus toen hebben we daarna een stukje voorgelopen om te zien hoe we zelf lopen.
Met mijn eerste kniprondje begonnen vanmorgen, niet zo heel veel gedaan want er komt dan altijd van alles weer bij kijken en zo loop je honderd keer heen en weer van daar waar je bezig bent naar daar waar je spullen liggen. Het gaat wel in één keer mee terug in de kruiwagen.
Gisteren vroeg iemand aan me hoeveel kilometer ik ongeveer liep per week, dat vragen wel meer mensen. Een snel rekensommetje leert dan dat dat een kilometer of vijftig zal zijn gemiddeld, dat valt best mee dus. Maar als je daar de kilometers van 's morgens in de tuin bijtelt zijn het er wel een paar meer.
Hij is open. Niet dat ik er iets wijzer van word.
Maar dat het een orchidee is is inmiddels wel duidelijk lijkt mij.
Wachten duurt lang, hij wil maar niet openfloepen, maar ik begin nu toch bijna te denken dat het deze is. Dat zou nog eens leuk zijn!
We liepen over het land, waar nu ook alles begint te bloeien, al gaat het maar langzaam, het blijft toch zo koud.
De 'Griekse margrieten' van Margo, die het bij mij in de tuin maar niet willen doen. Er bloeien er wel een paar, maar niet de overdaad aan bloemen die je zou verwachten na zo'n grote zak zaad. Deze staan in een akkerrand, dat wordt straks één gele zee aan bloemen.
Oh ja en ik vroeg laatst wie er zaad wilde van de Helleborus... ik heb natuurlijk gewoon stekjes, daar heb ik er al een paar van in potjes gezet.
want ik wil er zelf ook nog wel op een andere plek, ik weet alleen nog niet waar.
We hebben gefietst, gebrommerd, gevaren, motor gereden, cabrio-en en autorijden doen we nog steeds natuurlijk, maar nu waren we toe aan een scooter, tenminste Joop, die hebben we nog niet gehad.
Heel veel bergruimte voor de boodschappen, want ik mag er ook op. Ik verheug me nu al. Didi vindt het minder denk ik maar als het warm is kan ze toch niet mee in de auto.
Zonder helm, ook zo fijn, daarom was motorrijden ook niet meer leuk, gedoe met die rothelmen.
Sil en ik deden een flink rondje door de polder, lekker in de zon, maar wel een frisse stevige wind. Gisteren was ik verbrand in mijn nek en de achterkant van mijn armen, dus gelukkig vandaag geen blote armen weer. Wel een pijnlijk kruintje nu, ik moet toch opletten en maar eens aan de pet denk ik, want je hoofd insmeren doe je toch ook niet.
Vanmiddag even naar Zierikzee met Joop. Mijn schijfje dat niet meer opende schijnt onderweg te zijn, gerepareerd en wel, geen idee of mijn foto's er nog op staan.
De witte orchidee gaat steeds meer open, ik vind het reuze spannend.
De roze rond de vijver bloeien al volop en sommigen staan nog in de knop.
Die andere Ka is er ook weer even, al hebben we elkaar nog maar even gezien.
Ik wandelde met de hondjes, het was heerlijk en daarna zwaaiden we even naar het vrouwtje, er was iets met DJ's en muziek daar.
Morgen praten we weer bij. of straks nog, dat merken we vanzelf.
Joop en ik hebben vanmiddag eerst eens wat kikkers gevangen en weggebracht, het werd een beetje te gek vond Joop, ik had er niet zo'n last van, al was het wel een leven als een oordeel af en toe, er zijn er in elk geval een stuk of vijftien verhuisd vandaag.
