Ik ging ook eens mee naar een prijsuitreiking met alles wat daarbij hoort vandaag en dat gebeurde in Tholen.
Koffie met gebak bij aankomst, prijsuitreiking, verloting, prijsuitreiking, borreluurtje met bitterballen, soep, koud buffet, toet, het was er allemaal en lekker ook natuurlijk. Oh en ook nog een grapjas, zodat het allemaal even kon zakken.
Daarna was er voor de heren een duivenpraatje en voor de dames een knutseluurtje en wel het plakken van servetjes op een juten tasje. Eerst natuurlijk allemaal een leuk servetje uitzoeken en al het andere wat je misschien wel op je tasje wilde plakken.
Ik hou niet zo van drukke tasjes dus ik was gauw klaar eigenlijk, maar wat ik er nu mee moet... want het is niet echt een boodschappentas.
Nog een prijsje werd er uitgereikt, nog een verlotinkje en we wonnen zowaar nog een doos appels, die bracht Joop al eens eerder mee en die waren heerlijk!
Een blommetje voor de dames en eindelijk konden we weer naar huis. Het was leuk en gezellig, maar wel erg lang. Dat vond Didi ook, al had ik vanmorgen eerst nog wel een fijn rondje met haar gedaan.
Kijk er zijn ook nog gewoon mensen die het leuk vinden om iets ouds op te knappen. Het was vroeger vast een mooi huis, ik heb het eigenlijk alleen maar vervallen gezien.
Ik denk dat het mooi wordt, het ziet er nu al een stuk beter uit
We deden een rondje Ellemeet en in de Nieuweweg liepen de ganzen op het ijs, dacht ik, maar dat bleek bij thuiskomst toch anders te zijn.
Verder blijft het allemaal een beetje raar, er begint een soort dubbelleven, want nu hier is het zo, maar hoe zou het zijn als ik nu daar was, of hoe en wat zou ik daar nu doen als ik er al zou wonen en zou dat wel bevallen eigenlijk. Gelukkig is het niet altijd mooi weer, want die tuin.... onee ik had me voorgenomen dat mijn tuin onderaan de oprit begint en dan zover als ik maar lopen kan en ik hoef niets te maaien en te snoeien, want dat doet het waterschap al...
En even voor de duidelijkheid, de kans dat het niet doorgaat is nog even groot als wel, nu ja misschien een klein plusje bij wel.
Ze zijn hier in de polder als een idioot bomen aan het omzagen, hier vorige week langs Heuvelsweg. Bij Kerkwerve een hele rij, ik keek er altijd naar als ik er voorbij reed.
Deze zijn inmiddels ook verdwenen. En we hebben er al zo weinig.
Mijn mooie karakteristieke boompje in de polder... weg!
Je maakt mij niet wijs dat al die bomen ziek waren.
De stronken worden ook gelijk weggefreesd.
Bah! Ik ben er verdrietig van.
Deze bij Zierikzee ook blijkbaar, dat heb ik zelf nog niet gezien.
De zon scheen niet maar er was wel lekker veel licht vanmorgen, de fotografen waren tevreden en omdat de één gehandicapt was vanwege een geopereerde pols waren ze met z'n tweeen, de ander moest het nog leren.
Ik vond het erg leuk om te zien hoe ze schoven met dingen en wel of niet zaken in beeld brachten. Een vak apart hoor. Ik denk dat ons huis best goed uit de verf komt begin volgende week, want zolang duurt het nog wel.
Vanmiddag nog een wandelingetje en de dag was alweer voorbij.
We hebben het er maar druk mee en het is ook best vermoeiend.
Het heeft ook zijn vervelende kanten, want er worden nu volop jonge duiven geboren, die wellicht nooit meer zullen vliegen hier Opgeleerd worden en meevliegen met de wedstrijden, dat kan niet meer, tenminste niet vanaf deze plek en in Zonnemaire is daar ook geen ruimte voor.
Dat is zeker voor Joop ook weer even slikken al doet hij wel stoer, zoals altijd, als 'het niet anders is'...
Joop denkt inmiddels mee over de afwerking van het huis in Zonnemaire, want daar moet best nog veel gebeuren. Dat mag. Als ons huis binnen niet al te lange termijn wordt verkocht is het voor ons. Duimen maar, morgen komt de fotograaf van de makelaar. Er is al veel prutserij verdwenen, morgenochtend nog maar eens een rondje doen. Ik hoop dat de zon schijnt.
Wat Zonnemaire betreft waren er ook al dingen aangeschaft voor eventuele verhuur omdat de verkoop zo lang duurde, dat hoeven we niet te nemen natuurlijk, maar aan de andere kant is het ook wel weer makkelijk. Tegels voor de kamervloer en een keuken, tja, ik zeg nog maar niks. Eerst maar zien dat het doorgaat, maar ik kan wel zeggen dat ik me eigenlijk al erg verheug, vooral overdag.
Dat had ik een jaar geleden nog niet durven dromen, ik kon me niet anders voorstellen dan dat we hier nog jaren zouden blijven wonen, maar een mens moet ook realistisch zijn en hoe verder het plan vordert hoe meer zin ik krijg.
Lekker lang licht alweer, vooral met dit heldere weer is dat goed te merken en vriezen doet het overdag zeker niet.
Heerlijk zonnig vriesweer vandaag, al vroor het misschien maar een graadje.
Ik reed naar de Dreischorsedijk, parkeerde daar mijn auto en wandelde een paar kilometer.
Ik kwam deze prachtige dames tegen. ze poseerden gewillig.
Die zal ik vast nog weleens vaker zien, als alles doorgaat.
Soms slaat de onzekerheid toe en dan vraag ik me af waar we aan begonnen zijn, want je huis verkopen tegenwoordig is niet eenvoudig, er moet toch maar net iemand rondlopen die op ons stukje grond inclusief huis zit te wachten en het maakt me dan verder niet zoveel uit hoor, wat er daarna mee gebeurt, ook al denken sommigen misschien van wel. Ik creeer daarna ergens anders weer gewoon mijn eigen nieuwe paradijs.
Het is wel bijzonder dat er nu drie huizen waar wij woonden/wonen te koop staan, want ik zag gisteren dat het huis aan de Ingridstraat ook te koop is (staat nog niet op Funda zie ik), plus het huis aan de I.M. van der Bijlstraat en dat van ons staat ook nog nergens. misschien volgende week. Het mag van mij nu wel zo langzamerhand hoor.
Dit huis is niet te koop, hier woonde Zijta, de petroleumboer van Dreischor.
Zijta was een bijzonder mens heb ik begrepen, ik heb hem nooit gekend. Ik heb ook geen idee waar het vandaan komt of dat hij het ooit zelf heeft gezegd, maar als wij in onze familie aan iemand vragen of iets ons wel staat (een nieuwe jurk bv.) dan wil nog wel eens het volgende antwoord komen, "jij bent toch net als Zijta, jou staat alles!"
Gisteren maakte ik toen ik van het strand af kwam ook weer eens een foto van de Nieuwe Weg, dat is de weg vanaf Ellemeet naar het strand. Ik ben daar toch al wel een paar duizend keer doorheen gewandeld. Vooral met Simba deed ik meestal een rondje Ellemeet, net als ik nu met Didi vaak het schelpenpad neem.
Het is de weg waar een tunneltje werd aangelegd vanwege de recreatieverdeelweg. Er kunnen nu geen auto's meer doorheen, dat is dan wel weer fijn De berm was ooit een lange gele sliert met koolzaad, maar ook het fluitekruid bloeide er volop. Geplantte staken die knotwilg moesten worden maar die het nooit deden. Kortom er is altijd wel wat te doen in de Nieuwe Weg. Ik ben benieuwd of er, nu het karwei klaar is, ook weer iets geplant gaat worden
