De foto's zijn nog van gisteren, daar kwam ik vandaag niet aan toe, want druk druk.
Vanmorgen was het nog heerlijk stil weer, dit was wel de laatste mooie dag denk ik, de zon scheen al minder en ja stofzuigen, afwasmachine, wasmachine, douchen, alles doen we zo ongeveer midden op de dag of zoveel mogelijk als de zon schijnt.
Joop pakte de fiets en ik de stofzuiger. Dat was weer even nodig. Van boven naar beneden alles gedaan inclusief de badkamer. Beneden ook geklopt en gezogen en vanmiddag na nog een wandelrondje ook de buitenboel nog even aangepakt want morgen gaat het waaien en de blaren die er lagen heb ik nog even aangeveegd. Joop waste de auto.
Op het menu een heerlijk pittig spitskooltje met kip.
Lang niet zo warm meer als gisteren, maar nog wel lekker zacht en geen wind. Heerlijk wandelweer.
Bloemen, vlinders, hommels, er was nog volop leven, maar het leukst vond ik toch de schapen, klaar om nieuw leven te maken. Dat zwart witte geval is een ram met rasta haar, daar komen volgend voorjaar weer leuke zwarte lammetjes van want het is ook daar waar ik ze altijd het eerst zie.
Zijn haar is al bijzonder, maar hij heeft ook een zwarte mond en zwarte knieën, hij is gewoon grappig en lief en klaar om zijn schaapjes te versieren. (Dat maak ik er dan maar weer van want die losse plukken haar komen van het vechten denk ik, rammen onderling kunnen elkaar behoorlijk toetakelen, zo lief zijn ze niet.)
Vanmorgen stopte ik de ellebogen van mijn rooie truitje ze werden dun en ik draag het best nog veel. Fijne truien kan ik niet weggooien. Ik heb ook zo'n gerepareerde zwarte, die draag ik het meest, maar deze wordt over het geheel een beetje dun, ik weet niet of ik daar de winter nog wel mee doorkom. Ik had nog wel een restje van dezelfde wol.
Een paar dagen was ik er wel mee bezig en het resultaat is nooit helemaal naar mijn zin, maar er valt nu niets meer aan te veranderen. Best leuk vind ik zelf.
En nu heb ik weer niets onderhanden, dat is dan altijd weer even kaal.
Na het overlijden van Paula vorige week, volgt een week later dat van Heleen.
Heleen was ons overbuurmeisje toen we op Scharendijke gingen wonen, iets ouder dan onze meiden. Het zijn natuurlijk allemaal 50+ers, maar ik zie ze nog steeds als 'meiden'.
Heleen was al jaren ziek aan haar nieren, uitzichtloos ook en zo kwam haar einde toch ook weer onverwachts.
Joop zijn nieuwe bril was klaar, die stapte al vroeg op de fiets en na mijn ochtendrondje en koffie verblijdde ik de PLUS met een bezoek, het was nog lekker rustig.
Gek genoeg (of juist niet) zit in mijn achterhoofd toch altijd nog dat besmettingsgevaar, hoewel gisteren in het ziekenhuis geen mondkapjes meer nodig waren en de besmettingen ook weer teruglopen. We zijn zo langzamerhand weer terug bij normaal lijkt het.
Was er vanmorgen nog volop zon, vanmiddag was het toch heel ander weer en zeker geen vijfentwintig graden. Ik heb lekker zitten kleuren, niet gelopen want even rustig aan met de knie en ook eigenlijk gewoon geen zin. Foto's uit de tuin, er bloeit nog genoeg.
Het was best een heftige week waarin veel dingen aan de hand waren, maar ook leuke filmpjes!
We waren vanmiddag weer eens bij de oogarts. De reden was dat Joop vond dat zijn zicht toch wel snel achteruit ging en ze zeggen altijd dat als de droge vorm van MD overgaat naar de natte vorm (dat kan) dan moet je er snel bij zijn want dan kan met injecties misschien de achterutigang stilgezet (bijna nooit) of vertraagd worden...
Goed, we weten het nu zeker, Joop heeft de DROGE VORM (zoals de meesten) en daar is niets aan te doen.
Dit zijn de scans zoals hij je aankijkt, links heeft hij dat matte glas, die deuk veroorzaakt de vervorming. Rechts is ook wel wat vervormd maar dat kan nog jaren duren, voorlopig nog zicht voldoende met dat ene oog, al valt een wijntje inschenken soms niet mee ook al heb je nog niets op, want wanneer zit ik nu recht boven het glas.
Natuurlijk zijn er veel erger dingen, hier valt goed mee te leven al is het even wennen. Morgen is de nieuwe bril klaar.
Niet veel gewandeld zodoende, dat had wel gekund maar ik zat ook lekker te kleuren en een mens kan nu eenmaal maar een ding tegelijk, alhoewel....
Zie het maar als vuurwerk horend bij de testpost hieronder waar in de reacties ook de reden staat.
Natuurlijk maakte ik me wel een beetje zorgen, maar eigenlijk wist ik wel dat het weer goed zou komen, Bob is echt geweldig!
De tekening is een snelle, ik had er zin in om maar een beetje raak te kleuren daardoor is het niet zo netjes zoals ik eigenlijk gewend ben.
Vanmiddag een laatste rondje met Bard, ik zei het laatst al, hij is nu te sterk voor me. Af en toe, uit speelsheid neemt hij opeens een run, met mij erachteraan, hoewel ik toch contstant berekend ben op zo'n actie kan ik niet voorkomen dat het pijn doet en mijn schouders en/of knieen een oplawaai krijgen. Het is gewoon niet goed voor mijn lijf. Hij heeft extra veel koekjes gehad en we hebben nog even geknuffeld al is hij daar ook niet voorzichtig in.
Op het moment een herrie van jewelste buiten, onweer, bliksem en kletterende regen.
Verder doet een overlijdensbericht vlak voor je gaat slapen ook geen goed, ik was er de hele nacht en dag van uit mijn doen. Ik kende haar niet eens zo heel goed, maar jaren geleden toen ik nog met Simba rondjes Ellemeet liep, liepen we samen weleens een stukje op. Toevallig ontmoette ik haar afgelopen zomer twee keer vlak na elkaar en vertelde ze wat er aan de hand was en dat de vooruitzichten niet goed waren. Maar zo snel al...
RIP lieve Paula, zeseenvijftig is zoveel te jong! Sterkte voor de nabestaanden.
