Een heel andere polder ineens vanmorgen, lekker fris maar wel gewoon t-shirtjes weer.
Niet alle vlas was al opgerold, ze waren al snel nadat ik voorbij was gekomen gestopt zo te zien.
Vanmiddag heb ik niet gelopen, we waren even in Numansdorp op de verjaardag van Ivo. Gisteren kreeg hij de sleutel van zijn nieuwe huis, dus daar gingen we ook nog even kijken. Trots op zijn nieuwe spulletje, maar nog veel werk te doen voordat hij kan verhuizen natuurlijk.
Het gesprek kwam weer eens op mijn vader en hoe oud hij geworden was, het wordt bijna een soap want we weten het nooit en dan gaan we zoeken. Gelukkig had ik het laatst nog op Facebook gezet met zijn verjaardag, hij werd 86. Volgende keer zijn we het weer vergeten, of zou het nu eindelijk eens blijven hangen.
'Pa heeft twee grote vissen gevangen', staat er als tekst bij de foto in het album van Janny. Ze haalde het eens tevoorschijn en kijk daar was de foto die ik zocht, ik wist dat hij er moest zijn. Het was zeebaars en zulke grote had hij nog nooit gevangen.
Ik mocht het album meenemen om wat foto's te scannen, leuk! Dus daar komt nog wel wat meer van binnenkort, of als het zo eens te pas komt.
Zoals altijd als ik 's avonds iets van plan ben en dat ook hier vertel, komt daar meestal niets van terecht, zo ook mijn oostelijke wandeling. Het was vanmorgen al veel te warm om te lopen en omdat ik nog wat boodschappen had pakte ik de fiets, dat ging nog net, al droop bij thuiskomst wel het zweet uit mijn haar.
Vanmiddag wel een beetje gekleurd, maar ook dat plakte, bah!
Halverwege de middag stak er een verfrissend windje op en vanavond deed ik nog een rondje. De boer was het vlas aan het oprollen, dat gaat best snel en het rook heerlijk naar vlas want een stukje verderop waren ze ook bezig.
En zo zag de lucht eruit, een heerlijk verfrissend rondje.
Lekker vroeg op stap weer, al is half negen eigenlijk al te laat zeker als je iets verder wilt. Weer een boel foto's gemaakt van ons prachtige eiland, ik krijg er nooit genoeg van.
Een rondje Noordgouwe. Maandag ging ik naar het noorden, gisteren naar het westen en vandaag naat het zuiden. Morgen eens kijken of ik in de vroegte Dreischor aan kan doen en dan ben ik wel een beetje klaar met die vroege lange ochtendrondjes, ze missen me vast op het 'gewone' rondje, de hondjes dan toch.
Dit is meneer Johannes Vijverberg. Ik heb dat even opgezocht want zulke dingen kan ik dus absoluut niet onthouden.
Hij was onderwijzer en heeft veel boeken en plaatjesalbums op zijn naam staan. Vooral over vogels, die hij met zelf gebouwde camera's fotografeerde.
Meneer Vijverberg heeft ook al een rode zakdoek om zijn nek, dat is mode tegenwoordig, ze hangen ook in vlaggenmasten, aan autspiegeltjes, overal kom je ze tegen. De omgekeerde Nederlandse vlag is echt uit hoor, dat is zooo juli...
Vanmorgen las ik een colum waar ik me wel in kan vinden. Ik ben niet zo van de politiek en ik volg het al helemaal niet, het gaat bij mij meer om het gevoel en zij beschrijft dat prima.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na twee heerlijke weken in Frankrijk waarin de enige kranten die we zagen waren gedrukt op vellen waarin de baguettes waren gehuld, reden we opgetogen ons eigen land weer binnen. Een van de eerste dingen die we zagen was een confederatievlag, hangend aan een viaduct.
We waren ze bijna vergeten, de asociale boeren die ons land al maanden terroriseren. De hooibalen en asbesthopen die op snelwegen werden gedumpt, de bedreigingen van mensen die dat moesten opruimen, de intimidaties bij een minister thuis, de honderd oude knotwilgen die uit boosheid werden gekapt, de gierwagen met mest die werd leeggekiept in een natuurgebied. En eerder de deur van een provinciehuis die werd kapot gebeukt, het politiepaard dat met een trekker omver werd gereden. Zo idioot als ze het zelfs in het land van Gele Hesjes en eeuwige stakingen nog nooit hebben meegemaakt.
En dan sla je een krant open en dan lees je dat onze bestuurders, die al die tijd toch al niet verder kwamen dan ‘oei’ en ‘foei’, een voor een terugkrabbelen uit het stikstofbesluit. Ofwel: zwichten voor terreur.
Want dat is het, terreur. Niks boerenprotesten, gewoon zuiver terreur. Boeren die zich laten opjutten door extreemrechtse randdebielen en intussen doen alsof de rest van het land niks te vreten heeft als zij hun ordinaire veestapel moeten inkrimpen. Terwijl iedereen intussen weet dat verreweg het meeste voedsel naar het buitenland gaat, zodat de zwaar gesubsidieerde boeren nog meer geld verdienen.
Het moet anders, zoveel is inmiddels wel duidelijk, en het kan ook prima anders. Dat laten biologische boeren al jaren zien. Die staan ook niet met vlaggen op viaducten, die werken gewoon. Hun dieren staan niet klem in kooien, zij lopen gewoon vrij rond. Er zijn er zelfs die hun kalfjes bij de moeder laten drinken. Kan dus best.
Het romantische beeld van een boer met een stukje land en een stal met een paar koeien is inmiddels achterhaald. Boeren zijn ondernemers. En ondernemen betekent dealen met wetten en regels die veranderen, en je daar aan houden. Dat geldt trouwens óók voor bestuurders die ze bedenken.
Colum Wendy Wagenmakers
PZC 24-08-2022
Vanmorgen deed ik een rondje richting Brouwershaven voordat het te warm werd, ik ben er net als Jan helemaal klaar mee en van tekenen komt ook al niets, ik heb geen rust.
Na dat rondje is er dan koffie en ontbijt en nieuws en nog meer koffie en andere dingen die even moeten en tussendoor loopt de temperatuur alweer op. Al moet ik zeggen dat het vandaag wel meeviel er was af en toe bewolking en dat scheelt echt een jas...
Daarna moesten er alweer boodschappen gedaan worden, het schip met geld was binnen, dus dan kunnen de voorraden weer aangevuld, voordat alles weer duurder wordt, niets is meer zeker.
Ik verwisselde de expostie-vlag weer voor de 'gewone' huisvlag en haalde het papier van de deur, de kans is verkeken, volgend jaar misschien weer, maar ik denk haast van niet.
Een paar bekenden keken even, natuurlijk staan ze ook overal op het www., want ik vind het erg leuk om ze te laten zien. De meeste vind ik zelf erg leuk, ik ben er trots op en in het echt zijn ze nu eenmaal echt mooier.
Komende winter misschien wat nieuwe lijsten aanschaffen, zo jammer dat die centenman maar één keer per maand voorbij komt en dan nu met onzekere tijden voor de deur, niemand weet toch waar we aan toe zijn...
Eindelijk weer eens weer om wat te doen buiten.
Maar eerst een lange ochtendwandeling want in de middag een wandeling in de zon leek me nog te warm.
Vanmiddag rommelde ik lekker rond het huis. Rondom geveegd en vooral 'onkruid' uit de stoep gestrokken. Ik merkte dat het makkelijk ging, nog zwakke plantjes die na de regen van vorige week weer probeerden op te krabbelen denk ik.
De boel is weer netjes dus nu kan ik weer rustig gaan kleuren, ik moet daarbij niet het gevoel hebben dat er nog van alles moet gebeuren.
Nog even over gisteren en dan hou ik er echt over op. Het lijkt misschien allemaal erg dramatisch maar dat is het zeker niet hoor, we hebben vooral ook veel lol samen en zo onze eigen grapjes zoals iedereen dat wel heeft
Humor is een groot goed, het ontspant en maakt alles wat lichter.
Vandaag weer lekker gewandeld, er was wind en dat is heerlijk na al die hitte. Ook al wordt het komende week weer heet, zoals ze beloven, dan nog zullen de ochtenden en de avonden alweer wat frisser zijn.
Zat ik andere jaren om deze tijd alweer aan een breiwerkje te denken.... dat heb ik nu totaal niet. Dat komt denk ik omdat het gekleur me toch wel veel in beslag neemt, mijn schouders daar totaal geen problemen mee hebben en ik het heerlijk vind om boven op mijn kamertje te zitten. Breien moet dan weer op de bank en ik heb nog truien zat. Verder zijn ze natuurlijk ook gewoon te koop, al wacht ik daar nog maar even mee, voorlopig loop ik nog in mijn hemd.
Vooral gekleurd vandaag want hij moest af vond ik, dat heb je soms en er moest best nog veel, maar het is gelukt.
Gisteravond had ik een verhaaltje op Facebook gezet over de MD van Joop, dat adviseren ze dan van die Macula vereniging om je problemen openbaar te maken, dat is bij hem vooral die vlek waardoor hij soms gezichten niet ziet, ook dat van mij niet en omdat alles ook nog vervormd worden mensen onherkenbaar.
Nu was het herkennen van mensen toch al nooit zijn sterkste punt, maar meestal kwam dat na een paar woorden van mij wel weer boven. Onder het fietsen ben ik er niet bij, hij deed dan vaak nog moeite toch nog te ontdekken of het een bekende was die hij tegenkwam, maar dat heeft hij opgegeven, dat kost teveel moeite. Op een terras is dat ook vaak lastig, als ik dan een naam zeg weet hij het nog niet, dan moet ik het ook nog eens uit gaan leggen en niet te zacht praten want anders moet ik het nog een keer herhalen ook zodat iedereen mee kan genieten. Samen ergens zitten is gewoon niet leuk meer, omdat hij èn niet goed ziet en slecht hoort.
Nu ja samen een ijsje gaan eten gaat nog wèl en samen thuis hebben we het ook (meestal) best gezellig.
Vanmiddag ben ik weer even naar Brouwershaven geifietst om een harinkje te happen.
Joop was met het NAH (ja dat ook nog) naar het Bevrijdingsmuseum in Nieuwdorp, er was eerst een vergadering.
Even genoeg over gebreken, ze gaan toch niet meer over.... en erover zeuren helpt ook al niet.
Eindelijk kan er 's middags weer eens een rondje gedaan worden, er valt niet zoveel te zien, maar ik kwam wel deze mini-appeltjes tegen. Ik wist dat ik afgelopen voorjaar foto's van de bloesem genomen had, dus dit is het geworden in de brandende zon en bijna met zonder water. Mooi!
Er zat ook weer wat leven in de lucht, buien maar ook blauw, het spikkele wat toen ik van huis ging, onderweg was het heerlijk en de laatste tweehonderd meter werd ik kletsnat. Lekker!
Ik kan zo hier en daar niet reageren, jammer maar ik wacht nu wel tot het weer werkt hoor. Als er niets staat ging het niet. Sjoerd, John, Jeanne en Jan.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 849-856 van 7968 |
Volgende Pagina »
