De Schouwse dweilband 'Liever ier as tuus' met rechtsachterin de buurman van een stukje verderop met de bekkens.
Op het filmpje spelen ze op de vlasdag in 2014.
Mocht je iets feestelijks te vieren hebben komen ze graag een deuntje doen, altijd gezellig!
En een beetje gezelligheid kunnen we in deze sombere tijden best gebruiken.
Sjoerd zag het al aankomen gisteren en het gebeurde ook. Moe van zoveel halve nachten plus de bijkomende spanningen, kon ik weer eens ontspannen slapen. Niet de hele nacht, want ik snurkte blijkbaar de hele buurt bij elkaar, dus het was wat onrustig, maar daar heb ik verder weinig van meegekregen, diep in slaap... en het kwam niet eens door de wijn.
Uitgeslapen en wel de nieuwe dag ingewandeld op deze zaterdagmorgen, het was lekker weer en ik bedacht eens wat ik zou gaan doen, oh nee vanmiddag 'moest' ik met het hondje, dat is toch iets om rekening mee te houden.
Het klinkt misschien stom maar eenmaal thuis toen ik erachter kwam dat het nog maar vrijdag was vond ik dat toch zo fijn, dat ik niets hoefde vandaag en gewoon kon gaan en staan waar en wanneer ik dat wilde.
Ik wandelde naar Brouwershaven voor vis, kabeljauw deze keer en een paar andere boodschappen en dronk koffie op de bank bij de ijswinkel omdat ik even moest wachten tot de apotheek open was, nog steeds heerlijk in de zon.
Eerst naar de dokter vanmorgen, de gang van zaken in het ziekenhuis, geen uitslagen krijgen, achteraf telefoontjes, het zat me allemaal niet lekker en ik blijf last houden van maag en buik of gal en als het dan eventueel galstenen zijn dan moet ik toch daarvoor weer naar de dokter.
Alles netjes op een briefje geschreven, wat er was en wat ik wilde vragen. Volgens de dokter geen gal maar de maag en ik geloof dat de maagbeschermers al werken. Voor alle zekerheid wordt er nu nog een echo van de bovenbuik gemaakt, dat kan volgende week al gebeuren, heel fijn!.
Ze heeft me onderzocht en er was niets vergroot, gekrompen of kwijt, dat scheelt en ik voelde me opgelucht, ze kon ook de bloeduitslagen van het ziekenhuis zien, niets op aan te merken!
Opgelucht stapte ik weer naar buiten en nadat ik thuis Joop op de hoogte had gebracht reed ik door naar Zierikzee voor een paar flesjes Beaujolais. Er was maar één soort, dat is makkelijk kiezen! Ik heb al geproefd, heerlijk zacht.
Op naar het onderzoek om dingen uit te sluiten, die maag moet met de beschermers vanzelf weer over gaan.
Het is er weer voor en het ontspant, dat kan ik best even gebruiken
Hoofdzakelijk restjes gebruikt net als bij de twee vorige herfsttaferelen. Ik heb ze eens gesorteerd in Op, Bijna op en Bestnogbruikbaar en ze in aparte doosjes gedaan, te duur om niet allemaal echt OP te maken en als ik het niet zo doe komt er niet van. Ik weet dat er potloodverlengers zijn maar daar durf ik me niet aan te wagen, bang dat ze mijn krachten niet overleven.
Ik ben alweer aan de volgende begonnen.
Eigenlijk wil ik gaan breien of haken maar ik weet niet wat. Een muts misschien, daarvoor zijn er nog resten genoeg maar gebreide en gehaakte mutsen zijn niet erg warm, dan wil ik eerst een passende fleece binnenmuts hebben.
Vanmiddag kwamen Janny en Freek gezellig even buurten, een lichtpuntje in de duisternis want het is behoorlijk somber buiten maar lachen kunnen we gelukkig nog steeds, zeker als we samen zijn.
Voordat ze kwamen deed ik boodschappen op Scharendijke in een fijne bijna lege supermarkt. Niet helemaal natuurlijk, maar het is een grote, bedoeld voor heel veel mensen, waarvan er nu maar een paar waren.
Een rondje rond Keesje gewandeld en onderweg gezellig gekletst met Janny, die mannen hoeven niet altijd alles te horen natuurlijk.
Om één uur even naar het ziekenhuis in Goes voor de geplande ct scan in verband met het vage vlekje op mijn long. Er werd verzocht een kwartier eerder aanwezig te zijn, maar we waren er al een half uur van tevoren. We zaten misschien net vijf minuten toen de verpleegster me al kwam halen. Bij het gaan liggen op het apparaat was ik even bang dat ik door het bed in de diepte zou verdwijnen dat heb ik op mijn eigen bed ook weleens, gelukkig zakte het weg.
Toen het gebeurd was vroeg ik 'en nu weet jij wat het is'? Ja antwoorde ze, maar ik mag niets zeggen en ze knipperde geruststellend met haar ogen, tenminste dat verbeelde ik me. Volgende maandag de uitslag of eerder als het helemaal niet goed is.
Ineens waren we Bas (het is echt Bas) de ezel van Lillo kwijt. Ik weet inmiddels dat hij sinds een paar maanden geemigreerd is naar Duitsland naar een fijne oudedagvoorzienig voor ezeltjes, maar er zijn nog steeds mensen die denken dat hij dood is, of zich afvragen wat er gebeurd is.
Niets gebeurd, hij woont alleen ergens anders en als je graag wilt weten waar dan moet je dat aan Gerrit vragen, zo heb ik vandaag ondervonden 
Bas in 2007 op de eerste foto en dit jaar op de laatste, het is raar nu hij niet meer daar loopt.
Geen Sinterklaasgedoe meer hier maar inmiddels ben ik er wel achter dat zijn paard tegenwoordig Oozosnel heet en dat het een hongerig en dorstig paard blijkt te zijn, er verschijnen zelfs kraampjes langs de weg waar hij dan even uit kan blazen en vooral even iets kan nuttigen en dan natuurlijk als dank iets in de gereedstaande schoenen achter laat.
Op de foto's denk ik een van de laatste keren dat er bij ons een schoen gezet werd op 2 dec. 2006.
Jammer genoeg vergeten een foto van het kraampe te maken, maar dat blijft nog wel even staan denk ik, want het werkt wel hoorde ik van één van de kinderen vandaag.
Het wordt weer alsmaar stiller in de straten lijkt het wel, nu is het hier toch al nooit druk en het was zaterdagmorgen, maar op af en toe een auto na was het zoo stil en donker en somber, maar ik had toch gewoon zin in een ochtendrondje natuurlijk en ik ging en het leek wel een sprookje in de polder. Zoals op de foto was het, dat is niet speciaal kleurrijk geshopt of zo, dat doe ik nooit, dit deed de zon.
Want kijk, zo was het vanmiddag, ik had totaal geen zin, het was waterkoud, maar ja er lag ergens een hondje te wachten en natuurlijk ga je dan gewoon. Wanten vergeten, gelukkig had het bazinnetje een paar voor me en eenmaal onderweg was het toch heerlijk!
Het licht was niet zo gunstig voor foto's als vanmorgen, maar Paule en ik genoten van het heerlijke rondje.
En het was met het latere middaglicht weer heel anders dan vanmorgen.
Er zat een aalscholver lekker te drogen, maar inzoomen en dan met een hondje aan de lijn dat eigenlijk op dat punt alleen nog maar naar huis wil schiet niet op. Een filmpje ging beter.
