Behoorlijk onstuimig vanmorgen, maar het was wel droog, net als mijn schoenen na de bui van gisteren. Niet dat ik dan geen andere heb, maar deze lopen en zitten het best.
Vanmiddag was het wat opgeklaard en ik zag warempel de eerste sneeuwklokjes! Niet zomaar een paar maar gewoon een heel stuk dijk met van die vrolijkmakende witjes.
Daarna kwam ik deze ook nog tegen, wel een stuk of drie. Niet te fotograferen zonder ondersteuning vanwege wind en knielwerk tegen de dijk.
De narcissen aan de Zuidweg waren nog niet zover, wel knoppen volop, dus over een dag of twee drie zijn die ook wel open. Ik zie nu dat het vorig jaar net andersom was. Zo zijn er elk jaar van die hoogtepuntjes, de eerste bloemetjes, het eerste geel, ik zie dat toch liever dan kerstballen.
Ik weet nog goed hoe verrukt ik was toen ik deze foto voor het eerst zag nadat ik hem gemaakt had deze dag vijftien jaar geleden. Ik vond hem prachtig, hij heeft iets onwerkelijks.
Vandaag heb ik geen foto's gemaakt en dan duik ik altijd even de archieven in, altijd leuk.
Vonmorgen regende ik kletsnat, tenminste mijn benen vanaf mijn knieen. Er stond een laagje water in mijn schoenen, voor de rest was ik wel berekend op een buitje. De rest van de dag lokte het niet erg al deed ik vanmiddag nog wel een rondje. Een rustig aan dag, dat moet soms even.
Kleine verschillen ik kon niet kiezen vandaar allebei.
Ze zijn niet van de lucht de laatste dagen, de scherp afgesneden wolkenpartijen. Ik blijf het een vreemd gezicht vinden en vraag me af of dat nu vroeger ook zo vaak gebeurde, of dat dat bij de klimaatveranderingen hoort.
Ik weet het ook niet, maar de luchten zijn af en toe zeker anders (vreemder) dan ze ooit waren.
Vanmiddag wandelde ik naar Brouwershaven, de bananen waren weer op dus ja... Eind van de week zijn ze weer op, want bananen rijpen snel en als de schil al bruin wordt vinden we ze gewoon niet meer zo lekker..
Eind van de week weer wekelijkse booodschappen, maar eerst moeten de overbodige dingen op.
Het is nu op zijn donkerst, de maan was nieuw en die gaat nu weer groeien zodat er weer wat meer licht komt.
Hard gewerkt vandaag, gesleep mat lakens die ik dan eerst nog buiten wil hangen, maar mijn schouders willen dat eigenlijk niet, want daarna moeten ze toch ook weer binnen ergens te drogen hangen en dat kost me toch steeds meer moeite al dat gesleep met die grote lappen.
De wilde zwanen en de ganzen van gisteren zaten er nog steeds, maar ik had geen zin helemaal naar de dijk te lopen, want vanaf die plek ook weer tegenlicht en best ver weg. Het valt niet mee om om deze tijd aardige foto's te maken, altijd eigenlijk niet.
De luchten waren gewilliger en deden hun uiterste best er wat moois van te maken, dat lukte aardig.
Het gaat er ook maar om dat ik lekker buiten ben en zo goed en kwaad als mogelijk is, vastleg wat ik zie.
Dat buiten zijn lukt in elk geval aardig zo aan het begin van het nieuwe jaar.
Verder zijn we ook nog steeds met ons raadselachtige projectje bezig wat nu toch vorm begint te krijgen. Ik zeg nog niks...
Joop stapte weer eens op de fiets en ik ruimde de kerstspullen op. De engeltjes liggen alweer op zolder. Lekker gewandeld ook, het was heerlijk zacht en eenmaal weer thuis ook gelijk de buitenverlichting maar uit- en weggedaan. Er komt weer regen komende week en dan kan het maar weg zijn.
Een paar dagen geleden stuurde Rita haar eindrapport van school. Ze is daar nu klaar en bereidt zich voor op het toelatingsexamen voor de universiteit in Katmandu. Ze kiest voor dezelfde richting op als haar broer Rabin, dus die kan haar alvast wat voorbereiden.
De laatste wandelingetjes zitten erop. We hebben overheerlijke oliebollen en appelbeignets.
Ons kan nu, zo lijkt het toch, dit jaar niets meer gebeuren. Het is een kwestie van uitzitten.
Mijn wandelresultaten van afgelopen jaar zijn ook bekend. Het zal niet helemaal kloppen. Er staat me bij dat er al eens een autoritje is meegerekend, daar tegenover vergat ik de teller ook weleens aan te zetten, dus zo ongeveer is het wel goed. Best een eind vind ik.
Voor iedereen een goed uiteinde, een fijn begin en alles wat je maar wenst voor het nieuwe 2022.
Niet dat we daar zoveel aan doen, corona of niet, rond deze tijd zijn het altijd rare dagen.
Vroeger thuis vierden we sinterklaas, weken later hadden we twee dagen kerst en oud en nieuw en dat was het, 'korte piene'.
Tegenwoordig zijn de mensen heel de maand met niets anders bezig en lijkt het op het eind tot een soort oudennieuw- orgasme te komen. Ik ben er al jaren klaar mee, met al die flauwekul. Tradities zijn leuk maar dit is allemaal al lang geen traditie meer maar puur geldbejag.
Dan de lichtjestocht van vanavond! Ze waren een beetje te vroeg volgens de planning, ik had nog maar net mijn schoenen aan en de deur zat al op slot..... maar gelukkig had ik de eerste twee ook nog in beeld. Geen tijd om naar instellingen te kijken, gewoon maar aangezet en mooi dat het was!!! De moeite waard om in het groot te bekijken!
Nog een foto van de oprit maar dan na de verbreding van 1933. Zo is hij nu eigenlijk nog steeds, alleen andere bestrating en een witte streep in het midden. De schuur links die er kwam na de afbraak van de vier huisjes heeft ongeveer in 2012 plaats moeten maken voor ons rijtje. (als iemand denkt dat het anders is hoor ik dat graag)
Leuk om te vermelden is misschien ook dat in het huis op de foto die ik gisteren plaatste, met de ladder tegen de muur, ooit een moord is gepleegd.
Het is nog maar de vraag of het moord was, maar er is wel geschoten door een politieman uit Dreischor. Zijn vrouw was op dat moment in dat huis aanwezig Het hele verhaal kan je hierlezen, dat heb ik vandaag ook eens, uitgeprint en wel, op het gemak gedaan. Het is het verslag van 'de moordenaar' zelf, eigenlijk meer het levensverhaal. Best leuk om te lezen een tijdsbeeld ook.Het drama van Theodorus Klooster.
De afbraak in volle gang, 2012 ongeveer.
En zo is het nu ook al niet meer, deze is van 2015, want we hebben inmiddels zonnepanelen.
Ondertussen zoeken we verder naar waar we naar op zoek zijn....
