De wilde zwanen en de ganzen van gisteren zaten er nog steeds, maar ik had geen zin helemaal naar de dijk te lopen, want vanaf die plek ook weer tegenlicht en best ver weg. Het valt niet mee om om deze tijd aardige foto's te maken, altijd eigenlijk niet.
De luchten waren gewilliger en deden hun uiterste best er wat moois van te maken, dat lukte aardig.
Het gaat er ook maar om dat ik lekker buiten ben en zo goed en kwaad als mogelijk is, vastleg wat ik zie.
Dat buiten zijn lukt in elk geval aardig zo aan het begin van het nieuwe jaar.
Verder zijn we ook nog steeds met ons raadselachtige projectje bezig wat nu toch vorm begint te krijgen. Ik zeg nog niks...
Joop stapte weer eens op de fiets en ik ruimde de kerstspullen op. De engeltjes liggen alweer op zolder. Lekker gewandeld ook, het was heerlijk zacht en eenmaal weer thuis ook gelijk de buitenverlichting maar uit- en weggedaan. Er komt weer regen komende week en dan kan het maar weg zijn.
Een paar dagen geleden stuurde Rita haar eindrapport van school. Ze is daar nu klaar en bereidt zich voor op het toelatingsexamen voor de universiteit in Katmandu. Ze kiest voor dezelfde richting op als haar broer Rabin, dus die kan haar alvast wat voorbereiden.
De laatste wandelingetjes zitten erop. We hebben overheerlijke oliebollen en appelbeignets.
Ons kan nu, zo lijkt het toch, dit jaar niets meer gebeuren. Het is een kwestie van uitzitten.
Mijn wandelresultaten van afgelopen jaar zijn ook bekend. Het zal niet helemaal kloppen. Er staat me bij dat er al eens een autoritje is meegerekend, daar tegenover vergat ik de teller ook weleens aan te zetten, dus zo ongeveer is het wel goed. Best een eind vind ik.
Voor iedereen een goed uiteinde, een fijn begin en alles wat je maar wenst voor het nieuwe 2022.
Niet dat we daar zoveel aan doen, corona of niet, rond deze tijd zijn het altijd rare dagen.
Vroeger thuis vierden we sinterklaas, weken later hadden we twee dagen kerst en oud en nieuw en dat was het, 'korte piene'.
Tegenwoordig zijn de mensen heel de maand met niets anders bezig en lijkt het op het eind tot een soort oudennieuw- orgasme te komen. Ik ben er al jaren klaar mee, met al die flauwekul. Tradities zijn leuk maar dit is allemaal al lang geen traditie meer maar puur geldbejag.
Dan de lichtjestocht van vanavond! Ze waren een beetje te vroeg volgens de planning, ik had nog maar net mijn schoenen aan en de deur zat al op slot..... maar gelukkig had ik de eerste twee ook nog in beeld. Geen tijd om naar instellingen te kijken, gewoon maar aangezet en mooi dat het was!!! De moeite waard om in het groot te bekijken!
Nog een foto van de oprit maar dan na de verbreding van 1933. Zo is hij nu eigenlijk nog steeds, alleen andere bestrating en een witte streep in het midden. De schuur links die er kwam na de afbraak van de vier huisjes heeft ongeveer in 2012 plaats moeten maken voor ons rijtje. (als iemand denkt dat het anders is hoor ik dat graag)
Leuk om te vermelden is misschien ook dat in het huis op de foto die ik gisteren plaatste, met de ladder tegen de muur, ooit een moord is gepleegd.
Het is nog maar de vraag of het moord was, maar er is wel geschoten door een politieman uit Dreischor. Zijn vrouw was op dat moment in dat huis aanwezig Het hele verhaal kan je hierlezen, dat heb ik vandaag ook eens, uitgeprint en wel, op het gemak gedaan. Het is het verslag van 'de moordenaar' zelf, eigenlijk meer het levensverhaal. Best leuk om te lezen een tijdsbeeld ook.Het drama van Theodorus Klooster.
De afbraak in volle gang, 2012 ongeveer.
En zo is het nu ook al niet meer, deze is van 2015, want we hebben inmiddels zonnepanelen.
Ondertussen zoeken we verder naar waar we naar op zoek zijn....
Dit is de plek waar we nu wonen voordat de oprit in 1933 werd vernieuwd. Er kwam steeds meer verkeer en daarvoor werd hij verbreed. Er stonden vier huisjes en die werden daarvoor afgebroken.
Hier sta je bovenaan de oprit en kijkt de andere kant op met rechts de huisjes.
Er kwam ineens een buurman (we hebben best veel buurmannen) met een vraag en of ik dat wist en nee ik wist dat ook niet, maar ja dan ben je inmiddels wel nieuwschierig geworden en ik ging ook eens zoeken want het internet is groot. En nu denk ik zomaar dat ik toch al iets gevonden heb.
Ik zeg nog niets, maar het vervolg kan best leuk zijn.
Het was regenachtig en ik zat lekker achter mijn pc, dingen zoeken, oude foto's in het gemeentearchief doorbladerend. Van wandelen kwam niets terecht, dat doe ik morgen wel weer.
Morgen/vandaag de 28ste wordt Sil 52. We gaan niet heen en weer naar Nijkerk. Zo gauw het weer mag gaan we uit eten met z'n allen, dat stond al geboekt voor afgelopen 19dec. maar jammer genoeg ging dat net niet meer door, het leuke is wel dat we het nu nog tegoed hebben, ik hoop ergens in januari.
Het heeft even geduurd maar Sil heeft eindelijk haar draai gevonden in de kraamzorg, ze gaat nog de vervolgopleiding doen om bij de bevallingen te mogen zijn en naar het er nu naar uitziet treedt Yara in haar voetsporen, zij is al aangenomen en kijkt er naar uit wanneer ze mag beginnen. Erg leuk voor allebei.
