Gelukkig had ik nog voordat de regen kwam een rondje gedaan, dus toch even buitenlucht gehad maar daarna ging al snel ging het mis met het weer.
Na wat huishoudelijke bezigheden, wat toch af en toe moet ook al is het weer slecht, bedacht ik om toch maar eens naar een breiwerkje op zoek te gaan, dus ik reed eens naar Mo & More op Noordgouwe. Ja ik weet het het is maar twee kilometer maar ik ging toch maar met de auto en zo waren er meer dames op zoek.
Ik heb even gekeken wat er was en wat ik eventueel wilde, maar het was me te druk. Mondkapjes op hoor, maar tien vrouwen in een wolwinkel die lopen heen en weer en niet als in de supermarkt van het ene pad naar het andere. Ik kreeg het er benauwd en ben gauw vertrokken. Er ligt nog een heel pak prachtig blauw, ooit bestemd voor een trui voor Joop, daar ga ik echt niet meer aan beginnen, blauw staat mij ook prachtig.
Er wisselen nogal wat huisjes van eigenaar in de buurt vooral oudere huisjes, dijkhuisjes, waar soms veel geld voor wordt betaald en dan moet het nog verbouwd worden. Deze is zowat helemaal leegesloopt wat interieur betreft.
En nu ben ik op mijn beurt benieuwd of de porseleinen elektriciteitsknoppen de verbouwing gaan overleven.
Bokpalen heten ze ergens anders in het land maar daar heb ik nog nooit van gehoord, bij mijn weten zijn het gewoon eleCtriciteitspalen en ik vond en vind ze nog steeds mooi, ze gaven de wegen iets intiems, afgebakends.
Ode aan de bokpaal
Wanneer de stormwind zong door de gespannen draden Daar stond zij vast , haar benen in de klei Langs wegen, dijken, landerijen, kaden Zij bracht ons licht, de wereld dichterbij Onwrikbaar , beeldbepalend, simpel in haar vormen Een eeuw of meer nog, baken in het land Nu dreigt gevaar dat sterker is dan stormen Het heet ‘vooruitgang’ als er ledverlichting brandt Met staalgepunte klauwen aan de voeten Van de monteur die haar in stijl beklom Leek zij na weer een beurt ons te begroeten Als elke isolator blinkend glom Zij moet voorlopig noch maar even blijven Dat oersymbool van ‘hoe het ooit begon’ Haar beeld zal immer op mijn oog beklijven Als ik de rijen zie tot aan de horizon.
Ik weet niet meer waar ik het pikte
Porselein, het woord is al mooi, al houd ik absoluut niet van poseleinen kopjes en borden met bloemetjes enzo.
Porselein is veel gebruikt als materiaal voor het vervaardigen van isolatoren omdat het stevig, duurzaam, weers- en hittebestendig is en elektriciteit niet geleidt.
Het leuke van al die nieuwe bewoners is wel dat er weer wat jongere mensen in het dorp komen wonen als ik het goed begrepen heb.
Sombere boel vandaag, ook al bloeien er nog genoeg bloemen overal, maar ja daar hoort dan wel een beetje zon bij.
Echt kleurweer met als afwisseling een wandeling, verder kwam ik niet, maar dat is soms gewoon genoeg.
Geen nieuws uit Spanje, we wachten af.
Bijna december. Deze tijd kan me niet snel genoeg gaan, van mij mag de boel op slot tot januari zodat we met z'n allen aan een gezond nieuwjaar kunnen beginnen. WC papier heb ik al genoeg dat was in de aanbieidng gisteren.
Ik ga het hier gewoon maar opschrijven omdat ik het te bizar voor woorden vind, mede door de Corona omstandigheden.
De één jaar jongere broer van Joop werd afgelopen zondag opgenomen in het ziekenhuis in Benidorm. De laatste paar jaar brengt hij daar een paar maanden de winter door en vorig jaar kocht hij er zelfs een appartement.
Hij werd opgenomen vanwege een hersenbloeding en bij die opname bleek hij Corona te hebben (ingeent en wel). Zijn vriendin moet door die positieve uitslag tien dagen in quarantaine en mag zodoende de eerste tien dagen niet bij hem op bezoek.
Nu ligt hij daar, alleen! Hij kan niet praten, is zijn geheugen kwijt en is blind. Zonder iemand die hem kent, die misschien zijn geheugen wat op kan frissen, geen idee of hij nog wel kan horen. Hoe erg wil je het hebben.
Om te beginnen zijn de foto's van gisteren terecht. Ik kon ze gewoon op mijn toestel omzetten, weer wat geleerd.
En omdat het vandaag weer heel ander weer was, plaats ik gewoon foto's van vandaag, want o o o wat was het lekker! En staalblauwe lucht en geen wolkje te bekennen.
Het was vandaag ook wachten tot het tijd was om ter vertrekken naar het ziekenhuis, vijf uur werd ik pas verwacht en natuurlijk waren we keurig op tijd.
Bij het binnenstappen zei de longarts al dat hij goede berichten had, dus eigenlijk konden we zo omdraaien maar we hebben toch nog maar even de foto's bekeken. Het uitsulpinkje aan de wervelkolom was geen weerschijn maar een ouderdomsverschijnsel. Door slijtage vormt zich nieuw bot tussen de wervels waar het kraakbeen zo goed als verdwenen is. Nou ja zoiets dus, niet iets om je zorgen over te maken en verder was er in het bloed ook niets gevonden waar nog verder onderzoek voor nodig was, maar dat wist ik al van de dokter. Goede berichten kan je niet vaak genoeg horen. Van een rookverleden was nog weinig te zien, naar mijn idee zagen mijn longen er behoorlijk fris uit.
Maar voorlopig ben ik nog niet klaar want komende donderdag de echo van gal- maag en bovenbuik op advies van de dokter en 7 december nog een hartonderzoek, nou en als dat allemaal goed is spring ik een gat in de lucht.
De maagbeschermers slik ik trouw en ik heb het idee dat ze helpen, ook dat ik er misschien wel beter door slaap omdat mijn maag..? rustiger is...? Geen idee maar het is meegenomen.
Ik maakte mooie foto's vandaag, vooral vanmiddag waren er prachtige luchten.
En de bomen doen het ook nog goed in het landschap.
Alleen mijn fototoestel haperde toen ik even iets wilde verzetten, dan rolt het pijltje van het een naar het ander en valt er nog weinig in te stellen hoewel ik dat dan wel probeer natuurlijk...
Er ging iets mis en zonder dat ik er erg in had stonden de foto's hierna in RAW. Vroeger was dat geen probleem en kon ik ze gewoon openen en weer als jpeg opslaan, maar dat gaat nu ineens niet meer.
Ik kreeg hulp, iemand die ze voor me converteerde (ik wist ook niet dat het zo heet, daar kom je pas achter als je het nodig hebt), nu staan ze in jpeg maar gaan ze nog niet open. Uren ben je daar dan mee bezig en nog heb je niets, de foto's zullen ook wel tegenvallen...
Sjoerd zag het al aankomen gisteren en het gebeurde ook. Moe van zoveel halve nachten plus de bijkomende spanningen, kon ik weer eens ontspannen slapen. Niet de hele nacht, want ik snurkte blijkbaar de hele buurt bij elkaar, dus het was wat onrustig, maar daar heb ik verder weinig van meegekregen, diep in slaap... en het kwam niet eens door de wijn.
Uitgeslapen en wel de nieuwe dag ingewandeld op deze zaterdagmorgen, het was lekker weer en ik bedacht eens wat ik zou gaan doen, oh nee vanmiddag 'moest' ik met het hondje, dat is toch iets om rekening mee te houden.
Het klinkt misschien stom maar eenmaal thuis toen ik erachter kwam dat het nog maar vrijdag was vond ik dat toch zo fijn, dat ik niets hoefde vandaag en gewoon kon gaan en staan waar en wanneer ik dat wilde.
Ik wandelde naar Brouwershaven voor vis, kabeljauw deze keer en een paar andere boodschappen en dronk koffie op de bank bij de ijswinkel omdat ik even moest wachten tot de apotheek open was, nog steeds heerlijk in de zon.
