Vanmorgen vroeg werd er al in het vlas gewerkt, ik zag de rollen vanuit de verte, alleen liep ik toen niet die kant op.
Restanten werden in brand gestoken, alles is lekker droog nu en omploegen heeft niet veel zin want vlas verteert niet.
Vanmiddag liep ik wel die kant op, gewoon omdat ik toch nog wel een paar van die mooie rollen op de foto wilde en alsof ze het begrepen kwam er net een kar vol van het land rijden.
Het was nog steeds erg warm, ik ben er klaar mee, breiwerkje lonkt vanuit het mandje.
Nou we zijn weer compleet hoor al had het nog wel wat voeten in de aarde.
Ik kreeg een appje, om twee uur mag ik weg, dus ik deed eerst de boodschap waar ik voor onderweg was en reed daarna richting Goes. Ik zag het gelijk al opgefokt en wel zat hij in bed, het ging allemaal niet snel genoeg, hij lag nog aan een infuus en een apparaat. Er moest 'even' iemand komen om hem uit te schrijven en die zat in het kamertje ernaast, maar ja druk druk, ik snap dat wel en we hebben nog een half uurtje rustig moeten wachten tot hij weer vrij was.
Lift? Welnee, zo uit bed vier trappen naar benee, mèt rolkoffer, dat is Joop.
We hebben er beneden maar weer een ijsje op genomen. Er komt nog wel een vervolg maar dat vertel ik later nog weleens, eerst maar weer even wennen.
Hij had vreselijke jeuk op zijn hoofd en enkels. Op zijn hoofd hadden ze allemaal krasjes gemaakt voor de 20 plakkers die erop moesten en misschien heeft er aan zijn enkels ook iets gezeten. Maar ja, nog niet mogen douchen en zo'n kriebelhoofd is niet fijn. Gelukkig had Mir even tijd om te wassen, daar zijn we toen gelijk naar toe gereden.
En nu maar weer wachten tot de wond geheeld is en de impact van het hele gebeuren weer wat naar de achtergrond is verdwenen. Dat duurt gewoon een tijdje.
Het lijkt misschien zo niets, maar het is toch alles bij elkaar weer heel wat.
Naar omstandigheden gaat het goed met de patient hoor, nu nog een nachtje aan de bewaking en als dat allemaal ook goed verloopt mag hij morgen alweer mee naar huis.
Eerst zou ik vanmiddag op bezoek gaan, maar dat bleek te snel, we stelden het uit tot vanavond en daarom ging ik samen met Mir, ik dacht dat het al vroeger donker werd en in het donker rijd ik niet graag. Zodoende kwam ze ook eerst gezellig eten.
En alweer zo'n rare wachtdag waarop je eigenlijk tot niets komt. Ik waste nog maar een was en winkelde wat op het net zonder iets te kopen. Veel te warm om te lopen en buitenzitten had ik ook geen zin in.
Het moet maar weer gauw allemaal gewoon zijn.
Iedereen de groeten hoor, hij kan alweer lachen, alleen zijn stem is nog raar, er heeft een slangetje in zijn keel gezeten en die is daardoor nog wat geirriteerd.
Vanmorgen eerst nog een rondje in de ochtendzon dat kon nog makkelijk, om twaalf uur zouden we naar het ziekenhuis rijden. Onder luid geloei van de sirenes reden we weg.
Ik hoefde niet meer mee naar binnen, we zeiden gedag en 'tot morgen'.
Half zeven wordt hij al gewekt voor allerlei plakkers die ze op zijn hoofd gaan plakken, daar zijn ze zowat een uur mee bezig. Acht uur de operatie en dan maar wachten tot ik gebeld word.
Vanmiddag sjouwde ik van alles, zoals ragebollen, stofzuigen, onder het afdakje opruimen en klimop knippen, zulke dingen, ik had het gewoon druk. Maar dan gaat de tijd ook lekker snel.
Net nog een rondje Korteweg en dan nu maar op naar morgen.
Heerlijk heel de dag buiten doorgebracht. Vanmiddag de tuin weer eens aangeveegd, potten leeggegooid en nog een paar gevuld met stekjes, maar het wordt zo langzamerhand weer wat leger. Op naar de herfst, ik heb er weer zin in.
Tekening klaar vanmorgen.
Ik denk dat het een boom is.
Het zijn nu ineens wel rare dagen 'in afwachting van...' allebei een beetje uit ons doen, korte lontjes, slecht slapen of met onderbrekingen, we zullen het er even mee moeten doen. Gelukkig is het nog maar twee nachtjes. Vanorgen dacht ik even dat het zondag was, maar dat viel even later toch best tegen.
Gelukkig kan ik weer lopen en gewoon weer eens een foto op de dijk maken, wandelen doet een mens zo goed! Van fietsen word je alleen nog maar onrustiger of het moet windstil weer zijn. Ik ga nog niet ver, een paar korte rondjes.
Best herfstig ineens. Vanmiddag wel even zon, maar de zomer is nu echt voorbij.
Gelukkig heerlijk geslapen afgelopen nacht en vandaag alleen maar gewandeld. Misschien doe ik straks nog wel een rondje, het is heerlijk buiten.
Joop heeft contact gehad met Rita of er al iets bekend was over de examens en wat ze daarna gaat doen:
Namaste Joop! Our exam is going to be held from 15th of September as per the government's notice. Definitely, I am planning to prepare engineering entrance.
Ze gaat dus dezelfde richting op als Rabin.
De natuur is zich duidelijk aan het voorbereiden op de volgende lente en zomer, er is zaad in overvloed, dat belooft weer veel moois komend jaar.
Veel boodschappen gedaan vanmorgen alles is weer aangevuld en de verse dingen van volgende week kunnen op de fiets. Ik had een afspraak gemaakt voor komende dinsdag om mijn fiets eens na te laten kijken, hij kraakt en piept nogal af en toe bij het schakelen dan kunnen ze de boel eens een beetje smeren misschien, maar ik denk dat ik dat toch maar even uitstel.
Joop kijkt naar Max en fietst een klein rondje, hij houdt zich maar een beetje rustig.
Zulk mooi weer en wij waren de hele middag in het ziekenhuis!
Maar dat moest even, voor het goede doel zullen we maar denken. Ik ging vooral mee voor het gesprek met de chirug, maar dat was pas nadat we al die andere kamertjes hadden aangedaan, zoals de operatieplanner, de anesthesist en weet ik wat nog meer.
Maandag is de opname, twaalf uur moet hij er zijn en dinsdagmorgen acht uur is de operatie, het heet een Carotis operatie. Ze zetten klemmen op de ader maken daartussenin een snee, poetsen de boel school en plakken hem weer dicht, simpel gezegd. Onderwijl wordt alles nauwlettend in de gaten gehouden. E.e.a gebeurt onder volledige narcose.
Daarna 24 uur op de intensive care en als dan alles nog goed gaat mag hij weer naar huis. De ader is dan wijder dan hij oorspronkelijk was begreep ik en zonder propjes.
Joop zijn conditie is goed, daar heeft hij altijd zoveel mogelijk voor gezorgd, hij kreeg een compliment vanwege zijn voorkomen, want mensen lief wat heb ik weer een hoop ontzettend dikke mensen gezien vanmiddag en het zal niet bij iedereen zo zijn maar een ongezonde levensstijl is daar toch zeker ook vaak debet aan.
De chrirug was erg verbaasd dat wij zo langzamerhand niet warm of koud meer werden van een tia en daarvoor ook 112 niet meer inschakelden want ja als je vingers weer gewoon trommelen en die andere testjes ook weer goed gaan, dan kunnen ze daar ook niets meer aan doen. Joop meldde het wel steeds bij de huisarts. En die heeft maandagmorgen na de oogtia van zondagavond toch wel snel gehandeld en nu gebeurt de operatie al na een week, dat is het beste las ik, binnen veertien dagen. De chrirug sprak ook over een vernauwing van 80% er blijft steeds minder over.
We hopen er het beste van en namen een lekker ijsje op de goede afloop.
Vanmorgen had ik nog wel een rondje gelopen en dat deed ik vanavond weer, lekker relaxed in de wind. Lopen is ontspannender dan fietsen daar ben ik nu wel achter. Gisteren had ik weer een heel eind gefietst en vannacht kon ik weer niet slapen, of ik dan al met al te vermoeid ben... ik weet het niet. Maar mijn knie strubbelt niet meer tegen, dus ik ga weer lekker aan de wandel, voorzichtig aan.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1105-1112 van 7872 |
Volgende Pagina »
