Gelukkig weer goed kunnen lopen vanmorgen, al begon het wel halfverwege te regenen.
De net opgekomen zon verdween alweer achter de wolken en die hebben we vandaag ook niet meer gzien.
Vanmiddag reed ik met Joop mee tot Zierikzee voor wat boodschappen, hij ging zijn boosterprik halen in Goes. Op de terugweg pikte hij me weer op.
Ik maakte alleen bovenstaande foto... tja... zo werkt dat bij bloggers.
Een mooie rij bomen was het, maar er zijn er pas een paar van omgewaaid.
Er stond daarachter een lelijke spar aan de andere kant van de weg voor de twee huizen. Nu heeft er sinds vorig jaar eentje zonnepanelen, dus die erg lelijke boom nam behoorlijk veel zon weg en moest wijken. Prima!
Jammer genoeg zijn er bij de laatste storm ook drie van de tamelijk jonge rij omgewaaid, sommigen staan ook wel erg scheef.
De lelijke spar in 2017 rechts bovenop de dijk, die daarna natuurlijk alleen nog maar lelijker werd. Er staan er nog een paar op die dijk, ik vind die dingen niet in ons landschap passen.
Vanmorgen nog steeds een zere voet. Niet gewandeld maar op de bank gezeten. Er kwamen mensen voorbij die net lekker een rondje hadden gedaan en ik zat daar maar met mijn zere voet, toen ik opstond bleek dat mijn rug daar ook niet vrolijk van werd, dus dat moest anders voor je het weet zit je in zo'n vieze cirkel.
Vanmiddag fietste ik eerst eens naar de groentenboer. Ik had al heel de dag mijn schoenen aan, dat geeft toch steun en toen ik terug was besloot ik toch ook nog maar een rondje te lopen. Dat ging best goed eigenlijk en belangrijker de pijn was niet erger geworden en nog steeds niet. Dus dat gaat de goede kant op.
En nu kijken we weer uit naar de uiltjes. Ze zijn er nog niet, maar natuurlijk hopen we wel dat het vorig jaar goed bevallen is zodat ze weer terugkomen naar deze twee bomen.
Deze dag stond in het teken van het bezoek aan de afdeling hart en vaatziekten van het ADRZ in Goes en ik was best een beetje zenuwachtig.
Het was het laatste onderzoek na mijn logeerpartijtje. Er zou een echo en een ECG gemaakt worden en aansluitend de uitslag bij de specialist. Alles verliep erg vlot en meneer van Kesteren vertelde ons dat er geen afwijkingen waren gevonden, niets om verder op in te gaan en wenste ons fijne kerstdagen!
Joop nam een gevulde koek en ik een croquetje om het te vieren en onderweg naar de auto sprong ik even dat gat in de lucht... heel fijn allemaal!
Nu nog even die boosterprik en alle leed is wat mij betreft geleden.
Vanmorgen wel een rondje gedaan, ik dacht dat het wel zou gaan, dat deed het ook maar eenmaal thuis merkte ik wel dat ik het beter niet had kunnen doen. Bah!
Gisteren waren de bovenste lampjes van de buitenboom naar beneden gezakt, dus dat moest ik weer overnieuw doen. Je probeert dan natuurlijk eerst om het te repareren, maar puntje bij paaltje moet dan toch alles los en eruit en gewoon helemaal overnieuw. Ik hoop dat ze nu blijven zitten.
Vanmiddag zodoende maar een rondje gefietst je wil toch even naar buiten. Het was wel lekker maar er stond een stevig briesje. Er was geen zon, geen mooie wolkenpartijen dus er viel weinig te fotograferen.
Dan maar de tekening die ik vorige week maakte bij al de regenbuien.
Toen het hoofd klaar was vond ik hem al leuk en ik besloot het een berenlijf te geven. De bubbels en het visgraatje volgden vanzelf en er kunnen weer een paar stompjes in het stompenkistje.
Alleen de twee kleinste hoor. Ik heb gemerkt dat ik ze te snel in het afvalbakje doe.
Niet gelopen vadaag vanwege een pijnlijke voet, die had ik gisteren ook al maar onder het lopen ging het eigenlijk steeds beter. Vannacht werd het weer steeds pijnlijker en vanochtend was het weer mis al gaat het in de loop van de dag wel steeds beter. Geen idee wat er gebeurd is, het lijkt wel op gekneusd, aan de zijnkant en onderkant buitenkant linkervoet, dus ik doe maar eens een dagje rustig aan, maar daar wordt een mens echt niet vrolijker van.
Vanmiddag ging de bel, ik deed de deur open maar er stond niemand, wel een tasje...
Nou, ik weer blij, de vogeltjes blij, niet nodig natuurlijk, maar toch leuk. Nu maar afwachten of ze willen komen snoepen.
Danku Sinterklaasje.
Ja nu waren die tassen van zolder en ik had al bedacht hoe ik het dit jaar ongeveer zou kunnen doen, dus ik voegde vanmorgen na de ochtendwandeling gelijk maar de daad bij de gedachte, het was nog droog en Joop stapte op de fiets zodat ik niet al te erg op openstaande deuren hoefde te letten.
Het ging lekker en alles paste percies zoals ik het in gedachten had. Op het laatst ging het regenen, maar inclusief blaren vegen en opruimen was ik ruimschoots weer klaar voordat Joop weer terug was.
De tassen staan alweer leeg op de zolder. Nog twee snoertjes voor de ramen boven en hier laat ik het bij.
Buiten vind ik het altijd wel gezellig die lampjes, bij de buren vind ik het leuk, dus dan denk ik dat de buren het ook wel leuk vinden als ik gezellig meedoe door wat licht in de duisternis te brengen.
Maar binnen heb ik er last van. Mijn kamer is altijd gezellig, daar heb ik niet van die schitterlampjes voor nodig en als ik nu de lamellen een klein beetje open laat kan ik die van buiten nog zien en dat kleine snoertje voor mijn raam kan ook nog wel. Ik vind het genoeg.
Het was echt vrijdag vandaag, tenminste zo herinner ik me dat van vroeger als mijn moeder het huis aan de kant deed voor het komende weekend en dan was dat vooral de periode dat Janny en ik allebei nog thuis woonden en Janny al verkering had met Freek en ik daarna met Joop.
De meeste weekenden waren we bij mijn ouders, zij hadden al tv en de meeste zaterdagavonden brachten we op de bank door, wij waren niet van die uitgaanders. Joop had een baantje, zat later bij de padvinders en was blij als hij een avondje lekker kon zitten als hij zaterdags op de brommer naar Zonnemaire was gekomen, vooral in de wintermaanden. 's Zomers gingen we er wel op uit hoor, al weet ik niet goed meer wat.
Daar moest ik aan denken vandaag toen ik heel het huis weer eens van boven naar beneden onderhanden nam. Alles is weer schoon en fris, tenminste dat denk ik dan en als je toch bezig bent gaat alles in één moeite door. Dat kan ik nog gelukkig.
Op de foto's de zolder, daar deed ik niets, maar ik kroop er toch even op voor de krstspullen. Er staat niet veel op, maar altijd nog teveel. De box met boeken heb ik in die vijf jaar nog niet aangeraakt dus ik denk dat die volgende zomer ook maar eens de deur uit moeten. We hebben gewoon nog teveel bewaard.
Frisse boel en nattigheid vanmorgen, maar toen het even droog was gingen we toch weer samen op pad. We kregen een flinke bui met tegenwind op de Rietdijk, maar in de Korteweg werd alles weer anders.
Vanmiddag ging ik alleen. Joop heeft de puzzeltafel weer neergezet, maar bij de eerste stukjes bleek dat zijn rechteroog er niet op vooruit was gegaan wat ook niet verwachten was natuurlijk, maar duidelijk minder dan vorig jaar. Toch heeft hij de omtrek alweer in elkaar, het is ook weer even wennen en oefening baart kunst...misschien.
Ik heb inmiddels een breiwerkje van restjes, dat ligt op de bank voor het pakken, ik hoef niet te tellen of te meten, lekker makkelijk. Zomaar zitten kan ik eigenlijk niet, ik weet ook niet of ik dat ooit weleens gekund heb. Tegenwoordig zie ik Joop weleens zitten met zijn armen over elkaar tv te kijken, dat heb ik hem eigenlijk ook nog nooit zo vaak zien doen..
Net thuis van mijn wandeling kwam Sint langs!
Hij vroeg of ik nog wel in hem geloofde, ik vergiste me eerst en zei nee, maar gelukkig had ik toen die lekkere speculaaskoek al in mijn handen. Gauw verbeterd, natuurlijk geloof ik nog in de goedheiligman!
