Ja, ik zit in de albums en de mapjes vandaag. Gisteren ook al, want toen maakte ik de collage die ik toen plaatste en vandaag was er de vraag voor foto's op de begrafenis en dan moeten er ook grote bestanden zijn, dus toen moest ik die weer opzoeken.
Ik bladerde ook nog eens alle fotoboeken door want ik wist dat er ook ergens foto's van haar met Michael haar zoon moesten zijn. Ook Ina met de vader van Michael vond ik. Hij overleed al een paar jaar geleden. Zo gaat er weer een heel leven aan je voorbij.
Ina en Ruud, de jongste twee van de familie op onze bruiloft. Toen kende ik haar dus al een jaar of drie. We speelden altijd spelletjes, pesten met de kaarten vooral.
Bedankt lief zusje en schoonzusje, voor alles wat we samen deelden.
Vreugde, verdriet, zorgen maar ook een hoop lol en gezelligheid.
De laatste jaren kwam daar je ziekte bij.
Wat heb je gevochten, tot het gaatje zoals je zelf zei.
Steeds positief, opgewekt en vol goede moed.
'dag kamertje, tot de volgende keer' hoorde ik je beneden aan de trap zeggen, na je laatste logeerpartij en bij het afscheid knuffelde je me zowat plat, hoewel het er toen allemaal nog best aardig uitzag.
Tot op 19 augustus het trieste bericht dat het niet meer goed ging komen, ook het rondje Zeeland kwam er niet meer van en nu vijf weken later is jouw boek gesloten. Met voor mij onze mooie februari wandeling als slot.
Ina overleed gisteravond 23-09 in het ziekenhuis in het bijzijn van haar zoon.
Ze zou op 12 november 67 jaar worden.
Eigenlijk weer net zo'n dag als gisteren. Ik sta even in een soort pauze/ruststand.
Op bovenstaande foto de Tibouchina die eindelijk zijn neus laat zien, hieronder de kardinaalshoed die al mooi rood wordt.
Ik breide weer een stukje, niet teveel want ik ben voorzichtig en vanmiddag stapte ik op de fiets met het voornemen kaas te gaan kopen op Nieuwerkerk. Het leek onderweg steeds harder te gaan waaien en ik dacht 'ik lijk wel gek'. Ik maakte er een rondje Dreischor van en kwam met sierfruit thuis, ook leuk.
Vanavond nog een rondje Korteweg met een mooie zonsondergang.
De dagen komen en gaan.
De bloemen puilen weer mijn bloembak uit, zo leuk elk jaar en bijna net zo mooi van kleur als de Tibouchina die er ook weer erg lang over doet om zijn bloemen open te laten springen, maar het komt er aan.
Heerlijk rustig weer. Ik wandel, fiets en brei eens een stukje en doe verder eigenlijk niets.
Joop fietste ook en ging nog eens op bezoek bij de chirurg, waar hij ook weer werd goedgekeurd.
Nu nog een beetje mijn conditie verbeteren en ik ben weer de oude, zei hij, beter zelfs...
Nou dat weet ik zo net nog niet, wel met verborgen gebreken dan en dromen over mannen met knuppels en pakken hagelslag is ook best raar.
Een heerlijke windstille morgen, ik deed een kilometertje extra! Wollige bomen over hun hoogtepunt heen maar nog volop in blad. Het grote verkleuren kan beginnen.
Van deze vergeet ik de naam steeds, er is een ochtend en een avondversie, avond=roze volgens mij.
We treffen het dat het weer zo fijn meewerkt. Joop fietste alweer 35 km, dat kon hij voor de operatie al niet meer, waardoor we denken dat toen de spierreuma al aanwezig was. De dokter, waar hij vanmiddag een afspraak mee had dacht dat het door de operatie getriggered kon zijn.
Zaak is nu dat er regelmatig geprikt wordt om de bezinking te controleren zodat er afgebouwd kan worden wat de medicijnen betreft.
Vandaag heb ik de bankbetaalapp geinstalleerd, ik ben benieuwd. Anders pak ik mijn pasje en nu mijn telefoon, ik weet nog niet of ik dat handiger vind, maar ik heb het nu wel in elk geval, voor noodgevallen denk ik. Ik vind nieuwe dingen niet zo snel handiger dan oude.
Slapen gaat de laatste twee nachten ook weer beter gelukkig.
Vanmiddag kwam iemand een laatste zetje bijenspullen ophalen, het meeste is verkocht op een paar dingetjes na. Joop was even op controle in het ziekenhuis in Goes voor wat de operatie betreft, alles was goed.
Ik deed boodschappen zonder portemonnee, dat is niet handig, je kunt het dan wel zo overmaken met je telefoon, maar dat kan dan weer niet. Gelukkig kon Mir me uit de brand helpen en hoefde ik niet helemaal terug naar Zonnemaire. De meiden hadden een leuk weekend samen, dat was lang geleden.
Twee rondjes gelopen, ik ben moe. Het bed verschoond en gewassen, even buiten in de zon gelegen en daarna nog maar een rondje. Ik kwam de buurtjes tegen met hun nieuwe hondje, een labrador reutje, zo schattig! Daar wordt een mens weer helemaal blij van en ik mocht zelfs aan zijn buikje ruiken. Deze ga ik niet verwennen, dat mogen zijn baasjes doen. Er zit een drukke straat tussen ons, voor hem word ik geen koekjesmevrouw.
Vanmorgen ook al zo'n gezellig rondje, even 'hoe gaat het' en 'wat een lekker weertje' even wat aandacht voor elkaar, niet dat ik dat te kort kom maar zoiets werkt wederzijds en soms komt het tot een wat uitgebreider praatje, meestal door de honden die dan uitgelaten worden. De meesten kennen me zo langzamerhand goed.
In mijn jonge jaren woonden er nog een broer en een zus en nadat ze overleden waren heeft er bij mijn weten niemand meer gewoond. Het staat misschien al zestig jaar leeg.
Het valt mij eigenlijk op dat het houtwerk er nog zo goed uit ziet! Kijk naar de voordeur en de klosjes onder de goten, Het metselwerk is er slechter aan toe! Ze wachten gewoon tot het instort denk ik, maar dat duurt nog wel een tijdje.
Ik was helemaal een ander mens vandaag. Zo kon ik al een ochtendrondje doen en daarna fietsten we samen naar Brouwershaven voor wat lekkers bij de koffie want onze dochters zouden op de koffie komen. Die waren al gearriveerd toen we thuiskwamen!
Vanmiddag nog genoeg energie voor nog een rondje door de polder. Hopelijk zet deze opwaartse trend zich op alle fronten voort.
Ik wilde een stukje geschiedenis gaan vertellen over karrevelden die op particulier initiatief gereconstrueerd worden bij Dreischor, maar mijn hoofd heeft daar geen zin in. Na weer een slapeloze nacht kan ik met goed fatsoen geen fatsoenlijke zinnen maken. Het is echt een ramp dat slapen van mij. Vannacht maar weer eens mijn eigen bed proberen, Joop sliep goed dus ik had er best naast kunnen liggen.
Aan de andere kant van de dijk was het druk met zeilers en duikers want die zijn daar ook volop
Naar die karrevelden ga ik nog weleens terug als ze mooi begroeid zijn, nu is er nog niets te beleven.
Joop fietste alweer een fijn stuk.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1089-1096 van 7872 |
Volgende Pagina »
