Het is waar, ik weet het nu inmiddels, fietsen verleer je nooit, maar ook dat het weer even wennen is op een oude.
Ik vroeg eens aan Heleen of zij toevallig niet een oude had te staan en dat had ze!
Dus Joop en ik gingen met de auto heen en ik alleen op de fiets terug. Best eng, ik vond het ook spannend, want wat als ik een auto tegen zou komen, nog enger. Het was toch een jaar of veertig geleden denk ik
Het ging goed. Ik deed boven aan de dijk een extra rondje rond het grasperkje, ik fietste eens met de ene hand los en daarna met de andere, ik stapte eens af en weer op, alles ging gewoon. Ik werd ingehaald door een auto, toen wiebelde ik een beetje, toch een teken dat het nog niet allemaal zo vanzelfsprekend was.
Morgen doe ik nog een rondje en dan moet het er maar van komen...
Het kwam misschien wat ongeloofwaardig over maar ik meende het echt hoor.
ALS ik wil gaan fietsen en ik voel me niet zeker op een 'gewone' fiets, wat ik dan natuurlijk wel eerst ga proberen want misschien is het na al die jaren gewoon even een kwestie van wennen.... maar als ik me onzeker blijf voelen vind ik dit zeker wel een optie. Ik ben best vaak duizelig in bed en als ik opsta en het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik ga vallen. Ik zou me er zeker niet voor schamen. Integendeel ik vind ze best leuk, er zijn heel veel soorten, ook met hulpmotor... maar die hoeven we dus nog niet, al gaat Joop zo niet naast me rijden zegt hij nu.
Regelmatig wordt ik voorbij gereden door een oudere dame uit het dorp, ver in de tachtig denk ik, zij heeft er ook eentje, met motor. Maar goed, zo ver is het nog lang niet. Een tandem zou wel leuk zijn voor erbij misschien, maar zoveel ruimte hebben we nu ook weer niet.
De Tibouchine bloeit eindelijk, nu de groene bossen in de bakken nog, volop knoppen maar open gaan ho maar!
Een prachtige zwam hier een stukje verderop. Vorig jaar zat hij daar ook en hij wordt nog veel groter! Die foto's volgen vast ook nog.
Het moest er toch een keer van komen natuurlijk en de laatste dagen had hij een e-bike in gedachten, maar eigenlijk vind ik dat pas echt ouwe mannenfietsen. Bijna had hij er eentje gekocht vanmorgen tot ik eens googelde op zoiets als veel voorkomende klachten bij e-bikes en toen bleek dat vooral de accu's het nog al eens af laten weten en dat je toch zeker om de paar jaar een dure nieuwe moet kopen.
Nou toen was het vlug gebeurd, 'ik doe het niet', zei hij, 'fijn', dacht ik.
Want bij slecht weer en harde wind gaat Joop heus niet fietsen, ook niet op een e-bike. En waarom koop je nu eigenlijk een fiets? Om te bewegen toch! En je spieren te gebruiken! En voorlopig kan hij dat nog best, al was hij wel aan het eind van zijn latijn toen hij van Schuddebeurs naar huis had gefietst (4,8km).
En nu ik nog.
Eigenlijk wil ik ook best wel, maar toen ik vorige week de fiets van Mir probeerde voelde ik me toch onzeker, dus ik stelde voor dat ik dan een driewieler zou kopen, daar zijn ook best hele leuke sportieve dingen in hoor en je kunt niet omvallen, ik vind dat echt niet zo gek als het lijkt en dan kunnen we toch samen eens een rondje fietsen.
Wordt vervolgd. Ik denk niet dat er dit jaar nog iets van komt.
Sil en Storm waren er een paar nachtjes. Niet dat ik het daar zo druk mee had, want ze ging ook bij vrienden langs en samen met Mir naar het strand, maar ik had ook weinig te melden gisteren.
Het is weer warm, veel te warm, van wandelen komt niets. We hangen wat in de schaduw, die we gelukkig de hele dag door wel ergens hebben. Ik maakte de tekening af waar ik al een tijdje mee bezig was, want boven is het ook goed toeven. Rustig aan maar.
De Bermweg in de avondzon gisteravond. Toen had ik nog goed moed dat ik straks lekker zou gaan slapen, maar dat pakte jammer genoeg anders uit. Om half vijf lag ik nog te draaien, na elk half uur alle klokslagen te hebben gehoord. Tegen de ochtend toch nog even weggedommeld, maar ja slapen kan je dat dan niet meer noemen.
Ik liep dus een beetje als een zombie in de zon vandaag. Wel nog wat geklust, onkruid verbrand op de stoep en wat planten verpot en ook nog even lekker in de schaduw gelegen, de zon zoek ik niet meer op.
Het lijkt nu toch dit weekend te gaan gebeuren, vol knoppen op springen, dat wordt mooi!
Net als het weekend!
Was ik gisteren druk in de weer met de was, vandaag nam ik de aparaten eens onderhanden. Koelkast schoon met wat er zoal omheen zit, de oven, diepvries ontdooit en omdat die naast de wasmachine staat de bovenkanten ook eens opgefrist. Ze staan dan wel in de garage maar dat houdt natuurlijk niet in dat het maar een stoffige bedoening moet worden en dat werd het.
Heerlijk als het allemaal zo lekker achter elkaar gaat.
Daarna deden we samen boodschappen in Scharendijke en bewonderden de 'nieuwe' fiets van Mir en ik heb het geprobeerd hoor, ik kan het nog, ook al wiebelde het wel een beetje.
Om te wandelen was het eigenlijk alweer te warm en bij het bankje van de foto draaiden we om, om maar gewoon door de Korteweg terug te gaan. Het bankje waar iedereen even uit kan rusten en van het mooie uitzicht genieten, boeken en bladen die je gratis mee mag nemen en dat alles bij de Dijkhuisjes.
Eergisteren plaatste ik een foto van het bord van de Dijkhuisjes. Dat deed me denken aan de vriendelijke Friese meneer die ons afgelopen zomer aansprak. Ik heb hem toen gelijk teruggemaild, aangeboden nog wat foto's te maken, commentaar gegeven waar hij om vroeg, maar nooit meer iets van gehoord. Dat vind ik dan wel een beetje raar eigenlijk, een minimaal berichtje met dank en foto's niet nodig, had ik toch wel aardig gevonden.
Nou wat een weertje weer om daar voor de verandering eens mee te beginnen. Ik had er zin in vanmorgen! Of dat dacht ik tenminste, want wakker worden en zin hebben dat ken ik niet, vroeger wel, maar dan heb ik het over heel andere dingen.
Alles weer gewassen en in de zon gedroogd, drie wasjes. En lekker gewandeld, vanmiddag met Joop, maar die is moe, heel moe en ik zocht het eens op want dat kan namelijk ook van de penicilne komen zag ik, droge lippen heeft hij dan ook altijd, eigenlijk helemaal droog. Gelukkig helpt het wel want de kies is rustig voor zolang het duurt, dat wordt volgend jaar wel weer een implantaat.
Het is dan wel lekker weer, maar toch hangt het naderende einde van de zomer in de lucht, ik vind dat fijn en mooi, vooral ook deze periode. Het begin van de aftakeling en het ruikt dan ook zo lekker buiten!
Kortom het was een fijne dag en daar gaat het maar om.
Mensen denken vaak dat ik de hele dag maar aan de wandel ben, maar dat valt reuze mee hoor, ik denk gemiddeld een kilometer of acht, er zijn ook uitschieters naar negen en tien maar dat is niet zo heel vaak.
Het gaat me vooral niet om het wandelen, maar meer om het buiten zijn en om dan de hele tijd stil te staan is ook niks natuurlijk. Dus ik loop, sta af en toe stil, maak eens een fotootje en zwaai...
1969. Het is nu vijftig jaar geleden, ik moet er steeds aan denken omdat er vandaag bij Sil ook weer een kies getrokken is. Ik was zwanger van haar, we woonden nog hier op Zonnemaire en al mijn kiezen werden getrokken met dank aan tandarts Polderman te Zierikzee.
Mijn voortanden bleven staan zodat ik niet al teveel voor gek liep maar ja leuk is anders natuurlijk. Het plan was een noodgebit nog voordat ze geboren zou worden, maar dat ging niet lukken zoals nooit iets lukte bij die tandarts, dus ik moest eerst weer opknappen na de bevalling voordat er tanden aangemeten konden worden.
Toen ik dat noodgebit eenmaal had was ik er best blij mee natuurlijk het zat goed en ik kon eindelijk weer lachen na al die maanden van pijn, waarin je eigenlijk gelukkig moet zijn in afwachting van je baby.
Maar ja je tandvlees slinkt en dat gaat in het begin best snel, dus je probeert te rekken met vulpasta's en weet ik wat niet meer. Nu ja zo versleet ik een gebit of twee, ik weet het echt niet meer.
Tot ik in 1996 helemaal klaar was met het getob. Ik was al jaren niet meer bij een tandarts geweest, we waren verhuisd, had ik eigenlijk nog wel een tandarts....Joop was nog wel bij de oude, maar met wat ik van plan was vertrouwde ik hem niet zo.
Ik trok de stoute schoenen aan en maakte een afspraak bij een voor mij totaal vreemde tandarts Bakker in Zierikzee, ik had daar goede verhalen over gehoord en ook over implantaten en die wilde ik!
Hij keek eens in mijn mond en adviseerde een afspraak bij de kaakchirurg, je bent 'Dental cripple' zei hij, niet te lang wachten, je krijgt alles vergoed als het meezit.
Ik heb niet te lang gewacht en het vervolg is bekend, ik ben zo ontzettend blij dat ik toen die stap genomen heb en dat ik nu in elk geval een fijn gebit heb zonder pijn, zeker als ik nu al die verhalen hoor, de implantaten, kronen en bruggen vliegen je om de oren bij leeftijdgenoten. Zo lekker dat ik dat niet hoef.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1945-1952 van 7968 |
Volgende Pagina »
