Na een nacht niet slapen lag ik er gisteravond erg vroeg in, niet erg gunstig natuurlijk omdat dat gedoe met die klok ook weer stond te gebeuren, ik raak daar altijd toch wel van uit mijn doen.
Na een tijdje wakker liggen sloeg het acht uur, dat is fijn dacht ik want eigenlijk is het dus nu al negen uur....
Zo ben ik de hele dag aan het rekenen hoe laat het 'eigenlijk is'.
Ik kwam net beneden en Didi kijk me uitgehongerd aan na twee fijne wandelingen in de kou, de klok zegt dat het nog maar vier uur is, maar zij weet wel beter.
En dat duurt nog wel een dag of wat, want daar zijn we zomaar weer niet aan gewend.
Ik zei het al, erg koud vandaag, Joop hoest als een gek, niets engs maar erg verkouden, dat komt er dan ook nog eens bij maar dat gaat gelukkig weer vanzelf over.
Met een beetje geluk bloeien de narcissen met kerst, dat zou leuk zijn! Ze floepen met de regen opeens de grond uit. Ik heb ze vorige week pas geplant. Of misschien zijn dit wel druifjes, ik weet het niet meer.
Het was weer bal afgelopen nacht. Joop had weer die koliekachtige pijn 'op zijn borst' zegt hij dan maar we beginnen nu toch te denken dat het de maag o.i.d. is. Vorige keer zakte het snel en is hij de volgende morgen naar de dokter gegaan.
Terwijl ik 112 aan de lijn had zakte het wat weg en ik zei dat het toch misschien niet nodig was, maar ja dat draaien ze dan toch niet terug. Het hele ritueel weer en om half drie reden ze weg en ging ik maar weer terug naar bed met een hartslag van heb ik jou daar, dan kom je heus niet meer inslaap en ik had ook daarvoor nog geen oog dichtgedaan.
In het ziekenhuis nemen ze dan bloed af en kijken of er bezinksel is, dat is niet goed, maar dat was er niet. Nog een keer controleren en om tien uur mocht hij weer naar huis. Met de boodschap dat hij naar de maag- darm- leverspecialist moet, dat kan er dan mooi nog wel bij als hij komende week voor zijn voet de volgende stappen gaat ondernemen.
Toen ik bij het ziekenhuis aankwam moet je door zo'n poortje, ik zag een afbeelding van een hand bij een knop en ik drukte, er gebeurde niets en ik drukte nog eens, er was ook een gleuf voor een card, maar die had ik niet, ik gaf het op en ging achteruit (gelukkig zijn er meer poortjes zodat ik de boel niet al teveel blokkeerde), niemand kwam ook even kijken waarom het niet ging. Ik maakte een rondje en vroeg het aan iemand die daar liep. "Meneer hoe kom ik op het parkeerterrein?" "Daar bij de slagbomen en dan op de 'groene knop' drukken.... " zei hij. Tja op zo'n dorp blijf je toch een beetje achterlijk. Het was ook echt niet de eerste keer dat ik daar kwam, maar eenmaal weer voor de slagboom zag ik hem gelijk! Ik drukte, er kwam een kaartje en de boom ging omhoog... erg hè. Dat komt gewoon omdat ik niet geslapen had natuurlijk, ik zag ook bijna niets in het begin in de auto, mèt of zonder bril dat maakte niet uit.
Oh en nu ik het zo typ herinner ik me dat ik ook eens naar de oogspecialist moet, Janny haar oogdruk was te hoog, met kans op glaucoom zei ze, dat moest ik ook laten controleren want dat kan erfelijk zijn en je kan er blind van worden, toch maar eens doen misschien.
Maar we zijn weer heelhuids thuis en wachten op het vervolg, voorlopig is er nog niets aan de hand en straks moet Max weer trainen. Proost! Op het leven!
Vandaag was het echt regenjassenweer. Mijn nieuwe regenjas kwam gisteren dus die was net op tijd binnen. Een fijn buitje al leek het erger dan het was, maar ik bleef droog en daar gaat het maar om. Fijne jas met een gewoon touwtje in plaats van altijd maar die rare elastiekjes en nog ruimte genoeg voor iets extra's eronder.
Joop reed vanmiddag naar Vlissingen voor de uitslag van de MRIscan die niets opleverde, niks gevonden. Terug naar de huisarts voor de volgende stap, dat schiet niet op zo. Of iets met de aders of met de zenuwen zei hij, dus alle twee tegelijk maar aanslingeren als dat tenminste mogelijk is.
Ik wandelde ondertussen een rondje en maakte de tekening waar ik mee bezig was af.
En zo zag het er vanmorgen weer uit! Mensen denken vaak dat die polder, zeker als je vaak hetzelfde rondje loopt, altijd maar hetzelfde is, maar niets is minder waar. Altijd anders, iedere dag en je kunt gewoon om je heen kijken want die weg en die kuilen of hobbels die zijn er wel altijd wel, maar die ontwijk je blindelings.
Vanmiddag toen ik aan de wandel was belde Joop, "waar ben je?"
Ik was bijna thuis en hij vertelde dat er een oude bekende zat te wachten, iemand die ik een jaar of vijftig al niet meer had gezien. Hij vertelde niet wie, want ik moest eerst raden.
Buiten heb ik mijn bril niet meer op dus eenmaal binnen moest ik even wennen, maar toen zag ik het wel gelijk hoor, ik vond het erg leuk! Zeker heel lang niet meer gezien, ze was verhuisd dat wist ik natuurlijk, ze woonde al lang niet meer op Schouwen en we kwamen elkaar gewoon niet tegen als ze er wèl eens was. Haar zus wel af en toe en daar maakte ik dan een praatje mee en ik zal zeker wel eens hebben gezegd dat ik Nellie nooit meer gezien had en dat ik dat best jammer vond.
Deze Nellie dus, een nieuwe foto zag ze niet zitten, we houden het bij de oude, eigenlijk zijn we ook niets veranderd.
Hier samen met haar zus. Eerst was ik vriendin met Nellie, maar toen ineens werd ze vriendin met een ander, dat vond ik eigenlijk helemaal niet leuk, maar daarna werd ik vriendin met Suus.
Zulke dingen zijn me later vaker overkomen, dat vriendinnen me ineens lieten zitten, dat kwam soms ook door omstandigheden omdat de een bleef zitten en de ander naar de volgende klas ging, maar ook na schooltijd en op latere leeftijd. Zo is het leven, het is één grote wandeling en we lopen soms een stukje met elkaar op.
Nellie wist zich nog te herinneren dat ik links was en dat dat op school eigenlijk niet mocht al hadden we toen wel een vooruitstrevende leraar, ik kan me niet herinneren dat leraren moeilijk deden.
Volgens haar deed de dominee dat wel. Dominee van Wijk sloeg me! Ik moest met rechts! Ik weet er echt niets meer van dus veel indruk heeft het niet gemaakt. Wel meen ik me te herinneren dat die godsdienstlessen op maandag waren, dus daar moest ik waarschijnlijk eerst even doorheen.
Als je leest Nellie, ik vond het erg leuk en hoop je nog eens te zien, dus altijd welkom als je in de buurt bent!
We kwamen niet ver vanmorgen, we hadden allebei niet zoveel zin geloof ik en dat mag gewoon natuurlijk, dan slaan we bij Prince af naar de Achterweg.
We riepen even goeiemorgen tegen Wim die bovenop de steiger stond, volgens mij had Didi hem op de heenweg bovenop de dijk al geroken, de wind kwam ook van die kant en ze bleef echt een tijdje staan om haar neus in de lucht te houden.
En dan vanmorgen het droevige nieuws dat Co Hogerheijde is overleden.
Sinds jaren een begrip in Zierikzee. Deze foto's maakte ik vorig jaar toen ik even moest wachten op mijn harinkjes. De winkel aan de Mol waar ik het laatst met mijn moeder was toen ze nog een bokkinkje voor mijn vader kocht. We gaan allemaal een keer, maar toch, de dood van de één grijpt je nu eenmaal meer aan dan die van een ander.
Ik wens de familie veel sterkte.
Het is een kunstige paddenstoel vind ik, het lijkt wel een yin yang symbool.
'Oe kant zo hroeie zongder steeltje' zou Piet zeggen. Jammer dat zijn bankje zomaar met onbekende bestemming verdwenen is.
Herfstig vandaag, er was een frisse wind, even wennen weer maar voor een hond loopt het toch net iets makkelijker krijg ik het idee.
Vanmiddag liepen we richting de Veerhoek, maar waar ik onderweg al een vermoeden van kreeg bleek waar, ze waren niet thuis, dus maakten we rechtsomkeert. Jammer maar helaas, geen staafje uit de snoepkast vandaag.
Een lief kalfje onderweg, de koeien gingen er steeds beschermend voor staan dus een foto maken viel niet mee, maar toch eentje.
Joop puzzelt en vergadert vanavond weer. Nog drie nachtjes. Het wordt tijd want het wordt echt niet minder ook al wandelt of fietst hij niet.
Vanmiddag kwam ik weer langs dat rare bouwwerkje tussen Zonnemaire en Noordgouwe waar eens de molen stond, dat weten de meeste mensen die hier wonen nog wel denk ik. Die molen heb ik zelf niet meer met eigen ogen gezien, hij werd in 1952 gesloopt, net voor de ramp.
Zo is het nu, niet bepaald een rustig stukje om te lopen zo langs de weg, maar files zijn hier nog niet gelukkig, het is meer af en toe een auto.
En zo was het toen, het hokje zit achter de molen denk ik... de tramrails linksonder in beeld.
En zo vanaf de kant van Zonnemaire, het hokje zit achter de bosjes zegt Joop (of het moest nog gebouwd worden denk ik) en nog geen tramrails te bekennen. Wel op allebei de foto's een bestraatte weg, asfalt bestond nog niet, ik weet het nog goed.
Hier wel een duidelijk zichtbaar huisje tijdens de inundatie van 1944
Zo hè hè, dat is er nu ook eindelijk eens uit, dat was ik al zo lang van plan en vanmiddag maakte ik een foto van de ruïne (het ruïnetje) het stelt niets voor.
Lekker dagje vandaag. Best nog warm wandelen met trui en jas.
Na weken van zowat geen slaap, sliep ik vannacht in één keer door, heeeeeerlijk! Wat voel je je dan een ander mens. Ik at gisteravond een banaantje voordat ik naar bed ging, misschien moet ik dat vanavond weer doen.
Het was een heerlijke dag, ik had er zin in! Een lekker ochtendrondje Korteweg met Didi, vanmiddag een rondje met Joop die al snel weer last van zijn voet kreeg, maar nu wel zijn handschoenen uit kon proberen. Het werd een kort rondje zodoende, maar de handschoenen bevielen prima!
Na de soep en een tijdje tekenen had ik zin om nog even naar buiten te gaan, dus deden Didi en ik nog een rondje Korteweg. Pasta gekoookt en nu voldaan achter de pc.
Een heerlijke dag, dat zei ik al geloof ik. Ik liep gewoon in mijn trui trouwens hoor, shirtje eronder voor de wind dat wel, maar wat was het lekker!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 2257-2264 van 7982 |
Volgende Pagina »
