Voorlopig worden we er nog niets wijzer van, alleen maar armer....
Vandaag zat ik voor de verandering eens tegen het puntje aan. Ik had net aardappelen en uien gehaald bij de buurmanboer en bedacht dat ik die eerst wel even in de garage kon lossen voordat ik nog meer boodschappen ging doen. Ik nam de bocht niet net als anders om de auto voor de garage te zetten maar reed wat rechtdoor en stuurde naar rechts zodat ik naast de weg zou komen te staan, iets te vroeg dus, kgggrrrrgggrrrr klonk het alarmerend ik schrok me kapot.
Eerst zag ik niets, 'het valt mee' dacht ik nog, maar toen ik beter keek toch een flinke ja hoe zeg je dat, een beetje gedeukt en gekrast onder het portier, dus ja dan heb je toch zo een paar honderd euri schade wat dan weer te weinig is om via de verzekering te doen vanwege de no claim.
Nu ja, we leven nog, de boodschappen zijn in huis, daarna nog een wandelingetje in het gemiezer, er zijn erger dingen.
Onderweg wel een telefoontje dat de bank niet op de afgesproken termijn geleverd kan worden, dat wordt wel week zes in het nieuwe jaar zei de mevrouw. 'Gelukkig hebben we nog een bank' zei ik, ze vond het fijn dat ik het zo makkelijk opvatte, tsja wat moet je anders...
Bij deze dan de kleur van de nieuwe handdoeken, blauw en bruin volgens mij, maar Miriam dacht daar anders over. We zijn blijkbaar niet de enige, dus barst maar los.
Het rekje ook erbij, mooi hè, dat is wel erg handig, we hingen ze maar zo hier en daar aan een hoekje van iets.
En dan wil ik ook nog even weten wat voor kleur deze boom heeft.
Alweer zo'n heerlijke dag, nu helemaal, heel de dag zon!
De nieuwe handdoeken gewassen, want nieuwe handdoeken nemen nog niets op. Het was een 'vrolijke' was, want ik koos voor donkerbruin en donkerblauw dit keer, al zei Miriam dat het bruin grijs was. Zelf had ze een bruine jas aan, waarvan ze zei dat die groen was. Ik blijf erbij dat ik bruine en blauwe handdoeken heb. De oude handdoeken hadden alle kleuren van de regenboog, het is wel rustgevend nu tijdens het douchen.
De ezel van Zonnemaire liep ook lekker in de zon, hij knabbelde van een suikerbiet. De bruine handdoeken hebben ongeveer de kleur van de ezel zie ik nu, maar misschien zien jullie de kleuren ook wel heel anders. Tegenwoordig is niets meer wat het lijkt, of lijkt niets meer op wat het in werkelijkheid is, of is dat hetzelfde...
Een prachtige ochtend vanmorgen maar na de middag was de zon alweer snel verdwenen, jammer want die kunnen we best gebruiken in deze sombere tijden. Half vier begint het zo ongeveer alweer donker te worden. Nog vier nachtjes dan gaan we weer de goede kant op wat het licht betreft ook al is het nog maar het begin van de winter.
Laat het in elk geval snel januari zijn, lekker saai, al riep ik gisteren dat dat eigenlijk niet goed is, ik vind het wel het fijnst en elke dag wat langer licht, ik kan niet wachten.
Ik kom nog steeds mensen tegen die roepen, 'zo, jij bent ver van huis', vandaag weer een paar fietsers. Grappig is dat, ik kende ze niet eens, maar na even een praatje wist ik het wel ongeveer.
De één ziet wat minder, de ander hoort wat minder, of allebei. We krijgen allemaal zo onze mankementen, al valt dat bij mij nog wel mee, maar ik ben natuurlijk ook de jongste.
We maakten een fijne wandeling, keken op de kerstmarkt in het dorpshuis en vanavond aten we een hapje in Zierikzee, om nog maar eens iets te vieren, daar moet je op onze leeftijd niet te lang mee wachten, want voor je het weet ben je te laat en valt er niets meer te vieren.
Als je gewoon de dagelijkse dingen doet, gaan de dagen snel voorbij, maar juist bij wat afwisseling gaat de tijd wat langzamer, daar waren we het wel over eens.
Restaurantje gesloten, restaurantje vol, we weken uit naar Zierikzee en aten bij de Proeverij, dat was lang geleden maar nog steeds gezellig daar, lekker ook en weer eens wat anders, dat moeten we vaker doen.
De vogels hebben ondertussen de vetbolletjes ontdekt, eergisten waren het vooral lijsters, zij maakten een beginnetje, vandaag barstte het van mussen, de bolletjes zijn op, plus nog wat boterhammen, ze weten er weg mee.
Hard gewerkt vandaag, het huis en ik zijn klaar voor de kerst, laat het nu maar gebeuren dan zijn we er maar vanaf, maar zo werkt het niet natuurlijk... het zal nog wel een keer moeten eer het zover is...
Joop bestelde een handdoekenrekje voor de badkamer, dat hadden we nog niet, het was altijd een beetje getob met die handdoek, maar nu hebben we dus een keurig rekje en van de weersomstuit haalde ik toen ook nieuwe handdoeken, ook geen overbodige luxe. Zo langzamerhand wordt het wel wat.
Ik trok de deur achter me dicht en dacht 'oeps'. Joop was naar de sportschool en mijn sleutels lagen op de keukentafel. Eerst maar gewandeld en toen ik bijna thuis was Joop gebeld, hij was ook net klaar, dat was netjes geregeld, ik hoefde maar even te wachten.
En weer zag ik het ijsvogeltje, ik had mijn fototoestel in de aanslag en weer was ik te laat, zie je hem?
Zo gauw het eens een mooie dag is ga ik daar posten want nu wil ik er weleens een fatsoenlijke foto van.
Mijn kersttrui is klaar. De breimand gaat nu maar weer even naar boven, denk ik... of ik moet een leuk patroon tegenkomen en dat vestje zit ook nog steeds in mijn achterhoofd, maar voorlopig even niets.
Dat hier een schuur gestaan heeft wisten we al, maar nu kwamen we afgelopen week deze foto tegen en dachten dat het een andere schuur was, maar dat blijkt het eerste stuk te zijn. In mijn herinnering zit alleen de grote achterste schuur, die kleinere zijn me blijkbaar nooit opgevallen, vreemd.
De betonnen afzetting langs de oprit begint bij ons tussen de voorramen, ons huis staat dus op de plek van de middelste schuur en de huizen van de buren op de plek van de grote schuur en de parkeerplaatsen op de plek van de kleine schuur, zo ongeveer dus.
Zelf zullen ze niet zo snel contact zoeken en als ik het probeer is het ook vaak heel kort alleen een antwoord, maar Sil stuurt tegenwoordig af en toe eens iets.
Iedereen is druk met school paarden, hobby's, werk, dan weer hier en dan weer daar zijn, dat gaat nu eenmaal zo.
Een etentje samen met Silvia en vriendjes en met stokjes eten, Yara lukt het wel en Levi is natuurlijk alleen maar heel cool, dat snapt iedereen.
Yara verzorgt twee falabella paardjes en heeft zelf sinds kort een hengstje, dan is er nog een groot paard waar ze ook op rijdt en ze fotografeert! En als het sneeuwt hangt ze gewoon haar slee achter zo'n paardje!
Het hengstje van haarzelf heet Bommetje en ze gaat er wedstrijden en keuringen mee doen, hij wordt maar 90-96cm hoog.
Levi voetbalt en maakt in zijn vrije tijd nog gewoon een sneeuwpop, ik hoor wel al een beetje zwaardere stem. Hij traint de beginnende voetballertjes.
Een familie Doorsnee zijn we niet, maar wie nog wel tegenwoordig, er is overal wel wat en zolang iedereen gezond en redelijk gelukkig is ben ik dat ook zeker, want dat is wat moeders en oma's willen en ze moeten hun plaats weten, daarin ben ik nog weleens tekort geschoten, het nergens mee bemoeien gaat me nu eenmaal moeilijk af, maar mijn goede voornemens liegen er niet om en de vooruitzichten ook niet.
2018 wordt een prachtig jaar.
Misschien ben ik iets vergeten, aanvullende informatie van welke kant dan ook is altijd welkom!
