Nieuwe week, nieuwe kansen voor iedereen die dat maar wil, er waait in elk geval een frisse wind.
Lekker wandelweer, dat wel en hoewel we elkaar zo uit de verte niet zo snel herkenden liepen we toch gezellig een stukje samen op, tot groot genoegen van Didi en ook van mij natuurlijk, want na elkaar na de middelbare school nog nauwelijks te hebben gezien hebben we best wat bij te praten.
We liepen naar Bommenede waar de orchideeën nu wel zowat uitgebloeid zijn en Didi lekker even kon zwemmen.
We hadden het ook nog over onze mooie 'Zeewse Taele', dat steeds minder mensen het spreken wat ik ook erg jammer vind. Zelf heb ik mijn steentje niet bij kunnen dragen want mijn kinderen hebben het nooit overgenomen wat ik altijd best jammer heb gevonden.
Dat komt denk ik ook door Joop die wel in Middelburg woonde maar waar bij hem thuis geen Zeeuws werd gesproken, mijn schoonvader verstond mij zogenaamd niet als ik iets plats zei en ook op de lagere school werd het niet meer gesproken.
Vanmorgen vroeg op stap want het zou warm worden en dat werd het ook al snel. Gelukkig staat het gezellige bankje weer bij de Dijkhuisjes met het boekje om wat in te schrijven, zodat we even in de schaduw konden en de hondjes ook.
Om te zien wat we schreven moet je zelf maar even langs gaan want zoals Albert Einstein zegt:
'Het leven is als fietsen, om de balans te houden moet je blijven bewegen'.
We liepen verder en even later zochten de honden al snel verkoeling in een moddersloot. Je word er niet alleen koel van maar ook behoorlijk zwart.
Gelukkig kwamen we even later bij het haventje van Bommenede, waar ze ook weer even konden zwemmen en zodoende de blubber van zich afspoelen.
Joop en Dirk gingen hun eigen gang. Joop wandelde ook een rondje in zijn eigen tempo en Dirk las wat in de schaduw.
Vanmiddag pakten Marlies en ik een terrasje en dronken een biertje en vanavond aten we gezellig bij Op dn Diek een visje of wat. Het was weer heerlijk!
En na het eten vertrokken ze weer naar huis.
Het was erg gezellig elkaar weer eens te zien en uitgebreid bij te kletsen.
Kijk, ze is er weer eens, nu voor het eerst in Zonnemaire.
Mèt hond en Dirk is er ook bij en omdat onze dames niet echt vriendinnetjes zijn huurden zij het huisje achter ons. Dat ze geen vriendinnen zijn daar zie je zo niets van maar eenmaal onder de parasol hoeft er maar iets te gebeuren en Rasta vliegt Didi aan, dus die hielden we maar wat uit elkaar.
We aten mosseltjes en deden een avondrondje, het was heerlijk.
Marlies vindt altijd wel iets eetbaars onderweg, spekkersen, een boom vol, nog net niet rijp, daar komt ze volgende week voor terug.
De ochtendrondjes worden de laatste dagen onverwacht langer.
Honden kunnen niet praten maar ze kunnen wel degelijk duidelijk maken wat ze willen. Zo wil Didi de laatste dagen bij de Dijkhuisjes rechtdoor, dat houdt wel in dat het rondje toch wel een stukje langer wordt. En als ik dan wat later de Schapenweg in wil, gaat ze nog net niet staan stamppoten, 'ik wil rechtdoor! ik wil nu rechtdoor!'
Maar dan ben ik een keer baas natuurlijk, nog een paar kilometer erbij is me net iets teveel op de vroege morgen. Eens kijken wat er morgenochtend gebeurt, dan zorg ik wel dat ik eerst koffie en een boterham heb gehad, dan doen we dat stukje er ook nog bij.
Ik ben vanmorgen eerst eens langs het vlas gelopen om te zien hoe het erbij stond. Het stond nog keurig overeind, maar het was wel zo goed als uitgebloeid en de eerste zaadbolletjes waren zich al aan het vormen.
Op naar de volgende fase, waarbij het van groen via goudgeel langzaamaan naar roodbruin zal verkleuren, maar dan zijn we juli al gepasseerd.
Er waren nog wel een paar bloemetjes maar het mooie is eraf.
De rest van de dag vermaakte ik me in en rond het huis met vanalles en nog wat, de zon kwam er gelukkig ook nog bij.
Joop vermaakte zich op Scharendijke met de grasmaaier waar de aandrijfriem losgeschoten was kregen we het bericht. Gerepareerd en wel maaide hij maar gelijk het gras. Volgende week komt de tuinman een en ander opknappen.
Ik ben zo blij dat we er niet meer wonen, zo heerlijk relaxed als ik het hier nu heb, ik zou het echt allemaal niet meer kunnen en als ik het nog zou kunnen zou ik er zo geen zin meer in hebben.
Belangstelling is er nog steeds af en toe en ook daar hebben we geen stress meer van, het komt wel een keer, al is zo'n kapotte grasmaaier niet leuk natuurlijk.
Nog behoorlijk veel wind vanmorgen, maar wel een 'droog' rondje kunnen doen. De polder wordt groener en groener in allerlei tinten, of blauw natuurlijk als er vlas staat.
Vanmiddag deden we wat boodschappen in Zierikzee.
Joop had shirtjes besteld, die waren te klein dus die moesten weer terug, dat kan hij tegenwoordig allemaal zelf. Alleen ging het een tijdje geleden met wat sokken verkeerd. Hij vergat het retour bonnetje mee te nemen en toen de sokken kwijt bleken omdat de grotere maat niet werd bezorgd, waren ze ook nergens meer te vinden. Tot vorige week, ongeveer een maand later, ze ineens weer boven water kwamen en zodende ook de grotere werden bezorgd. Gelukkig had hij nog geen andere gekocht.
Nu dus de shirtjes terug en omdat ik pas in Brouw zo goed geslaagd was keken we daar vanmiddag nog eens, we moesten daar toch even zijn. En jawel ook voor hem iets gevonden en nog een ding voor om mijn hoofd als het waait, echt in Brouw moet je maar zijn hoor daar is van alles te koop.
Ook ijs!
Een stukje Zuidweg zonder auto's dat zie je maar zelden.
Vooraan fietsenmaker Caspers en daarnaast Jan Smit levensmiddelen.
Dopsgenoot Adriaan van den Berge (vroeger was het Adje) schreef een boek, ik ben erg benieuwd naar het resultaat.
Als Zeeuw word je geboren Je bent een beetje zout Waarheen je ook verslagen word Het Zeeuwse blijft vertrouwd Ook al zijn het vele jaren Duizenden kilometers ver Het kompas wijst steeds naar Zeeland Ook al ben je her en der
Gisteravond zat de verandering al in de lucht en was duidelijk te zien dat er ander weer aan kwam.
Vooral veel wind en regen vandaag, ik heb dan ook niet veel gewandeld maar voornamelijk gekleurd.
Geen foto's gemaakt, deze zijn van gisteravond.
Op een paar afgewaaide flinke takken na nog geen schade gezien, plantjes staan ook nog allemaal overeind.
Verder ben ik een beetje sprakeloos over alles wat er gebeurt in deze wereld en dit land. Natuurlijk gebeurt er altijd wel iets, moord en doodslag is niet van vandaag of gisteren, maar twee van die jonge meisjes vermoord door leeftijdgenoten... afschuwelijk, al die verwoeste gezinnen.
En Sandra Reemer is er ook al niet meer, het kroepoekje van Jos.
