Het was een prachtige dag. Hier tenminste wel, zo te zien was het wat verder naar het noorden wat minder.
Vroeg op vanmorgen, ik had het wel gezien na al dat draai en keerwerk. Lekker de kachel al aangemaakt en na de koffie en krant een beetje gepoetst en wat orde geschept in de rommel.
Joop bracht zijn laptop in Zierikzee en deed de duiven.
Daarna gingen we aan de wandel. Joop deed linksom een rondje Klokje en ik rechtsom. Ik deed er alleen iets langer over.
Eenmaal weer in de polder zag ik eindelijk weer eens het engelenhaar van Jan K. precies op dezelfde plek waar ik het al eens eerder zag.
Ragfijne spinnewebbetjes over heel de akker, glinsterend in de zon. Moeilijk foto's maken van zoiets, maar op de klei zie je ze maar op één maniier, tegen de zon in....
En dit zouden dan de veroorzakers moeten zijn. Heel klein, (ik zoek nog even naar de link bij Jan)
Jan K. maakte er ook eens een filmpje van.
Joop had zijn laptop alweer opgehaald toen ik ook eindelijk eens thuis kwam. Panda bleek de boosdoener, netwerkkaart was niets mis mee. We zullen ze er nog eens op aanspreken geloof ik als ik Joop mag geloven. Hoppa! Weer €75
Shela is het niet geworden, teveel twijfels en geen overtuigd, ja deze wil ik! En bij twijfel moet je het niet doen, zei mijn oude buurman Kunst altijd, dus ze zit weer in het asiel.
Mijn nieuwe zolen waren klaar, met twee consulten erbij komen ze op bijna tweehonderd euro, wat een bedragen he voor een paar inlegzooltjes, maar als het meezit krijg ik ze voor het grootste deel vergoed.
Didi en ik wandelden een rondje door de grijzigheid van de polder en toen we thuiskwamen was het internet weg, geen verbinding. Zeelandnet gebeld, er waren werkzaamheden en meer storingen zeiden ze daar, maar Miriam had gewoon verbinding (die heeft al een week geen cv in de kapsalon en kan zodoende met goed fatsoen niet werken... ook zoiets leuks.)
We keken het even aan.
Intussen werkte ik mijn buitengewone boodschappenbriefje af in Zierikzee.
En toen ik terug kwam nog steeds geen verbinding er moest iets anders zijn. Nog eens Zeelandnet gebeld en alles gecontroleerd, daar was alles goed. Dan moest het de router zijn. Joop was er druk mee en heeft een uurtje aan de telefoon gehangen, blijkt er iets met de netwerkkaart te zijn. Nog niet helemaal opgelost, maar de tablets en mijn computer doen het nu in elk geval.
"...alles sal regkom, as ons almal ons plig doen".
Vanmorgen om tien uur moest ik al bij de tandarts zijn in Vlissingen. Heel vroeg was ik al wakker en dan is het toch plots nog kwart over acht, maar ik was keurig op tijd. Ik rijd altijd nog fijn over de oude weg, die ligt er nog gewoon, en zo kom ik niet op onverwachte bestemmingen.
Alles was in orde, volgend jaar weer terug. Voor de reparatie aan mijn voortand kreeg ik een bon mee en voor mijn gebitscontrole moet er elk jaar ook een heel formulier ingevuld worden tegenwoordig, want eigenlijk mag het niet meer zo... en moet ik naar een gewone tandarts. Nu ga ik naar de afdeling kaakchirurgie in het ziekenhuis, daar ben ik blijven hangen na mijn operatie en ik vind dat prima zo. Ik ken ze daar en wat moet ik bij een tandarts...
Daarna een kennismakingswandelingetje met Shiv(l)a. Mir is toe aan een hondje en deze zat in het asiel, ze vond hem wel leuk en nu is hij op proef. Didi en zij waren niet echt gelijk vriendinnen. Tsja twee teven gaat niet vaak erg makkelijk, zeker niet als het allebei dominantjes zijn, maar dat weten we nog niet van deze. Didi is dat zeker wel. Lopen ging goed, als ze te dicht bij elkaar kwamen even in de aanval.
Ze is op proef, dus niets staat nog vast. Een probleemhond hoeft ze niet natuurlijk, hij/zij moet wel gewoon overal mee naar toe kunnen.
Er was nog ruimte in de Kliko die vandaag naar de straatkant moest en sommige uitgebloeide planten hingen er zo vies papperig bruin bij dat ik eerst maar eens even de tuin in dook. Heerlijk hoor, niks koud, het voelde gewoon een beetje voorjaarsachtig en het was lekker om even wat te doen, ik kan niet wachten eigenlijk.
Vanmiddag lekker gewandeld. Wel een grijze boel, het leek er even op of het op zou klaren, maar het kwam er niet echt van.
Na de thee even wat boodschappen en gelijk de 'nieuwe' kapstok opgehaald.
Ik ben er blij mee! Er horen nog dezelfde hangers bij maar die heb ik nog niet, dat komt nog.
Alles hing altijd aan haken, een beetje rommeltje, niet dat het nu netjes is maar wel makkelijker en overzichtelijker. Sommige haken hebben we gewoon laten hangen daar kan ook nog vanalles aan. De schoenen hebben al sinds een paar weken een eigen plank in de kelderkast. We twijfelen nog of de plank mag blijven, nu staan mijn pantoffels er nog op en tot vandaag ook de mutsen en de wanten, maar die kunnen nu ook bovenop de kapstok.
Voor mij geen Blue Monday hoor, ook al was hij grijs en nat en bah enzo.
Nee, meer eentje van opluchting, helderheid en duidelijkheid.
Vooral onduidelijkheid en onzekerheid daar kan ik niet tegen, ik kan er nachten wakker van liggen en dat deed ik dus ook de laatste week. Gewoon wat praten en informeren kan al voor heel wat duidelijkheid zorgen. Weten waar je aan toe bent is soms heel belangrijk, zeker voor mij.
Voor Miriam is in elk geval duidelijk dat een auto zonder sleutel niet rijdt, kwiet, verloren, foetsie en nu staat hij daar. Ik heb vanmiddag nog even hetzelfde stuk gelopen als zij gisteren deed, maar een strand is groot hoor als je een sleutel zoekt, ik heb hem dan ook niet gevonden.
Nee ze had ook geen reserve, die was iemand anders al eerder kwijt geraakt maar, als het goed is rijdt hij/zij morgen weer.
Deze vind ik zelf wel grappig. Het kind zit wel stevig in dat prachtige bed, maar waarom nou die papegaai erbij moet... hahaha.
Deze vind ik heel gevaarlijk, arm kind ze kan zomaar van de bank afkukelen. Wel weer zo'n mooi bankje, met een kussentje deze keer.
En dan deze... bovenop de tafel, met paard en mooie slobkousen.
En waarom er hier een bos tulpen bij moet.... dat stoeltje was trouwens ook lange tijd in gebruik, ik heb meerdere foto's waarop er bij geposeerd wordt.
Zij mocht gezellig met haar pop, die kon alleen niet stilzitten.
Ik ken ze geen van allen. Neefjes en nichtjes van moeders kant denk ik. Mijn moeder heeft het vast heel vaak verteld, of ze wist het zelf ook niet meer, maar we hebben ze wel vaak samen bekeken. Het staat er niet op, dus we zullen het ermee moeten doen.
Beetje druk hè, bloemtjes, kleedje, drukke jurk, poeh, veel te veel.
Deze ken ik wel, mijn moeder met haar broertje, in een mooie kar.
Dat waren de meeste wel.
Janny en ik hebben per telefoon nog samen gelachen om de foto van de slapende opa met kind. Zij dacht altijd dat ik dat was, maar eigenlijk weet ik wel zeker dat zij het is. Ik was begin jaren vijftig een jaar of vier, toen maakten ze al heel andere foto's. Janny was vier rond 1945, dat klopt beter bij het beeld. Maar we hebben nu afgesproken dat we net doen of we het allebei zijn, die daar liggen bij dat lieve kleine opaatje, waar we allebei zoveel van hielden.
Mijn moeder, ... ik denk een jaar of drie.
Mijn moeder met haar broertje, oom Han een paar jaar later.
Mijn vader, een jaar of twintig?
Een onberkende meneer, maar hij zit wel in ons fotodoosje, dus vast ergens verre familie, maar het gaat me hier om het meubilair.
Dat mijn moeder als kind al bij hetzelfde bankje stond als mijn vader jaren later.
Honderden mensen hebben zulke foto's in doosjes en allemaal op of bij hetzelfde bankje, stoel of tafeltje. Bij de foto van mijn vader staat het andersom zodat hij erop kon leunen en wat zou er bij de vreemde meneer op het tafeltje staan? Want dat deden ze ook veel, alleen het meubilair was niet genoeg. Bij mijn moeder op de bovenste foto ligt er ook een bos bloemen in de stoel, terwijl die toch van zichzelf erg mooi is.
Morgen heb ik er nog een paar.
Zomervakantie vieren bij opa en oma in Serooskerke, mijn opa maakte dan altijd een wip.
Grijs en koud vandaag. Wel droog zodat we toch lekker gewandeld hebben.
En kijk eens wat ik zag....
.... het lijkt wel mei!
Kijk dit is tante Nel zoals ze eruit zag toen ze Oom Han (die heb ik er ook even bij gezet nu) leerde kennen. Het verhaal gaat dat ze elkaar leerden kennen via een contactadvertentie in de krant. Oom Han was een al wat oudere vrijgezel van zo rond de veertig, nog nooit een vriendinnetje gehad en plots was daar tante Nel. We stonden er allemaal van te kijken.
Na een tijdje trouwden ze en ze leefden nog lang.
Oom Han werkte hard, tante Nel deed dingen voor de kerk, hielp ouden van dagen, tenminste dat denk ik, ze was er druk mee, dat denk ik ook, we kwamen er niet zo vaak. Als we er kwamen vroeg oom Han bij het inschenken of je korte of lange thee wilde, hij moest daar zelf altijd erg om lachen.
Wel een koekje erbij, maar van hun eigenverbouwde kropje sla aten ze drie dagen, zuinigheid met vlijt zullen ze gedacht hebben. Ze hadden dan wel geen kastelen, nee dat is te gek natuurlijk, maar wel twee huizen en een hoop geld toen tante Nel als eerste doodging. Ze zag er nog steeds hetzelfde uit.
Het viel oom Han wat tegen bij de begrafenis, weinig mensen van de kerk en hij besloot het testament te herzien, niet alles zou meer voor de kerk zijn, er ging nu ook een groot deel naar de goede doelen en de notaris was er daar vast één van. Janny en ik moesten het als enige erfgenamen doen met elk €1000.
Janny heeft zelfs de hand-koffiemolen en een kast die ze graag wilde hebben terug moeten kopen van de opkopers.
Ik spitte nog eens even door de oude foto's vandaag. Moe van te weinig nachtrust en zelfs nog even doktersbezoek vanmiddag voor Joop, het loopt even niet zo lekker. Maar alles is okee verder hoor, niets aan het handje.
Op de foto mijn zus en opa, die samen een tukje doen in de schaduw, een foto waar ik altijd best jaloers op was. Ik wilde ook zo'n lieve foto van mij en opa...
Het lijkt allemaal ze vreselijk lang geleden.. maar het is nog maar zeventig jaar..
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4009-4016 van 7993 |
Volgende Pagina »
