Heerlijk voorjaarsweer vandaag en omdat we pas aan het eind van de middag zouden gaan eten wandelden en fietsten we nog gewoon ons rondje zoals altijd. Verder zou er geen visite komen.
We verzamelden bij ons. Miriam, Silvia, Yara, Levi en Cor (ex van Sil en vader van de kinderen) ze wonen vlak bij elkaar en wij vonden het erg leuk dat hij meekwam.
Toen we compleet waren reden we naar Zierikzee en aten bij Hector. Het was heel gezellig weer eens allemaal samen te zijn. We hebben er van genoten!
Trotse moeder en oma (Yara had er ook bij gemoeten eigenlijk)
Namens Joop, iedereen bedankt voor de felicitaties!
Morgen of vandaag de 26ste in elk geval wordt Joop 77.
Ik heb vandaag gepoetst en boodschappen gedaan, niet dat er nu zoveel visite komt maar je wilt toch dat de boel aan de kant is. We gaan uit eten met de (klein) kinderen, het lijkt jaren geleden dat ik ze zag. We vieren dan ook gelijk ons 55 jarig huwelijksfeest want dat kwam er ook niet van. We hadden besproken maar toen kwam er alweer een lockdown tussen en ging het niet door de 19de december.
Nu lijkt het ervan te komen, het weer wordt mooi en er is best nog wel wat meer positiefs te vermelden, maar dat komt een andere keer weer wel.
Vanmorgen was er zon. Het was frisjes maar ozo lekker. De honden springen nu al door de autoramen als ze me zien, hahaha erg grappig. Er is er eentje waarvan het vrouwtje even stopt als ik haar tegenkom, ik twijfelde nog even aan welke kant van de auto ik moest zijn, maar dat was niet nodig want daar was hij al door het inmiddels opengedraaide raampje gesprongen! Enthousiasteling!
Daarna regende het een tijdje.
Joop ging om zijn nieuwe tanden, gisteren al maar toen was het schroevendraaiertje kwijt, dus toen kwam hij weer zonder tanden terug. Vanmorgen was het gelukt. Ik heb nu weer een man met een prachtig gebit, hij loopt de hele dag naar me te lachen. Het heeft even geduurd (een jaar ofzo) maar uiteindelijk zijn de gaten toch weer gevuld.
Eind van de middag deed ik nog een rondje de lucht begon alweer te betrekken en inmiddels hoor ik alweer de regen tegen de ramen. De vogel van de foto is denk ik een witte reiger, voor een zilverreiger wat te klein? Ik weet het niet.
Wat een dag, wat een oorlog, wat een ellende voor die arme mensen daar. Je zal er toch maar wonen. Hier wordt er iemand opgepakt als hij misschien ooit gekke dingen van plan is. Waarom loopt er dan in Rusland zo'n idioot vrij los? Die had allang achter slot en grendel moeten zitten.
Wat een heerlijke dag vandaag! We konden eindelijk weer eens naar buiten met z'n allen! Verder was ik lekker bezig, ik weet het allemaal al geeneens meer, opruimen vooral en boodschappen en eind van de middag nog een wandelingetje.
Het begon toen alweer een beetje te betrekken.
De storm is gaan liggen, Corona is naar de achtergrond verdwenen want we hebben nu oorlog en weeral iemand met een geprint pistool (dat verzin ik zelf maar even)
Ik vind het raar als ik de beelden zie van de trucks die Oekraine binnenrijden Wat gaan ze daar doen? Mensen doodschieten? Welke mensen? En waar slapen die Russen 's nachts? Het lijkt op een spelletje en ziet er ouderwets en vooroorlogs.. uit. Ze hebben al gepraat en nu ze er niet uitkomen gaan ze maar met die brede rupsbanden de weg op. Om wat te doen...? Zijn de 3d printers inmiddels al uitverkocht?
Eind van de ochtend zouden ze van JVC het naambordje komen monteren dus ik was al vroeg aan het zemen, want bij zo'n mooi nieuw bordje horen natuurlijk geen vieze stormramen.
Een vriendelijke monteur die precies en keurig te werk ging, de bordjes hangen netjes.
Natuurlijk maakte ik foto's, ze mochten op het net en omdat ik een mooi busje zag staan maakte ik daar ook een foto van, het was alleen niet een JMC busje maar een JRLsigning busje. Twee dagen niet maar de rest van de week wrapt hij voor zichzelf en daar had ik nog nooit van gehoord, nu wel.
De letterlijke vertaling van het Engelse woord wrappen is inpakken. En dat is precies wat de vakman of keukenspecialist doet. Het aanbrengen van een dunne folie over bestaande keukenkastjes of keukenlades, waarmee je keuken direct een hele andere uitstraling krijgt.
en natuurlijk niet alleen keukens.
Weer wat geleerd!
Verder weten we nog steeds niet de precieze afkomst van de Drilhoek, maar nu het bordje hangt komt dat misschien vanzelf.
Gelukkig zat er nog geen blad aan de bomen en eigenlijk heb ik ook nog geen boom omver zien liggen. De foto is van vanmiddag, al 'mijn' bomen staan nog overeind. Het waaide nog steeds zo'n windkracht acht en ik had best moeite soms om overeind te blijven.
De bomen op de Veerdijk staan al lang niet meer recht, die staan al jaren met hun rug naar de wind, erg verstandig zoals je ziet want ook die hebben weer de orkaan doorstaan. En een lawaai dat het nog was!
We waren vandaag in Oostende op familie bezoek. De broer van Joop was jarig afgelopen week en we hadden hem na zijn thuiskomst uit Spanje nog niet gezien.
Het gaat best goed met hem. Volop aan het revalideren want het is natuurlijk niet mis wat hem is overkomen, maar er zit zeker vooruitgang in.
We hebben gezellig een hapje gegeten met de broers en de kinderen van Ed.
En nu zijn we weer thuis. Het was weer een hele reis en rotweer, vooral op de terugweg.
En zij was er ook, Oakley is de naam en het is een schatje.
Zon vanmorgen! Rond een uur of elf zette ik de aparaten aan. Afwasmachine, wasmachine en ik zoog stof. Nu zal dat verbruik wel hoger zijn geweest dan de panelen opleverden, maar goed, ik denk er tenminste aan tegenwoordig. De was hing zelfs nog lekker even buiten en was toen de regen kwam zo goed als droog.
Want regen kwam er natuurijk ook weer na de zon. Ik wandelde nog net een droog rondje met Paule het hondje.
Inmiddels hebben we er ook weer een stormpje bij, gezellig hoor...
(Yara had er ook bij gemoeten eigenlijk)
