De uilen zitten er nog steeds. Ik maak nooit foto's meer van ze, er zijn genoeg anderen die dat veel beter kunnen dan ik met hun grote toeters, maar vanmorgen zat er eentje zo lekker in de ochtendzon dat ik het niet kon laten. Bij het aanklikken zie je zijn mooie oranje ogen. Na die eerste dag zitten ze eigenlijk nooit meer zo leuk naast elkaar, daar heb ìk tenminste foto's van.
Na mijn ochtendrondje en de koffie stapte Joop op de fiets en kreeg ik het op mijn heupen. Zulke dingen kun je niet dwingen, als het er niet is is het er niet, maar als het er is dan moet je het wel pakken natuurlijk. Dus het huis is grotendeels weer stofvrij en hygienisch schoon zal ik het maar noemen.
Nu nog even wachten tot het schoneramenvirus zich aandient want dat is ook wel heel erg nodig. Maar goed, ik voel nog niks.
Eind van de middag nadat iedereen zijn rondje gedaan had deed ik ook nog een fijn rondje door de stille polder, geen zon meer maar ozo lekker.
De rest van de tijd gekleurd.
Vanmorgen viel ik bijna om toen ik mijn schoenen pakte, ik was een beetje dizzy en ik denk dat het door de bril komt waar ik nu mee loop omdat de goede stuk is. Volgende week maar een nieuw montuur uitzoeken. Opmeten hoeft niet want ik heb hem pas een jaar.
Vroeger (een paar jaar geleden) vond ik het altijd leuk als ik aan een nieuwe toe was, maar dat wordt ook steeds minder, ook omdat ik gewoon geen leuke monturen zie, Die grote vind ik afschuwelijk, voor mij tenminste, felle kleuren hoef ik ook niet, dat wordt weer wat en ook vervolgd.
Vanmiddag heb ik bijna 20km gefietst. Er waren een paar boodschappen nodig en onderweg bedacht ik er nog iets bij, ik ben er moe van.
Verder lekker aan het kleuren, het huishouden laat ik maar voor wat het is, dat komt wel weer een keer.
De foto komt van het brillenmuseum vandaan, daar liep ik jaren geleden eens een middagje rond, ze dachten dat ik van de krant was ofzo en ik maar foto's maken, die allemaal mislukt waren omdat het er veel te donker was.
Er is nog wel een facebookpagina maar het museum zelf bestaat niet meer.
In 1999 beklom Joop samen met zijn toenmalige vriend de Wildspitze.
Op de foto zijn ze al op de terugweg en wordt de kaart gelezen. Met deze foto wordt hij 's morgens wakker, hij hangt aan de muur, het is ook nog de enige die hij ervan kan vinden. Ze moeten ergens zijn maar we weten niet waar. Eerder naar huis gekomen omdat Joop nierstenen kreeg.
De volgende serie kan wel even duren, dat zijn er veel, want in 2000 ging de reis naar Papoea NieuwGuinea.
Heerlijk geslapen afgelopen nacht. Je stapt dan toch heel anders je bed uit.
Alleen maar gekleurd en gewandeld, dat is allebei goed voor een mens.
De tekening is de helft van de andere die ik altijd maak, lekker simpel en daarom ook veel sneller klaar (A3).
Lekker kleurrijk dat oogt vrolijker dan de saaie kleurtjes van gisteren. Al vind ik dat zelf ook wel erg mooi, het is duidelijk dat niet iedereen het daarmee eens was en een beetje vreemd is hij ook wel, net als ik 
Zoals deze twee kijk ik ook een beetje de wereld in vandaag.
Er was storm afgelopen nacht, veel storm die over ons veluxraam scheerde. Meestal schuilen we achter de dijk of de buren, maar nu dus even niet en ik kon er niet van slapen. Schouders speelden ook op en tegen de ochtend lag ik nog wakker. Dat wordt niet laat vanavond.
Wel twee rondjes gewandeld in de wind, daar knap je dan wel een beetje van op. Tekening afgemaakt. Ik vind hem zelf wel grappig, ik werd er wel vrolijk van toen ik ermee bezig was. .
Ook de fooserie van de Mont Blanc van Joop bijgewerkt, die was lang niet compleet, dus mocht je nog een keer willen kijken hij staat hier.
De foto's zijn niet vaag, dat ben ik alleen maar.
Waar zullen we het eens over hebben, want het is nogal wat allemaal hè.
Nieuwe Corona maatregels met o.a. de nachtklok. Niet dat wij daar ook maar iets van zullen merken maar toch, best ingrijpend en het is al zo stil 's avonds en 's morgens.
Een nieuwe Amerikaanse president, waar wij allemaal of toch de meesten van ons erg blij mee zijn. Wij hebben net naar zijn inwijding zitten kijken, erg luguber met al die mondkapjes. Tot er opeens geknuffeld werd, ik ben daar helemaal niet zo op tegen hoor, maar toch vraag je je dan af of dat zomaar kan.. ik vroeg het aan Joop, want die weet alles. Iedereen is getest natuurlijk, zei hij. Dat zal het zijn natuurlijk, maar waarom dan die flauwkul van die mondkapjes?
Verder is de poot van mijn bril afgebroken tijdens ons dagelijkse knuffelminuutje, langer houden we het niet meer vol, maar mijn bril is wel kapot nu.
Gelukkig heb ik nog veel reservebrillen en dan pak ik altijd weer naar dat oude brilletje waar ik alles nog prima mee zie zeker sinds 2003 want daar heb ik hem al op bij het voeren van Levi
Die klokken van de bovenste foto hebben natuurlijk niets met de avondklok te maken maar meer met de watersnoodramp.
Schenking van 16 klokken door een Wageningse toneelgroep. bron Zeeuws archief.
En nu maar wachten op al die avondklokbabies zo rond eind oktober, begin november.
In 1998 ging Joop voor het eerst naar Nepal om een trektocht naar de Dhaulagiri te maken.
Hij deed dat alleen, vergezeld van 1 kok, 1 hulpkok, 1 gids, 1 hulpgids en 7 dragers, zo was hij toch niet alleen.
Ik heb vandaag alle foto's gescant met het appje van gisteren en tussendoor ook nog gekleurd en andere dingen gedaan voor de afwisseling.
De tocht duurde drie weken. Joop gaat nu zelf de beschrijvingen er nog bij zetten.
Ik hoop dat iedereen nu begrijpt dat ik niet geschikt ben voor zo'n zware tocht. Misschien wel geschikt, maar ik heb geen zin om op een gletsjer te slapen en onder de bloedzuigers te zitten, dan ga ik maar lopen zeuren dat ik naar huis wil en Joop heeft meestal wel genoten, al was het best zwaar af en toe, mooi en onvergetelijk was het zeker.
Op de foto's kan geklikt worden.
Dat Zeeuwse vlaggetje staat daar nog steeds natuurlijk, zodat ze daar weten dat er een Zeeuw was.
Het zag er niet aanlokkelijk uit om naar buiten te gaan vanmorgen, maar ik deed het wel en na een tijdje spotte ik de buurtjes achter me zodat we gezellig samen verder wandelden onder het kletsen.
Vanmiddag nog zo'n rondje en dat was het wel voor vandaag. De sneeuwklokjes had ik vorige week al gezien, heerlijk! Blommetjes!
Begonnen met het fotograferen van de foto's van Joop waar ik het gisteren over had, dat viel niet mee want dat moet rechts. Fototoestel omhooghouden en richten met rechts en met links de boel plat houden, ik had al snel in de gaten dat dat hem niet ging worden, want veel pijn aan mijn arm en schouder. Het omhoog houden en weer terug komen, ik ga door de grond. Verder valt het wel mee hoor.
Eenmaal weer binnen keek ik bij de reacties van gisteren en daar was Dhyan met de gouden tip! Super! Dankjewel!
Gelijk geinstalleerd, die Fotoscan app van Google. Heel snel gaat het niet, maar ik heb de tijd en ik hoef niets te tillen en het kan gewoon binnen en ik hoef ze daarna niet meer bij te snijden, want dat kan daar ook tegelijk.
Joop had foto's aangekruist zodat niet alles hoefde, maar nu doe ik ze gewoon allemaal, het is een mooie serie. En ik hoop dat het dan ook voor iedereen duidelijk wordt waarom ik niet meeging toen, en nu nog niet, naar Nepal. Prachtig om te zien, maar ik hoef er niet te zijn.
Kijk ik zag het afgelopen week pas, ook bij andere nagels, minder duidelijk. Het komt soms voor als er iets schokkends is gebeurd en ik denk dat dit met het overlijden van Didi te maken heeft aan de groeiperiode te zien. Ik heb het vaker gehad en meestal wist ik dan precies waarvan het kwam. De lijnen van Beau heet het en dan niet die strepen in de lengte maar dat ene deukje overdwars.
Frisjes vandaag ook al kwam er geen sneeuw meer, de wind was koud.
Lekker gewandeld en Joop fietste.
Ik kleurde en Joop deed weer andere dingen.
Iemand nog bruikbare tips voor het fotograferen van foto's uit een fotoalbum? Glanzende foto's, ze zijn geplakt, het is een mooi boek en zonde om ze los te gaan trekken. Dat ik op invallend licht van ramen en schaduwen van mezelf moet letten weet ik wel, maar hoe doe ik het het handigst wat dat betreft.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1449-1456 van 7989 |
Volgende Pagina »
