Gisteren gebeurde het weer, ik had een wandeling gemaakt en liep door het dorp naar huis.
'Zonder hond? Neem je geen hond meer? Geen zin meer on te wandelen...!..' en ik herhaalde nog maar eens dat ik er niet meer aan begin, dat ik tenslotte ook iets kan krijgen.... of Joop
Maar nee, zo màg ik niet denken, ik moest naar die oude man van een stukje verderop kijken die elke dag nog met zijn hondje loopt. Ja die oude man heeft geluk, maar er is ook een oude vrouw die steeds weer aan het regelen is om haar hondje een stukje te laten lopen, maar daar komt niemand mee aandragen.
Nee, ik moet afwachten wat er op mijn pad komt! Dat vooral!
Nou als ik niet wil dat er een hond op mijn pad komt dan komt hij er ook niet, zo simpel is het.
Ik wandel met genoegen, zeker nu het zo koud is, lekker door, flink de pas erin.
Geen hond heeft ook zijn voordelen. Heel de dag regen vandaag en ik hoef niet naar buiten, best fijn, al had ik het met hond natuurlijk wèl gedaan, ingepakt en wel een rondje en er zijn echt heel veel hondenbezitters die met zulk weer alleen even naar een stukje gras lopen en snel weer naar binnen gaan.
Als ik nog tien jaar jonger was begon ik gelijk weer aan zo'n dotje als in het filmpje, zoals ik ook tien jaar geleden deed en daar heb ik nooit een dag spijt van gehad en het zou dan ook echt weer een Rottweilertje zijn hoor, dat zijn de liefste, ik mis haar nog elke dag...
Als er eentje klaar is vraag ik meestal aan Joop wat hij ervan vindt en wat het is. Deze keer was hij duidelijk, 'dat zijn wij', waarop ik vroeg wat we dan aan het doen zijn want we zitten wel op onze knieën en weer kwam rap het antwoord 'juun trekke'!
Nou dat is het dus en daar kunnen jullie het mee doen.
Vroeger werd de juun nog gewoon met de hand uit de grond getrokken, daar kwam nog geen machine aan te pas, hij deed het weleens in de schoolvakantie om wat te verdienen, maar dat was nog voordat we elkaar leerden kennen, dus ja ergens klopt er iets niet!
Als we 's morgens allebei tegelijk de deur uitgaan is het altijd weer de vraag wie er het eerste thuis is. Joop fietst 10km en ik wandel er ruim 3. Voor mij ligt het er dan aan wie ik tegenkom en hoeveel praatjes en of foto's ik maak en voor Joop maakt het uit hoe hard het waait en uit welke hoek.
Wat die praatjes betreft maakte ik laatst wel een behoorlijke blunder. Er zijn dames die elke ochtend samen wandelen, ik hoor ze dan al van een eind aan komen kwebbelen. Nu was het de laatste tijd zo dat er weleens een andere dame de plaats in nam van één van de eerste twee (let op het wordt ingewikkeld) en bij zoiets slaat dan gelijk mijn fantasie op hol: 'het is vast haar dochter die een nachtje over is' en daar blijft het dan even bij.
Maar als dan steeds vaker de tweede de plaats van de eerste inneemt gaat mijn fantasie verder: 'misschien is haar relatie voorbij en woont ze weer tijdelijk bij haar moeder', niks raars tegenwoordig, vroeger ook niet.
Vorige week was het plots het geval dat ik eerst de twee dames zoals ze in het begin liepen tegenkwam, dus dame 1 en 2 en een stukje verderop dame 3 met een meneer erbij. Toen begreep ik het niet meer... en ik zei: 'ik kwam je moeder ook al tegen', idioot natuurlijk want dat had ik maar verzonnen. Waarop ze antwoordde 'nee, dat is mijn moeder niet hoor, dat is de overbuurvrouw!', daar bleef het weer bij, we lachten erom en liepen verder.
Een paar dagen later liep ik een stukje op met 'moeder' ze was alleen met haar hond en ik vertelde over mijn vergissing. 'Oooh dat zal ze leuk vinden' zei ze, 'we zijn ongeveer even oud!'
Hahaha, we konden er wel om lachen, ze begreep het ook wel, want zij is grijs en de 'dochter' blond, heel ander type ook, dus ja. Op rimpels let ik nooit zo, maar moeder had ze ook niet zag ik nu.
De nestkast van de foto hangt er pas, geen idee voor welke vogelsoort hij bedoeld is, het lijkt mij een roofvogel, maar dat kom ik vast nog wel te weten binnenkort.
Regen vanmorgen en ik hoefde niet dus deed ik het niet. Wel een paar uurtjes later toen de zon er al weer door kwam af en toe. Het kleinde broertje van gisteren had inmiddels ook zijn hoedje uitgeklapt.
Begin van de middag deed ik wat boodschappen in een bijna lege Plus, dus ik kon fijn bij iedereen uit de buurt blijven. Ook nog even bij Zuidbos voor groente en fruit, de meegenomen verse spruitjes zijn inmiddels alweer op.
Ondertussen was er een bos bloemen bezorgd, dat is ook weleens leuk, vooral als je het totaal niet verwacht.
Nou en toen aan het eind van de middag nog een klein rondje een dag stelt echt niets voor als je lekker bezig bent.
Mist vanmorgen! Een klein wereldje maar niet minder mooi. Een eenzaam geel paddenstoeltje in de berm en alles nat en vol druppels. Ik was alweer vroeg.
Vanmiddag een rondje met het hondje en op de terugweg liep ik om om te zien of zijn hoedje al open was en nog liep ik er ongemerkt voorbij hoewel ik precies wist waar hij stond. Een stukje terug en daar lag hij, tsja, dat kan ook een hond zijn geweest natuurlijk, even met de neus ertegen en zoiets ligt om, Het hoedje was wel open.
Een paar passen verder was intussen zijn kleine broerje op gekomen, die was er vanmorgen nog niet, of ik had hem toen nog over het hoofd gezien.
Aan een nieuwe tekening begonnen, altijd leuk, wat zou het weer worden.
Bij Margo hangen inmiddels de klaprozen ook aan de muur en wat ik dan zo leuk vind is dat ze gewoon kippen heeft met dezelfde kleur groen als in de tekening.
Ik had geloof ik wel goed geslapen, maar was toch wel erg vroeg wakker en na wat gedraai en gekeer besloot ik maar uit bed te gaan, de zon zou zo tevoorschijn komen. En ondanks dat ik een paar dagen geleden nog zei dat ik daar niet voor uit bed ging deed ik het nu toch, het kan verkeren.
Het was mooi maar van korte duur en eer ik thuis was zat hij alweer achter de wolken
Vanmiddag was er een duiven vergaderingetje aan huis. Ik zorgde voor koffie en maakte dat ik weg kwam.
Heel af en toe nog wat zon, maar het werd alsmaar donkerder, wel heerlijk gewandeld en inmiddels regent het.
Ganzen schrikken nergens meer van, tenminste niet van mij met mijn fratsen, maar een spreeuwenverzameling wil nog wel schrikken als je in je handen klapt. Net iets te vroeg gedrukt, ik porbeer het mogen nog eens.
Dan schuif je je gordijntje omhoog en dan zie je dat er alweer zo'n fijne dag aan zit te komen. Het kan niet op! Ochtendwandelingetjes zijn een feestje zo en dat vinden meer mensen.
Vanmiddag een rondje gefietst met Heleen, haar rug wil niet wandelen, maar fietsen is met dit weer ook heerlijk want er staat zowat geen wind. Af en toe even stoppen en op Brouwershaven even op een bankje en al doende fietsten we toch wel 15km bij elkaar.
Geen terras, geen ijsje, alles was dicht, dus thuis was er thee, met pepernootjes.
Voor de meeuwen zodoende ook weinig te schooien.
Al met al voel ik me weer steeds zekerder op de fiets, op en afstappen, bochtjes nemen, alles in het begin wat onzeker, dat gaat nu allemaal weer prima!
Zonsopkomsten en ondergangen daar ga ik niet extra voor op pad, maar net erna is het ook mooi en stil en nog een beetje wazig en het land prachtig groen, ik denk met groenbemsting, maar misschien ook wel wintertarwe, geen idee.
Niet net als gisteren heel blauw vandaag, maar af en toe wat bewolking voor wat extra sfeer.
Joop heeft zijn winterjas en verwarmde wanten al opgezocht voor op de fiets, dat is toch altijd wat frisser. Om te wandelen is dat nog niet nodig, met windje mee is het gewoon warm.
Soms snap je niet dat die wilgen nog overeind blijven, we hebben de laatste tijd toch al genoeg zware stormen gehad en deze heeft totaal geen beschutting, maar hij staat nog fier overeind, al zit er nu wel een duidelijk spleet ergens.
Een heerlijke dag weer vandaag. Iedereen, of toch bijna iedereen, heeft wel van het mooie weer kunnen genieten en wat extra vitamines kunnen happen.
Vliegtuigstepen zijn er net zoals in het begin van het jaar ook nog nauwelijks, ik zag er twee vandaag.
