Vlasdag viel een beetje in het water dit jaar, maar we gingen toch even een ronje doen, mèt paraplu.
Juliette zong dapper de sterren van de hemel onder haar parapluutje en ik denk zomaar dat ze goede zaken deed.
We dronken koffie met wat lekkers erbij maar het bleef druilerig.
Onderweg naar huis tikte ik nog een schattig kruikje op de kop, ondanks mijn voornemen geen 'rommel' meer te kopen kon ik dit toch niet laten staan, oranje hè...
Mooi bij de anderen bovenop de keukenkastjes
De dag begon goed met dat ene witje dat me vrolijk goeiemorgen kwam wensen, het was lekker weer voor een ochtendrondje.
Vanmiddag kwam dat andere witje wat gezelligheid brengen.
Nog steeds lekker weer en na de koffie wandelden we een rondje.
We hebben weer even heerlijk gelachen, er is al ellende genoeg en de vooruitzichten zijn ook niet al te best, maar bij de pakken neer gaan zitten heeft ook geen nut, dus dat doen we dan ook maar niet.
Mijn verkoudheid is nu bijna zo goed als verdwenen, het heeft zodoende best nog lang geduurd en natuurlijk was het hoesten na dat eerste slokje siroop niet over, maar het hielp wel.
Nu lijkt het Joop zijn beurt te worden.
Ik ben een beetje leeg, raar weer ook, wind en donkere wolken maar de voorspelde regen blijft uit. Het valt allemaal wel mee met dat slechte weer. Vanmiddag scheen gewoon lekker de zon en had ik veel teveel kleren aan.
's Avonds is het eigenlijk nog het fijnst om te wandelen. De foto's zijn dan ook allemaal van vanavond.
Nou Didi was behoorlijk jarig hoor. Ik heb voor haar gezongen vanmorgen, Heleen kwam een cadeautje brengen maar toen waren we jammer genoeg niet thuis. Best een spannend cadeau met een balon eraan en het rook ook behoorlijk lekker.
De verrassing was groot toen we het uit hadden gepakt een heuse stokjeshapslinger, toen ze er eentje op had ging ze weer netjes liggen want anders krijgt ze er ook geen tien tegelijk natuurlijk. Maar toen ik niets deed of zei was de verleiding toch te groot en hapte ze er nog maar eentje.... en nog eentje... toen heb ik hem maar even opgeruimd want een misselijke Didi daar hebben we ook niks an.
En we blijven nog maar even in de feeststemming want morgen, donderdag de 15de, is onze kleindochter jarig.
Toen ik vroeg of haar rekeningnummer nog klopte zodat ik haar cadeautje kon overmaken, vroeg ik gelijk of ze een recente foto voor me had zodat ik ook eens met mijn mooie kleindochter kon pronken. Ze stuurde deze en nog eentje van dezelfde serie die zeker niet recent zijn maar andere had ze niet zei ze.
Jammer toch, ze is zo mooi en het is zo makkelijk tegenwoordig, want dan maak je toch even een selfie, oma doet niet anders. Hoe meer foto's hoe vertrouwder je met jezelf raakt en hoe meer je jezelf accepteert zoals je bent.
Ik zei het al, ze is mooi en morgen wordt ze negentien.
Yara was twee toen ik begon met bloggen, dus degenen die van het begin af aan meelezen, kennen haar nog als peuter, al zijn de meeste foto's van de beginperiode verdwenen.
Ze is pas geslaagd voor haar Aeres MBO.
Ze werkt al een tijdje bij Mac Donalds en blijft daar voorlopig. Ze heeft twee paardjes waar ze haar meeste vrije tijd in steekt en ze verzorgt ook nog andere paardjes. Heeft veel vriendinnen en een hoop lol en zo hoort het ook op je negentiende.
Toen ik negentien werd ging ik over vijf maanden trouwen...
Verslapen vanmorgen, niet heel veel hoor een half uurtje misschien. Vroeger vond ik dat heerlijk, maar tegenwoordig niet, dan is het eer je een beetje op gang bent zomaar een uur later dan anders.
Het had behoorlijk gespookt 's nachts, onweer met de bijbehorende hoosbuien, dan lig je toch wakker. Ik wel tenminste.
Morgen, woensdag de 14de wordt Didi tien.
Een oog minder, een beetje grijs hier en daar en best nog speels als het haar uitkomt, zeker geen ouwe chagrijn en nog net zo lief als toen ik haar tien jaar geleden uitkoos, 'dat geeltje, die met die bleare'... ze waren met z'n twaalven. Met het vrouwtje van een zusje heb ik nog af en toe contact.
Code geel zeiden ze vanmorgen.
Op de mooie wolkenluchten na hebben we er weer weinig van gemerkt, een paar spatjes af en toe, dat was het.
Maar ja, vanwege die code gingen we toch maar wat vroeger een rondje doen, want op de buienradar kwam er ook nogal wat aan. Wat een gedoe eigenlijk hè. Vroeger ging je gewoon, met of zonder plu of regenjas.
Zodoende heb ik al twee mouwen klaar en het rugpand opgezet van de trui voor Joop. Een beetje doorbreien maar, want ik heb voor mezelf ook wel iets in gedachten en voor je het weet is het winter...
Sokken, jassen, dassen, mutsen en truien, het komt er allemaal weer aan, heerlijk!
Even mijn schoenen van dichtbij voor de dames. Het zijn wel degelijk damesschoenen, die voor de heren zijn veel grover, ik heb alleen geen idee meer waar ik ze gekocht heb en dat vind ik heel raar
Teva Forebay 's zijn het. Van Meindl is er ook wel zoiets en ook van Salomon. Die van mij zijn volgend jaar ook weer aan vervanging toe, ik kocht deze vorig jaar en daar heb ik volgens mij geen melding van gemaakt, vandaar dat ik het niet meer kan vinden. Nu zie je weer hoe belangrijk het is alles te vermelden.
Je zult maar pas op een boerderij wonen, dan wil je toch een beetje beestenboel om je heen, zoals deze twee. Jonge kalkoenen misschien dacht ik, maar nee, het zijn parelhoenders. Ik vind ze wel mooi.
Lekker gewandeld weer. Joop ging ook alweer mee en nu zonder pijn en moeite een rondje Schapeweg.
We liepen een rondje Schraphage in de wind vanmiddag, al is dat voor Joop nog geen vanzelfsprekendheid, hij heeft nog de conditie van een slappe pannenkoek. Zijn voet ging ook weer pijn doen maar dan op een andere plek, dat kwam door de inlegzooltjes dacht hij. Bij ieder bankje dat we tegenkwamen ging hij wel even zitten.
Dan kon Didi ook even rusten was de smoes en die vond dat ook helemaal niet vervelend.
Veel wind, dat kwam mijn kapsel weer niet ten goede, maar hoe wilder hoe leuker vind ik zelf dus ik laat het maar lekker wapperen.
Vanavond aten we panneNkoeken met een nieuw potje stroop en het viel ons op dat de verpakking anders was. Al eeuwen was het potje rond, van karton en nu ineens van plastic met platte kantjes. Wat een onzin weer zo vonden wij..... daar was zeker over nagedacht....
En jawel ..... ik zocht het eens op. Ze zijn zo gek nog niet bij de Zeeuwsche Boerin.
