Wel gewandeld natuurlijk waarbij ik vanmiddag de ploegende boer met bijbehorende meeuwen zag. Het waren er veel!
Kleine meeuwtjes, ik heb geen idee eigenlijk maar als ik de foto's uitvergroot hebben ze een zwart vlekje naast hun oog, en als ik dan ga zoeken kom ik bij de dwergmeeuw, maar dat kan ook zomaar wat anders zijn. Zeg het maar.
Niet zo zonnig als gisteren, maar net zo lekker om te wandelen hoor.
Na de meeuwen kwam ik ook weer voorbij de hoefbladbloemetjes, ze stonden nog steeds met z'n tweetjes alleen waren ze nu mooi open.
Zo kijkt Joop je aan op dit moment. Ik snap de cijfertjes en kansen allemaal niet zo goed, maar bij Joop was het bij zijn geboorte al zo goed als bepaald dat hij dit zou krijgen. Zijn DNA is onderzocht en hij is behoorlijk erfelijk belast.
Rechts ziet hij nog 0,0 zeggen ze daar, vanwege een grijze vlek in het midden en vertekening van het beeld, en links nog 80% al zit het daar ook al zichtbaar in. Hij doet mee aan een onderzoek, daar ging hij maandag voor. Waar hij was worden alleen de gegevens verzameld, die dan weer worden doorgestuurd voor nader onderzoek. Nu heeft hij voedingssupplementen gekregen en voedingsadvies.
Supplementen zijn Omega 3 visolie Forte en Areds 2 oogformule Minder zink.
Twee keer per week vis, lekker hoor, het is alleen niet te betalen op het ogenblik. Maar bij de PLUS in de diepvries vond ik wilde zalm, een mevrouw nam een zak mee en zei dat het heerlijk was, dat vinden wij inmiddels ook.
En nu is het belangrijk dat onze dochters dus ook de ogen af en toe eens laten testen, dat kan bij de opticien. Als ze erfelijk belast zijn is de kans groot dat ze het ook krijgen. Het hoeft natuurlijk niet, want mijn ogen zijn uitstekend en hopelijk hebben ze gewoon die van mij... erfelijke dingen slaan ook vaak een generatie over...(sprak zij hoopvol) al probeerde Miriam vanmiddag wel een slagboom door de helft te fietsen. Gelukkig was alleen het mandje stuk.
Mochten er vragen zijn stel ze gerust, ik zal tegen Joop zeggen dat hij de reacties in de gaten houdt. Misschien heeft hij nog iets aanvullends, maar het worden te snel cijfertjes en daar zit niemand op te wachten.
Joop heeft zich opgegeven om mee te doen aan een onderzoek in verband met zijn oogziekte en ze zijn blij met hem, nu ja dan is er toch iemand blij. Ik durf daar niet naar toe te rijden, dus deed Mir dat op haar vrije dag. Het duurde ook best lang alles bij elkaar, maar gelukkig hoeft hij over een jaar pas weer.
Ondertussen wandelde ik een rondje en kwam de lepelaars tegen, ik was er al op gewezen door iemand die ik tegen kwam. Zo gezellig die ochtendrondjes, zeker bij zulk lekker weer.
De wasmachine draaide drie wasjes en ik sopte onderussen de bovenkanten van diverse kastjes en de lamp boven de eethoek.
We hebben tegenwoordig ook een appje om te zien waar we zijn, zodat ik kon kijken of ze gearriveerd waren en of ze al op de terugweg waren. Nergens voor nodig natuurlijk, maar ook dat kan handig zijn als je denkt 'wat duurt het lang' op een gewone doordeweeksedag. We zijn nu zo langzamerhand wel voldoende voorbereid op de komende oude dag denk ik. Joop wordt binnenkort 78 dus dan kan het maar gebeurd zijn. Je kunt ook blijven denken dat je zoiets niet nodig hebt, het was er vroeger tenslotte ook niet.
Eenmaal thuis en verhaal gedaan deed ik nog een rondje polder, het was heerlijk buiten en ik deed het op het gemak want was al behoorlijk moe van alles.
Heeel veel ganzen, het begin van het filmpje overslaan dat is te rommelig , maar bij de 25sec. wordt het best leuk, ik heb geen zin meer om te knippen.
Eenmaal februari en na een paar zachte dagen begin ik al te kijken. Zo lang de knop nog niet een klein beetje open is zie je het gegarandeerd niet, daarvoor is het te klein en blad heeft het dan nog niet, dat Klein Hoefblad.
Nog even en de bermen zien weer geel.
Het maakte deze dag in elk geval een stukje minder saai en koud.
Nog steeds heel veel wilde zwanen. Als ze je in de verte zien komen beginnen ze al het land op de wandelen als ze dicht op de kant zitten, zodat je steeds maar die konten ziet.
Joop is begonnen met twee keer per dag een rondje te fietsen, het is nu wat vroeger licht en de laatste dagen minder wind, dat is ook fijn natuurlijk.
Zulke heerlijke ochtenden de laatste dagen en ook al lekker vroeg licht, dan maak ik met plezier mijn rondje twee keer zo lang. Dan heb ik een lange dag in het vooruitzicht, om halfverweg de middag nog een rondje te doen, het ligt eraan hoeveel energie ik nog over heb.
Ik heb lekker zitten kleuren. Eigenlijk is de buitenboel ook wel aan een beurtje toe, maar dat vind ik nog te koud hoor. In plaats daarvan bracht ik een bezoekje aan het tuincentrum in Renesse, gewoon een rondje plantjes kijken en met wat violen thuiskomen, verder niks.
Er kwam ook nog een pakje. Je kunt het beter voor zijn dan dat je later zegt hadden we maar...
Het apart slapen bevalt uitstekend, we worden allebei uitgerust wakker, alleen is er nu niet alleen een duw of een paar woorden nodig om te laten weten 'het gaat niet goed' (wat we natuurlijk al meerdere keren meegemaakt hebben). We hebben nu ieder een knop, ja het is misschien wel een beetje gek maar ik voel me er toch beter bij.
Heel eenvoudig een drukknop op batterijen op het nachtkastje of zoiets en het lawaaiding ligt op de keukenkastjes ergens in het midden. Als je drukt gaat er een riedeltje spelen, net wat je uitgezocht hebt, net zo hard als je wilt en als je nog een keer vijf seconden drukt gaat hij uit. That's it.
En nu maar hopen dat we hem nooit hoeven te gebruiken.
'Beter mee verlegen als om verlegen' zei mijn moeder altijd.
Om 11.40 had ik een afspraak voor een echo van mijn knobbelvinger in Goes. Ik reed om elf uur weg. De weg naar Goes is nooit overdreven druk, de brug kan open zijn of alle stoplichten tegen, maar ik was ruim op tijd. Het parkeerterrein wel overvol, maar juist dat ene lege plekje vlakbij de ingang was vrij voor mij. Even aanmelden, even wachten voor de foto, zo gepiept, even wachten voor de echo, ook zo gepiept en weg was ik weer. In minder dan anderhalf uur was ik weer thuis...! Mij hoor je niet mopperen op het ADRZ, nooit eigenlijk.
Joop had ondertussen gefietst en na een kopje koffie deden we samen boodschappen, daar was het ook lekker rustig, dat is doordeweeks in de winter altijd wel.
Vanmiddag kwamen studenten aan de deur zeuren om geld voor Save the Childeren in verband met de ramp in Turkije en Syrië. Ik wacht meestal netjes tot ze uitgepraat zijn, maar Joop ergert zich er altijd aan dus die kwam even korte metten maken, ik heb daar een hekel aan en hou er een rotgevoel aan over. Ik was toch wel van plan iets te storten hier of daar maar niet op giro 555, al die miljoenen die maar verdwijnen, ik vertrouw dat nooit.
Toen ik achter mijn pc ging zitten was het eerste wat ik zag een actie van Save the Children
Save the Survivors bekijk het filmpje. Het is allemaal zo triest en verschrikkelijk en je kunt niets doen.
Maar nu ben ik donateur geworden, elke maand wat voor de kinderen, voor hùn leven van na de ramp.
Mijn geweten is gesust, want als je niets doet voelt het ook niet goed.
Een gezamelijk wandelingetje met iemand uit het dorp vanmorgen en we maakten er een extra lang rondje van, dan hadden we dat toch maar te pakken! Het was heerlijk!
De boeren zijn ook wel blij met zo'n nachtvorstje of wat, daar droogt het lekker van op.
Vanmiddag nog een rondje om te kijken of het klein hoefblad al boven de grond kwam, maar ik zag op een paar paardenbloemen na nog niets, al zal dat niet lang meer duren. Ik kijk zoals elk jaar weer uit naar de eerste bloemetjes, de katjes zijn er in elk geval al wel.
Toch alles bij elkaar 12km in de benen en vanavond lekker nasi gekookt
