Nadat de vlag was gehesen deden we elk een rondje, Joop op de fiets en ik wandelde. De prachtige oranje bloemen kreeg ik eergisteren van Heleen, een opkikkertje.
Joop fietste om oranje tompoucen op Scharendijke en ik had 7km op de teller toen we ze lekker opaten bij de koffie.
Vanmiddag prutste ik wat met de foto's, want daarvoor ga ik eigenlijk wandelen, dan heb ik weer wat te doen. Wat de dagindeling betreft ben ik behoorlijk ontregeld nu Didi er niet meer is. Het is wel zo dat ik nu wat verder kan lopen. Dat kon natuurlijk toch wel, maar wandelen zonder hond als ze er nog wel zijn, dat gaat niet.
Aan het eind van de middag begon de buurvrouw te zingen, dat kan ze goed en het klinkt altijd heel apart zo midden in het dorp, vooral nu het zo stil is.
De buurvrouwen en ik pakten er een stoeltje en een wijntje bij, dat was even gezellig.
En zo komt er aan deze mooie dag ook weer een eind.
Vroeg wakker en tamelijk vroeg aan de wandel. Het is vandaag al twee weken dat Didi er niet meer is en nog steeds zijn er mensen die vragen waar mijn hond is.
Vanmorgen had ik niets bij me, maar ik ben toch van plan altijd iets hondensnoeperigs bij me te hebben. Ik merk nu dat ik zelf ook anders naar andere honden kijk. Ik keek altijd naar Didi wat ze deed en hoe ze reageerde, maar nu die er niet meer bij loopt en ik kom een loslopende hond tegen, wel met baasje, dan vraag ik me soms toch af wat de hond gaat doen, best raar eigenlijk daar heb ik nog nooit bij stil gestaan
Ik ben niet bang, maar als ze naar me toe komen vind ik het wel leuk als ik ze iets lekkers aan kan bieden.
Verder vandaag niet veel gedaan. Het zijn nog steeds rare dagen en nu ook nog een spannende week voor de boeg in verband met het onderzoek van Joop komende dinsdag. Ik moet dan wel rijden want eigenlijk mag hij dat niet eens na een tia, maar ik moet buiten wachten want ik mag niet het ziekenhuis in en als de ader eventueel schoongemaakt moet worden dan moet dat ook eigenlijk binnen twee weken na de tia.
Het stelt niets voor, het is zo gebeurt, het kan zelfs poliklinisch las ik ergens, maar ik ben er toch behoorlijk van uit mijn evenwicht.
Na de thee vanmorgen gelijk eerst om boodschappen. Ik had nogal een lijstje en als het nu een beetje meezit hoef ik de eerstkomende twee weken misschien niet eens naar de supermarkt, hooguit wat vers en dat kan ook ergens anders. Ik was wel in twee winkels, want ik ben best merkgevoelig en bij de vleesboerderij.
En voordat dat dan allemaal ook weer op zijn plek ligt ben je zo een paar uur verder. Joop hoeft daarbij niet te helpen, hij weet toch niet waar het moet liggen, er zijn gewoon dingen die mannen niet kunnen.
Vanmiddag een wandelingetje richting Dreischor, mijn geboortedorp. Jammer van het sombere weer voor de foto's maar wel lekker om te lopen.
En nu ben ik er versleten van en ook van al het coronagedoe, ik kan het woord niet meer horen.
Vandaag stond in het teken van 'de uitslag'. Best spannend.
Half twaalf moest Joop in het ziekenhuis zijn. Er blijkt nu toch een behoorlijke vernauwing in zijn linker halsslagader te zitten. Heel lang geleden heeft hij dat ook eens in zijn rechter gehad, daarvoor heeft hij toen ascal geslikt en dat heeft daarna geen problemen meer gegeven. Er schijnen al meerdere tia's te zijn geweest, zoiets hoef je niet altijd te merken en de op een na laatste op 1 april waarschijnlijk een lichte beroerte. Wat precies het verschil is snap ik nooit.
Komende dinsdag is er een vervolgonderzoek met contrastvloeistof, waarop de dingen beter te zien zijn. Ze bellen dan woensdagmorgen wat de uitslag is. Blijkt nu dat er werkelijk een behoorlijke vernauwing zit van meer dan 50% dan volgt er binnen twee weken een operatie waarbij de ader schoon wordt gemaakt. Een opname van 1 nacht.
Ik vind het wel een opluchting eigenlijk, eindelijk eens iets gevonden, je snapt toch niet dat dat dan nooit eerder boven water komt. En nu ook maar hopen dat er de komende dagen geen rare dingen gebeuren, eigenlijk ben je toch net een tijdbom.
Vanmiddag wandelde ik en fietste Joop nog een rondje, nog steeds heerlijk weer al is het wel frisser dan gisteren.
Geen ochtendrondje, maar op tijd op stap voor een wat langere wandeling, die vrijheid heb ik nu.
Het was natuurlijk al langere tijd dat ze niet echt vlot meer meeliep, zulke dingen vallen nu pas op, je merkt het wel, maar eigenlijk wil je het ook niet zien en het gaat langzaam, dan weer eens wat beter en dan weer eens wat minder. De slechte vacht vooral, het had er achteraf allemaal mee te maken denk ik, maar nogmaals dat wil je niet zien, de vorige werd dertien dus dat wordt deze ook.... hoop je.
Lekker gewandeld en rommel geraapt, een mens moet toch wat. Ik moet mijn gedachten verzetten, ik merk ook dat ik erg ongedurig ben. Het moet nog allemaal een beetje wennen.
Na een boterham en een bakje thee maar weer op de fiets gestapt, dat was voor het eerst dit jaar. Ik kan het nog. Even naar Noordgouwe voor wat groente en fruit.
Daarna heb ik haar kussens in de restbak gepropt, die lagen nog in de garage, ook al in de weg, dat zijn van die dingetjes... al met al viel het niet mee deze dag, maar niemand heeft dat gemerkt hoor, ben je gek.
De scootmobiel is verkocht vanmorgen, we gaan er maar van uit voorlopig niet zo'n ding nodig te hebben en dan staat hij toch maar in de weg.
Vanmiddag kwamen mijn nieuwe tasjes binnen. Het ritsje van mijn fototoestel tasje was stuk en toen ik eens keek eergisteren zag ik dat gewoon dezelfde er nog was, gelijk in mijn mandje gedaan.
Ik winkelde nog even verder want nu ik misschien soms iets verder kan gaan wandelen en dat afgelopen week ook een keertje deed, kreeg ik dorst. In mijn oude tasje kon er geen druppel bij en eigenlijk dacht ik ook meer aan een rugzakje. Ik vond een leukje ook gewoon los over 1 schouder te dragen. Het was even puzzelen, want ik wil dan wel mijn fototoestel aan de voorkant hebben, makkelijk voor het grijpen. Dat is geukt en ik heb al proefgelopen vanmiddag.
Tien kilometer op de teller. Even gezellig bij Heleen op de thee, zonder Didi, dat zijn dingen die moeten wennen. Mensen die stoppen om te vragen waar mijn hond is, want ze zijn nu eenmaal dat beeld van jou met hond gewend, herkenbaar en zonder wordt je dan minder snel herkend.
Joop ging naar Goes voor zijn onderzoeken. Een heel leeg ziekenhuis zei hij, hij hoefde ook bijna nergens te wachten en betalen om te parkeren hoeft ook al niet meer.
Ik ben zo blij dat het zulk heerlijk weer is, dat maakt alles zoveel makkelijker, zoals altijd wel, maar nu vooral.
Vanmorgen gewoon gelijk een rondje Korteweg, dan smaakt de koffie daarna ook zoveel lekkerder, met daarbij een boterham met een kakelvers gebakken eitje van Dieneke.
Na de koffie met grond en potten in de weer. Gekregen bloemzaad (bij bestelde bijenspullen) gezaaid en als je dan eenmaal bezig bent komt van het één het ander.
Wat dingen opnieuw geplant, gestekt en gescheurd, dus als het goed is wordt het weer een kleurrijk geheel. Ik doe het met wat ik heb, want ik loop nu al te gieten zo droog is alles.
Vanmiddag nog een rondje Stoofweg, dat maakt in totaal 7,5 km. Genoeg met die wind. Joop rolde een rondje op de scootmobiel.
Koolzaad in de Oostweg. Zo mooi zo'n berm!
We aten spitskool, het was goed gelukt. Twee oude flessen open getrokken maar daar zat niets lekkers bij, morgen weer proberen. Zo raken we er toch een keer doorheen.
Het zijn rare tijden. Gisteren had Joop weer net zo'n gevalletje 'aan de hand' als op 1 april. Het duurde maar een paar minuten, hij maakte zich verder geen zorgen en vanmorgen belde hij de huisarts om het te melden en die belde rond de middag terug. Er wordt toch actie ondernomen en komende woensdag al moet hij naar de neuroloog en wordt hij op diverse dingen onderzocht, zoals halsslagader, hersenscan en nog iets, vrijdag is er dan al de uitslag.
Op den duur zou je er een beetje laconiek onder worden, ze zullen wel weer niets vinden, het zal allemaal wel goed zijn, zeggen we dan. Maar ja ik lig er zoals afgelopen nacht behoorlijk wakker van. Dan heb je zitten lezen op het www en daar wordt een mens echt niet vrolijk van.
Vanmiddag een rondje zeedijk gewandeld, er stond behoorlijk veel wind en voor Joop was het dus niets om te fietsen en wandelen is ook geen goed idee nu zijn voet weer opspeelt, dus hij pakte nadat hij onze weer keurig opgelapte auto opgehaald had de scootmobiel voor een rondje door de polder. Ook lekker, misschien toch nog maar even niet verkopen..
Prachtige vergezichten, leeg! Ik kan daar geen genoeg van krijgen ook al is het niet erg fotogeniek misschien volgens velen.
De campings zijn leeg en stil, niet zoals het hoort maar ik vind het niet erg.
Af en toe sta ik even stil om achter me te kijken... 'kom!' roep ik dan en klap een paar keer in mijn handen. en dan zie ik haar aan komen rennen, zoals ze vroeger deed.
