Zoals ik gisteren al zei vind ik de dag opstarten zonder Didi het moeilijkst. Er is niets als je beneden komt om goeiemorgen tegen te zeggen en die dan vrolijk een goeiemorgen terug kwispelt.
Het zag er koud uit vanmorgen maar ik ging toch, je komt dan de andere hondenuitlaters tegen, roept goeiemorgen of er is even een praatje en dat is er niet als je op de bank blijft zitten.
Daarvoor doe ik het ook, het contact met dorpsgenoten, wat ik op Scharendijke zo mistte en hier zo dubbel en dwars terug kreeg. Dat wil ik zeker niet meer kwijt en ook al nemen we misschien geen hond meer dan moet ik dat toch op deze manier in stand houden.
Dus ik kwam drie kilometer later heerlijk opgefrist en een paar koekjes armer weer thuis.
Vanmiddag wandelde ik naar Brouwershaven voor een paprika die ik nodig had voor het avondeten. Drie uitgebreide praatjes en zeven kilometer later kwam ik weer thuis. Heerlijk!
Het was zodoende een fijne was- en wandeldag.
Ik mis Didi vreselijk, maar lekker doorwandelen is ook fijn en af en toe sta ik even stil en kijk achterom of ze nog komt....
Ik heb helemaal ook nog niet over die meerkoet verteld zie ik nu, de helft van haar nest is weggedreven, maar ze zit nog fijn te broeden, dat kan nooit lang meer duren.
Wat een fijne dag was het!
Om vijf uur hoorde ik Ramses op de radio, verder was er in de buurt geloof ik niemand die mee deed, dan ook maar even hier.
Vanmorgen eerst lekker even naar buiten voor een rondje, dan kriebelt het eigenlijk het meest. Ik kwam deze aparte klaver tegen, de inkarnaatklaver, oftewel de crimson clover, dat weten we dan ook weer.
Daarna knipte ik de heg, hij groeit eigenlijk bij de buurvrouw, maar ik hou de bovenkant bij zodat hij niet ook bij mij gaat groeien want ik heb nu wel genoeg hedera gehad.
'Ampersant' veegde ik de rest van de tuin en sjouwde wat met stoelen en potten. Dat vegen was nodig want de boom heeft gebloeid en dat valt daarna allemaal naar beneden, het ligt een beetje aan de wind waar het dan terecht komt. Hierna komen ook nog pluizen geloof ik en dan in de herfst de helicoptertjes, verder geeft hij heerlijke schaduw.
De pers werd bezorgd als een bouwpakket dus Joop was ook weer even zoet. We gaan nog niet persen, maar eerst nog wat meer honingraat verzamelen, zodat er wat meer is anders blijf je bezig.
Na de middag nog een rondje voor mij en Joop frobelde nog iets voor de bijen.
Koninginnen kan je ook kweken, dat wordt weer een experiment, natuurlijk moet je daarvoor eerst weer investeren maar als het goed is verdien je dat dan weer ruimschoots terug...
wordt vervolgd.
Zoals elk jaar hangt ook hier de vlag weer halfstok en vanmiddag zag ik dat hij ook in mijn opa's geboortehuis uit het raam hing, daar is niet altijd iemand, nu wel, vandaar de foto.
Dit was de timmermanswerkplaats, het huisje erachter (niet dat witte wat je ziet) de woning.
Joop stapte op de fiets en ik deed een wandelingetje, het was lekker zo rond de middag, er zou regen komen werd er voorspeld, dus gingen we vroeg. Joop was alweer bijna thuis toen ik net de deur uit was en we elkaar tegen kwamen.
De Borrenbroodsedijk op de bovenste foto, ik blijf het een rare naam vinden. Al met al 8,5 km op de teller, ik heb lekker doorgestapt, waardoor nu misschien weer even een pijnlijke lies. Morgen maar weer even rustig aan.
Ik kwam ook nog een paar Scharendijkse fietsende kennissen tegen en we hebben gezellig even staan kletsen, altijd leuk!
Voor de fotocursus die ook nog steeds niet afgelopen is, deze week een silhouetten opdracht. Ik ging er gisteravond voor op stap, dat vind ik dan al niets, dat ik op een bepaald tijdstip naar buiten moet voor iets waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Curussen, clubjes, klasjes, eigenlijk is het niets voor mij, dat roep ik heel mijn leven al en dat blijkt nu maar weer, al moet ik wel zeggen dat ik er best het een en ander van heb opgestoken, dat dan weer wel en spijt heb ik ook niet.... alleen dat moeten... dan daar zijn, of zitten en dan dat moeten, opdrachten.... ik maak zelf wel uit waar ik foto's van maak en waar ik 's woensdagsavonds om acht uur uithang ;)
Het is wel geen uitblinker maar het is er een. Er zijn er genoeg maar ze gaan niet zitten, deze wel even vanmiddag, maar het waaide veel te hard.
Ik had een grote rondte in gedachten vanmiddag, die ik eenmaal onderweg gelijk maar inkortte want door de wind is het ook niet leuk foto's te maken, dat is toch een goeie smoes vind ik.
Erg slecht geslapen, half drie was ik alweer wakker en dan begint het grote draai- en keerwerk, hopend toch nog even weg te zakken, maar ook dat lukte niet, dus we doen het er maar mee vandaag.
Vanavond lekkere frisse wapperlakens.
De kwikstaart is niet zo scherp als zijn gele voorganger, maar ik vond hem toch wel de moeite van het plaatsen waard.
De honingpers is nog steeds niet binnen, dat duurt lang, zodoende ook nog geen honing op de stoep.
Een paar dagen na het overlijden van Didi, gooide ik haar piep naar Jackson, die daar toen totaal geen interesse in had, hij bleef maar kijken waar ze bleef. Ik ben toen verder gelopen, maar had nog wel contact mijn zijn bazin.
Ze vertelde dat hij later de piep bij hun had gebracht, geweldig vond ik dat natuurlijk.
Nog veel leuker was het om vandaag dit te horen: .... 'en hij is helemaal weg van de piep! Sleept het overal mee naar toe en laat het trots aan iedereen zien. Als ik zeg ga de piep van Didi halen doet hij het meteen !'
Geen leuke dag vandaag. Corona en nog een paar andere dingen beginnen ons behoorlijk de strot uit te komen. Daar komt nog bij dat ik altijd denk dat je met eten heel veel aan je gezondheid kunt doen en dat probeer ik dan weer aan Joop duidelijk te maken.
Dat moet ik niet doen, dat weet ik wel, want hij maakt zelf wel uit wat hij wel of niet eet, maar ja, ik ben ook maar een mens en ik heb nu eenmaal liever niet dat hij het loodje legt.
Ik kan ook heel goed begrijpen dat veel mensen depressief van het hele corona gebeuren worden.
Ik doe mijn best, ik wandel zonder Didi en ik kleur. Eigenlijk lijkt alles bijna normaal, steeds normaler, maar dat is het niet en dat wordt het nooit meer.
De dag begon in elk geval met goed nieuws. De vaatvernauwing bij Joop is ongeveer 35% , een operatie volgt pas bij 50%. Wat medicijnen betreft is hij al optimaal beschermd, dus nu maar hopen dat er niets meer losschiet, of andere nare dingen gebeuren en anders gelijk de dokter of 112 bellen. Gelukkig herkent hij het altijd meteen.
Nadat we daarvan waren bijgekomen haalde Joop de eerste volle raten bij de bijen vandaan. We hebben een pers besteld, die is er nog niet, maar als die er is kunnen we de eerste potjes vullen met echte Zonnemairse bijenhoning, erg spannend en er komt ook weer een kraampje op de stoep. Het zullen er niet zoveel zijn als vroeger want met twee kastjes is de productie nu eenmaal niet zo hoog.
Vanmiddag een rondje Kijkuit, veel hondenbezitters laten hier af en toe hun hond uit, dan kunnen ze even zwemmen vooral 's zomers erg lekker natuurlijk. Ik heb niemand gezien, de hele wandeling ben ik ook eigenlijk niemand tegengekomen op een paar auto's na en Heleen kwam ik tegen omdat we dat onderweg afspraken.
Haar man was jarig geweest en er was nog wat lekkers bij de thee en daarna nog een heel sjiek advocaatje, echt zoals het hoort, in een mooi klein glaasje en met een heel klein lepeltje.
Gistermorgen had ik denk ik een beetje te hard gelopen, dat is ook weer wennen natuurlijk, maar gisteravond kreeg ik plots overal pijn, in mijn lies vooral. Schouders doen eigenlijk altijd wel zeer, de ene keer meer dan de andere, maar die begonnen ook behoorlijk op te spelen.
Mijn moeder stak het altijd op verandering van weer, die had dat namelijk ook. 'Mun kriege angder weer, mun schoeren doe zeer', zei ze dan'.
En mijn rug wilde niet en mijn knie deed zeer. Ik moet het ook af en toe eens zeggen denk ik dan, het is bij mij ook niet altijd allemaal zorgeloze soepelheid, welnee. Iedereen heeft pijntjes, ik ook.
Gelukkig is het niet zo erg dat ik constant aan de pijnstillers moet, af en toe een paracetamolletje voldoet, zoals vandaag.
Vanmiddag waren we even in het ziekenhuis in Goes voor het onderzoek van Joop. Het was eigenlijk zo gebeurd, na een half uurtje kwam hij alweer aangelopen. Morgenochtend telefonisch de uitslag en wat er eventueel verder gaat gebeuren.
Toen we terug waren leek het even wat droger te worden en deed ik nog een rondje om eventueel de pijn uit mijn lies te lopen en dat is gelukt!
Aardappels en vlas kleuren goed naast elkaar en fazant en vlas ook. Geen geweldige foto's, niet scherp, maar mooi genoeg voor vandaag vind ik, het is nu eenmaal niet elke dag feest.
