Ik deed mijn beklag nog maar eens bij Photobucket en ik krijg toch altijd best snel antwoord. Ook al weten ze niet wanneer, er is nog altijd hoop
Thank you for letting me know and I am sorry to hear you are still experiencing issues. I checked your account and it looks like your account is still one of the accounts affected by the remaining systems that are slowly restoring. We currently don't have an estimated time when these issues will be fixed but we are hoping that this will be resolved as soon as possible.
I'll keep your ticket open and reach back out to you once we have an update to provide. Again, our apologies for the inconvenience this is causing you.
Lekker zonnig vandaag, al was het voordat ik thuis was weer bewolkt en erg koud.
Versleten na een slapeloze nacht vandaag.
Eerst wachten tot we weg konden.
Toen wachten tot het gebeurd was, dat duurde twee uur
'Alles is OK en om kwart over zeven mag ik naar huis' appte hij
Daarna wachten tot ik hem weer op kon gaan halen en dat heb ik net gedaan.
Niet gewend om in het donker te rijden, ik zag niet zoveel, dus ik zette mijn bril eens op, die was vuil en dat hielp gelukkig, het geschitter van de lampen was ineens een stuk minder. Zonder brokken heen en weer naar Goes, maar ik heb wel peultjes gezweten hoor.
Met zijn arm in een mitella, drukverband op de pols, het ziet er heftiger uit dan het is voor dat minuscule gaatje dat ze gemaakt hebben, maar goed, hij moet er even voorzichtig mee doen.
De cardioloog was meer benieuwd naar de stends die er al zitten begrijp ik nu, hoe ze erbij stonden, omdat de hartoverslag die hij altijd heeft veranderd is. Ze stonden er prima bij.
Wat er nu werkelijk met die druk op de borst is weten we nog niet natuurlijk, het was ook al minder de laatste dagen, volgens mij heeft Joop ook gewoon decemberstress net als ik, alleen wist hij dat nog niet.
Alleen maar regen vandaag.
Nu is het gelukkig droog en we deden rond een uur of vijf lekker nog een rondje Korteweg.
Zo langzamerhand wordt alles wel weer gewoon al hebben we nu morgen dat onderzoek eindelijk in beeld. Alles bij elkaar duurt het een paar uur en ik hoop hem begin van de avond weer op te halen, want auto rijden is er dan weer een paar dagen niet bij, net zo min als andere belastende dingen. Positief is dat het met zijn voet steeds beter gaat, hij kan er nu weer gewoon op staan, dus daar zit in elk geval verbetering in. Hij heeft de legpuzzels weer tevoorschijn gehaald om bezig te zijn, vorige week voor de kerst al hoor, maar wandelen of op een andere manier lekker naar buiten is er voor hem even niet bij.
Nu was dat vandaag ook niet zo heel erg, al knap ik er altijd wel van op. Het was waterkoud! Didi en ik wandelden lekker door, dat gaat pas als ik haar aanlijn, als ze losloopt gaat ze lopen sukkelen en daarvoor was het te koud.
Het viel me op hoe helder de slootjes waren langs de Weeldijk, het leken wel vijvertjes. Alles is zo kaal en gemaaid, ik kan niet wachten tot er weer eens iets gaat bloeien, al zag ik wel mooie madeliefjes onderweg, maar ja, die zijn er altijd wel.
We beginnen het nieuwe jaar maar eens met een waar gebeurd verhaal.
Onderweg naar de verjaardag van Sil een paar dagen geleden zouden we een bloemetje kopen op Nieuwerkerk, daar zit een goede bloemist zo wisten wij. Eenmaal daar was die gesloten, zo ook de bloemist naast de Jumbo, de veiling was gesloten blijkbaar en dan heb je geen verse bloemen natuurlijk, net of ze elke dag naar de veiling gaan...
Maaarr bij de Jumbo hadden ze ook bloemen en de rozen die er stonden zagen er werkelijk prachtig uit, knoppen net iets open zodat je denkt, ze doen het wel, lekker stevig, mooie kleuren, dus ik trok twee bossen uit de emmers, ton sur ton en keek eens rond of iemand er misschien één bos van kon maken, dat is wel zo leuk.
Ik kreeg met niemand oogcontact (als er al iemand was), laat staan dat ik tegen ze kon praten, maar na een minuut of wat kon ik een meisje aanschieten, of zij, of iemand anders misschien van die twee bossen één kon maken.... ah ze ging eens zoeken, ze keek er wel een beetje hulpeloos bij, maar zo erg druk was het toch nog niet en kerst was voorbij.
Ah daar was ze weer, nee ze had nog niemand gevonden, maar ze zocht nog even verder en weg was ze weer. Er waren kassa's, dus ik besloot dat ik ze misschien eerst beter kon betalen. Ik zwaaide eens met de bossen, 'waar kan ik ze betalen' riep ik.. ik werd inmiddels wel een beetje hopeloos. 'Ik wil ze ook wel zo meenemen hoor' zei ik maar eens, in de hoop dat er iemand zou schrikken. Ah daar was het meisje weer, ze had het gehoord en zei, 'oh dat zou fijn zijn' ze dacht natuurlijk dat ik twee losse bossen bedoelde, ipv zonder te betalen.
'Het bloemenmeisje heeft vrij' zei ze, maar nu was er ineens ook een kassa waar ik terecht kon. Ik betaalde en ja hoor, hij maakte er wel 'even' één van. Hij pakte de bloemen heel voorzichtig aan alsof ze breekbaar waren, begon ook een beetje te trillen en ik dacht meteen, 'ojee, waar begin ik aan', denkend aan de wachtende Mir en Joop in de auto.
Het papier van de eerste bos werd voorzichtig losgeknipt, natuurlijk doe je dan ook niet gelijk de tweede bos als je toch die schaar beet hebt. Daarna ging hij aan de elastiekjes peuteren, dat begreep ik wel want hij moest natuurlijk een hele hebben om de boel weer vast te maken. Er zaten wel drie elastiekjes aan en toen hij aan de tweede begon te peuteren zei ik 'die kan je toch doorknippen'. Dat deed hij toen.
De tweede bos ging ondanks de ervaring van de eerste niets sneller, mijn gat ging uit zeggen we dan hier, ik stond het allemaal met verbazing aan te zien en weten jullie wat hij toen deed.......?!!
TOEN KWAKTE HIJ ZO DE ENE OP DE ANDER BOS!
Mijn mond viel open, want ik dacht natuurlijk dat hij nu om en om een roosje van de ene en daarna van de andere bos zou pakken, dus dat zei ik. 'Nee mevrouw, dàt kan ik niet!' en hij scheurde voorzichtig een nieuw doorzichtig papiertje van de grote rol en vroeg of het een cadeautje was, dan deed hij er nog een leuk strikje aan.
'Ja ze moesten ze nog planten' zei ik toen ik bij de auto kwam. We hebben erg gelachen en nu nog als ik eraan denk, het is toch zo fijn als je de humor van de dingen kunt zien. Humor redt echt mensenlevens.
Voor iedereen!
Alweer feest vandaag, in december weten wij nu eenmaal niet van ophouden.
Vandaag vierden wij onze 53 jarige huwelijksdag met een etentje bij Salud, nu ja gewoon lekker makkelijk buiten de deur eten. Het was druk op Schearendieke, zoals overal wel denk ik, de Duitsers komen na de kerstdagen deze kant op om de jaarwisseling te vieren. Hier liepen vanmiddag ook allemaal vreemdelingen op de dijk.
Het was heerlijk vandaag. Lekker zonnig dus ik verzamelde wat stof en deed alvast de engeltjes en de dennenappels in de zak, overmorgen de lichtjes erbij dan kunnen ze weer naar zolder.
Kwart over vijf en nog helder en licht, zo mooi!
Fijne jaarwisseling en liever geen vuurwerk...
....the end is near
Het is niet echt licht geweest vandaag. Deze foto is van een uur of twee, dan zou het toch licht moeten zijn.
Na de wandeling toch nog even naar de winkel want de bananen waren op en zonder kunnen we niet. Alles bij elkaar had ik toch weer een flinke tas met boodschappen met vooral gezonde dingen.
Nog even doorbijten, ik ben de lichtjes zat.
Morgen maandag, op naar vrijdag, nog vijf nachtjes tot de cathederisatie. Die spray heeft hij al een paar keer gebruikt waarna de pijn toch wel weer zakt, het blijft een vervelende en ook spannende toestand.
We waren dus even in Nijkerk vandaag, om te proosten en even gezellig bij elkaar te zijn.
Mir had ook een vrije dag genomen en we reden met zijn drietjes heen en weer. Gelukkig was het goed weer en niet al te druk op de weg.
Er was nog iets met bloemen, we hebben erg gelachen, maar dat komt toch nooit zo leuk over als je het navertelt.
Kleinkinderen ook weer eens gezien, al was het allemaal maar kort. Kinderen hebben tegenwoordig geen verkering meer maar gelijk een relatie als ik het goed begrepen heb. Kortom, ze worden volwassen!
Heleen zorgde voor Didi, waarvoor ik haar erg dankbaar ben. Die lange auroritten is niets meer voor zo'n oud beest, maar ja een rondje met Heleen door de polder is ook niet alledaags.
Morgen weer gewoon zondag. Ik ben er versleten van. Foto's heb ik niet veel gemaakt, deze maakte Levi en ik moet erbij zeggen dat we er niet op zijn florissantst uitzagen, maar ja, wie wel met deze dagen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1777-1784 van 7928 |
Volgende Pagina »
