De warmste decemberdag ooit vandaag. Het was dan ook heerlijk toeven op het strand en zo dachten veel baasjes met hondjes erover.
Onderweg naar het strand gingen de vogels als een gek tekeer, die hebben ook al behoorlijk het voorjaar in hun bol. Ik vind het ook wel best hoor, maar het is nog lang geen maart natuurlijk, het zou fijn zijn, zulk weer met Straô.
Op het strand wat (zilver?) pleviertjes.
Iemand rookte hier een sigaartje en deed er wat leuks mee. Of opa maakte het bouwwerk van zijn kleindochter af met een heuse schoorsteen. Of het was een stiekum sigaartje, of een laatste van iemand die wil stoppen. Het blijft gissen natuurlijk.
Een grijze dag. Ik poetste wat, was even in Zierikzee en deed daarna nog een rondje.
Ik maakte geen enkele foto, dus plaats er eentje uit het mapje natuur van afgelopen jaar, dat ik hieronder zet.
Omdat de bloemen, de bijtjes en andere beestjes volgend jaar allemaal in deze map komen zal die dan wel iets groter worden, dat zien we dan eind volgend jaar wel weer... bij leven en welzijn.
Daar, rechtvooruit in het midden, daar zou het moeten komen, dat Brouwerseiland.
Je moet er toch niet aan denken, weer een heel park dat de helft van de tijd leeg zal staan, want permanent wil daar toch niemand wonen, zo tussen de zoute Noordzee en de ook weer steeds zouter wordende Grevelingen, dat is tenminste ook de bedoeling.
Zoute klamme lucht want dat droogt niet, vochtige huizen, nattigheid, schimmel, nee dat wordt niets! Ik hoop zo dat het niet doorgaat en de surfers met mij.
Het strand aan de andere kant van de dam is pas opgespoten, het ziet er weer bijna net zo uit als in de jaren zeventig toen wij hier vaak naar het strand gingen met de kinderen, er was toen nog geen surfer te bekennen. Heerlijke zomers hebben we daar beleefd.
Vandaag trouwens ook geen surfers, maar wel een ander clubje die iets anders gingen oefenen zo te zien.
Hier is mijn Golf nog weleens over de keien naar beneden gehobbeld. Er stond een stevige bries en ik was vergeten hem op de handrem te zetten. Opkomend water was het ook nog eens maar gelukkig kwam er snel hulp en kon mijn Golfje van de golven gered worden.
Bruine bonen stonden er op het menu vanavond dus ik nam een pot mee vanmorgen in de winkel, met nog een paar andere potten eetbaars voor noodgevallen, ik heb er altijd wel een paar te staan.
"Eet jij dat? Dat komt er bij mij niet in hoor, bleeeh, bah, getver! Als ik bruine bonen eet koop ik ze los om te weken, veel lekkerder en allemaal verschillende soorten vleesjes erin, heerlijk! Maar ik heb ook een stoomoven hè! Zo gaar! Heerlijk!"
Ik voelde me bijna een misdadigster, slecht, mislukt, dat ik dat kon eten... zo'n pot... maar het was toch altijd lekker... en het staat bij het mensenvoer...
En een stoomoven, daar kan ik me al helemaal niets bij voorstellen. Ik heb vier pitten met gas eronder en daar doe ik het al jaren mee. Wij eten op onze manier lekker en ook erg gezond hoor, daar zorg ik wel voor, behalve dan misschien drie keer op een jaar een pot en bruine bonen iets vaker.
Ik heb er de hele middag aan moeten denken, dat iemand je gewoon in een paar minuten zo'n rotgevoel kan bezorgen, terwijl ik dat helemaal niet van haar gewend ben hoor, want ik ken haar al jaaaaren. Daarom zei ze het ook zo recht voor z'n raap denk ik, niet wetend hoe het me raakte.
Koken is nu eenmaal niet mijn ding.
Gelukkig heb ik genoeg andere kwaliteiten... ;)
De sperwer was niet helemaal jofel, of hij zat op een prooi, maar hij veroerde geen vin.
Jaren geleden maakte ik ook al eens een foto van zo'n spoor, zonder beestje. Vandaag zag ik er eentje mèt beestje en daarna nog een heleboel zeesterretjes die zulke mooie sporen maakten.
Soms ook halfdood, zo leek het tenminste..
Of opgevreten en wel alleen een afdruk achterlatend.
Het was heerlijk vanmorgen, maar al snel kwam er zeemist en was het gedaan met de zon.
We wandelden zodoende ook niet al te ver want het leek erop dat het zou gaan regenen, maar gelukkig viel dat mee.
Vanmiddag nog even naar Zierikzee, iets terugbrengen, daar moet je niet te lang mee wachten vind ik altijd.
We aten bloemkool met een runderschnitzel en ik vroeg of Joop al gezien had dat we die zo gezellig bij kaarslicht zaten te eten, want anders zou het zomaar onopgemerkt kunnen blijven.
"Natuurlijk heb ik dat gezien" zei hij.
"Gezellig hè", zei ik weer.
"Ik vind eten met jou altijd gezellig, mèt en zonder kaarslicht..."
We waren het er wel over eens dat ook mijn kookkunsten daartoe bijdragen natuurlijk.
Natuurlijk had ik gisteren de binnenboel ook nog wat versierd, voornamelijk met lampjes dat vind ik het leukst, zeker als het donker weer is en dat is het. Je wandelt een kilometertje of wat en het wordt alweer donker.
In de polder wordt er ook hard gewerkt om de boel een beetje in de kerstsfeer te brengen.
En om maar even in de polder te blijven ook het mapje polder van afgelopen jaar.
De lichtjes branden.
Ik heb het nieuwe boompje voor het keukenraam met voor de sier wat strikjes en onbreekbare ballen.
Het boompje van vorig jaar heb ik ook een beetje opgetut met Hortensiabloemenballen, dat staat erg leuk en de Hortensia moet toch nog gesnoeid worden.
Achterin de tuin ook nog wat licht en klaar zijn we weer voor dit jaar.
We zijn bij het mapje luchten beland.
Het was een beetje rommelige dag, boodschapje hier, boodschapje daar, ik ben eigenlijk al aan het zorgen dat ik er klaar voor ben. Geen idee voor wat, maar mijn voorraad is op peil. Ik word altijd een beetje kriegelig rond deze tijd. Morgen de lampjes in de boom, dat wilde ik ook nog doen vanmiddag, maar toen begon het te regenen.
En omdat ik geen enkele foto gemaakt had vandaag dook ik eens in het archief, wat was er tien jaar geleden op deze dag aan de hand. Dit dus. Ook gezellig!
Ik ging vandaag naar de kapper en Yara tien jaar geleden dus ook, toen nog in de keuken. Tante Mir was haar nieuwe kapsalon al aan het voorbereiden en zou het jaar daarop in 2006 haar deuren openen.
Een tweede start, want natuurlijk was ze al eerder kleine zelfstandige in ons dorp, zo rond 1986.
Nog zo'n bijzonder geval, waar ik eigenlijk bijna de hele dag zoet mee was en gisteren ook al.
Ik vind ze wel grappig en natuurlijk zijn het de kleinkinderen.
Deze foto's gebruikte ik als voorbeeld.
Het hoeft ook niet zo te lijken, het is meer het idee, dacht ik dapper.
Dat deed ik dus en het was koud toen ik een stukje wandelde. Wel dat je denkt, 'we doen de kachel weer eens aan'.
Vandaag het mapje familie, de duiven slaan we maar even over dat zijn er maar vijf en een duif is nu eenmaal maar een duif.
Er zitten ook mensen in die helemaal geen familie zijn, maar die er zo langzamerhand wel een beetje bij horen, of alweer uit het zicht verdwenen zijn, zoals dat overal gebeurt.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3313-3320 van 7989 |
Volgende Pagina »
