Een donkere dag die begon met regen. Ik deed nog eens wat boodschappen bij de Lidl maar de helft van wat ik nodig had was op, veel schappen waren leeg... heel vervelend. Ik kwam wel een oude bekende tegen waar ik even mee heb staan kletsen, dat was erg leuk.
Bij de vleesboerderij was er iemand die me aansprak: 'jie bin toch Ria van Felies?' ze had wel een bekend gezicht maar verder wist ik het niet. 'Ik zie't an je huzicht, je lieken op je voader', ja hoor dat zal dan wel dacht ik, die maar het liefst op mijn moeder wil lijken. Ze woonde vroeger vlakbij ons op de Boogerdweg, vandaar dat ik het niet meer wist, ik was net uit de luiers.
Vanmiddag was het droog en deed ik toch nog een klein rondje. Na gisteren even kalm aan want mijn goede schoenen hebben Janny en Freek meegenomen die zijn bij de schoenmaker, die ik nu aandoe zitten eigenlijk net iets te krap.
Ik heb heerlijk geslapen afgelopen nacht, misschien door de lange wandeling, of misschien door mijn bezoek aan de grot, wie zal het zeggen. Mijn schouder is in 1 keer niet over natuurlijk, dat had ik ook niet verwacht, dat zou te mooi zijn voor iets waar ik al jaren mee loop. Maar het was wel heel fijn, ik heb er een goed gevoel aan overgehouden, het heeft me opgelucht. Ik ga zeker nog eens, het kan zijn dat de schouder dan ook minder pijnlijk wordt, ook kan dat nu nog het geval zijn zei Ed. Dat merk ik dan vanzelf. Het is ook niet zo dat ik dat de hele dag door voel, zo erg is het ook weer niet gelukkig.
Vandaag is het alweer twee jaar geleden dat Joke overleed.
Er werd me gevraagd of ik misschien vanmiddag die kant op moest, dat moest ik niet, maar het leek me wel een leuke wandeling vandaar! Vijf kilometer heen en terug moest kunnen.
Ik belde aan en ja hoor, wat ik al verwachtte gebeurde, 'Hee Ria!' Geweldig toch dat Facebook, ook al vinden veel mensen van niet. Ga zitten, kopje thee? Nou daar was ik best aan toe en we kletsen gezellig en op het moment dat ik dacht om maar weer eens op te stappen vroeg ik of ik misschien eens een afspraak kon maken voor in de grot, want mijn schouders en mijn gemoed... ik zag het wel eens zitten, wie weet hielp het.
Dat kon. En omdat het leek of hij alle tijd had vroeg ik of het misschien nu gewoon kon, ik was er nu toch... en ook dat ging. Wel even eerst de kachel aan want het was er koud. Ik voelde me de hele tijd al erg op mijn gemak en dat veranderde ook niet daar beneden, integendeel.
We praatten gezellig verder en ik vroeg me af wanneer de sessie eens zou beginnen maar alles op het gemak.
Mijn klachten werden aangepakt onder leiding van... natuurlijk is het allemaal wat wazig, trance healing wat wil je, maar ik voelde me er goed bij. Na afloop nog een kopje thee en nog wat napraten in het erg gezellige tuinhuis.
En toen nog die 5km terug, heerlijk! Al glimlachend de polder door samen met oma Maria dat wist ik inmiddels ook. Nu maar afwachten hoe mijn schouders zich vannacht gedragen en vooral hoe ik morgenochtend wakker word.
Een erg fijne overwacht bijzondere dinsdagmiddag, daar in die Andere Wereld.
Na de schreeuw nu maar een juichpose, ik probeerde er in elk geval iets vrolijkers van te maken, wat niet altijd lukt. Het is geen weer om buiten te zitten dus ik kleur en wandel.
Wel af en toe even een rondje door de tuin, waar de lampionnetjes al beginnen te kleuren, zo leuk! Bloemetjes ook nog genoeg, dat worden veel lampionnen komend najaar en winter. Leuk!
En dit is de ui van Kees. Hij plantte er een paar jaar geleden een paar in het strookje grond achter de schutting, daar is er nog eentje van over blijkbaar en die gaat nu bloeien, net als op het land zag ik vanmiddag, maar die zitten nog geen twee jaar in de grond hoor, dat is een sneller soort.
's Morgens grijs en nattig en in de middag steeds zonniger met daarbij een flinke portie wind en gewoon een zomers temperatuurtje. We zijn weer lekker uitgewaaid in elk geval.
Verder lekker zitten kleuren, want om buiten te zitten was het toch net iets te winderig.
We moeten het er maar mee doen, de virussen waaien zodoende wel over. Gewoon lekker buiten blijven met z'n allen. Hoe zou het eigenlijk met de ventilatie in supermarkten gesteld zijn? Ventilatie is toch heel iets anders dan airco, maar dat zal in onze spiksplinternieuwe Plus toch wel goed geregeld zijn neem ik aan.
Voorlopig heb ik even niets nodig en voor vers ga ik naar een boer of Zuidbos.
Ik ben nog niet kinds hoor, maar ik moest er aan denken. Ik had hier in Zonnemaire in de vakanties soms ook een schipperskind vriedinnetje, haar opa en oma woonden vlak bij ons, daar logeerde ze dan soms en dan speelden we samen, zo'n zestig jaar geleden.
Een miezerige dag vandaag, dus ik bleef binnen vanmorgen, nergens voor nodig om naar buiten te gaan... nu ja wat boodschappen moesten er nog wel gedaan worden maar dat kon met de auto gelukkig en waar ik al bang voor was gebeurde, het was errug druk. Veel jongeren die zich nergens iets van aantrokken en alleen maar bezig waren met wat ze NODIG hadden.
Ik was bij de PLUS en had een briefje gemaakt dat ik ook nog had meegenomen, dus ik deed niet een extra rondje door andere paden, nam alleen wat ik nodig had en maakte dat ik wegkwam. Ik had ook het idee dat er veel teveel winkelwagentjes stonden, maar ook een hoop van die rolmandjes en gewone draagmandjes, kom maar binnen hoor mensen er is genoeg, ook om het in te dragen.
En dan heb ik het toch niet naar mijn zin, Joop ook niet dus we gingen lekker een rondje doen. Joop op de fiets en ik op mijn schoenen. Heerlijk! Nog wat fotomateriaal voor thuis, dat maakte alles weer goed.
Al met al, ondanks de regen en de winkelprikkels toch best een fijne dag.
Helemaal links op de foto de bloemen waarvan ik de laatste dagen een foto plaatste. Ze zijn nu wel over hun hoogtepunt heen en er komen er nog wel een paar, maar wat ik wil laten zien is dat als je ze zo ziet staan ze eigenlijk niets voorstellen. Dit staat aan de zijkant van de garage.
De bakken aan de voorkant zijn eigenlijk het hele jaar leuk, ze wisselen met de seizoenen en tot nu toe loopt dat leuk op, nooit gedacht dat ik daar zoveel plezier aan kon beleven. Daar bij de eendjes aan de voorkant komt er een kruipertje door de stenen heen, daar komen prachtige paarsblauwe bloemetjes in, ik laat ze lekker groeien.
Nog een beetje geveegd vanmorgen na het wandelen en de geraniums verzorgd, ik zou tenslotte visite krijgen was me gisteravond beloofd.
We waren het tweede bezoekje al van Janny en Freek deze dag en ze vinden het dan wel lekker om even te wandelen en omdat ik beloofd had met Paule te wandelen vanmiddag kwam dat best goed uit, zo kon Janny ook eens kennis maken.
Heerlijk utgewaaid daar mankeerde het niet aan vandaag en bovendien weer eens even lekker gekletst en gelachen met mijn grote zus.
Een grijze boel vanmorgen, maar gelukkig niet zo koud. Ik loop nu het rondje ook weleens andersom als dat voor de wind gunstiger is. Didi wilde altijd gelijk rechsaf als we de deur uitstapten. Honden hebben ook zo hun gewoontes.
Daarna veegde ik vooral. De proppers van afgelopen maandag hadden er een behoorlijke bende van gemaakt, want wel alles maaien, maar niks vegen schiet niet op en het leek ook allemaal mijn kant op te waaien, wat natuurlijk niet zo is want het lag overal.
Ach ja het is weer aan de kant en ik was wat in beweging. Gelijk de uitgebloeide campanula ook maar eens grondig opgeruimd en ook de parkeerplaatsen van de buren, want die vinden het wel best zolang de auto past ;)
Nou en toen hadden we vanmiddag opeens weer dit.
Ik liep langs de eigenaar van het dode paard en hij wist al lang dat het moest gebeuren, kreupel aan de achterkant en nu ook aan de voorkant, het ging niet meer. Er komt nu een Tinker bij zei hij, dat zijn wat kleinere paardjes. Dan zijn ze weer met z'n drietjes.
Daarna kwam ik voorbij Paule, het wandelhondje. Hij blafte dus ik keek even om hem wat lekkers te geven, het vrouwtje kwam ook en ik moest zitten en wat drinken en ja, ze heeft veel te vertellen, maar ik wilde ook nog even mijn rondje af maken, dus ik was blij toen er een ander wandelvriendinnetje iets kwam halen.
Het kwam even ter sprake, maar die kinderen gaan natuurlijk na de vakantie weer naar school. Ik hoop niet dat ze van me verwacht dat ik heel veel en op vaste tijden met Paule ga wandelen, want geen hond meer geeft mij ook meer vrijheid voor andere dingen, zoals wat verdere wandelingen en misschien ook eens ergens anders, foto's maken. Ik heb een vinger gegeven en hopelijk verwacht ze nu niet als vanzelfsprekend mijn hele hand.
Ik mis Didi, niet alleen een hond.
UPDATE:
Voor Dhyan, de Proppers in beeld. In opdracht van de gemeente houden ze de straten onkruidvrij, maaien de dijk en houden de trapjes begaanbaar, zulke dingen. Dat had ik erbij moeten zetten natuurlijk.
Hier had ik het ook over ze maar jullie kunnen ook niet alles onthouden natuurlijk.
Grotendeels droog vanmorgen. We zouden bezoek krijgen dus lekker vroeg even op stap. Gelukkig was het dode paard weg.
Ed (de broer van Joop) en zijn vriendin waren een weekje op stap met de nieuwe camper. Nu ben ik toch helemaal vergeten een foto te maken, maar hij is prachtig hoor (de nieuwe camper), alles dr op en dr an, een Ford.
'Vort met de Ford' vind ik eigenlijk wel een toepasselijke naam, vind je ook niet Ed? Gelukkig nòg een familielid dat meeleest.
Nadat we gezellig een tijdje hadden bijgepraat, gingen ze weer op stap. Joop moest ook weg en inmiddels was het weer behoorlijk opgeklaard, ik deed nog een rondje want er waren prachtige wolkenluchten.
De tekening heb ik gisteravond afgemaakt, dit is een hele snelle, zondagavond aan begonnen en achter elkaar klaar, ook niet erg precies gekleud, hij moest er gewoon even uit.
Ed had ik ooit een tekening beloofd dus die hebben ze vanmorgen ook uitgezocht, die komt binnenkort in Spanje te hangen. Best trots!
