Het is vandaag alweer vier jaar geleden dat we verhuisden.
Soms vraag ik me weleens af wat voor impact dat op Didi heeft gehad, zoveel minder bewegingsruimte, maar die beweging heb ik haar toch ruimschoots teruggegeven denk ik dan. Natuurlijk was het wennen voor ons alle drie, we kregen alledrie minder ruimte voor onszelf en Didi geen gras meer om lekker te rollen en een plek om zomaar lekker te liggen kijken naar wat er zoal rondom haar gebeurde, dat was hier niet.
Maar ze was bij ons, dat was wat ze wilde en dus was het goed, ook al was er geen gras.
Voor het eerst sinds drie maanden kwamen Janny en Freek ook weer eens langs, met in acht neming van de anderhalve meter afstand, wat je soms misschien weleens bijna vergeet, maar we deden ons best en we konden lekker buiten zitten.
Zij zijn behoorlijk voorzichtig, nog steeds, met een werkende zoon in huis en andere kinderen en kleinkinderen die niet bij hun komen maar wel vlakbij wonen, dus zwaaien en even een praatje op afstand kan. Ik had de wc schoongemaakt zodat zij beneden konden en wij boven, dat zijn van die dingetjes waar je dan toch rekening mee houdt.
Het was weer gezellig en we wandelden ook nog een rondje in de zon met een roseetje toe.
Alweer een leuk vogeltje op de vroege morgen en dit blijkt de roodborst tapuit te zijn. Ik vind het best.
Vanmiddag nog een rondje al had ik wel een soort baaldag vandaag. Wel lekker in de zon gezeten. Joop fietste en keek nog eens bij de bijen.
Zo ziet het er inmiddels uit, een grote kast en een kleintje.
Vandaag is het alweer vijf weken geleden dat Didi stierf. Ik zat weer buiten, net als vijf weken geleden en alles herhaalde zich in mijn gedachten. Joop zat binnen, net als vijf weken geleden, hij zit nu eenmaal niet graag buiten. De hele middag had hij niet in de gaten gehad wat er zich buiten afspeelde, ik heb hem er ook niet bij geroepen toen en ben het pas gaan vertellen toen ze dood was. Misschien klinkt dat vreemd maar ik vond dat ik het zo moest doen toen.
Geen makkelijke dag je bent er toch mee bezig, nog steeds.
Ja ik kan er niet aan doen hoor, dat ik er steeds weer over begin, het zal wel zijn tijd nodig hebben en anders word ik maar een oude zeurkous, dat kan ik dan ook niet helpen al probeer ik het wel zoveel mogelijk te beperken en de ene dag gaat nu eenmaal makkelijker voorbij dan de andere.
Zo zag het er zo'n beetje de hele dag uit vandaag met daarbij een stevige bries uit het westen deze keer. Frisjes maar wel lekker om te wandelen, waar ik de dag mee begon, met hier en daar een praatje onderweg.
Joop fietste naar Scharendijke en ondertussen maakte ik wat lawaai met de stofzuiger en zette eens een paar kamerplanten buiten, die vorig jaar ook buiten hebben gestaan, dat kan nu wel weer. Ze moeten nu wel goed hun best gaan doen anders komen ze niet meer binnen, het zijn twijfelgevallen.
Joop bracht appelflappen mee voor bij de koffie, die hadden we al best verdiend.
Daarna ging ik alweer op pad, dat is goed voor me. Lekker om me heen kijken, bloemetjes, beestjes, luchten, een beetje prakiseren en ik kan lekker doorlopen, dat is dan ook het enige voordeel dat Didi er niet meer is. Ik zeg het ook tegen iedereen, dat ik nu zo fijn door kan lopen, het enige positieve. Als ik ga vertellen dat ik haar zo mis en de hele dag aan haar denk dan word ik alleen maar sentimenteel, daar heb ik geen zin in, dat doe ik wel als ik alleen ben.
Ik zag meneer en mevrouw lepelaar in de polder, ze stonden daar maar een beetje en ik was net tever weg om bang van te worden denk ik.
Geen avondwandelingetje meer, genoeg gelopen. Zo maar eens aan een nieuwe tekening beginnen, dat is er nog niet van gekomen.
Gewillige vogeltjes vanmorgen, ze bleven maar zitten. Het was heerlijk in de polder dat vonden zij vast ook.
Daarna wat gescharreld en op een pakje gewacht dat tussen 11 en 15u zou komen, ik geloof dat het vijf voor drie was toen ik net op pad was voor een paar boodschappen. Je was net weg zei Joop, die ook de hele dag heen en weer naar de bijtjes kachelde.
Het ene experiment na het andere met de bedoeling het kweken van koninginnen. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Hij vertelt het, maar om nu te zeggen dat dat allemaal blijft hangen... en er bij gaan kijken durf ik zeker niet.
Wel leuk dat het zo goed gaat natuurlijk, tenminste tot nu toe.
Na de wekelijkse vrijdagavond pizza liep ik nog een rondje door de polder, dat was er vanmiddag niet van gekomen.
Ochtendwandelingetjes zonder Didi zijn nog steeds raar. Gelukkig kwam Jackson eens naar me toe en nam zelfs een koekje aan, met als beloning een vriendenplasje, zo noem ik dat maar, ik weet niet hoe het bij honden onderling heet. Fijn hoor, ook zonder Didi weer vriendjes.
Daarna haalde ik mijn vriendin eens naar beneden voor de blur oefening, ik hing haar aan een draadje en zwiepte haar heen en weer, ze bleef er als altijd vrolijk bij lachen. Daar was ik een tijd zoet mee, want een plekje zoeken om haar te laten bungelen was ook nog niet eenvoudig. Gelukkig leverde het een paar redelijke foto's op.
Vanmiddag weer een flink rondje bijna 12km vandaag, lekker hoor. Niet veel foto's, soms is er ook gewoon niets of je ziet niets...
Weer iemand die me bijna niet herkende zonder hond, je loopt ook anders zeggen ze dan.
Pannekoeken gebakken vanavond en nu best versleten. Avondrondjes doe ik niet, nog niet, want eigenlijk was dat ook best fijn, zomaar even een rondje rond het dorp, maar het hoeft niet en ik ben best moe...
Mooie wolkenluchten vandaag, maar wel erg frisjes.
Vandaag stond in het teken van 'blur', de opdracht van de fotocursus tot we weer naar de klas kunnen, want fotocursussen in Zoom werken niet. Twee lessen nog, maar we krijgen door de omstandigheden een les extra.
Ik oefende eens met mijn fototasje voordat ik naar Heleen zou gaan, we zouden buiten oefenen en een medecursiste zou langs komen rijden. Zo gezegd zo gedaan, ze deed wel een stuk of vijf heen en weertjes maar er kwam niet veel van terecht.
Ik liep nog eens een paar keer hard heen en weer maar dat werd ook al niets. Veel te licht allemaal en te weinig geoefend om dat tussen de ritten door even te veranderen, want dan kwam ze er alweer aanscheuren.
Lol hadden we wel, ook belangrijk!
Blijven 'porberen' zegt onze docent dan, Nederlands blijft een lastige taal met al die erren.
Bij de thee (met een eigengebakken brownie) puzzelden we nog even verder, ik heb er zwaar hoofd in, maar van zulke dingen kan eigenlijk totaal niet wakker liggen.
Wolken hebben geen blur nodig, tenminste voor mij niet.
Het was weer een fijne dag.
Inmiddels weet ik ook waar de mand van Didi bleef en dat er alweer een pup van 10kg in ligt te slapen, we maakten kennis vandaag. Prachtig!
Er zijn er zo te zien nog maar vier over van de zeven of acht eieren, ik vind ze prachtig! Ze waren net te ver weg voor wat duidelijker foto's en dat zal na vandaag ook wel niet meer lukken, al ga ik natuurlijk nog wel een keer kijken.
Vanmorgen eerst weer naar buiten, de wind was gaan liggen gelukkig.
Daarna maakte ik de tekening waar ik al een week of twee mee bezig was af. Het was deze keer een soort ei, elk stapje overdacht en hoe nu verder, ook al zou je dat zo niet zeggen natuurlijk. Maar goed, ik kan weer op naar de volgende, altijd leuk!
Gewandeld en best veel foto's gemaakt, waar ik dan als ik thuis kom weer druk mee ben en mens moet toch zorgen dat hij een beetje bezig kan blijven.
Een lekker potje gekookt met voor mij asperges en voor Joop verse boontjes en nu zo maar eens even op de bank denk ik.
Geen foto's gemaakt vandaag. Dat komt vooral door de storm. 'Mun woaie van de vlakte' is dan hier het gezegde, met andere woorden je kunt beter beter maar binnen blijven.
Vanmorgen geen rondje en daarna even voor Mir in de weer, 'mam wil je even dit en ik vergat ook dat...' en tegelijkertijd deed ik even boodschappen bij de PLUS, ik was daar nu toch. Er stonden maar tien auto's, dus dat schoot lekker op zou je denken, maar binnen liep er ongeveer twee keer zoveel personeel rond met grote bijvulkarren. Maar we kunnen weer even vooruit met de plusvoorraad.
Daarna belde gezellig mijn zus. We hebben echt geprobeerd om het uur vol te maken, maar ons lukt het hooguit een kwartier en dan hebben we alles wel gezegd.
Vanmiddag samen met Joop even een rondje Korteweg, we waaiden net niet van de vlakte, maar het scheelde niet veel.
De rest van de dag kleurde ik vooral en Joop ruimde geloof ik iets op en puzzelde.
Het valt me vooral op hoe moeilijk het is coronaoplettend te blijven. Dat gaat ook echt niet lukken om die anderhalve meter er bij iedereen in te pompen, ik merk aan mezelf hoe snel ik er geen erg meer in heb. Wel denk ik dat het belangrijk is van elkaar af te blijven, niet naar elkaar toe te kuchen of te niezen en vaak je handen te wassen, dat vooral.
Handschoenen en mondkapjes vind ik ook onzin, nu de boodschappenwagentjes schoongemaakt worden voelt dat al beter en na het opruimen van de boodschappen thuis was ik mijn handen, vaak ook even een paar plenzen water over mijn gezicht. Tussendoor let ik erop dat ik niet aan mijn gezicht zit. Ik ga daarna ook echt niet de auto poetsen op plekken waar ik aan zat, dat deed ik in het begin nog wel.
Zo doe ik het een beetje. Letten jullie nog speciaal op andere dingen of is het vergelijkbaar.
(de foto is van vier jaar geleden toen we druk aan het verhuizen waren, dat arme karretje heeft wat meegemaakt in de loop der jaren en geniet nu gesloopt en wel van haar rust)
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1641-1648 van 7928 |
Volgende Pagina »
