We hadden een lekke band vandaag. Zo blij dat het Joop overkwam en niet ik toen ik boodschappen deed in Zierikzee. Ik word toch altijd al zenuwachtig van al die piepjes en zeker als ik dan niet begrijp wat er aan de hand is. We hebben geen reservewiel, verkeerde zuinigheid natuurlijk, maar goed wel een VW pech lidmaatschap. Even later stonden ze voor de deur want Joop was nog net thuisgekomen. De auto is opgehaald en de band gerepareerd en vanavond is Joop alweer op stap naar Wychen, tsja...
Vanmorgen in de miezer met mijn wandelhondje gewandeld, jammer want zodoende kwamen we niet zover, maar hij had lekker gepoept en geplast en toch bijna 3km in de pootjes.
Daarna boodschappen bij de Lidl waar het een bende was, veel te druk en veel boos kijkende winkelende mensen.
Verder binnen gebleven en gekleurd, heel de dag de ene regenbui na de andere, maar gelukkig is de wind wat gaan liggen.
Geen foto's gemaakt en ik keek eens bij wat er tien jaar geleden aan de hand was.
Didi was bijna een jaar, het was erg heet en ze had net het zwemmen onder de knie, heerlijk om weer te zien, tenminste voor mij.
Donkere boel vanmorgen, storm en af en toe wat druppels regen, maar ik waagde het erop en dan is het daarna gewoon fijn dat je het even gedaan hebt en smaakt de koffie dubbel zo lekker en Mir deed ook eind van de morgen gezellig nog een bakje mee.
Joop had een rustdag wat fietsen betreft, die vertrok half de middag om de bevruchte koninginnen op te halen.
Toen hij wegreed was het nog steeds somber, maar ik besloot om toch nog maar een rondje te doen.
Bij de Dijkhuisjes lag er een afgedekt dood paard. Ze lopen daar nog niet zo lang, ik schrok behoorlijk want het paard daarvoor was in de sloot gevallen en ik had al aan de eigenaar gevraagd of dat toch ook weer niet kon gebeuren, maar nee. Er liep wel iemand dus ik vroeg wat er gebeurd was. Het paard mankte en liep op drie benen zei hij, zodoende was het afgemaakt. Ik heb geen verstand van paarden, maar vraag me toch af of dat dan per se moet. De bruine is dood. De andere twee kwamen hinnekend naar me toe, alsof ze het wilden vertellen, want dat deden ze anders nooit.
Daar wordt een mens weer niet vrolijk van natuurlijk, maar het lopen ging lekker en ik besloot nog een extra stukje aan mijn rondje te plakken. Hoe verder ik kwam, hoe lichter het werd, op het eind kwam zelfs de zon erdoor.
Mijn eigen vlas bloeit nu ook. Op het land is het zo goed als uitgebloeid en verschijnen de zaadbolletjes al, maar dit is mijn vlas!
De boer had flink gemorst met het zaad en daar heb ik een handje van opgeraapt en toen ik thuiskwam in de bloembak gestrooid. De komende jaren ben ik denk ik wel verzekerd van af en toe eens een paar vlasbloemen.
Veel wind vandaag, maar toch lekker gewandeld, al was het wel weer zo'n gemis-dag, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Dat je anderen met hun hond bezig ziet en je je afvraagt waar die van jou is... ik moet er nog erg aan wennen. Achterom kijken doe ik ook nog steeds, of is dat nu om te zien of er verkeer aan komt?
Nog maar een foto van de mooie bloem, of liever gezegd het mooie bloemetje, het is maar klein, soms lijkt het op een foto meer dan het is, zoals eigenlijk alles op foto's meer lijkt dan het is tegenwoordig.
Of is dat met het hele internet, de hele wereld aan de gang? Alles wordt uitvergroot, het normale leven zoals het altijd was is niet goed genoeg meer, het moet groter en meer, dramatischer, anders maakt het geen indruk meer.
Ik was eigenlijk wel tevreden met hoe het altijd ging, dan was er hier weer eens wat aan de hand en dan daar en zolang het maar niet al te dichtbij kwam vond ik het best.
Eigenlijk wil ik het ook allemaal niet weten, het internet is de pest en de hele wereld is besmet. De een roept nog harder dan de ander dat het zus of zo moet en er is niemand die het echt weet natuurlijk, we zijn allemaal maar mensen.
Ik vraag me dan af waarom we een klik hadden eind vorige zomer in het tuincentrum, bloemen zaten er niet meer in en alles was meer dood dan levend voor de helft van de prijs. Maar ik denk dat het het plaatje is geweest, als dat er nog bijzat, of de naam die ik niet meer weet.
Na een heerlijk koel ochtendwandelingetje scharrelde ik lekker een beetje met potten en planten (dat is heel wat anders dan potten en pannen), uitgebloeide dingen gescheurd. Iets lelijks uit de bakken op de stoep gehaald en iets leukers (vind ik dan) voor terug gezet. Ik heb ook eens een paar uien tussen de planten gezet en achter in een pot een paar teentjes knoflook, die beginnen al aardig te zwellen.
Vanmiddag waren er wel wat buien maar ze zagen er niet erg indrukwekkend uit, dus ik ging nog maar eens op pad. Heerlijk gewandeld en foto's gemaakt, niets bijzonders eigenlijk, lucht en land
De dag begon met een dikke bovenlip. Ik keek in de spiegel en toen zag ik het pas, het jeukt ook niet, ik zie ook geen beet, een beetje raar is het dus wel en dik is hij nog steeds, al is het wel wat minder.
Eerst een rondje met Paule vanmorgen, het vrouwtje vroeg welke kant ik ging, zelf zou ze dan een beetje uit de buurt blijven als ze een rondje met haar rollator deed. Maar kijk, wij liepen bovenop de dijk, het gras was hoog en ik zag haar wel, maar toen ze eenmaal een stukje voorbij was ging de neus in de lucht, hij had haar geur te pakken. Je ziet haar verderop nog rijden op de weg.
Veel te warm voor een grote wandeling dus we liepen op het gemak een snuffelrondje.
Daarna waste de wasmachine de was en hing ik het op, schone lakens die nu alweer op het bed liggen.
Joop fietste ruim 40km, hij was er versleten van, hij was dus erg moe, tsjongejonge wat was hij moe, versleten zeg. Eigenlijk ben ik erg moe, weet je wel hoe moe ik ben, versleten!
Dat heb ik nog wel een paar keer moeten horen.
Vanmorgen was hij bij de dokter om alles eens even door te spreken, ze was inmiddels beter. Het is hem nu allemaal wat duidelijker en hij krijgt een andere bloedverdunner, dat is meer een antistollingsmiddel (Xarelto). Eerst wilde hij er niet zo aan, maar nu toch maar proberen. Er wordt natuurlijk weer vanalles over geschreven, ook nogal omstreden als ik het goed begrijp. Hopelijk krijgt hij niet allerlei bijverschijnselijn want van de bloedverdunnners heeft hij nooit last. We zullen het meemaken en als het niet bevalt gewoon weer terug op de oude.
Met de trombose dienst en INR waardes heeft hij dan ook niets meer te maken. (die IenR kom je ook overal tegen)
Het is warm, ik zit ervan te zweten, tsjonge wat is het warm zeg, ongelooflijk warm heb ik het, hele warme voeten ook, zou zo alweer onder de douche springen.
Mien tuuntje is mooi alleen moeilijk te fotograferen, maar een gezellig tuuntje is het!
De pizza is al op, straks nog even in de polder kijken of het al een beetje af wil koelen.
Gisteren kwam ik niet zo aan de dagelijkse dingen toe omdat je soms gewoon even wilt vertellen wat je kwijt wilt, maar ik had toen dus ook nog een parasol gekocht bij Leen Bakker. Thuisgekomen opgezet, maar eigenlijk vond ik hem te groot, het zou iets moeten zijn om makkelijk even te verzetten, we hebben al de hele grote onhandige, die staat waar hij staat om schaduw te maken zodat het terras niet te warm wordt en de twee stoelen en een tafel eronder.
De nieuwe was te groot dus ik deed hem weer in zijn hoes en vanmorgen als eerste naar Zierikzee. Ik wilde eerst nog bij de Action kijken waar ik dus nooit kom, maar nu even wel en daar stonden de mensen buiten in de rij, keurig een stukje van elkaar en als er iemand buiten kwam mocht er weer iemand naar binnen. Super! De nog goedkopere parasols als bij Leen Bakker waren jammer genoeg al uitverkocht.
Zodoende stond ik om twintig voor tien daar al voor de deur, om tien uur zou de winkel pas open gaan. Klokslag tien uur ging de deur open stortte het personeel zich naar buiten. 'U moet nog even geduld hebben hoor we zetten eerst alles buiten anders komen we daar niet meer aan toe'. Tien over tien mochten we naar binnen. Slechte zaak. Eigenlijk mag ik die Leen ook helemaal niet.
Ik dropte mijn parasol bij de kassa en liep door voor twee (Mir wilde er ook een) kleinere en een voet, dat ging gelukkig vlot en fijn dat er ook een steekwagentje bij de parasolvoeten stond. IK reed gelijk door naar Scharendijke om hem af te leveren en nog wat boodschappen te doen.
Bij de PLUS was het rommelig en erg druk, van schoonmaken van de wagentjes was geen sprake meer en heel veel mensen deden of er niets meer aan de hand was, mensn met mondkapjes vielen echt uit de toon. Een paar Brabanders stonden buiten zich te verbazen, zij gingen niet naar binnen, 'mensen doen hier of er niets meer aan de hand is, wij komen uit Brabant en hebben heel veel meegemaakt' zei de mevrouw tegen mij.
Tsja, ik weet het niet hoor, van mij mag het 'normale' leven ook weer verder gaan waar we gebleven waren, met een beetje meer afstand en wat meer hygiéne op bepaalde plaatsen misschien.
Thuisgekomen de nieuwe parasol neergezet. Prima! Lekker stevig en gaat niet gauw wapperen en schommelen bij een beetje wind, wat de grote wel doet. Nu hebben we bij het rotan zitje ook wat extra schaduw. Dat is eigenlijk alleen 's morgens en eind van de middag nodig , verder is er wel schduw van de boom en de inmiddels groene schutting. We hebben een heerlijke tuin op het zuiden! En zoveel bloemen!
Lekker vroeg op stap om met Paule te wandelen. Ik had me voorgenomen hetzelfde rondje als gisteren te doen maar dan andersom. Paule had geen zin en weigerde de Bosweg in te gaan, later begreep ik dat hij dat rondje niet goed kent, de Langeweg en de Schapeweg zijn meer bekend terrein. Nu deden we een rondje dorp en we kwamen bekenden tegen, geen probleem, die omgeving kent hij weer beter.
Na de wandeling dronk ik nog even wat, eerder ging ik steeds gelijk naar huis, maar ik merk dat het bazinnetje het wel gezellig vindt als ik ook nog even wat drink. Er liggen al meerdere hondjes daar waar ze woont begraven en bij de laatste hadden zij en haar man besloten er geen meer te nemen.
Na het overlijden van haar man vonden de kinderen het beter dat ze toch nog maar een hondje nam ook in verband met de veiligheid.
Natuurlijk wilde ze dat wel want immers altijd honden gehad, maar nu kan ze er niet meer mee wandelen en moet ze van alles gaan regelen om het beestje toch wat in beweging te houden. Dat valt niet altijd mee en ze voelt zich dan weer schuldig, terwijl ik het graag doe natuurlijk. Zij is ongeveer tien jaar ouder dan ik.
Ik heb nu ook besloten dat ik geen hond meer wil en dat meen ik. Wandelen, oppassen, vind ik prima, maar geen eigen hond meer, dat dat duidelijk is, zelfs niet op zwakke momenten.
Voordat we Simba namen was ik al begonnen met wandelen omdat ik last van mijn rug had en dat hielp en toen iemand tegen mij zei 'waarom neem je geen hond, je wandelt zoveel' ben ik erover na gaan denken en wist ik ook al precies welk ras het moest zijn.
Ik heb zoveel van onze twee honden gehouden. Probleemloze honden waren het, nooit ziek, zoveel gewandeld, het waren echt mijn honden. Joop is niet zo'n hondenliefhebber, ze waren er en dat was goed.
Dus nu zeker geen hond meer, ik kan het Joop niet aandoen alleen met een hond achter te blijven en als ik alleen over zou blijven wil ik het ook niet meer. Dat heb ik nu besloten omdat ik die mevrouw zie, dat wil ik niet meemaken.
Ik zie ook een meneer hoor, dik in de tachtig, elke dag met zijn hondje lopen en fietsen, dat hondje is zijn alles, maar ja die rijdt ook nog een paar keer op een jaar naar Denemerken naar zijn zoon... er zijn natuurlijk uitzonderingen.
Het wandelen alleen bevalt me eigenlijk uitstekend. Ik kan lekker doorlopen, foto's maken zonder dat ik op Didi hoef te letten, ik kan gaan op andere momenten van de dag en zonder na te denken op een terrasje gaan zitten, ik vind het wel fijn.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik haar mis. elke dag en nacht, heel erg.
Harry Vermeegen zegt het raak in zijn bedankje een paar weken geleden toen zijn hond pas overleden was
'jullie snappen hoeveel je van een hond kunt houden en dat dat soms meer kan zijn dan van een mens...'
Na een bijna slapeloze nacht eerst een rondje met Paule vanmorgen, voordat het warm zou worden. Hij begint het leuk te vinden geloof ik en we maakten een flinke wandeling, hij weet alleen nog niet dat hij niet steeds door mijn beeld moet lopen.
Joop fietste naar Scharendijke en bracht alweer een appelflap mee, dat moet ook weer geen gewoonte worden natuurlijk. Dan denk je dat je gezond bezig te zijn en dan elke keer een appelflap.
Daarna nog even naar de groenteboer op Nieuwerkerk voor wat verse spullen en toen was ik toe aan een middagdutje. Het is alweer te warm. Ik vind het niets.
Eind van de zomer vorig jaar kocht ik nog een paar plantjes in de uitverkoop bij de Fixet op Schuddebeurs, geen idee wat eruit zou komen en nu heb ik dit! Is het niet prachtig! Heel klein hoor, maar vol bloemetjes nu, mooi rood.
En nu heb ik nog zoiets, dezelfde dag gekocht, de knoppen zitten erin, maar ik heb geen idee wat eruit komt. Erg spannend dus.
