Een heerlijke nazomerdag vandaag. We pakten gelijk een fijn ochtendrondje, Didi had zin gelukkig en vanmiddag nog steeds!
Wel op het gemakje want als de zon achter de wolken vandaan kwam was het gelijk warm natuurlijk, maar we hebben het volbracht.
Daarna fietste ik een stukje, we hadden zelf al geprobeerd het stuur wat meer mijn kant op te zetten maar dat lukte niet, alles zat te vastgebakken. De fietsenmaker kreeg het gelukkig wel voor elkaar en hij monteerde gelijk het grotere dikkere comfortabelere zadel dat inmiddels binnen was en dat ging ook niet vanzelf.
Toen het eenmaal zat, zat ik ineens een stuk hoger en lager kon niet, als de trapper beneden was was mijn been gestrekt dat is ook niet fijn. Zadel weer eraf, ik weet nu dat het niet kan en zal moeten wennen aan dit, dat houdt dus in dat ik veel moet fietsen volgens Dhyan.
Vanmiddag fotografeerde ik nog de nieuwe bijenkast die nu ergens in de polder staat, inmiddels ben ik weer een keer geprikt, in mijn teen dit keer. Ik heb gelijk een pilletje ingenomen die ik nog had van de vorige keer en zalf erop gesmeerd.
Het was gewoon hier achter, ik liep op mijn blote voeten even naar buiten, prik zei hij in mijn teen. Joop denkt dat het niet kan, maar ik denk dat hij ongemerkt toch iets meegebracht heeft toen hij vanmorgen in de bijenkasten keek, we zullen het nooit weten, maar pijn deed het en ik hoop dat het niet al teveel gaat zwellen dank zij de pilletjes en dat ik morgen gewoon kan lopen. Zijn angel had hij nog, hij heeft geleden, ik heb hem heel langzaam dood laten gaan met de snoeischaar op zijn lijf, dat zal hem leren....
Joop had vanmorgen om twaalf uur de vervolgafspraak bij de neuroloog voor de uitslag van het Duplex onderzoek. Natuurlijk maak je je best wel zenuwachtig van tevoren vooral toen ik zat te wachten tot hij terug was, maar de aders zijn in orde, geen verkalking of vernauwing van welke aard dan ook.
De neuroloog denkt dat het een Tia in het oog geweest moet zijn. Aanstaande vrijdag wordt er nog een hartfilmpje en een CT scan gemaakt en eigenlijk verwacht ik daar ook niets van, maar natuurlijk is het goed dat het gebeurt. De week daarop dan weer de uitslag.
Zodoende was het alweer zo'n rare gebroken dag, alles staat in het teken van... de uitslag.
Vanmiddag gezellig nog even bij Heleen op de thee, het was heerlijk wandelweertje.
Tekening afgemaakt vandaag. Het is een zogenaamd therapie kleursel, zo eentje waar je gedachten onder het kleuren egens anders dwalen terwijl je af en toe eens kijkt of de kleuren nog een beetje in verhouding zijn.
Ina en ik keken na de mossels en het avondrondje nog wat tv op mijn pc gisteravond, wij kozen voor Dancing with the stars, leuk! Volgende keer weer, het wordt winter dus af en toe wil ik wel iets ontspannends te kijken hebben en Joop vindt nu enmaal zulke programma's niets. De tijd dat je samen een spelletje ging doen is ook voorbij blijkbaar.
Vanmorgen deed ik eerst een rondje alleen en daarna zaten we lekker in de zon om de appeltaart op te maken toen het plotseling begon te regenen.
We verhuisden naar binnen en verzonnen waar we 's middags een wandelingetje zouden gaan maken, Ina vindt het leuk ergens anders te lopen, dus toen het droog was reden we naar de Heerekeet. Het was er frisjes en eenmaal een stukje onderweg begon het weer te regenen, maar in de verte scheen de zon en daar zijn we toen weer maar naar toe gereden.
De Schelphoek. Daar is ook een stukje zand en Didi vindt dat heerlijk, ze gaat dan altijd lopen rennen. Met Simba ging ik vroeger altijd naar het strand, maar omdat Didi vroeger toen ze pup was vaak last van haar poten had, snel mank liep, hoewel er niets met haar heupen aan de hand was, vond de dierenarts het toch beter voorzichtig te doen, geen balspelletjes en los zand is ook niet goed om in te rennen. Ik vond het best, de polder is ook heerlijk en natuurlijk ging ik ook af en toe weleens naar het strand met haar en gooide ik heel af en toe best eens voorzichtig eens met een balletje.
Ina is na een heerlijk soepje nmiddels alweer thuis.
Ik heb nu het probleem dat als ik het filmpje aanklik mijn scherm zwart wordt, dat overkwam me ergens anders ook al. Ik moet er nu nog achter zien te komen waar dat aan ligt, want volgens mij ziet iedereen het wel gewoon, zo niet dan hoor ik dat graag.
Alles lijkt weer zo goed als bij het oude. Joop ging eens bij de bijtjes op bezoek, morgen komt er nog een nieuw volkje bij, en hij fietste heen en weer naar Brouwershaven.
Ik rommelde wat hier en daar, lekker bezig en af en toe een stukje lopen daar voel ik me het fijnste bij. Niet gefietst want het waaide veel te hard, het moet wel leuk blijven natuurlijk met dat fietsen. Mijn nieuwe zadel heb ik ook nog niet en al vind Joop zo'n zadel onzin want zadelpijn heb je toch in het begin zegt hij, ik neem het lekker toch!
Heel vroeg op omdat we om negen uur al aan de beurt waren in Goes. Ik ging mee, we waren allebei zo gaar als wat na een slechte nacht en ik rijd nu eenmaal beter als ik gaar ben.
Joop was gelijk aan de beurt, het zou ruim een half uur duren dus ik ging benenden om een bakje koffie en sneller dan ik dacht kwam hij er alweer aangelopen. De dokter had niets losgelaten dus nu is het wachten tot maandag voor de uitslag.
Op wat boodschappen na niet veel gedaan tot nu toe, het is nog vroeg maar ik ben ook niet veel meer van plan. Ik hou niet van zulke dagen en het is ook nog rotweer.
Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen angsten, niet alleen herseninfarcten kunnen terug komen, ook kanker staat er om bekend en een ander heeft misschien weer depressieve klachten of andere psychische stoornissen, allemaal niet leuk, je kunt ze beter maar geen van allen hebben.
De bloemen in de bak zijn omgewaaid afglopen nacht, de bloei was zodoende van korte duur.
De bijgaande foto's maakte ik gisteravond en die staan nog overeind zag ik net.
We hebben lekker geslapen, alles is 'gewoon' zou je denken, maar toch blijft het vervelende gevoel dat er iets rottigs gebeurd is. Binnen twee dagen zouden ze bellen stond er op het papier en vanmiddagl werd er gebeld, dat is fijn en morgenochtend krijgt hij een Duplex halsslagader onderzoek in Goes. Ze kijken dan of je misschien aderverkalking hebt, wat natuurlijk het risico van een herseninfarct met zich meebrangt. Er moet natuurlijk toch ergens iets gebeurd zijn als je even niets meer ziet, maar of dat aantoonbaar is.
We zullen het zien. Maandag is er dan al de uitslag. Lekker snel allemaal.
Verder maken we ons niet druk. Ik heb gebreid en getekend. Joop keek tv of zat achter zijn pc.
Vanmorgen nog lekker droog, de boeren pakten dat ook nog even mee, maar vanmiddag een natte boel. Al met al toch nog zes kilometer op de teller met nog een kilometer te gaan.
Update:
Als je eenmaal één keer een beroerte of herseninfarct gehad hebt blijft er altijd de angst voor herhaling. Je slikt je leven lang pillen ter voorkoming maar toch is altijd de kans aanwezig. Je bent niet alleen zelf veranderd, maar ook je leven. Hoe vaak we al niet vooral 's nachts 112 gebeld hebben in al die jaren dat het nu geleden is weet ik al niet eens meer, meestal voor niets maar dat risico kan je niet nemen. En nu weer dit, het kan een lichte TIA geweest zijn zegt de dokter, maar dat moet dan een oorzaak hebben, vermoeidheid of stress, zeg het maar...
Eindelijk bloeien de bossen met blaren, gele bloemen die daar vorig jaar ook stonden en uitgezaaid zijn. Ik heb er inmiddels al een boel weggehaald en nog is het een grote groene bos, te groot vind ik eigenlijk voor de bak, kleinere dingen staan in de verdrukking, maar goed het mag natuurlijk even bloeien.
De bakken zijn best mooi op het ogenblik, de paarsblauwe najaarsbloemetjes beginnen ook pas, de grotere paarse bloeien al een tijd.
Bijna dezelfde kleur als de Tibouchina, prachtig! Ik bracht ze mee van Scharendijke.
We waren alweer vroeg op en omdat we maar een kort rondje deden, Didi laat het 's morgens tegenwoordig nogal eens afweten, was het een lange ochtend, eigenlijk een hele lange dag. Ik heb hard gewerkt en vanmiddag wel lekker gewandeld met Didi en een zak rommel opgeraapt ook nog.
Bijna thuis belde Joop, er was iets met zijn linkeroog geweest, hij kon er seconden lang even niets mee zien en omdat er toch al een afspraak stond ging hij naar de dokter. Zicht was terug, maar ja toch even eng en weer maar een afspraak met de neuroloog maken, wel met spoed, ze bellen nog terug... zeggen ze.
