Vorige week kreeg ik plots een mailtje van een oud klasgenoot. Een paar jaar geleden heb ik eens een oproep geplaatst voor een op komst zijnde reunie en dat had hij nu pas onder ogen gekregen. Naar die reunie ben ik nooit geweest omdat later bleek, tenminste dat dacht ik, dat de reunie voor een andere klas was dat is nooit duidelijk geweest. Hij was zeker gekomen zei hij. Jammer dat dat toen allemaal mis is gelopen want het bleek achteraf erg leuk te zijn geweest.
We mailden een paar keer over en weer en vertelden wat we zoal deden en gedaan hebben in ons leven en zoals bij de meeste gewone mensen van onze leeftijd gaat het om werk, kinderen, wat je zoal doet in de overgebleven tijd en of je daarnaast niet al teveel tegenslagen en ellende hebt gehad.
Wat me opviel is dat het gelijk zo vertrouwd is, we stuurden foto's en natuurlijk zie je die 55 jaar er bijna niet aan af. Als ik aan hem denk zie hem als vroeger met zijn vinger in de lucht want Jef wist veel, bijna alles. Hij zat achter me in de klas en als er iets gevraagd werd hoefde ik maar om te kijken en daar zat hij dan weer met die arm omhoog.
Ik vond hem aardig, leuk, grappig ook.
Hij herinnerde zich mij als een bescheiden meisje en vond mij ook aardig ook al had ik toen al verkering met Joop.
En zo zocht hij nog eens in zijn doosje en keek ik nog eens mijn albums na, de leuke kampeerweken in Wouw vooral. De klassen waren groot toendertijd. We begonnen en eindigden met drie klassen volgens mij en hij voegde zich daar in de winter van 1963 tussen.
We zaten de laatste drie jaar bij elkaar in de klas, want ook hij bleef in de derde zitten.
Wij hadden zodoende dank zij de grote, onze eigen mini reunie.
Mocht je Jef ook gekend hebben in zijn Zierikzeese tijd en eens contact met hem willen, geef mij dan maar een seintje. Misschien komt het nog eens van een reunie ik zou het best leuk vinden en Jef volgens mij ook.
UPDATE!
Jammer. Nog geen enkele reactie.
Dat zal het mooie weer van vandaag wel zijn, mensen doen iets anders dan logjes lezen, heel verstandig!
Daarom laat ik het gewoon nog een dagje staan want zulke logjes vind ik zelf altijd het leukst, onverwachte mailtjes, berichtjes uit wat voor hoek dan ook en zeker een klasgenoot van vroeger, daar ben ik dan blij mee.
Want kijk mij daar zitten, verlegen, onzeker, ik kon niks, dik gedrocht, pielhaar, altijd op die rotfiets, naar die rotschool, zo leuk vond ik het allemaal niet.
En dan Jef, joviaal, aanwezig, alleswetend, had overal plezier in. Tenminste zo leek het, daar kon ik best jaloers op zijn.
Met vriendinnen had ik wel lol, tekenen deed ik toen ook al, de leraar voor gek zetten in een tekening en dan de tekening de klas doorsturen. Dat dan weer wel.
'Wat ben jij van ingetogen veel meer open geworden' zegt Jef in een van de mails.
'Wat veel en vooral mooie foto’s. Wat een creativiteit zit er in je'!
Dat vind ik dan zo fijn dat iemand dat ziet en zegt, want ik ben natuurlijk best heel veranderd en dat komt dan toch ook vooral door dat wereldwijde web (en Joop natuurlijk die niets raar vindt en me vooral altijd en overal in stimuleert).
Dat was gezellig vanmiddag, toen Janny en Freek even op de koffie kwamen. Didi vindt dat ook altijd erg leuk, lekker veel geaaid worden en zo.
We wandelden een stukje en dronken wat. Joop is nu voor het eerst weer naar de duiven die ook weer beginnen met vliegen.
Ook weer een tekening af en iedereen weet het natuurlijk behalve ik want wat is dit nu toch voor boom?
Het is een beetje raar plaatje met die buizerd, maar ik vind het wel mooi eigenlijk. Ik liep een beetje in gedachten vanmorgen en toen ik opkeek keek hij me recht aan, vlakbij. Maar ja eer je dan je fototoestel te pakken hebt is de vogel gevlogen natuurlijk. Even later was hij geland op een paaltje een stukje verderop, achter een struikje dat zag ik thuis pas.
Vanmiddag klaarde het op, mooie wolkjes, we deden een rondje Stoofweg, dat betekende twee opritjes. Joop helpt dan wel mee met zijn handen maar ik ben toch altijd blij als we weer boven zijn.
We werden bijna ondersteboven gereden door zo'n grote strontwagen, volgens mij had de chauffeur ons totaal niet gezien. Er was een volle strontkar gearriveerd en de lege kon weg, wij liepen er met rolstoel en hond net naast op een strookje van een meter ongeveer toen hij begon te rijden en het scheelde echt een haar of hij had ons geraakt. Ik schrok me wel een ongeluk, maar gelukkig liep het goed af.
Daarna even wat boodschappen in Scharendijke. Daar was het stilte voor de storm zo te zien, volgende week met Pasen zal het wel anders zijn.
Van vooroverbuigen en een selfie maken krijg je wel een dikke kop, maar vooruit we hadden er plezier in.
Dat valt nog tegen hoor, zo'n rolstoel duwen met 75 kilo erin vooral als je een opritje op moet en het waren er wel vier. Het zweet stond op mijn rug toen we thuiskwamen. Joop wil volgende keer ook nog een kleedje over zijn knieen.
Vanmorgen kwam de bestelde rolstoel, zodat we in elk geval een wandelingetje kunnen maken en in huis was het ook makkelijk om naar de wc te gaan zonder gips .. . maar zonder gips is ook niks, dan ben je helemaal invalide.
Vanmiddag weer naar Goes naar de podotherapeut. Hij vermoedde dat het gips te strak heeft gezeten en de hoek om de achillespees op te rekken te groot is geweest. Zijn advies was om het nog een keer te proberen maar dan wat rustiger aan. Nu was zijn voet al een beetje opgezet en de hoek is wat kleiner, rustig aan beginnen. Het is eigenlijk botmoeheid. De botjes in zijn voorvoet worden steeds op en neer bewogen en door de te korte achillespees te zwaar belast met het lopen, daardoor ontstaan er scheurtjes en in het ergste geval breken ze ook. Hij wist niet, kon het niet zien op de scan of dat het geval was.
Het nieuwe gips geeft in elk geval weer wat rust tot nu toe, hij is mobieler en het is minder pijnlijk.
De rolstoel hebben we onder het afdakje gezet, iets minder aanwezig en zo vlug mogelijk weer de deur uit is de bedoeling. Of hij ooit nog zo kan wandelen als hij gedaan heeft heb ik nog maar niet gevraagd. Eerst maar eens van de pijn af.
Het schiet niet erg op allemaal.
Joop kreeg steeds meer pijn aan zijn voet, dat kon niet zo blijven duren. Hij belde met de gipskamer en nee zo hoorde het niet zo'n heftige reactie, dus wij weer naar Goes. Het gips is eraf maar als je dan denkt dat de pijn minder wordt, nee dus. Gelukkig komt morgen de rolstoel en kunnen we ook morgen alweer bij de specialist terecht op aanraden van de gipsmeneer.
Ik ben zodoende ook uit mijn doen en kom eigenlijk nergens toe, niet dat dat moet maar ik zou het wel willen.
De bloembakken komen weer mooi tot leven. De druifjes en de Euphorbia bloeien, de tulpen komen eraan en binnenkort judaspenning! Dat vind ik echt zo leuk! Ik denk dat ik zelf een keer zaadjes vond, maar dat weet ik dus niet meer zeker.
De bolletjes in de mand bloeien ook.
En de buurvrouw heeft prachtige anemoontjes. Ik zei het al toen we gingen verhuizen, 'mijn tuin wordt eigenlijk veel groter in plaats van kleiner, want heel Zonnemaire inclusief de polder reken ik nu daartoe'. Ook de tuin van de buurvrouw dus! :)
De foto is van gisteravond toen de zon onderging om deze tijd maar dan ongeveer een uur later. Ik vond het maar een rare zon, maar hij had in elk geval wel geschenen. Vandaag heb ik hem zowat niet gezien.
En koud dat het was! Dat scheelde gewoon een jas! Dat rijmt.
Gelukkig heb ik een jas of twee drie, inclusief regenjas, maar pas hoorde ik van iemand die een kast vol jassen heeft, zoals andere dames dat met schoenen hebben soms, of met tassen. Tassen en schoenen vind ik ook leuk maar alles moet bij mij vooral praktisch zijn en net zo belangrijk... lekker zitten!
Nog even over die jassen.
Je besluit om naar buiten te gaan en vraagt je af welke jas je aan zult doen en gaat voor je kast staan, tenminste zo stel ik me dat dan voor. Dan kies je voor de blauwe, trekt hem aan en bij de deur denk je nee, toch die andere maar, die is net iets warmer, het ziet er best koud uit. Terug naar de kast en pakt de groene, trekt die aan en voelt het al, oh nee met deze trui eronder zit deze niet lekker, jas uit en kiest nu voor de rode, ja deze is goed, hup naar buiten... bij de deur zie je dat je schoenen er eigenlijk niet goed bij passen, nee dat kan echt niet, die blauwe was toch eigenlijk beter. Ik zie mezelf al helemaal bezig want zo zou het bij mij dus gaan.
Al die keuzes, ik zou er gek van worden als ik dat nog niet was.
Nu vraag ik me af, is het nu echt zo gek dat ik maar 1 jas heb die ik altijd draag. Er hangt nog wel een begrafenis of speciale gelegenheidsjas maar die draag ik ook eigenlijk nooit die hangt daar al een jaar of twintig te hangen. En dan nog een kort sofshell jasje en sinds een tijdje een regenjas, oh ja en een bodywarmer, ontzettend praktisch die dingen.
Hoeveel jassen hebben jullie eigenlijk? En hoeveel draag je ervan?
Zalige zaterdagmorgen! Wat een stilte, bijna iedereen sliep nog en wij wennen alvast aan de zomertijd. Niet met opzet hoor, gewoon omdat het toevallig zo gaat. Het klokje in de keuken heb ik alvast vooruit gezet en omdat het toevallig zo uit kwamen aten we ook zomers, ach ja...
We hebben lekker geslapen met het gips, gelukkig geen pijnlijke plekken of andere ongemakken. Joop is er zoet me schoentje uit schoentje weer aan, af en toe eens kloppen fantaseren over welke kleur hij over twee weken zal nemen, gips... je kunt er erg zoet mee zijn.
De rest van de dag was ook al heerlijk. Ik heb geveegd hier en daar, en dan kom je af en toe zo'n lieverdje tegen. Zolang ze stil zitten ben ik er niet bang van. Vanmiddag maar een klein stukje gewandeld, veel te warm, we doen straks nog een rondje ook dat hoort bij de zomertijd, als het warm is tenminste.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 2097-2104 van 7979 |
Volgende Pagina »
